Χρονόμετρο

    «Σιγά μη κάνω μάγκες τους καθηγητές»

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

    Γράφει ο Κωστής Σιμιτσής*

     

    Το 1977 σε μια δραματική σύσκεψη που έγινε στο δημαρχείο της Καβάλας, με βασικό διοργανωτή τον Μητροπολίτη ΦΝΘ Προκόπιο, εκπρόσωποι τοπικών φορέων και αρχών απαίτησαν από την κυβέρνηση να ιδρύσει πανεπιστημιακή ιατρική σχολή στην πόλη μας. Ήμουν κι εγώ εκεί ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Φοιτητικής Ένωσης Νομού Καβάλας και ο εικοσάχρονος ενθουσιασμός μου προσγειώθηκε ανώμαλα όταν άκουσα κάποιους γιατρούς να λένε τη φράση του τίτλου, την ώρα που φεύγαμε από το κτίριο. Πίσω από τις κορώνες και τις συναισθηματικές εξάρσεις που κυριάρχησαν στην αίθουσα επικρατούσε ο κυνισμός· οι πραγματικές διαθέσεις μιας σημαντικής μερίδας από τους συμμετέχοντες ήταν τελείως αντίθετες από τους ευγενείς στόχους των διοργανωτών της σύσκεψης. Δεν είναι τυχαίο πως το αίτημα για την ιατρική σχολή γρήγορα εξανεμίστηκε και στη θέση της μπήκε το ασήμαντο δωράκι της ίδρυσης ΚΑΤΕΕ.

    Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους…

    Αρκετά χρόνια αργότερα, το 2019, ολοκληρώθηκε η εξίσωση όλων των ΤΕΙ της χώρας με τα Πανεπιστήμια. Το ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (σε Καβάλα, Δράμα και Διδυμότειχο) ενώθηκε με τα ΤΕΙ Σερρών και Θεσσαλονίκης (σε Θεσσαλονίκη, Κατερίνη και Κιλκίς) και με ένα «υβριδικό» εκπαιδευτικό ίδρυμα που λεγόταν Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας και χορηγούσε σε αλλοδαπούς φοιτητές μόνο μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών με αδιευκρίνιστη ζήτηση στην αγορά εργασίας. Έτσι γεννήθηκε ένα πανεπιστήμιο με την επωνυμία «Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας» (ΔΙΠΑΕ) με εκτεταμένη διασπορά τμημάτων σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, με επικάλυψη γνωστικών αντικειμένων μεταξύ πολλών τμημάτων και με πολλές διοικητικές αδυναμίες.

    Στην «Πανεπιστημιούπολη Καβάλας» ιδρύθηκε μια μόνο Σχολή, αυτή των Θετικών Επιστημών με τέσσερα  τμήματα, Γεωλογίας, Φυσικής, Πληροφορικής, και Χημείας. Επιπλέον, λειτουργούν δύο τμήματα οικονομικής κατεύθυνσης, Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής και Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας, υπαγόμενα στη Σχολή Οικονομίας και Διοίκησης με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Γρήγορα όμως χάθηκε το τμήμα Γεωλογίας με νόμο του 2020 και από τα τρία δωράκια που μας άφησε ο κ. Γαβρόγλου αγνοείται η τύχη των δύο. Συγκεκριμένα, προβλεπόταν ιδιαίτερο Πρόγραμμα Σπουδών στην Τεχνολογία Πετρελαίου για την παροχή «ανώτατης εκπαίδευσης, σε ξένη γλώσσα, σε Έλληνες και σε αλλοδαπούς», με έδρα μεν την Καβάλα αλλά υπαγόμενο στη Θεσσαλονίκη, το οποίο όμως  δεν λειτούργησε ποτέ χωρίς καμιά εξήγηση. Επιπλέον, από τα δύο Ινστιτούτα για την προαγωγή της έρευνας και της καινοτομίας (Πετρελαίου και Τουρισμού και Φιλοξενίας) στο δεύτερο ανέλαβε ως Διευθυντής καθηγητής του πρώην ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

    Σήμερα η «Πανεπιστημιούπολη Καβάλας» βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι με δύο επιλογές: να παραμείνει στο ΔΙΠΑΕ ή να αποσπαστεί από αυτό και να ενταχθεί στο «Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης», όπως φημολογείται πως σχεδιάζει η κυβέρνηση. Και οι Καβαλιώτες ακούμε μονάχα διάφορους ψίθυρους χωρίς καμιά επίσημη ενημέρωση, χωρίς ευρεία και δημόσια τοποθέτηση των ακαδημαϊκών φορέων.

    Θα περίμενε κανείς μια συζήτηση για το μέλλον των τμημάτων σε Καβάλα και σε Δράμα. Για τη δημιουργία νέων τμημάτων και -γιατί όχι;- μιας νέας Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων. Για την πρόσληψη εκπαιδευτικού και διοικητικού προσωπικού. Για την ανακαίνιση του κτιριακού συγκροτήματος και για τον τρόπο στέγασης των πολλών φοιτητών που αναμένεται (;) να εγκατασταθούν στην πόλη μας. Για τη επιβίωση όλων των τμημάτων μας απέναντι στον ανταγωνισμό των ιδιωτικών πανεπιστημίων, τα οποία όταν επιτραπούν θα ιδρύσουν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη τμήματα χωρίς μεγάλες απαιτήσεις στις υποδομές και στον τεχνικό εξοπλισμό αλλά με ικανή ζήτηση. Για την αντιμετώπιση του ακριτικού Διδυμοτείχου με γενναιοδωρία σε άλλο επίπεδο και με άλλη κρατική βοήθεια και όχι με το «ξεφόρτωμα» παιδιών που κανονικά θα έπρεπε να σπουδάσουν Ψυχολογία σε ένα περιβάλλον με διεπιστημονική επαφή και την πνευματική ώσμωση μεταξύ διαφορετικών ακαδημαϊκών «πειθαρχιών». Το μόνο που ακούμε είναι το δωράκι πως το Δημοκρίτειο θα γίνει πλέον «Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης» (κινδυνεύοντας να χάσει ένα όνομα κύρους που κατέκτησε επάξια μέσα από τη σκληρή διαδρομή των πενήντα ετών από την ίδρυσή του) ή ότι το ΔΙΠΑΕ θα μας φέρει Ιατρική Σχολή (με κίνδυνο όσοι το ισχυρίζονται να χάσουν το επιστημονικό τους κύρος).

    Η τοπική κοινωνία οφείλει να σηκώσει το ανάστημά της. Να απαιτήσει ενημέρωση και ύστερα να διεκδικήσει την εδραίωση και τη μεγέθυνση της πανεπιστημιούπολης της Καβάλας. Το αν αυτό θα επέλθει μέσα από το ΔΙΠΑΕ ή το ΔΠΘ δεν είναι του παρόντος αλλά θα προκύψει από την ευρεία, δημόσια και ανοιχτή συζήτηση που πρέπει οπωσδήποτε να διοργανώσουν οι τοπικοί φορείς, όπως άλλωστε το έκαναν στο παρελθόν για άλλα σπουδαία ζητήματα με θετικό αποτέλεσμα. Αλλιώς θα «κάνουμε μάγκες» κάποιους άλλους και οι Καβαλιώτες θα θρηνολογούμε για μια ακόμη χαμένη ευκαιρία.

     

     

    *Ο Κωστής Σιμιτσής είναι πρώην δήμαρχος Καβάλας, νομικός σύμβουλος του ΔΙΠΑΕ. Οι απόψεις του είναι καθαρά προσωπικές

    Κατηγορία: Slider, Άλλες απόψεις, Απόψεις

    Ιωσήφ Μεβοράχ: «Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους»

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

     

     

    Ο  εβραϊκής καταγωγής Καβαλιώτης,   διακεκριμένος συγγραφέας κ. Ιωσήφ (Φίκος) Μεβοράχ,  μιλά στην Ε.Ν. και μας ενημερώνει για τα όσα διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στο Ισραήλ. Με ξεκάθαρες τοποθετήσεις και όχι ανούσιες φλυαρίες. Υπ’ όψη,  την ίδια στιγμή, η οικογένεια της αδελφής του, όπως και τα δύο του παιδιά, κατοικούν στο Τελ Αβίβ.

    Ιωσήφ Μεβοράχ

    «Έχει περάσει μόνο μια εβδομάδα από το πρώτο  πογκρόμ που έγινε στο κράτος του Ισραήλ. Η λέξη πογκρόμ μας ήταν γνωστή από τις βαναυσότητες την φρίκη

    και την εξολόθρευση αμάχων, αθώων που χάνονταν από τους κύρηδες της κάθε χώρας. Και οι εβραίοι σε όλη την διάρκεια και μέχρι την ίδρυση του κράτους τους

    γνώρισαν σειρά τέτοιων πογκρόμ σε όλα τα μήκη και πλάτη της “πολιτισμένης και εξευγενισμένης Ευρώπης”.

     

     Αυτό που είδαμε όλοι μας στην τηλεόραση και αυτό  που για μια εβδομάδα τώρα απασχολεί όλη την υφήλιο, ήταν δυστυχώς ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα του διχασμού και στα πρόθυρα εμφυλίου για καθαρά εσωτερικούς  πολιτικούς λόγους μιας χώρας .

     

    Του Ισραήλ. Είναι η πρώτη φορά που η κοινή γνώμη βρίσκεται κοντά στο Ισραήλ και τους πολίτες τους, Αναμενόμενο τουλάχιστον για  μένα πως αυτό θα αλλάξει,  αλλάζοντας οι σκηνές και τα γεγονότα θανάτου και ολέθρου που θα επέλθουν  στο Παλαιστινιακό λαό.

    Ενός λαού που δυστυχώς αποτελεί την  ασπίδα κάλυψης της Χαμάς της Τζιχάντ της Χεζμπολάχ και των άλλων αραβικών πολεμικών τρομοκρατικών οργανώσεων.

    Αυτό το γεγονός δεν μπορέσαμε ή μάλλον δεν  θελήσαμε αντικειμενικά να δούμε. Πέντε φορές ξεκινώντας πριν την ίδρυση της Μέσης Ανατολής αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν οι ηγέτες των Παλαιστινίων αρνήθηκαν να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος έχοντας κοινά σύνορα με το Ισραήλ.

    Αυτό και μόνο οδήγησε στην σφαγή που όλοι είδαμε πριν λίγες μέρες. Σήμερα που μιλάμε,  κάνουμε πολιτικές – στρατιωτικές αναλύσεις χωρίς να βλέπουμε το προφανές. Δεν διακυβεύεται μόνο το τέλος του παλαιστινιακού λαού ή του Ισραηλινού κράτους. Είναι ένας άλλος  πόλεμος.  Είναι ο πόλεμος της Δύσης με το Ισλάμ και τις Αραβικές χώρες… Είναι ένας πόλεμος που εμείς οι Ευρωπαίοι με την λεγόμενη  φιλοαραβική πολιτική χρόνων,  καταφέραμε να αλλοιώσουμε  τον πληθυσμό μας  με τους Τσέτες μιας νέας εποχής.

    Η παρουσία Αμερικανών – Άγγλων στην περιοχή προδίδει την έντονη ανησυχία της παγκοσμιότητας, αλλά και η ισχυρή παρουσία του Ιράν προμηνύει αυτό που δεν θέλαμε

    ποτέ να σκεφτόμαστε ΤΟΝ Γ’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ».   

     

    Επικαιρότητα του Νέστου

     

    Κατηγορία: Slider, Απόψεις

    Ω της παραφροσύνης

    Δημοσιεύτηκε στις

    Του Γιώργου Τσακίρη

     

    Είναι φορές, όπως αυτή μεταξύ διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων, που η διαστρέβλωση πραγματικών δεδομένων από εκείνους που διεκδικούν πάση θυσία την επίτευξη του στόχου τους, ξεπερνά κάθε όριο.

    Έτσι και σήμερα, λίγες ημέρες πριν τη διεξαγωγή των δεύτερων εκλογών της Κυριακής για την ανάδειξη του δημάρχου Καβάλας, η επίτευξη ποσοστού 36,7% από το συνδυασμό του Θεόδωρου Μουριάδη «Σύγχρονος δήμος», παρουσιάζεται από κάποιους ως… αποδοκιμασία των δημοτών επειδή (λέει) τον ψήφισαν μόλις… δύο στους δέκα!

    Και πώς καταλήγουν σε αυτόν τον παραλογισμό; Χρησιμοποιώντας το ποσοστό της αποχής!

    Εφόσον δηλαδή ένας στους δύο δεν πήγε να ψηφίσει, άρα το 36% του 47% που συμμετείχε, σημαίνει ότι το πραγματικό ποσοστό του συνδυασμού είναι… 17%!!

    Και ο πιο αδαής από τους δημότες, υιοθετώντας την ίδια «λογική», θα μπορούσε να συμπεράνει ότι οι υποστηρικτές του δεύτερου σε ψήφους συνδυασμού, δεν συγκέντρωσαν το 24%, αλλά μόλις το 11% των ψήφων.

    Ακριβώς με την ίδια λογική, συμπεραίνουμε ότι οι διοικήσεις που προέκυψαν από τις εκλογικές αναμετρήσεις των προηγούμενων 20 τουλάχιστον ετών, τόσο σε εθνικό όσο και σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, εκπροσωπούν ποσοστό όχι μεγαλύτερο του 22 με 23%!

    Μόνο που οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες δεν λειτουργούν έτσι αγαπητοί.

    Οι εκπρόσωποι του λαού, αναδεικνύονται από εκείνους που εκφράζουν τη γνώμη τους μέσω της ψήφου. Όσοι απέχουν, αν δεν συντρέχουν λόγοι ανωτέρας βίας, κακώς απέχουν. Εφόσον όμως (είτε επέλεξαν είτε όχι να) απέχουν από τη μέγιστη αυτή στιγμή της δημοκρατίας, η γνώμη τους -θετική ή αρνητική- απλά δεν καταγράφεται. Το να τη μεταφράζει κανείς όπως ακριβώς τον συμφέρει για την εξυπηρέτηση των σκοπών του, μόνο ως διαστρέβλωση (επιεικώς) της πραγματικότητας μπορεί να χαρακτηριστεί.

    Γι’ αυτό λοιπόν, εξαιρώντας από τη λογική του κειμένου το γεγονός ότι το σύνολο των 21 πρώτων σε σταυρούς υποψηφίων του «Σύγχρονου δήμου», έχουν καθένας τους ξεχωριστά τους διπλάσιους από τους αντίστοιχους υποψηφίους του δεύτερου, αυτοί που αξίζει να εκλεγούν στο πλευρό του επόμενου δημάρχου Καβάλας, είναι αυτοί που οι συνδημότες τους εμπιστεύθηκαν.

    Ο συνδυασμός «Σύγχρονος δήμος» και οι υποψήφιοι του νυν δημάρχου Καβάλας Θεόδωρου Μουριάδη.

    Κατηγορία: Slider, Άλλες απόψεις, Απόψεις

    ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΟΓΚΑΣ: Ας μιλήσουμε για τουριστικούς προορισμούς

    Δημοσιεύτηκε στις

     

    Η κάθοδος των εποχούμενων μυρίων στην περιοχή μας, δημοφιλή πλέον τουριστικό προορισμό των Βαλκανίων γειτόνων μας, δίνει τροφή για σκέψη, διάλογο αλλά και τριβές απ’ ό,τι φαίνεται, μιας και οι συνέπειες, θετικές και αρνητικές, φέρνουν στην επιφάνεια το ζητούμενο ενός τουρισμού βιώσιμου (ή ορθότερα αειφόρου), μέσα στα πλαίσια βέβαια της φέρουσας ικανότητας της περιοχής[1].

    Πολλοί, εθισμένοι στο πνεύμα της ήσσονος προσπάθειας, μεθούν από το ρέον αίφνης χρήμα που παρέχουν κάποιοι «άλλοι» Ευρωπαίοι ανατολικής προέλευσης (εντός και εντός ΕΕ) και ολοφάνερα υποβαθμίζουν όλες τις αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα ζωής όλων μας, ευδιάκριτες έως οδυνηρές, καθώς και την έλλειψη κατάλληλων υποδομών, σχεδιασμού και οργάνωσης. Η μεγάλη ανάπτυξη του οδικού τουρισμού των βαλκανίων γειτόνων μας επιφέρει βαριά επιβάρυνση του κυκλοφοριακού φόρτου, μείωση δημόσιου χώρου, αλλαγή αναπτυξιακού μοντέλου, εκτόξευση των ενοικίων, έλλειψη στέγης μονίμων κατοίκων και φοιτητών[2] και βέβαια σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί συμπληρωματικό εισόδημα σε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας και κρίσης.

    Ευρωπαϊκοί προορισμοί Αριστείας

    «Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Έξυπνου Τουρισμού» είναι μια πρωτοβουλία της ΕΕ που προωθεί τον έξυπνο τουρισμό στην ΕΕ, ανταμείβοντας τις πόλεις (άνω των 100.000 κατοίκων) για τις πρωτοπόρες προσεγγίσεις τους όσον αφορά την προσβασιμότητα, την ψηφιοποίηση, τη βιωσιμότητα, την πολιτιστική κληρονομιά και τη δημιουργικότητα. Διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι πόλεις αυτές πρωτοστατούν στην πράσινη καινοτομία, την έξυπνη κινητικότητα και τις βιώσιμες ταξιδιωτικές πρακτικές, δίνοντας το παράδειγμα για τους προορισμούς παγκοσμίως. Ομοίως, οι «Ευρωπαϊκοί Προορισμοί Αριστείας» είναι μια πρωτοβουλία της ΕΕ που αναγνωρίζει και επιβραβεύει μικρότερους προορισμούς (πόλεις 20.000-100.000 κατοίκων), που εφαρμόζουν επιτυχείς στρατηγικές για την τόνωση του βιώσιμου τουρισμού.

    Και οι δύο πρωτοβουλίες στηρίζουν τις προσπάθειες να καταστεί το ευρωπαϊκό τουριστικό οικοσύστημα πιο βιώσιμο, πιο έξυπνο και ανθεκτικότερο, όπως περιγράφεται στην «οδό μετάβασης για τον τουρισμό»[3].Όσον αφορά τον διαγωνισμό του 2023, 29 πόλεις από 13 χώρες διαγωνίστηκαν για τον τίτλο της «Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Έξυπνου Τουρισμού», ενώ συνολικά 20 πόλεις συμμετείχαν στον διαγωνισμό για τον τίτλο του «Ευρωπαϊκού Προορισμού Αριστείας».

    Τα φετινά βραβεία

    Η Πάφος (Κύπρος)[4] και η Σεβίλλη (Ισπανία)[5] είναι οι νικήτριες του διαγωνισμού «Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες Έξυπνου Τουρισμού» για το 2023.Οι δύο πόλεις θα λάβουν διαφημιστική στήριξη, καθώς και ένα ειδικό γλυπτό για τα κέντρα των πόλεων τους, το οποίο θα εκτίθεται σε περίοπτη θέση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους που θα διατηρούν τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Έξυπνου Τουρισμού.

    Το Κραν (Kranj, Σλοβενία)[6] επιλέχθηκε ως νικήτρια πόλη του διαγωνισμού «Ευρωπαϊκός Προορισμός Αριστείας (EDEN)[7]» για το 2023. Θα προωθηθεί ως πρότυπο για βιώσιμες τουριστικές πρακτικές στην Ευρώπη. Θα λάβει επίσης στήριξη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με στόχο την προώθηση της πόλης και των βέλτιστων πρακτικών που εφαρμόζει στον βιώσιμο τουρισμό, σύμφωνα με τους στόχους της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.

    Λόγω ομοιοτήτων με την πόλη μας και μεγέθους, αξίζει να μελετηθεί η εμπειρία του.

    Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σλοβενίας και γεννήθηκε από μια πλούσια ιστορία εκβιομηχάνισης. Η πόλη ανακαλύπτει ένα νέο μέλλον που τροφοδοτείται από το όραμα να δώσει προτεραιότηταστη βιωσιμότητα. Η παλιά της πόλη με τη γραφική αρχιτεκτονική και δημοφιλή αξιοθέατα, καλά συντηρημένα μεσαιωνικά κτίρια και γοτθικές εκκλησίες, έχει πολλά να μοιραστεί με τον κόσμο και ιδίως την παραδοσιακή σλοβενική κουζίνα. Ο δήμος δημιούργησε μια 16μελή πράσινη ομάδα φορέων, που ασχολούνται με τη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα της πόλης. Η ομάδα συνεδριάζει τακτικά για να συζητήσει και να συλλέξει δεδομένα, να διαμορφώσει στρατηγικές και στόχους και να εργαστεί από κοινού για έναν συνεργαζόμενο βιώσιμο τουρισμό. Συνεργάζεται στενά με τοπικές επιχειρήσεις και εκπροσώπους της τουριστικής βιομηχανίας για την επίτευξη των πράσινων στόχων της. Παράδειγμα έργου βιώσιμου τουρισμού είναι το «The KranjLongTable», ετήσιο επίκεντρο της τοπικής γαστρονομίας και της παραγωγής, ενώ παράλληλα εξυψώνει το πνεύμα της κοινότητας χωρίς αποκλεισμούς. Η εκδήλωση έχει μειώσει το αποτύπωμα άνθρακα και αποτελεί πρότυπο για την προώθηση και τη σκοπιμότητα της βιώσιμης διαχείρισης εκδηλώσεων, χρησιμοποιώντας μεθόδους μείωσης σπατάλης τροφίμων, είτε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

    Το Κέντρο Βιώσιμης Κινητικότητας του Kranj[8]είναι ένας δυναμικός κόμβος για βιώσιμες μεταφορές στην καρδιά της πλέον πυκνοκατοικημένης συνοικίας του. Είναι ένα σύστημα κοινής χρήσης ποδηλάτων σε ολόκληρη την πόλη. Το 2021 ονομάστηκε ο καλύτερος δήμος ηλεκτροκίνησης της χώρας. Η πόλη χρησιμοποιεί συνολικά 29 σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας για 125 ποδήλατα, 75 ηλεκτρικά ποδήλατα και 2 ηλεκτρικά τρίκυκλα. Χάρη στο περιφερειακό δίκτυο Gorenjska.bike[9]που συνδέει οκτώ δήμους, οι επισκέπτες μπορούν να ενοικιάσουν και να επιστρέψουν ποδήλατοσε περισσότερες από 50 διαφορετικές τοποθεσίες. Για όσους προτιμούν μια εναλλακτική μέθοδο μεταφοράς, οποιοσδήποτε μπορεί να βρει το ηλεκτρικό μικρό λεωφορείο δωρεάν και να κυκλοφορεί σε όλη την παλιά πόλη.

    Κριτήρια Αριστείας

    Οι ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες αναδεικνύουν υποδειγματικές πρακτικές τουριστικών προορισμών για την εφαρμογή καινοτόμων και έξυπνων λύσεων σε τέσσερις κατηγορίες: (Προσβασιμότητα, Βιωσιμότητα, Ψηφιοποίηση, Πολιτιστική κληρονομιά και δημιουργικότητα). Ας τις δούμε και ας τις συσχετίσουμε με την δική μας πραγματικότητα:

    ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΌΤΗΤΑ

    Πόσο προσβάσιμη είναι η πόλη μέσω ενός ισχυρού συστήματος μεταφορών εντός της και γύρω της(συγκοινωνίες, αυτοκίνητο, τρένο, πλοίο, αεροπλάνο και ποδήλατο); Είναι δυνατός ο τουρισμός χωρίς εμπόδια, σωματικά και ψυχολογικά;Ποιοι πόροι πρέπει να είναι προσβάσιμοι σε ταξιδιώτες με ειδικές ανάγκες πρόσβασης, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, την κοινωνική ή οικονομική τους κατάσταση και αν έχουν αναπηρία ή όχι;

    Η προσβασιμότητα δεν συνεπάγεται μόνο ότι είναι ένας προορισμός χωρίς φραγμούς, αλλά περιλαμβάνει επίσης πολυγλωσσικές υπηρεσίες και, για παράδειγμα, ψηφιακά διαθέσιμες σε όλους τους ταξιδιώτες ή επισκέπτες — ανεξαρτήτως ηλικίας, πολιτισμικού υπόβαθρου ή οποιασδήποτε σωματικής αναπηρίας.

    ΒΙΩΣΙΜΌΤΗΤΑ

    Ποιες ευκαιρίες έχει μια πόλη για να διατηρήσει και να ενισχύσει το φυσικό περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, διατηρώντας παράλληλα την οικονομική και κοινωνικοπολιτιστική ανάπτυξη με ισορροπημένο τρόπο; Πώς γίνεται η διαχείριση των φυσικών πόρων (συμπεριλαμβανομένων καινοτόμων φιλικών προς το περιβάλλον μέτρων) σε τουριστικό προορισμό και εφαρμόζονται μέτρα αποδοτικής χρήσης των πόρων, καθώς και δράσεις που αποσκοπούν στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή; Η βιωσιμότητα προχωρεί ακόμη περισσότερο — υπάρχουν μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση της τουριστικής εποχικότητας και στη συμμετοχή της τοπικής κοινότητας; Πώς μπορούν οι πόλεις ως τουριστικοί προορισμοί να συμβάλουν στην τοπική απασχόληση και στη διαφοροποίηση των τοπικών οικονομιών;

    Ως εκ τούτου, η βιωσιμότητα δεν σημαίνει μόνο τη διαχείριση και την προστασία των φυσικών πόρων της πόλης, αλλά και τη μείωση της εποχικότητας, τα εργασιακά δικαιώματα και τη συμμετοχή της τοπικής κοινότητας.

    ΨΗΦΙΟΠΟΊΗΣΗ

    Στηρίζει η πόλη τις τουριστικές επιχειρήσεις στην ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων και εργαλείων; Πώς στηρίζει την ψηφιοποίηση των τουριστικών υπηρεσιών;

    Ως ψηφιακός τουρισμός νοείται η προσφορά καινοτόμων πληροφοριών για τον τουρισμό και τη φιλοξενία, προϊόντων, υπηρεσιών, χώρων και εμπειριών προσαρμοσμένων στις ανάγκες των καταναλωτών μέσω λύσεων που βασίζονται στις ΤΠΕ και ψηφιακών εργαλείων. Πρόκειται για την παροχή ψηφιακών πληροφοριών σχετικά με προορισμούς, αξιοθέατα και τουριστικές προσφορές, καθώς και πληροφοριών σχετικά με τις δημόσιες συγκοινωνίες και την ψηφιακή πρόσβαση σε αξιοθέατα και καταλύματα.

    ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ&ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ

    Αξιοποιεί η πόλη επιμελώς την πολιτιστική κληρονομιά της και τους δημιουργικούς κλάδους της για μια εμπλουτισμένη τουριστική εμπειρία; Ποιες δράσεις υλοποιούνται για την αναγνώριση και την ενσωμάτωση της υλικής και άυλης κληρονομιάς της τέχνης, της ιστορίας και του πολιτισμού στο κέντρο και στον περιβάλλοντα χώρο της, στην ενισχυμένη τουριστική προσφορά; Ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε με το Φεστιβάλ Φιλίππων και το Κοσμόπολις, όταν η άγνοια κυριαρχεί ένθεν και ένθεν, πχ στην ιστορική διασύνδεση Ελλάδας και Ρουμανίας, λόγω της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης στο Ιάσιο τον Φεβρουάριο του 1821 από τον τοπικό κυβερνήτη Αλέξανδρο Υψηλάντη, είτε πχ στα υπέροχα διατηρημένα ορθόδοξα μοναστήρια της Βουκοβίνας που ίδρυσαν μοναχοί και αυτοκράτορες του Βυζαντίου, τα μοναδικά στον κόσμο με εξωτερικές νωπογραφίες μαζί με της Εικοσιφοίνισσας.

    Διλήμματα και μία πρόταση

    Κάποιοι υποδεικνύουν ως λύση τα «υψηλότερα Ευρωπαϊκά στρώματα» αντί της «Βαλκανικής πελατείας», θέμα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση, όπως και το θέμα των επενδύσεων. Πολύ πιο αναγκαίες δείχνουν να είναι συνολικές στρατηγικές δομημένες σε αρχές βιώσιμης ανάπτυξης, οι οποίες θα συνεκτιμούν οικονομικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές παραμέτρους. Απαιτείται επίσης αποτελεσματική και συνεργατική διακυβέρνηση, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις απόψεις όλων των εμπλεκομένων.

    Το δίλημμα συνεπώς δεν είναι τουρισμός των Βαλκανίων ή των ελίτ, αλλά αειφόρος ή βάρβαρη τουριστική ανάπτυξη; Και προς όφελος τίνος;Το πρόγραμμα του Θόδωρου Μουριάδη και του ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΗΜΟΥ είναι ξεκάθαρο ως προς αυτό.

    Από την άλλη, η απόφαση της κυβέρνησης (εξαγγελίες Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ 16.9.2023 και εφημερίδες 19.9.2023) να επιβάλει φόρο διαμονής που επιβαρύνει τον πελάτη, στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, όπου ενσωματώνεται τέλος αντιμετώπισης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής θέτει επί τάπητος την πρόταση, τα σχετικά έσοδα, ορθολογικά κατανεμημένα, να δίδονται στην Αυτοδιοίκηση, για να γίνουν έργα για την ενίσχυση των αναγκαίων υποδομών και για αντιστάθμιση των αρνητικών συνεπειών στις πόλεις και τους κατοίκους τους και των νέων υποχρεώσεων. Ειδικά για την πόλη μας υπάρχει κι ένα ακόμη θέμα: πόσο δίκαια έχει χαραχτεί η ζώνη παραλίας (με αποτέλεσμα την απώλεια εσόδων του Δήμου υπέρ του ΟΛΚ);

    Βασίλης Λιόγκας, 1.10.2023

    [1]Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού ως φέρουσα ικανότητα ορίζεται ο μέγιστος αριθμός ατόμων που μπορούν να επισκέπτονται ταυτόχρονα έναν τουριστικό προορισμό, χωρίς να προκαλείται καταστροφή του φυσικού, οικονομικού, κοινωνικοπολιτιστικού περιβάλλοντος και απαράδεκτη υποβάθμιση της ποιότητας ικανοποίησης των επισκεπτών.

    [2]Πολλά στοιχεία στο βιβλίο του Δ. Μπαλαμπανίδη κ.α. «Το Airbnb στην πόλη. Ευκαιρία ή απειλή;» (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, 2021). Επίσης σε άρθρο της Λίνας Γιάνναρου στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 3.9.2023 με τίτλο «Το παλιό μπακάλικο έγινε λοφτ».

    [3]https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/el/ip_22_850

    [4]https://visiteurope.com/en/experience/discover-pafos-where-mythology-meets-magnificence/

    [5]https://visiteurope.com/en/experience/seville-embracing-the-future-as-a-smart-destination/

    [6]https://visiteurope.com/en/experience/kranj-slovenias-green-getaway/

    [7]https://single-market-economy.ec.europa.eu/sectors/tourism/awards-and-outreach-activities/eden_el

    [8]http://interregcentral.eu/Content.Node/CITYCIRCLE/2.html

    [9]http://e-mobilitygorenjska.si/en/e-cycling/

    Κατηγορία: Slider, Άλλες απόψεις, Απόψεις

    ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΟΓΚΑΣ: Όταν η Πολιτική λείπει από την αντιπαράθεση, επιπλέουν οι φελλοί (ή τα άδεια μύδια).

    Δημοσιεύτηκε στις

     

    Κάποιοι υποψήφιοι, για να ψαρέψουν στα θολά νερά, αυτοπροβάλλονται ως «απολιτίκ» (ανεξάρτητος, ακομμάτιστος, απολίτικος), ενώ άλλοι, νεότεροι και πιο μοδάτοι, εμφανίζουν «πολυπολιτίκ» προφίλ (πολυσυλλεκτικοί, ανοιχτομάτηδες, γενναιόδωροι). Και τους βλέπουμε, χωρίς έκπληξη είναι η αλήθεια, ευέλικτους χαμαιλέοντες, να μετακινούνται από τη μια ορθοδοξία στην άλλη με μεγάλη ευκολία, χωρίς βέβαια καμιά δέσμευση αλλά ούτε και αντίδραση από το σεπτό ή επαναστατικό ακροατήριό τους, από λειτουργίες σε πανηγύρια κι από κεί σε αντάρτικα λημέρια. Οικολόγοι και φυσιολάτρες, γονυκλινείς κι επαναστάτες την ίδια στιγμή.

    Εξέλιπε η αιδώς άραγε? Περίσσεψε η ευγένεια και ο πολιτικός πολιτισμός? Όχι βέβαια! Μάλλον ο καιροσκοπισμός, ο λαϊκισμός και το μεθυστικό θράσος της ψηφοθηρίας περίσσεψαν. Κυριαρχεί η κενότητα του εντυπωσιασμού, το φαίνεσθαι και η υποκρισία, ενώ η επικοινωνία τρώει την ουσία.

    Και εξηγούμαι:

    Αυτή που εξέλιπε από το προσκήνιο είναι η Πολιτική. Γιατί την αποφεύγουν?

    Γιατί η Πολιτική ασχολείται με τη λήψη αποφάσεων, που προϋποθέτει προτάσεις, αντιπαράθεση και επιχειρήματα. Μόνος αρμόδιος γι’αυτό είναι ο ανθρώπινος λόγος, το βουλεύεσθαι των πολιτών, η γνώμη, η «δόξα». Η γνώμη και η απόφαση ανήκει σε όλους, και αυτή είναι η δημοκρατική έννοια της πολιτικής. Η αντιπαλότητα δεν έπαψε ποτέ. Πηγάζει από την αρχή «πάντων χρημάτων μέτρον ἐστὶνἄνθρωπος». Ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των κοινωνικών και πολιτικών πραγμάτων, που σημαίνει ότι είναι ο ρυθμιστής της πολιτείας εντός της οποίας ζει. Και επειδή κάθε άνθρωπος είναι ισότιμος με οποιονδήποτε άλλον, όλοι δικαιούνται ίση συμμετοχή στη ρύθμιση των κοινών, ίση συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων και την εξουσία. Ειδικότερα αυτό που ισχύει στον χώρο της πολιτικής και της δημοκρατίας είναι η σχετική αλήθεια του συνόλου της πόλεως ή της πλειοψηφίας της (κοινῆδόξαν), για όσον καιρό αυτή θα το κρίνει.

    Η Πολιτική είναι ο χώρος της «δόξης». Όλων οι γνώμες μετρούν το ίδιο, αντιπαρατίθενται και η πιο πειστική θα αποτελέσει την απόφαση της πλειοψηφίας. Η «δόξα» δεν είναι τυχαία, αυθόρμητη και ενστικτώδης αλλά έλλογη και τεκμηριωμένη και είναι υπόθεση εμπειρίας, ικανότητας και φρονήσεως (με την αριστοτελική έννοια της πρακτικής σοφίας ως πολιτικής αρετής).

    Την αποφεύγουν, γιατί η Πολιτική είναι η διαχείριση της εξουσίας της πόλης από την ίδια την κοινωνία μέσα από δημόσια συζήτηση. Πολιτική σημαίνει λήψη αποφάσεων για μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, σημαίνει διακυβέρνηση. Σημαίνει ότι οι πολίτες αποφασίζουν περί των μεγάλων ζητημάτων της πόλης. Γι’ αυτό και στρέφεται κατά του αδιάφορου για τα πολιτικά πράγματα, κατά του απράγμονος, όπως εκφράζεται με μοναδικό τρόπο από τον Περικλή στον Επιτάφιο: «μόνοι γὰρτόν τε μηδὲντῶνδε μετέχοντα οὐκἀπράγμοναἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν»(διότι μόνοι εμείς εκείνον που δεν μετέχει σ’ αυτά θεωρούμε όχι φιλήσυχο, αλλά άχρηστο πολίτη).

    Η ανάδυση της πολιτικής χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή συμμετοχή του δήμου στην όλη διακυβέρνηση της πόλεως. Και στην περίπτωσή μας, ενός Δήμου με κρίσιμο ρόλο ευρύτερα, χαρακτηρίζεται από την προτεραιοποίηση των επιλογών που θα απαιτήσουν πολιτικές αποφάσεις στο νέο δημοτικό συμβούλιο.

    Κι εδώ, αυτοί που φιλοδοξούν να τους εκπροσωπήσουν πρέπει τώρα να πάρουν θέση και αύριο να υλοποιήσουν. Αποφεύγουν όμως να δεσμευτούν.

    Ας μιλήσω με παραδείγματα: Το Airbnbστην πόλη ως ευκαιρία ή ως απειλή.

    Το αν θα επιλεγεί η άνευ όρων παράδοση της πόλης στην κυριαρχία του Airbnbείναι πολιτική απόφαση, που άλλοι με μοναδικό κριτήριο τοπική οικονομική ανάπτυξη θα υποστήριζαν με πάθος, άλλοι με κριτήριο το κολοσσιαίο περιβαλλοντικό και κοινωνικό αποτύπωμα θα αρνούνταν. Το ποιοι θα ήταν αυτοί οι όροι είναι πολιτική απόφαση. Σ’ αυτά θα ‘πρεπε οι υποψήφιοι να ανοίγουν τα χαρτιά τους, όχι απλώς να διαπιστώνουν το αυτονόητο και προφανές, ότι η μεγάλη ανάπτυξη του οδικού τουρισμού των βαλκανίων γειτόνων μας επιφέρει βαριά επιβάρυνση του κυκλοφοριακού φόρτου, μείωση δημόσιου χώρου, αλλαγή αναπτυξιακού μοντέλου, εκτόξευση των ενοικίων, έλλειψη στέγης μονίμων κατοίκων και φοιτητών και βέβαια πολύ χρήμα σε κάποιους μικροαστούς που πάντα θα ονειρεύονται να γίνουν μεγαλοαστοί και σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί συμπληρωματικό εισόδημα σε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας και κρίσης.

    Δεν βλέπουμε όμως τέτοιες πολιτικές προτάσεις. Προσωπικά θα έθετα σε δημόσια συζήτηση την ανάγκη ρυθμιστικών παρεμβάσεων από τον Δήμο και την Πολιτεία, όπως, ενδεικτικά, τρεις οικονομικής φύσης προτάσεις, ειδικά για την Καβάλα (αναλογικά και για Θάσο, Παγγαίο και Νέστο, που θέτει κι ένα θέμα πολιτικού διαδημοτικού συντονισμού):

    • πρόταση επιβολής φόρου διαμονής στους τουρίστες που διαμένουν σε χώρους βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb), υπέρ του Δήμου, για να αντισταθμίσει τον πολλαπλασιασμό των υποχρεώσεων που δημιουργούνται (απορρίμματα και λύματα, καθαριότητα, επιδείνωση κυκλοφοριακού, όχληση μόνιμων κατοίκων και εκτοπισμός από τα σπίτια τους και τις ακτές, ηχορύπανση και αέρια ρύπανση, αύξηση τροχαίων ατυχημάτων, μπιτσόμπαρα, αλλαγή τρόπου ζωής, μείωση ελεύθερων χώρων)
    • πρόταση επιμερισμού στον Δήμο μέρους του αντίστοιχου φόρου διαμονής που εισπράττουν σήμερα τα ξενοδοχεία και αποδίδουν στο κράτος
    • πρόταση είσπραξης του τέλους παρεπιδημούντων των παραλιακών καταστημάτων και τραπεζοκαθισμάτων από τον Δήμο (κι όχι από τον ΟΛΚ)

    Το πώς θα διαχειριστεί ο Δήμος τα ποσά αυτά είναι βέβαια πολιτική απόφαση:  άλλος θα προτείνει εκδηλώσεις, άλλος στεγαστικό επίδομα για τους φοιτητές (όχι μόνο του ΔΙΠΑΕ αλλά και τους Καβαλιώτες που σπουδάζουν αλλού και υφίστανται κι αυτοί τις συνέπειες της εκτόξευσης των ενοικίων λόγω Airbnb), άλλος θα προτείνει κατασκευή υπόγειων πάρκινγκ ή δημοτική αστυνόμευση κλπ.

    Δεν ακούμε όμως ούτε τέτοιες πολιτικές προτάσεις.

    Άλλο παράδειγμα:Καλαμίτσα.

    Αν ο Δήμος έπαιρνε και «με τη βούλα» την ακτή της Καλαμίτσας, τι θα την έκανες Δήμαρχε? Η ενέργεια απαιτεί πολιτική απόφαση, που δεν την ακούμε αλλά εύκολα μπορούμε να τη φανταστούμε για τους περισσότερους: υπενοικίαση σε επιχειρήσεις (μεγάλες ή μικρές, ανθρώπων της νύχτας και του υποκόσμου ή όχι, τα έχουμε δει όλα στο παρελθόν), αποκλεισμός των μόνιμων κατοίκων, διοργάνωση «Mojitobeachparties», ανάπτυξη τύπου «Mercedes» και άλλα παρόμοια.

    Δεν προβαίνουν όμως σε μια πολιτική δέσμευση, έστω κι αυτήν, αλλά περιορίζονται να διατυπώνουν το αίτημα «να την πάρει ο δήμος»(θυμίζω ότι έτσι πήραν όλοι οι Δήμοι τις ακτές το 2016 και μας οδήγησαν στο «κίνημα της πετσέτας»).

    Άλλος όμως θα πρότεινε μια διαχείριση ανάλογη του Δήμου Παλαιού Φαλήρου στο Φλοίσβο και αλλού, σε μήκος χιλιομέτρων, με απεριόριστη δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών, με θαυμάσιες υποδομές, πάρκα, δρόμους περιπάτων και ποδηλάτων, υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, αξιοπρεπή αποδυτήρια και άφθονο νερό και καθαρές τουαλέτες. Κι αυτή πολιτική απόφαση είναι. Δεν ακούμε όμως τέτοιες δεσμεύσεις.

    Ανάλογα παραδείγματα έχουμε πολλά στην πόλη μας. Όλοι περιορίζονται να μιλάνε για την «αξιοποίηση των Καπναποθηκών» («όπως έγινε στο Βόλο», λένε κάποιοι, ξεχνώντας τον πρωτοπόρο ρόλο του Πανεπιστημίου και του τότε Νομάρχη Μαγνησίας και Δημάρχου) και για την διαπίστωση του τεράστιου στεγαστικού αποθέματος της Καβάλας, που το μοναδικό θέατρο που έχει όμως είναι ηλικίας 2.500 ετών και η μοναδική αίθουσα εκδηλώσεων το αμφιθέατρο «Ν. Μάρτης», αλλά δεν μας λένε την πολιτική τους θέση. Μπορούμε βέβαια να τη φανταστούμε για τους περισσότερους: αποχαρακτηρισμός τους από διατηρητέες (μερικοί δειλά λένε «μόνο εσωτερικά») και παράδοσή τους σε επιχειρηματίες για να τις «αναδείξουν», να τις εκμεταλλευτούν, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας κλπ. Σημειωτέον ότι, αν αφήσουμε στην άκρη τους αποχαρακτηρισμούς, τεράστιες δυνατότητες και κονδύλια διατίθενται σήμερα και θα διατεθούν όλη την τρέχουσα δεκαετία, στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, για την επαναχρησιμοποίηση δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων, καθώς και για την «ανακύκλωση υπαίθριων χώρων» (recyclingoflandscape). Εχουμε και τέτοιους, αν θυμηθούμε τη ζώνη Ιχθυόσκαλας και Αλιπάστων, δηλ. την πρώην Βιομηχανική Περιοχή της Καβάλας. Κι αυτά όμως πολιτικές αποφάσεις είναι.

    Μόνο για ένα διατηρητέο επανήλθε η ίδια (μπαγιάτικη όμως, από το 2005) πρόταση: να το αγοράσει ο Δήμος, με ακριβό τίμημα (και να απαλλάξει βέβαια τον ιδιοκτήτη του από την υποχρέωση που έχει βάσει του νόμου να το διατηρήσει και να το συντηρήσει) και να το ενώσει με το Δημοτικό Ωδείο. Είναι η μοναδική πολιτική πρόταση που ακούσαμε για διατηρητέο, και μια ακόμα πρόσφατα για την κατοικία Ν. Γιάντσου στην οδό Φιλίππου. Η σημερινή διοίκηση πάντως στον τομέα αυτό έχει αφήσει το δικό της πολλαπλώς θετικό αποτύπωμα, τόσο με το Παλιό Ωδείο, τη Μεγάλη Λέσχη, την Δημοτική Καπναποθήκη (που ξεκίνησε ο Τσολάκης πριν τον Ευαγγελίου), το διατηρητέο Μούτουλα και άλλα και ο Θ. Μουριάδης έχει έμπρακτα εκφραστεί για τα διατηρητέα. Οι υπογραφές όσων υπογράψαμε –και καταφέραμε– την κήρυξη το 2012 από την Πολιτεία ως διατηρητέων ιστορικών οικισμών των Χιλίων, των Πεντακοσίων και των Δεκαοκτώ, είναι ακόμα νωπές. Καιρός να τα εντάξουμε, μαζί με την Παναγία, σε ένα γιγάντιο πρόγραμμα Σπίτι-το-Σπίτι αποκατάστασης, ώστε να γίνουν όλα αξιοβίωταπρώτα απ’ όλα για τους δημότες μας.

    Η Πολιτική λοιπόν, θέλουμε δε θέλουμε κυριαρχεί, ακόμα και στον μικρόκοσμο ενός Δήμου σαν της Καβάλας. Και απαιτεί όχι κοινότυπες διαπιστώσεις, αλλά ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ (έστω, στα λόγια) για μεγάλα κοινωνικά θέματα της πόλης μας, όπως:

    • Η ανεργία και ιδίως των νέων ανθρώπων.
    • Η ακρίβεια και η διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων.
    • Η προστασία του δημόσιου χώρου.
    • Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.
    • Η ανυπαρξία ενός βιώσιμου τουριστικού μοντέλου.
    • Η έλλειψη υποδομών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.

    Απέναντι σ’ όλα αυτά, τι προτείνουν οι δημοτικές, ανεξάρτητες ή πολυσυλλεκτικές, παρατάξεις?

    Βασίλης Λιόγκας, 24.09.2023

    Κατηγορία: Slider, Άλλες απόψεις, Απόψεις

    Ο Δήμος Καβάλας και η αντοχή του στην κλιματική αλλαγή

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

    Του Δημήτρη Μαρμάνη*

     

    Οι πρωτοφανείς θερμοκρασίες που βιώσαμε φέτος το καλοκαίρι στη χώρα μας, οι πολλές και μεγάλης έκτασης πυρκαγιές που άφησαν πίσω τους στάχτες και αποκαΐδια και οι πλημμύρες που ακολούθησαν μετά από έντονες βροχοπτώσεις, που ξεπέρασαν κάθε πρόβλεψη με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα, ολοκλήρωσαν το ζοφερό σκηνικό της κλιματικής αλλαγής με θύματα. Με παντός είδους καταστροφές σε υποδομές, με τεράστιες ζημίες στο ζωικό και φυτικό κεφάλαιο των αγροτών και οι συνέπειες αυτών θα συνεχίζονται για αρκετό χρόνο μέχρι να (και αν..) επουλωθούν.

    Πολλές από αυτές τις συνέπειες θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν το κράτος (Δήμος, Περιφέρεια, κεντρική διοίκηση) λειτουργούσε σωστά με τις αρμόδιες υπηρεσίες συντονισμού, με τον σωστό εξοπλισμό και την σωστή επίβλεψη των έργων, όταν αυτά κατασκευάζονταν.

    Άλλες από αυτές τις συνέπειες όμως είναι αποτέλεσμα της υπέρβασης των ορίων αντοχής των έργων που κατασκευάσθηκαν σωστά μεν, αλλά δεν επαρκούν πλέον για τα σημερινά δεδομένα των καιρικών συνθηκών.

    Το μεγάλο ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνουν τώρα οι διοικούντες σε κάθε θέση ευθύνης.

    Η κοροϊδία της ανάληψης της «πολιτικής ευθύνης» που ακούμε μετά από κάθε τραγικό γεγονός και τα πολλά « θα» των υποσχέσεων που ακολουθούν, είναι πλέον ξεπερασμένα και μη αποδεκτά απ’ όλους τους πολίτες, γιατί τα περισσότερα από αυτά ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου και ξεχνιούνται μέχρι την επόμενη καταστροφή.

    Ο Δήμος Καβάλας, αν και ΔΕΝ δοκιμάσθηκε ιδιαίτερα το φετινό καλοκαίρι, οφείλει να διδαχθεί, από την αποδεδειγμένη ανεπάρκεια άλλων και να προχωρήσει άμεσα σε όλες εκείνες τις ενέργειες που θα θωρακίσουν την πόλη και τους γύρο οικισμούς από παρόμοια φαινόμενα με τις παρακάτω ενέργειες:

    1. Άμεσος καθαρισμός των φρεατίων και των κλειστών αγωγών των ομβρίων από φερτά υλικά και ογκώδη αντικείμενα εντός οικισμών.

     

    1. Άμεσος καθαρισμός και διεύρυνση ρεμάτων εντός και εκτός οικισμών και των καναλιών με ιδιαίτερη επιμέλεια στα Τενάγη.

     

    1. Εντοπισμός των προβληματικών θέσεων και διατομών των αγωγών ομβρίων, κατασκευή νέων αγωγών όπου αποδεδειγμένα αυτοί δεν επαρκούν και κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων όπου αυτά κριθούν αναγκαία.

     

    1. Έλεγχος της στατικής επάρκειας και αντοχής των γεφυριών σε πλημμυρικά φαινόμενα, με ενίσχυση και διεύρυνση αυτών όπου κριθεί αναγκαίο.

     

    1. Άμεσος καθαρισμός όλων των εγκαταλελειμμένων οικοπέδων εντός των οικισμών στην πόλη και τα χωριά μας, που έγιναν εστίες μόλυνσης και πιθανά σημεία ανάφλεξης, με γρήγορη διαδικασία ενημέρωσης των ιδιοκτητών όπως προβλέπει η νομοθεσία, για τον άμεσο καθαρισμό και την άρση της επικινδυνότητας όπου υπάρχουν κτίσματα. Σε περίπτωση μη ανταπόκρισης ο Δήμος αναλαμβάνει την εκτέλεση των απαιτούμενων εργασιών και βεβαιώνει την γενόμενη δαπάνη στους ιδιοκτήτες.

     

    1. Στα περιαστικά δάση γύρο από την Καβάλα και τους άλλους οικισμούς εκτός από τον συνεχή καθαρισμό θα πρέπει να γίνουν τα παρακάτω:

     

    1. Διάνοιξη νέων αντιπυρικών ζωνών
    2. Δεξαμενές νερού σε κατάλληλες προσβάσιμες θέσεις
    • Διάνοιξη νέων και βελτίωση της βατότητας των υπαρχόντων δασικών δρόμων στους ορεινούς όγκους.
    1. Σταδιακή αντικατάσταση κατά διαστήματα των πεύκων με άλλη λιγότερο εύφλεκτη βλάστηση όπου αυτό είναι δυνατόν σε συνεργασία με τις δασικές υπηρεσίες.
    2. Εκπαίδευση εθελοντικών ομάδων – υπάρχουν πολλοί σύλλογοι που προσφέρουν ήδη σημαντική υπηρεσία και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό – και προμήθεια σε αυτούς κατάλληλου εξοπλισμού για κατάσβεση της φωτιάς και φύλαξη των περιαστικών δασών.
    3. Παρακολούθηση με σύγχρονης τεχνολογίας μέσα για έγκαιρη αντίδραση σε περίπτωση φωτιάς σε συνεργασία με την Πυροσβεστική υπηρεσία και την Πολιτική προστασία.

     

    Οι πληγές από την μεγάλη πυρκαγιά του 1985 στην Καβάλα δεν έκλεισαν ακόμη και ας πέρασαν 40 περίπου χρόνια…

    Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών σε λίγες μέρες θεωρώ αναγκαίο το θέμα αυτό να είναι στη πρώτη γραμμή για τον επόμενο δήμαρχο, αν θέλουμε πραγματικά να διδαχθούμε κάτι από τις πρόσφατες συνέπειες των έντονων κεντρικών φαινομένων σε συνδυασμό με την αμέλεια έως ανεπάρκεια πολλών ανευθυνουπευθύνων  – με λίγες μόνο δυστυχώς φωτεινές εξαιρέσεις.

     

    • Ο Δημήτρης Μαρμάνης είναι Αναπληρωτής καθηγητής του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλοςτου συνδυασμού «ΕΡΓΟ ΤΩΡΑ», με υποψήφιο δήμαρχο τον Χαράλαμπο Χρυσανίδη.
    Κατηγορία: Slider, Άλλες απόψεις, Απόψεις

    ΚΩΣΤΗΣ ΣΙΜΙΤΣΗΣ: Υπόγεια πάρκινγκ μεταξύ προεκλογικών υπερβολών και νομικής πραγματικότητας

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

    Την προηγούμενη εβδομάδα ανέβασα στο Fb τη νομική μου θέση ότι απαγορεύεται να χωροθετηθούν, κατασκευαστούν και λειτουργήσουν υπόγεια πάρκινγκ κάτω ή δίπλα στις αυλές των σχολείων. Η απαγόρευση αυτή αφορά και την πλατεία Νεαπόλεως (Ποταμουδίων). Από όσους με επέκριναν ζήτησα να το ψάξουν οι ίδιοι. Δεν έχω νέα τους έκτοτε, μπορεί τελικά να συμφωνούν μαζί μου και να μη το λένε δημόσια.

    Πιο αναλυτικά, η θέση μου στηρίζεται στα εξής:

    Σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση 37237/ΣΤ1 (ΦΕΚ Β΄ 635/2007) κατά την επιλογή οικοπέδου για την ανέγερση διδακτηρίου πρέπει να αποφεύγεται κατά το δυνατόν η γειτνίαση εκτός των άλλων και με επαγγελματικούς χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων και γενικότερα με κάθε χώρο που η λειτουργία του μπορεί να βλάψει την ασφάλεια και την υγεία των μαθητών. Αυτό συνεπάγεται και το αντίστροφο, ότι δηλαδή ΔΕΝ επιτρέπεται να χωροθετηθεί σταθμός αυτοκινήτου δίπλα σε ακίνητο που έχει ήδη χαρακτηριστεί για χρήση εκπαίδευσης.Το Συμβούλιο της Επικρατείαςμε την απόφαση 2363/2018 δεν επέτρεψε την τροποποίηση του Σχεδίου Πόλης που έδινε χρήση πρατηρίου καυσίμου σε οικόπεδο που γειτνιάζει με σχολείο. Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα, «μα είναι το ίδιο ένα πάρκινγκ με ένα πρατήριο καυσίμων»; Ο νομοθέτης, που ίσως ξέρει καλύτερα, τα εξομοιώνει, αφούτα εντάσσει στην ίδια τυπολογία τόσο στον Κτιριοδομικό Κανονισμό (ΦΕΚ Δ΄ 59/1989), όσο και στον Κανονισμό Πυροπροστασίας (ΠΔ 41/2018).

    Εφόσον μπορεί να λειτουργήσει πρατήριο καυσίμων σε απόσταση τουλάχιστον 30 μέτρων από το περίγραμμα του κτιρίου ενός σχολείου ή άλλου χώρου συνάθροισης κοινού (βλ. άρθ. 11 παρ. 1 του Ν. 3897/2010), αυτό σημαίνει ότι μπορεί να λειτουργήσει χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων που βρίσκεται στην ίδια ή μεγαλύτερη απόσταση. Αυτό αφορά το πάρκινγκ του Αγίου Ιωάννη.

    Τέλος, σύμφωνα με το άρθ. 321 του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας (ΦΕΚ Δ΄ 580/1999) «τα εκπαιδευτήρια (ιδιωτικά ή δημόσια) στοιχειώδους και μέσης βαθμίδας εκπαίδευσης και άλλες παρεμφερείς χρήσεις» επιβάλλεται να έχουν μία θέση ανά 1 έως 3 αίθουσες διδασκαλίας. Είναι θέσεις που προβλέπονται για το εκπαιδευτικό και το διοικητικό προσωπικό. Στο καινούργιο Δημοτικό Σχολείο του Αμυγδαλεώνα δημιουργήθηκε τέτοιος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, όπως και στη νέα πτέρυγα του 3ου Γυμνασίου.

     

    Όσον αφορά τις προτάσεις τα υπόγεια πάρκινγκ σε άλλους χώρους, ισχύουν τα εξής:

    Υπόγεια πάρκινγκ επιτρέπεται να κατασκευαστούν κάτω από κοινόχρηστους χώρους υπό τον όρο ότι δεν αναιρείται ούτε παρακωλύεται ουσιωδώς η κοινή χρήση (άρθ. 324 του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας). Κοινόχρηστοι χώροι είναι οι κάθε είδους δρόμοι, τα πεζοδρόμια, οι πλατείες, τα άλση και όλοι γενικά οι ελεύθεροι χώροι που καθορίζονται από το ρυμοτομικό σχέδιο ή έχουν τεθεί σε κοινή χρήση με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Oι αυλές των σχολείωνδεν είναικοινόχρηστοι χώροι, διότι αποτελούν προέκταση της σχολικής μονάδας και εξυπηρετούν τις σχολικές ανάγκες γυμναστικής, αναψυχής και ξεκούρασης των μαθητών. Σύμφωνα με το άρθ. 39 παρ. 2  του Ν. 1566/1985 «Ως διδακτήριο νοείται όχι μόνο το ακίνητο όπου στεγάζεται και λειτουργεί το σχολείο, αλλά και οι υπόλοιποι χώροι, όπως τα γυμναστήρια, τα εργαστήρια, τα υπόστεγα, η αυλή, ο σχολικός κήπος».

    Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της Καβάλας (ΦΕΚ τεύχος ΑΑΠΘ 69/2013) προβλέπει υπόγειαπάρκινγκ στη «Ροδόπη», στο οικόπεδο των Λαζαριστών  στις πλατείες Ελευθερίας και Νεαπόλεως και στο οικοδομικό τετράγωνο ανατολικά από τις Καμάρες (για το οικόπεδο απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη δεν χρειάζεται ειδική πρόβλεψη, γιατί η περιοχή έχει χρήση Γενικής Κατοικίας) και ότι πρέπει να εκπονηθεί σχετική ειδικήμελέτη σκοπιμότητας – εφικτότητας για κάθε χώρο (σελ. 760). Παράλληλα, και όχι αντιφατικά, ορίζει ότι στουςπαραπάνω κοινόχρηστους χώρους επιτρέπονται μονάχα οι χρήσεις που αναφέρονται στο άρθ. 9 του ΠΔ της 23.2/6.3.1987 (ΦΕΚ Δ΄ 166), δηλαδή αναψυκτήρια, αθλητικές εγκαταστάσεις, πολιτιστικά κτίρια και χώροι συνάθροισης κοινού (σελ. 758).

    Κατά το Συμβούλιο της Επικρατείας οι χρήσεις αυτές προηγούνται. Με την απόφαση 2384/2005 το ΣτΕέκρινε σε παρόμοια περίπτωση στην Καλαμαριά ότι ο υπόγειος χώρος στάθμευσης δεν είναι επιτρεπόμενη χρήση παρότι προβλέπεται από το Σχέδιο Πόλης, διότι η αυξημένη κίνηση οχημάτων αναιρεί ή, πάντως, μειώνει ουσιωδώς τη βασική πολεοδομική λειτουργία του πρασίνου(βλ. και Πρακτικά Επεξεργασίας ΣτΕ 256 και 258/ 2001). Γενικά, οι τροποποιήσεις στο Σχέδιο Πόλης πρέπει να βελτιώνουν και όχι να επιφέρουν δυσμενείς συνέπειες στην ποιότητα της ζωής (Ολομέλεια ΣτΕ 3144/2004 κά).Συνεπώς απαιτείται μια σύνθετη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων σύμφωνα με την ΥΑ 958/2012 (Β΄ 21), που θα αποδείξει αν πράγματι βελτιώνονται οι συνθήκες χάρη στη λειτουργία υπόγειου σταθμού αυτοκινήτων.

    Τη βασική πολεοδομική λειτουργία του πρασίνου δεν πρέπει να αναιρούν ή, πάντως, να παρεμποδίζουν σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ οι βοηθητικές κατασκευές που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του υπόγειου πάρκινγκ αλλά αναγκαστικά τοποθετούνται στην επιφάνεια. Τέτοιες εγκαταστάσεις είναι η είσοδος και η έξοδος των οχημάτων και των πεζών, οι έξοδοι κινδύνου, τα φρεάτια των ανελκυστήρων και οι μονάδες θέρμανσης, ψύξης και εξαερισμού. Σε ακίνητα όπως η Ροδόπη και οι Λαζαριστές, απαιτείται έγκριση και από το Υπουργείο Πολιτισμού, επειδή γειτνιάζουν με κτίρια που είναι χαρακτηρισμένα ως μνημεία.

    Συνοψίζοντας:

    • Υπόγειο πάρκινγκ αυτοκινήτων απαγορεύεται απολύτως να γίνει σε αυλές σχολείων.
    • Με τα μέχρι τώρα νομικά δεδομένα δεν επιτρέπεται να γίνει υπόγειος σταθμός στην πλατεία Νεαπόλεως (Ποταμουδίων).
    • Οι ίδιες νομικές συνθήκες καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ στον χώρο της Ροδόπης.
    • Η παραπάνω πολύ περιεκτική και σύντομη ανάλυση δεν προσέγγισε καθόλου δύο καίρια ζητήματα: 1) Το τεράστιο οικονομικό κόστος, και, 2) Τη σχέση κόστους – οφέλους (ή και ζημίας από την επιβάρυνση της κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης).
    Κατηγορία: Slider, Άλλες απόψεις, Απόψεις

    ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΟΓΚΑΣ: Ας μιλήσουμε για προγράμματα

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

    Δεν είναι τυχαία η ανούσια κριτική των αντιπάλων του Θ. Μουριάδη με κατά συρροή παράθεση φωτογραφιών και βασικό επιχείρημα την καλύτερη δήθεν διαχείριση των δημοτικών πραγμάτων και την παραγωγή «έργου».

    Μια ματιά στα προγράμματα που έχουν κυκλοφορήσει αρκεί για να δείξει πόσο χαμηλά βρίσκεται ο πήχυς των απαιτήσεων και των διεκδικήσεών τους από την πολιτεία, αν ποτέ διοικούσαν:

    • Επαναλαμβάνονται χιλιοειπωμένες κοινότοπες προτάσεις, πολλές απ’ αυτές της ΔΑΣ προ 15ετίας, στερούμενες φαντασίας, γενικόλογες και αόριστες: «τον σχεδιασμό επανάχρησης κτιρίων και χώρων», «νέα σύγχρονη κυκλοφοριακή μελέτη», «προβάλλουμε τα στοιχεία της ιστορίας μας», «καταρτίζουμε συνεκτικό τουριστικό πρόγραμμα προβολής» ή «πρόγραμμα παρεμβάσεων στην παλιά πόλη». Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να υλοποιηθεί στην πράξη αν δεν υπάρχει πολιτική βούληση, διάθεση διεκδίκησης χρηματοδότησης από την πολιτεία, αποδεδειγμένη αποσύνδεση από οποιαδήποτε μικρά και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και μία σταθερή πυξίδα: όφελος για το κοινωνικό σύνολο. Ας μας πουν λοιπόν οι υποψήφιοι δήμαρχοι πώς εννοούν την περιώνυμη «αξιοποίηση» κτιρίων και χώρων; Μήπως παράδοση, με όρους αδιαφάνειας (ή και νομιμοφάνειας), σε ποικιλώνυμους «επενδυτές»; Η απάντηση θαναι μια καθαρή πολιτική θέση που όμως θα καταδείξει ποιον τελικά θα ωφελήσει αυτή η καταστροφική για τις ανάγκες της πόλης «ανάπτυξη»; Ας μας πουν: Δεσμεύονται στην σπίτι-το-σπίτι ανάπλαση της Παναγίας και των πιο υποβαθμισμένων συνοικιών, ή των διατηρητέων προσφυγικών οικισμών (Χίλια, Πεντακόσια, Δεκαοκτώ); Ή μόνο το κέντρο «Ξενοδοχείον η Καβάλα» υπάρχει γι’ αυτούς; Δεσμεύονται για αξιοποίηση του κτιριακού αποθέματος των καπναποθηκών για κοινωνικές ανάγκες;
    • Δεν μιλούν για την Καβαλιώτικη γη ανάμεσα στην Καλαμίτσα και το Παληό (πρώην ΔΕΠΟΣ για όσους θυμούνται), πάνω από 1000 στρέμματα, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως Τράπεζα Γης του Δήμου για πολύτιμες ανταλλαγές οικοπέδων για εφαρμογή του Σχεδίου Πόλης, παραγωγή δημόσιου χώρου και κοινής χρήσης, ώστε η πόλη να ανασάνει. Δεσμεύονται σ’ αυτό οι υποψήφιοι δήμαρχοι;
    • Όσο για την ίδια την Καλαμίτσα και τις «δυναμικές» τους διεκδικήσεις: Δεσμεύονται ότι η Καλαμίτσα δεν θα μετατραπεί σε μπιτσόμπαρο, εκτοπίζοντας τους μόνιμους κατοίκους, όπως συνέβη με τους Αμμόλοφους της Περάμου; Δεσμεύονται ότι ποτέ δεν θα πωληθεί το στοιχειώδες δικαίωμα της κολύμβησης και της απόλαυσης της φύσης;
    • Αδρανούν στον εγκλωβισμό περιοχών όπως το Παληό, το Βασιλάκι και η Πλατανούσα (Πλατανάκια) μέσα σ’ ένα κατ’ ευφημισμό «Αισθητικό Δάσος» (που σε άλλα τμήματά του καρατομείται αδίστακτα από το ίδιο το Δημόσιο). Ας μας πουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι: Δεσμεύονται στην επέκταση του Αισθητικού Δάσους με ταυτόχρονη τροποποίηση των ορίων του; Δεσμεύονται για το μεγάλο Ανατολικό Πάρκο στο Στρατόπεδο Ασημακοπούλου; Δεσμεύονται για τη μετατροπή της περιοχής της Ιχθυόσκαλας και του Δάσους της Παναγούδας στο απαραίτητο Δυτικό Πάρκο αναψυχής;
    • Παράλληλα, αν και βλέπουν τι γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας με τις πλημμύρες και τα νέα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής (θυμίζω παρόμοιες πλημμύρες στο Παληό πριν λίγα χρόνια), αδιαφορούν για την οριοθέτηση των ρεμάτων από την αρχή τους μέχρι τη θάλασσα, δεδομένου ότι δάση, αιγιαλοί, παραλίες και ρέματα, ως φυσικός πλούτος και λαϊκή περιουσία, πρέπει να καταγράφονται ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ και να προστατεύονται ΑΠΟΛΥΤΑ. Τα ρέματα, που τόση σημασία έχουν για την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης, που επιπλέον είναι φυσικοί αεραγωγοί, θα ‘πρεπε να αντιμετωπίζονται, με τη χλωρίδα και την πανίδα τους, σαν οικοσυστήματα μεγάλης σημασίας για την ισορροπία του περιβάλλοντος, ειδικά όταν διασχίζουν οικισμούς. Δεν πρέπει να οδηγηθούμε σ’ αυτό που έγινε μέσα στην πόλη, που δεν έχει ούτε ένα ρέμα, και όσα εμφανίζονται ακόμα, στένεψαν απελπιστικά και τσιμενταρίστηκαν. Αντίθετα, μια Διοίκηση που θα λειτουργούσε με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και την περιβαλλοντική προστασία, θα έθετε σε πρώτη προτεραιότητα στην Καβάλα την ολοκληρωμένη οικολογική διαχείριση των ρεμάτων και παραρεμάτιων ζωνών και την ένταξή τους στο δίκτυο των ελεύθερων χώρων πρασίνου και πράσινων διαδρόμων. Θα προωθούσε έργα καθαρισμού και διάνοιξης της κοίτης των ρεμάτων, ειδικές παρεμβάσεις και έργα αποκατάστασης και ανάπλασης των παραρεμάτιων ζωνών, θα προστάτευε τον φυσικό σχηματισμό και το ανάγλυφο κάθε ρέματος, ίσως και να εμπλούτιζε τη χλωρίδα του.
    • Μιλούν για κοινωνικά θέματα περιορίζοντας τη συζήτηση μόνο σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ακραίας φτώχειας και αγνοούν εμφανώς, το τεράστιο ζήτημα κοινωνικής στέγης, το αίτημα εκατοντάδων συμπολιτών μας για δωρεάν διάθεση όλων των εντός σχεδίου κατοικημένων «δημοσίων κτημάτων» στους κατόχους τους, όπως έγινε επί Υφυπουργίας Δημοσθενόπουλου με νόμο το 1984. Ίσως δεν θέλουν να κατηγορηθούν για λαϊκισμό. Ίσως όμως, ακόμα χειρότερα, εποφθαλμιούν αυτά τα ανυπεράσπιστα οικόπεδα για να καλύψουν ανάγκες του σχεδίου πόλης αζημίως για το κράτος, όπως επιχειρήθηκε ανοιχτά για 130 απ’ αυτά, συνολικά 35 στρεμμάτων, το 2005 επί διοίκησης Εριφυλλίδη πατρός. Θέματα όπως η δίκαιη και ορθολογική επαναχάραξη του αιγιαλού από το παλιό Νοσοκομείο ως τα Σφαγεία, που ξεκίνησε η διοίκηση Μουριάδη, η αντινομία της ύπαρξης δάσους εντός σχεδίου στον Προφήτη Ηλία πάνω από την οδό Ι. Αστεριάδη, τα εναπομείνοντα 850 δημόσια κτήματα μικρά φτωχά και συνοικιακά, πρέπει να αποτελέσουν στοιχεία ενασχόλησης των υποψηφίων δημάρχων και του αυριανού δημοτικού συμβουλίου. Δεσμεύονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι σ’ αυτό το τεράστιο εντελώς τοπικό κοινωνικό πρόβλημα;
    • Μιλούν για το κυκλοφοριακό με όρους της προηγούμενης 20ετίας αγνοώντας τον πολλαπλασιασμό των αναγκών σε υποδομές που έχει φέρει την τελευταία πενταετία η ραγδαία αστικοποίηση και ο υπερπολλαπλασιασμός του οδικού τουρισμού που έχει υπερβεί την φέρουσα ικανότητα του τουρισμού στην Καβάλα με τις ίδιες υποδομές εδώ και πολλές δεκαετίες. Δυστυχώς οι προ 20ετίας δοκιμασμένες συνταγές που εξαγγέλλονται παρ’ ό,τι απέτυχαν (το ίδιο όνομα συγκοινωνιολόγου ακούγεται όπως παλιά, επιχορήγηση του ΚΤΕΛ από τον Δήμο που έσβησε σαν φωτοβολίδα στην προηγούμενη απόπειρα, η δημοτική αστυνόμευση), είναι μέτρα Ελβετίας σε υποδομές Ουγκάντας. Νέοι οδικοί άξονες, ανισόπεδοι κόμβοι, αποκέντρωση μαγνητών κυκλοφορίας, αναδιάταξη των δυτικών εξόδων της πόλης, υπόγειες σήραγγες, εφαρμογή του σχεδίου πόλης όσον αφορά τα υπόγεια πάρκινγκ και διαπλατύνσεις δρόμων, μια δημοτικοσυνεταιριστική αστική συγκοινωνία με στόχο τον εκσυγχρονισμό και ανανέωση των λεωφορείων (πχ ηλεκτροκίνηση), σε συνεργασία με μικροεπιχειρηματίες ΚΤΕΛ και ίσως ταξιτζήδες, με στόχο
      πύκνωση δρομολογίων και αξιοπρεπή, άνετη και φθηνή συγκοινωνία με
      γενναία κρατική χρηματοδότηση. Ακόμα, η εφαρμογή του Σχεδίου Πόλης σε κομβικούς δρόμους (πχ Ομονοίας άνω Αγίου Παύλου μέχρι Παράδεισο), θα ανακούφιζαν την πόλη, όπως γίνεται στις σύγχρονες πόλεις. Και δεν ξεχνώ την Περιμετρική, που πρώτη η ΔΑΣ απαίτησε εδώ και πολλά χρόνια, σ’ όλο της το μήκος από την Καλαμίτσα ως το Περιγιάλι, με τους 8 συνδετήριους άξονες αλλά προφανώς με όρους αειφορίας και προάσπισης του Αισθητικού Δάσους της Καβάλας.

    Δεν αδικώ τους επίδοξους διεκδικητές της δημαρχίας όταν διαπιστώνω στόχους μόνο μικροπαρεμβάσεων και συντήρηση ανεπαρκών πλέον υποδομών ή επανάληψη παρωχημένων θέσεων αποτυχημένων διοικήσεων. Εφτασαν ορισμένοι στο σημείο για τα χωριά της δημοτικής ενότητας Φιλίππων να εξαγγέλλουν είτε δρομολογημένα έργα από την διοίκηση Μουριάδη (όπως την ύδρευση από το Κεφαλάρι), είτε έργα συντήρησης (πχ ασφαλτοστρώσεις και γήπεδα), ακόμα και ενίσχυση των τοπικών συλλόγων, παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες. Λείπουν βασικά θέματα και ιδιαίτερα προβλήματα της υπαίθρου για :

    • σύγχρονα έργα άρδευσης και προστασίας του κάμπου, με κατασκευή Ταμιευτήρων, Λιμνοδεξαμενών και άλλων έργων (τρικάναλο Κρηνίδων, ανατολική Τάφρος, πηγές Λυδίας, ζώνη Βιολογικού μέχρι Δάτο-γέφυρα, Ρέμα Κοκκάλων και Κρηνίδων), βάσει υφισταμένων μελετών εδώ και δεκαετίες
    • διάσωση, προστασία και βελτίωση της γης υψηλής παραγωγικότητας και δίκαιους αναδασμούς
    • αναγέννηση της κτηνοτροφίας στο ορεινό τμήμα και εκτεταμένες δασώσεις και αναδασώσεις
    • εντατικοποίηση της συντήρησης και ανάδειξης ολόκληρου του αρχαιολογικού χώρου των Φιλίππων.

    Λείπουν μέτρα για την αλιεία στην τρίτη ιχθυόσκαλα της Ελλάδας και για το καρνάγιο. Οι μαρίνες εκτόπισαν τα γρι-γρι, όπως τα Airbnb εκτοπίζουν τις μόνιμες κατοικίες, όπως τα Blue Horizon τους Αντώνηδες, όπως οι σελέμπριτις τους γηγενείς απ’ τα μνημεία της πόλης.

    Όσο για την περίφημη κοινωνική πολιτική και τις δήθεν φρέσκιες ιδέες; Ας μας πουν αν δεσμεύονται σε:

    • μια κοινωνική αναπροσαρμογή της τιμολογιακής πολιτικής δημοτικών τελών και τελών ύδρευσης- άρδευσης-αποχέτευσης
    • ενίσχυση/κίνητρα τοπικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων για πράσινο και κυκλικό μετασχηματισμό, μέσα από Τοπικές Πράσινες Συμφωνίες
    • επείγοντα μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας
    • ίδρυση κέντρων υγείας αστικού τύπου
    • ίδρυση νέων παιδικών σταθμών
    • πρόγραμμα ταχύρρυθμης μετασκευής κτιρίων σε σπουδαστικές εστίες
    • ειδικά μέτρα για σπουδαστές-μαθητές-ανέργους (συγκοινωνία, πολιτισμός, σίτιση)
    • διάλογο σε μεγάλα κοινωνικά θέματα που εξαρτώνται από άλλους, όπως ο ΦΠΑ στο νερό, τα μισθώματα της παραλίας στον ΟΛΚ ΑΕ κ.α.

    Εν κατακλείδι:

    Η σύμπνοια όλων των πλευρών σε ορισμένα σημαντικά οριζόντια ζητήματα είναι αναγκαία (παραχώρηση γης ΔΕΠΟΣ, αναβάθμιση αστικών συγκοινωνιών, επαναχρησιμοποίηση κτιρίων και χώρων, δημόσια κτήματα, κρατικές και κοινοτικές χρηματοδοτήσεις) και μάλιστα η ευρύτερη συναίνεση των θεσμικών πολιτικών παραγόντων της πόλης.

    Το κλειδί της ριζικής αναγέννησης της Καβάλας ως πόλης της επόμενης δεκαετίας, μιας πόλης σύγχρονης, με υποδομές, βιώσιμης, ανθεκτικής και κυκλικής, βρίσκεται στην αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, με όρους οικονομικής ευημερίας, προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς και κυρίως κοινωνικής δικαιοσύνης.

    Για τη στρατηγική αυτή ο Σύγχρονος Δήμος εκμεταλλεύτηκε και διεκδίκησε κάθε δυνατό χρηματοδοτικό πρόγραμμα της χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για έργα υποδομών και βελτίωσης της καθημερινότητας, προς όφελος των συμπολιτών μας. Το ίδιο θα κάνει και τώρα.

     

    Βασίλης Λιόγκας, 7.9.2023

     

    Bruegel: Ο Πύργος της Βαβέλ

     

    Κατηγορία: Slider, Άλλες απόψεις, Απόψεις

    Ευτυχής κατάληξη ή «ναυάγιο» στην συνένωση των συνδυασμών του Ντίνου Κλειτσιώτη και Μάκη Παπαδόπουλου;

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

     

    Μια ύστατη προσπάθεια για την συνεννόηση δύο παρατάξεων, για κοινή κάθοδο στις δημοτικές εκλογές του Δήμου Καβάλας, εκτυλίχθητε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ του Ντίνου Κλειτσιώτη και του Μάκη Παπαδόπουλου. Η πρωτοβουλία γι’ αυτή την εξέλιξη, σύμφωνα με τις πληροφορίες ξεκίνησε από την πλευρά του Μάκη Παπαδόπουλου, στην οποία ανταποκρίθηκε ο Ντίνος Κλειτσιώτης. Βρεθήκαν, συζήτησαν και αποφάσισαν να διενεργήσουν μια δημοσκόπηση και όποιος θα ήταν πιο ψηλά στην μέτρησηθα ήταν και ο επικεφαλής του συνδυασμού που θα προέκυπτε από τη συνένωση. Η μέτρηση έγινε και ο κ. Κλειτσιώτης έλαβε 10,8% και ο κ. Παπαδόπουλος 9,3% επί των ερωτηθέντων. Ως εκ τούτου ο κ. Κλειτσιώτης θα έπρεπε να είναι ο επικεφαλής, ωστόσο η συζήτηση σταμάτησε γιατί ανέκυψαν και άλλα ζητήματα, στην διάρκεια της διαβούλευσης.

     

    Η προσπάθεια μάλλον οδηγήθηκε τελικά σε ναυάγιο και ίσως δεν είναι τυχαίο που ο κ. Παπαδόπουλος προχωράει στο προεκλογικό του πρόγραμμα και για αύριο οργανώνει εκδήλωση στις 8.00 το βράδυ, στο Εκλογικό Κέντρο του, απέναντι από τον Κινηματογράφο ΑΠΟΛΛΩΝ.

     

    Αξίζει να σημειώσουμε ότι το μοναδικό πολιτικό συνοικέσιο που είχε αίσιο τέλος ήταν αυτό του Βαγγέλη Παππά με τον Γιάννη Εριφυλλίδη για προγραμματική συμφωνία της ΚΑΠ με την παράταξη ΚΑΒΑΛΑ ΜΠΡΟΣΤΑ! Αν είναι πετυχημένο, θα μετρηθεί σε λίγο στην κάλπη.

    Κατηγορία: Slider, Απόψεις, Ειδήσεις

    «Οι 2+2 κατευθύνσεις της επόμενης ημέρας» – Άρθρο ΥΕΘΑ Νικόλαου Παναγιωτόπουλου στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής»

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

    Του Νικόλαου Ι. Παναγιωτόπουλου,

    Υπουργού Εθνικής Αμύνης

     

    «Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της επόμενης μέρας, όποιος και να είναι αυτός πρέπει να αφιερωθεί με όλες του τις δυνάμεις στο έργο της ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι έργο εθνικής σημασίας και ακόμα κατεπείγον γιατί οι γεωπολιτικές συνθήκες περιπλέκονται.

    Πρώτα είναι η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων με οπλικά συστήματα, αλλά και η συνέχεια της προσπάθειας για συντήρηση και αναβάθμιση των υπαρχόντων. Και στους δύο τομείς έχουν γίνει σπουδαία πράγματα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Η προσπάθεια όμως σίγουρα δεν διακόπτεται, εντατικοποιείται, διότι οι ανάγκες υπάρχουν και παραμένουν. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμαστε να κινηθούμε με ταχύτητα, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα για να ολοκληρώσουμε τις μεγάλες αποφάσεις για την πρόσκτηση των νέων οπλικών συστημάτων, αλλά και να υλοποιήσουμε τις αποφάσεις που ήδη έχουν ληφθεί.

    Δεύτερον η εντατική αμυντική διπλωματία. Ανοίξαμε δρόμους που ούτε μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι υπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια, αναπτύσσοντας στρατηγικές σχέσεις και συμμαχίες όχι μόνο με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία που είναι προφανείς ισχυροί συμμαχικοί εταίροι, αλλά και με άλλες χώρες όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία και άλλες.

    Σε επίπεδο Ε.Ε. προσωπικές σχέσεις με τους εταίρους Υπουργούς είναι απολύτως επιβεβλημένες. Εκτός από αυτούς τους δύο άξονες εκτιμώ ότι η κατάσταση στην Ουκρανία και οι απαιτήσεις που έχουν δημιουργηθεί, αποτελούν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία.

    Ασφαλώς πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες της μέριμνας προς το προσωπικό. Λύσαμε κάποια προβλήματα, δεν δεχθήκαμε ποτέ ότι τα λύσαμε όλα, εκτιμώ στο κέντρο αυτής της προσπάθειας βρίσκεται η ολοκλήρωση και υλοποίηση του νέου Μισθολογίου για τις Ένοπλες Δυνάμεις, το οποίο εδώ και αρκετούς μήνες είναι υπό επεξεργασία από τα Επιτελεία. Γιατί είναι σωστό και δίκαιο το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων να αμείβεται ανάλογα με τις υπηρεσίες που πρόσφερε αποδεδειγμένα και συνεχίζει να προσφέρει στην Πατρίδα και αυτό είναι το κεντρικό σημείο της παρέμβασης της επόμενης ημέρας».

     

    Κατηγορία: Slider, Απόψεις