Γνώμη

Παρακολουθώ εδώ και μήνες την αντιπαράθεση για την αξιοποίηση της Καλαμίτσας και χωρίς να μπω στην ουσία, θα σχολιάσω το γεγονός ότι και φέτος η πιο όμορφη παραλία, μέσα στον αστικό ιστό της Καβάλας, βρίσκεται σε άθλια κατάσταση! Οι Καβαλιώτες και οι ξένοι επισκέπτες που την επιλέγουν, έρχονται αντιμέτωποι με καταστάσεις εγκατάλειψης αλλά και αυθαιρεσίας.

Την ίδια ώρα η πόλη προσβλέπει στην τουριστική ανάπτυξη, ενώ φέτος αν και υπάρχει αρκετά σημαντικός αριθμός τουριστών, εν τούτοις δεν υπάρχουν και οι ανάλογοι τζίροι στην αγορά… οπότε καθιστώντας σαφές το προφανές ό,τι  δηλαδή το πλήθος δεν παράγει ευημερία, αλλά τα υψηλά εισοδήματα.

Οι «δικοί» μας τουρίστες δεν είναι απλά «Βαλκάνιοι», μας επιλέγουν για διακοπές τα πιο χαμηλά εισοδήματα, γιατί απλά στην Καβάλα οι διακοπές είναι πιο οικονομικές. Υπάρχουν και «Βαλκάνιοι τουρίστες» με υψηλά βαλάντια, αλλά για διακοπές επιλέγουν άλλα σημεία της χώρας, όπου συχνάζουν τουρίστες με ανάλογα εισοδήματα.

Εμείς, σε ένα τόπο έρημο από έργα τουριστικής ανάπτυξης, είμαστε, με απλά λόγια, η λαϊκή πλαζ των Βαλκανίων! Δεν είναι εύκολο να αλλάξει αυτή η εικόνα κι  αυτό θα πρέπει να το αποδεχθούμε…. το μοντέλο είναι  φθηνός τουρισμός και ο τόπος να ρημάζει γιατί κανείς δεν φροντίζει για έργα που θα αλλάξουν το μέλλον του.

Δεν είναι πολλοί, είναι γύρω στο 10% οι γιατροί που αρνούνται να εμβολιαστούν ή συστήνουν στους ασθενείς τους να ακολουθήσουν το παράδειγμα τους, ωστόσο αν και λίγοι, κάνουν πολύ θόρυβο, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά στην χθεσινή συνέντευξη Τύπου. Σωστά, αλλά όσο υπάρχουν γιατροί που επικαλούνται την επαγγελματική τους ιδιότητα και τάσσονται κατά των εμβολίων, τόσο θα έχουν επιχειρήματα και όσοι διακινούν ανάλογες ιδέες και απόψεις.

Δυστυχώς είναι δύσκολο να κατανοήσει ο καθένας τι συμφέροντα μπορεί να υπάρχουν – αν υπάρχουν σε όλες τις περιπτώσεις – που τους υπαγορεύουν αυτή τη στάση ή απλά έχουν την δική τους θεώρηση που διαφοροποιείται από την κυρίαρχη άποψη.

Αν το θέμα δεν είχε πολιτικές – κοινωνικές διαστάσεις ίσως κανείς να μην έδινε βήμα και προσοχή σε αυτές τις αιρετικές αποφάσεις… ωστόσο και εδώ ισχύει το δόγμα που διέπει όλες τις αιρέσεις, δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται!!!

Ακόμη και στα χρόνια του βυζαντίου που είχαμε δεκάδες θρησκευτικές αιρέσεις, υπέκρυπταν πολιτικές σκοπιμότητες και σχέδια νομής της εξουσίας. Έτσι και σήμερα, σε ένα πλαίσιο ορθολογισμού που διέπει την επιστήμη και κατ’ επέκταση την κοινωνία, οι αιρέσεις υποκρύπτουν ανάλογα σχέδια, γι’ αυτό και δύσκολα καταπολεμούνται. Ως εκ τούτου το κίνημα των αντιεμβολιαστών δύσκολα θα κοπάσει, όσο υπάρχει αυτή η ρωγμή στον ιατρικό κόσμο!

Παρακολουθώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεκάδες φωτογραφίες που ανεβάζουν συμπολίτες μας, με διάφορες γωνίες της Καβάλας, όπου σε όλες υπάρχουν τόσο θερμά σχόλια για την μοναδική της ομορφιά, σε σημείο που να απορείς, για το τι συμβαίνει σε αυτή την πόλη;

Η Καβάλα, πραγματικά είναι μια από τις πιο ωραίες πόλεις της Ελλάδας και αυτό το οφείλει κύρια στην μορφολογία του εδάφους, καθώς υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανάγλυφο και είναι ένα σημείο που το βουνό συναντάει την θάλασσα. Ωστόσο, η πόλη τις τελευταίες δεκαετίες έχει δεχθεί πολλαπλούς οικοδομικούς βιασμούς και ισχυρές δόσεις κακόγουστων παρεμβάσεων. Κυκλοφορείς μέσα στην πόλη και συνεχώς «σκοντάφτεις» σε ασυνάρτητες καταστάσεις.

Σαφώς και η θέα από τον Αγ. Σίλα είναι μοναδική, αλλά όταν κατέβεις στην πόλη και μπεις στους κεντρικούς δρόμους και τα στενά, το σοκ δεν το γλυτώνεις. Η πόλη έχει δεχθεί πολλάκις κακοποίηση με την ανοχή ή και συνενοχή του κράτους, αλλά κύρια από την δράση των ίδιων των πολιτών.

Και το χειρότερο όλων είναι ό,τι αυτές οι παρεμβάσεις δεν σταματάνε, αλλά συνεχίζονται με συνεχείς κακόγουστες παρεμβάσεις και ζημιές στον δημόσιο χώρο, από τα μπαλκόνια που «κλείνουν» για να γίνουν δωμάτια μέχρι τα ανόητα γκράφιτι και τα σκουπίδια – μπάζα που πετιούνται δεξιά και αριστερά!!!

Κι αναρωτιέμαι ότι, αφού πιστεύουμε ότι ζούμε στην καλύτερη πόλη, γιατί η καθημερινή μας συμπεριφορά ισοδυναμεί με την επέλαση των βαρβάρων;

Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

Γράφει ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

Με μια εβδομάδα καθυστέρηση, τη Δευτέρα 4 Μαίου, θα γυρίσουμε και εμείς στην «κανονικότητα», το οποίο σημαίνει ότι αίρονται σιγά – σιγά οι περιορισμοί στην κίνηση των πολιτών και την λειτουργία των καταστημάτων.

Ήδη όμως και εν προκειμένου στη Γερμανία, έχει ξεκινήσει αυτή η επιστροφή στην κανονικότητα και το αποτέλεσμα των πρώτων ημερών είναι η επιβεβαίωση των φόβων που είχαν πολλοί, για το τι θα γίνει μετά την καραντίνα. Πρώτα απ΄ όλα, αν και δεν υπάρχουν πια οι απαγορεύσεις, η κίνηση στους δρόμους είναι περιορισμένη, υπάρχουν μαγαζιά που σήκωσαν τα ρολά, ενώ αρκετά μένουν με κατεβασμένα και φυσικά το κυριότερο ελάχιστοι ψωνίζουν, είτε γιατί φοβούνται να μπουν στα καταστήματα, είτε γιατί διακατέχονται από αβεβαιότητα για το μέλλον της πανδημίας και αποταμιεύουν χρήματα.

Δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι τα ίδια θα συμβούν εδώ… στην δική μας περίπτωση ίσως να είναι και χειρότερα, αφού λόγω τη δεκαετούς κρίσης η ελληνική κοινωνία και κατ΄ επέκταση η οικονομία, έχουν πτωχοποιηθεί. Αυτό σημαίνει ότι στην δική μας περίπτωση θα είναι πιο δύσκολο και πιο κοπιώδες, μια κοινωνία και μια οικονομία που είναι για έξι εβδομάδες σε ακινησία να μπουν τώρα σε κίνηση. Θα χρειαστούν πολύ περισσότερο χρόνο και φυσικά την δαπάνη πολλοί περισσότερων πόρων, για να γυρίσουμε – τουλάχιστον – εκεί που ήμασταν στις 18 Μαρτίου.

Σε τελική ανάλυση άλλο είναι ότι ισχύει ως επιστροφή στην κανονικότητα, για μια φυσιολογική χώρα, όπως η Γερμανία και άλλο η επιστροφή σε μια νέα πραγματικότητα – πολύ χειρότερη – για μια χώρα ταλαιπωρημένη όπως η Ελλάδα, η επιστροφή αυτή δεν μπορεί να ξεκινάει με το άνοιγμα των κομμωτηρίων.

Γράφει ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

Δεν ξέρω αν αποτελεί χαρακτηριστικό της φυλής μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η ιστορία μας έχει γραφτεί από εμφύλιες διαμάχες που έχουν φτάσει μέχρι τους πολέμους. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος είναι ο πιο γνωστός και αυτό που οδήγησε στην παρακμή την Αθήνα και την Σπάρτη, ώστε να αναδειχθεί αμέσως μετά η νέα δύναμη, η Μακεδονία. Αν πάμε νωρίτερα θα φτάσουμε και μέχρι τον Τρωικό πόλεμο και στην διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στον Αχιλλέα και τον Αγαμέμνονα, με συνέπεια ο πρώτος να απέχει από τη μάχη.

Και μια και γιορτάζουμε και τα 200 χρόνια από την ίδρυση του νεώτερου ελληνικού κράτους, να μην ξεχάσουμε να γιορτάσουμε και τον εμφύλιο πόλεμο, μεταξύ των οπλαρχηγών της επανάστασης, που θα οδηγούσε τον αγώνα για την ανεξαρτησίας, στο άδοξο τέλος του και αν δεν επενέβαιναν οι μεγάλες δυνάμεις, με τη ναυμαχία του Ναβαρίνου και την βύθιση του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου, δεν θα υπήρχε σήμερα ανεξάρτητο κράτος.

Στα χρόνια της κρίσης δεν διστάσαμε, ούτε στιγμή, να ξεκινήσουμε νέα διαμάχη, που λίγο έλειψε να μας φέρει στα πρόθυρα ενός νέους εμφυλίου πολέμου, σαν απόηχος του αιματηρού εμφυλίου του 46’ – 49. Τότε το διακύβευμα ήταν αν θα ενταχθούμε στην σφαίρα του υπαρκτού σοσιαλισμού ή της Δύσης, τώρα το δίλλημα ήταν ευρώ ή δραχμή και το Μένουμε Ευρώπη – Φεύγουμε από Ευρώπη.

Και αυτά είναι τώρα παρελθόν, με το τέλος της εποχής των μνημονίων το μεγάλο ζήτημα είναι άλλο: ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ!!! Έχουμε μοιραστεί σε αυτούς που ζητάνε να κλείσουν τα σύνορα και σε αυτούς που ζητάνε να ανοίξουν!!! Και φυσικά οι συγκρούσεις των δυο μπλοκς μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και τους κάθε λογής ακτιβισμούς, είναι καθημερινές.

Μην ξεχνάμε όμως, ότι το ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ δεν είναι δικό μας πρόβλημα, αλλά της Ευρώπης!!! Όλοι αυτοί που έρχονται, θέλουν να πάνεστην Ευρώπη και τους εγκλωβίζουμε εδώ. Ας ηρεμήσουμε και να βρούμε λύση για να τους αφήσουμε να φύγουνε, γιατί διαφορετικά εγκλωβιζόμαστε και εμείς σε έναν παραλογισμό, δηλαδή να μαλώνουμε για κάποιους διερχόμενους ξένους που κάνουν αγώνα να φύγουν, αλλά εμείς δεν τους αφήνουμε και η παρουσία τους εδώ μας ενοχλεί!!!

Γράφει ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

Τελικά η ιεράρχηση είναι, πρώτα οι δημοτικές εκλογές – δηλαδή το σπίτι μας -, μετά η Περιφέρεια ΑΜΘ, δηλαδή η γειτονιά μας και… έπονται μετά, σε κάτι απροσδιόριστο οι ευρωεκλογές. Αυτή είναι η ιεράρχηση των εκλογών της προσεχούς Κυριακής. Φυσικά το πιο εντυπωσιακό είναι η αδιαφορία για τις ευρωεκλογές, αν και γνωρίζουμε ότι ανήκουμε στην Ε.Ε. η οποία με τους κανονισμούς και τα προγράμματα που εκπονεί, επηρεάζει πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο την καθημερινότητα μας. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;

Λογικό και αναμενόμενο είναι να υπάρχει η παραπάνω σειρά καθώς, από τη φύση του ανθρώπου είναι να ασχολείται με αυτά που βλέπει και αντιλαμβάνεται και κατά δεύτερο να δίνει την προσοχή του σε πιο «αφηρημένες» έννοιες. Για παράδειγμα όταν την εποχή της πρώτης ελληνικής αυτοκρατορίας, «έσπασε» η πόλης – κράτος και οι Έλληνες έγινε πολίτες μια μεγάλης πολυεθνικής αυτοκρατορίας, τέθηκαν ζητήματα σημαντικά για την ύπαρξη τους. Εκεί που ένοιωθαν ως το κέντρο του κόσμου της ελληνικής πόλης – κράτους, ξαφνικά βρέθηκαν να ανήκουν σε μια μεγάλη πολυεθνική αυτοκρατορία, στην οποία η πόλης τους έγινε απλά μια γειτονιά, στην οποία ένοιωθαν να συνθλίβεται από το μέγεθος, μαζί με την πόλη και η δική τους υπόσταση. Τα νέα μεγέθη ήταν πολύ μεγαλύτερα απ’ αυτά που γνώριζαν και χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, για να αποκτήσουν και να εμπεδώσουν οι άνθρωποι, την έννοια της οικουμενικότητας. Δεν είναι τυχαίο που κατά παρέκκλιση των ελληνικών ηθών, ο Μέγας Αλέξανδρος χαρακτηρίστηκε γιός θεού, αφού μόνο μια τέτοια φύση θα μπορούσε να διοικήσει μια τόσο μεγάλη επικράτεια.

Ωστόσο, το παιχνίδι κρίθηκε κύρια σε ένα φιλοσοφικό βάθος που είχε ως επίκεντρο το ζήτημα της παιδείας και της ελληνικής ταυτότητας, στη νέα εποχή που είχε ανατείλει. Από αυτή την εποχή είναι και η περίφημη φράση του Ισοκράτη, για τους μετέχοντες της ελληνικής παιδείας, η οποία ήταν το διαβατήριο για να είναι πολίτες της αυτοκρατορίας.

Με λίγες λέξεις προσπαθώ να περιγράψω όλα αυτά που δεν έχει καταφέρει να γίνει η Ευρώπη, για να πάψει να είναι ένας νομοκανονιστικός μηχανισμός, όπου τα πάντα καθορίζονται από ντιρεκτίβες και αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια φιλοσοφική θεώρηση που θα καταστήσεις όλους τους πολίτες ίσους, όχι με την έννοια την συνταγματική, αλλά της φιλοσοφικής ύπαρξης.

Για να το θέσω διαφορετικά, ο Παρθενώνας δεν είναι ένα τέλειο οικοδόμημα γιατί ο αρχιτέκτονας τήρησε τις μαθηματικές αναλογίες, αυτό θα τον έκανε ένα άρτιο αλλά άψυχο οικοδόμημα. Η ψυχή του καλλιτέχνη, οι «δύσκολες» έννοιες, όπως φιλοσοφία, θεολογία, δημοκρατία, του δίνουν ζωή και αυτό το νοιώθεις να υπάρχει ακόμη και στις μισογκρεμισμένες κολώνες και να πάλλεται κάτω από το ελληνικό φως. Χωρίς αυτά, χτίζεις ενώσεις κρατών, αλλά χωρίς βάθος και χωρίς ουσία.

ΓΡΆΦΕΙ ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

Νομίζω ότι χωρίς να υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός, η πρόεδρος της ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ Αναστασία Ιωσηφίδου είναι η πιο cult μορφή των φετινών δημοτικών εκλογών, η οποία άξια μπορεί να συναγωνιστεί, προηγούμενων εποχών υποψηφίους, οι οποίοι έταζαν τζάμια στις Καμάρες για να μην φυσάει το χειμώνα, γιγάντιους ανεμιστήρες για να μην ζεσταίνονται οι καβαλιώτες το καλοκαίρι και φυσικά  γέφυρα Καβάλας – Θάσος για να αρθεί ο αποκλεισμός του νησιού – κύρια τον χειμώνα.

Η κ. Ιωσηφίδου έχει υποσχεθεί, πεντάστερο ξενοδοχείο στο Εσκή Καπού με θέα τα λιπάσματα και το υπό ανέγερση εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών, Αμερικανικές επενδύσεις στην Καβάλα, δεσμεύτηκε ότι θα κάνει την Καβάλα πρώτο όνομα στο Bollywood και θα φέρει μερικά εκατομμύρια Ινδούς τουρίστες, επίσης θέλει να κάνει την Καβάλα Μέκκα του κινηματογράφου, όταν έχουμε τον ισχυρό ανταγωνισμό της γειτονικής Βουλγαρίας – η οποία όντως φιλοξενεί πολλές παραγωγές του Χόλυγουντ λόγω χαμηλού κόστους – και σαν να μη φτάνουν αυτά, προσπαθεί να διεκδικήσει και ρόλο για τον εαυτό της, ως superwoman, καθώς θέλει να τα κάνει όλα μόνη της, από το να πηγαίνει στις εκθέσεις μέχρι να γράφει και τα δελτία Τύπου… άντε και υποψήφια δήμαρχος την άλλη φορά!!!
Πάντως το ότι θα πρωταγωνιστούσαν οι μακρινές Ινδίες σε αυτή την προεκλογική περίοδο, δεν το είχα φανταστεί. Η εποχή της Μαντουβάλας σε σύγχρονη έκδοση.

Το ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ σε όλα τα χρόνια της ύπαρξής του, από θέση ήταν πάντα κριτικό απέναντι στον εκάστοτε δήμαρχο Καβάλας. Μέχρι σήμερα, έχουμε «γνωρίσει» τέσσερεις δημάρχους και πλέον δεν δυσκολευόμαστε να υποστηρίξουμε ότι η Δήμητρα Τσανάκα ήταν η χειρότερη όλων. Έχουμε ασκήσει σκληρή κριτική, στον αείμνηστο Λευτέρη Αθανασιάδη, στον διάδοχό του Στάθη Εριφυλίδη, ακόμη και στον Κωστή Σιμιτσή, τον οποίο στις εκλογές του 2014 τον «περάσαμε γενεές δεκατέσσερις», ωστόσο κανείς απ’ όλους αυτούς δεν μας χαρακτήρισε «σκουλήκια», «τρωκτικά που ζουν στους υπονόμους», ούτε καν «κοινούς συκοφάντες» και «διαστρεβλωτές της αλήθειας», όπως μας αποκάλεσε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας και στενός συνεργάτης της κ. Τσανάκας, Γιώργος Γραμμένος. Δεν μπορεί η κ. Τσανάκα να διαφοροποιηθεί λέγοντας ότι δεν τα είπε η ίδια, γιατί εκείνη την ώρα στεκόταν δίπλα του και δεν τον σταμάτησε! Θα σχολιάσει βέβαια κάποιος ό,τι και ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε δήμαρχος να αποκαλέσει την άνεργες καβαλιώτισσες εν δυνάμει πόρνες!!! Αυτά είναι νέες πρακτικές μιας δημάρχου και μάλιστα γυναίκας!!!

Ωστόσο, με προβληματίζει πάρα πολύ το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω συνέβησαν στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, την Μεγάλη Δευτέρα και κανείς από τους επικεφαλής των παρατάξεων, ούτε εκείνη την στιγμή, αλλά ούτε και την επομένη, δεν μπήκε στον κόπο να ζητήσει να επικρατήσει η ψυχραιμία και να ανακαλέσει τον κ. Γραμμένο στην τάξη, της κοσμιότητας και της σοβαρότητας. Για να μην είμαστε άδικοι, ίσως θα πρέπει να εξαιρέσουμε τον επικεφαλής της ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ Άρη Βέρρο που σηκώθηκε και πήγε κοντά στον κ. Γραμμένο και του έκανε παρατήρηση για την συμπεριφορά του. Πέραν του κ. Βέρρου, ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΛΟΣ, δεν ένοιωσε την ανάγκη να βάλει τα πράγματα στην θέση τους απαιτώντας πολιτική ωριμότητα και συγκρότηση.

Επιπλέον, ο κ. Γραμμένος μας κατηγόρησε ότι «τα αρπάζουμε» για να γράφουμε εναντίον της κ. Τσανάκα και των συνεργατών της. Και πάλι η κ. Τσανάκα δεν τον σταμάτησε, γιατί ξέρει και η ίδια πολύ καλά, ότι δεν τα αρπάζουμε… και αν δεν θυμάται να φροντίσω να της θυμίσω συνομιλία που είχα μαζί της πριν από πέντε μήνες, όταν θέλησε να μου ανοίξει συζήτηση για τις εκλογές και της το έκοψα λέγοντας ότι «με έχει εκνευρίσει πάρα πολύ με την συμπεριφορά της οπότε δεν μπορεί να γίνει καμία συζήτηση τέτοιου είδους».

Δυστυχώς, στην περίπτωση του κ. Γραμμένου και της κ. Τσανάκα δεν είναι μόνο οι απρεπείς, αήθεις και απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί που ακούστηκαν μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο εναντίον του ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟΥ, είναι και οι απειλές για αυτόφωρες διαδικασίες και προσφυγή στην δικαιοσύνη!!! Μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ένας δήμαρχος, παρά την σκληρή κριτική που του ασκήσαμε να επιχειρήσει να μας απειλήσει με δικαστικά μέτρα για να μας φιμώσει. Και άλλοι έβλεπαν την ήττα να τους περιμένει το βράδυ των εκλογών, αλλά τόσο χαμηλά δεν έπεσαν!

Και να έρθουμε τώρα στην κριτική που τους έχει κάνει έξω φρενών. Εδώ και καιρό κατηγορούμε την κ. Τσανάκα ότι έχει ξοδέψει εκατομμύρια σε χορούς και πανηγύρια και δεν έχει καταφέρει να αφήσει ένα σοβαρό έργο στην πόλη, απεναντίας κλείνει την θητεία της με μια πεσμένη γέφυρα. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια για ΘΕΑΜΑ και ελάχιστα για τον ΑΡΤΟ των Καβαλιωτών, πολύ περισσότερο για έργα ανάπτυξης. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ή ΛΑΘΡΟΧΕΙΡΙΕΣ ή ΕΛΛΕΙΜΑΤΑ, όλες οι δαπάνες είναι νόμιμες αλλά σε λάθος κατευθύνσεις και το αποτέλεσμα είναι να έχει περιέλθει ο Δήμος Καβάλας σε δυσχερής οικονομική θέση.

ΩΣΤΟΣΟ, επειδή μπορεί και να κάνουμε λάθος την καλέσαμε, όπως με το δημοσίευμα της 1^η Απριλίου, να πράξει τα εξής: «Θα θέλαμε πάρα πολύ να βγει σήμερα η δήμαρχος Καβάλας Δήμητρα Τσανάκα με στοιχεία και όχι με αναθέματα, όπως προσπαθεί να μας αντιμετωπίζει και να απαντήσει στις αποκαλύψεις του «Χ», να μας διαψεύσει, αν εμείς έχουμε κάνει λάθος, να ενημερώσει τους δημότες της Καβάλας, με αναλυτικά οικονομικά δεδομένα για το που βρίσκεται σήμερα το ταμείο του δήμου ΜΑΣ».

Αντί αυτού μας απειλεί με αυτόφωρα και μας εξυβρίζει ο κ. Γραμμένος. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να προσφύγουμε στην δικαιοσύνη, γιατί ως εφημερίδα, το καλό και τίμιο πρόσωπο μας, είναι μέρος της αποδοχής που έχουμε από τους αναγνώστες μας και την κοινωνία της Καβάλας, άρα είναι όρος της οικονομικής μας επιβίωσης!!! Γιατί όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά η κ. Τσανάκα εμείς δεν είμαστε από τις εφημερίδες που έχουνε προνομιακές σχέσεις με τον δημοτικό κορβανά… τα έσοδα μας είναι οι συνδρομές και οι διαφημίσεις και αυτό μας δίνει ανεξαρτησία και δυνατή φωνή, το «Χ» είναι η φωνή των αναγνωστών, γι΄ αυτό και θέλουν να μας τρομοκρατήσουν και να μας φιμώσουν! Φοβούνται τις ελεύθερες φωνές και τους πιάνει ο πανικός!

Δεν θα προσφύγουμε στην Δικαιοσύνη εναντίον του κ. Γραμμένου, γιατί θέλουμε να τον κρίνουν οι καβαλιώτες, όπως είναι το σωστό για όλους τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί κρίνονται κάθε τέσσερα χρόνια στην κάλπη, οι εφημερίδες κάθε μέρα από τους αναγνώστες τους. Το μόνο που έχουμε να συστήσουμε στην κ. Τσανάκα και στον κ. Γραμμένο είναι να φροντίσουν να «πνίξουν» το φασίστα που έχουν μέσα τους και να μάθουν να αποδέχονται την κριτική, ακόμη και την πιο άδικη, θα υπάρχει κάτι που θα τους βοηθήσει να γίνουν καλύτεροι. Αν βέβαια το θέλουν. Και μην ξεχνούν αυτό που έλεγε ο Λευτέρης Αθανασιάδης ότι δηλαδή «όταν ανεβαίνει κάποιος στην πασαρέλα φαίνεται και ο φλεβίτης του» οπότε δέχεται και την κριτική, αλλιώς κάθετε σπίτι του!!!

Θεοδωρος Αν. Σπανέλης

Γράφει ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

Όταν άρχισε η συζήτηση, πριν μερικά χρόνια, για τους νέους Καλικρατικούς δήμους που θα ανέκυπταν, προέκυψαν δύο ζητήματα, το ένα ήταν τα όρια των νέων δήμων και το δεύτερο το όνομά τους. Για την περίπτωση της Καβάλας δύο ήταν τα διλλήματα, το ένα αν θα γινόταν συνένωση με τον τότε Δήμο Ελευθερών ή με το Δήμο Φιλίππων και το δεύτερο το όνομα του νέου Δήμου.

Η επιλογή που έγινε ήταν να συνενωθεί ο Δήμος Καβάλας με το Δήμο Φιλίππων, σωστά, αλλά δεν τέθηκε καν στο τραπέζι η συζήτηση να γινόταν τριπλή συνένωση και με τον Δήμο Ελευθερών, γεγονός που θα έδινε μεγάλο τουριστικό πλεονέκτημα στο δήμο μας. Το δεύτερο θέμα ήταν η συζήτηση για το όνομα. Τέθηκε λοιπόν τότε η άποψη ότι ο νέος δήμος θα πρέπει να διατηρούσε το όνομα των Φιλίππων, για λόγους ιστορικούς, αλλά και αναγνωρισιμότητας διεθνώς. Μάλιστα υπέρ αυτής της άποψης, όπως γνωρίζω πολύ καλά, είχε ταχθεί και ο μακαριστός μητροπολίτης Προκόπιος. Παρά την δική του υποστήριξη, η πρόταση δεν πέρασε και έτσι ουσιαστικά χάθηκε από τον διοικητικό χάρτη της χώρας ένα πολύ «βαρύ» όνομα, αυτό των Φιλίππων που παραπέμπει σε ευθεία, στον μεγάλο Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο Β’. Συνήθως έτσι γίνεται με την πολιτική, όταν παίρνει διαζύγιο από την ιστορία, οι συνέπειες είναι θέμα χρόνου.

Τώρα που στην γειτονιά μας γίνονται «βαφτίσια» και το κράτος των Σκοπίων απέκτησε το πολυπόθητο όνομα (Βόρεια) Μακεδονία, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα η γεωστρατηγική σημασία εκείνης της πρότασης. Αν θέλουμε λοιπόν να στηρίξουμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας, τέτοιες ενέργειες είναι οι πλέον αποδοτικές, αλλά όπως έχω ξαναγράψει είναι ξένες προς την λογική της δημοτικής αρχής που μένει στα αγάλματα και στα πανηγύρια. Επιπλέον, επειδή η πόλη χρωστάει τιμή στον μακαριστό Προκόπιο, – το μέγεθος της οποίας ακόμη δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει γιατί κάποια γεγονότα δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστά – πέρα από την μετονομασία μιας οδού, που είναι το λιγότερο, πολύ σημαντικότερο είναι η μετονομασία του Δήμου Καβάλας, σε Δήμο Φιλίππων, με πρωτεύουσα την Καβάλα και λιμάνι της το ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ. Με δήμαρχο την Δήμητρα Τσανάκα, αυτά φυσικά δεν γίνονται, ας ελπίσουμε όμως η επόμενη δημοτική αρχή να μπορεί να αντιληφθεί τις ευθύνες της, απέναντι στην ιστορία και τις μελλοντικές γενιές.

ΓΡΑΦΕΙ ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά τα αποκαλυπτήρια, της προτομής του Παύλου Μελά, που θα γίνουν το Σάββατο στην Καβάλα, είναι το μοναδικό έργο που θα έχει «εγκαινιαστεί» επί δημαρχίας Δήμητρας Τσανάκα. Το εμβληματικό κτήριο της Μεγάλης Λέσχης που ξεκίνησε επί δημαρχίας Σιμιτσή, δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει, όπως επίσης και την πολυδιαφημισμένη ανάπλαση του Βερούλιου στάδιου, με πόρους αποκλειστικά του Δήμου Καβάλας, για να είναι πιο ευέλικτες οι διαδικασίες, δεν θα έχει παραδοθεί, στα τέλη Μαϊου.

Λογικό είναι λοιπόν η κ. Τσανάκα, να θέλει να πανηγυρίσει με τον δέοντα τρόπο που τις ταιριάζει, αυτή την μοναδική στιγμή στην θητεία της. Και μην ακούσω ότι το κάνει για την ιστορία της Μακεδονία που βάλλεται και τα σχετικά, γιατί αυτά τα λόγια είναι «στάχτη στα μάτια», όταν έχει επιδείξει πολλάκις, τόσο μεγάλη αδιαφορία σε θέματα ουσίας που έχουν να κάνουν με την ελληνικότητα της Μακεδονίας, όπως είναι η ανάδειξη των Φίλιππων, της αρχαίας και βυζαντινής περιόδου της πόλης μας (για την Νεάπολη και την Χριστούπολη μιλάμε, αν δεν καταλαβαίνει) και φυσικά για τον Απόστολο Παύλο που μίλησε στα ελληνικά για τον Μακεδόνα άνδρα. Όταν όλα αυτά τα έχει αγνοήσει, μια προτομή του Παύλου Μελά, δεν μπορεί να ξεπλύνει την ντροπή της απραξίας και της αδιαφορίας που έχει επιδείξει.

Βέβαια, το πρόβλημα είναι γενικότερο, δεν είναι η αδιαφορία μόνο γι’ αυτά τα θέματα αλλά για όλα τα ζητήματα της πόλης, από τις λακκούβες και τις πεσμένες γέφυρας, μέχρι τον τουρισμό και την απουσία ευταξίας στην πόλη. Η μοναδική λέξη που ταιριάζει στην κ. Τσανάκα, είναι το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. Η πόλη έχει ανάγκη από δήμαρχο, μένει να δούμε αν η εκλογές του Μαΐου θα μπορέσουν να αναδείξουν, ένα νέο πρόσωπο που με μια ισχυρή ομάδα θα διοικήσει με πυγμή και αποφασιστικότητα το Δήμο Καβάλας, αφήνοντας στην άκρη τα πανηγύρια.