Στο επίκεντρο της διαμάχης και η ανασκαφή στην Αμφίπολη και η συνέχισή της κάτω από νέους όρους
του Γιώργου Ροδάκογλου
Στοχευμένες επιθέσεις δέχονται τα μέλη της ανασκαφής της Αμφίπολης από αρχαιολόγους που διεκδικούν μια διευθυντική θέση δίπλα στον αναπληρωτή υπουργό Πολιτισμού Νίκο Ξυδάκη.
Το γεγονός ότι μια αρχαιολογική υπηρεσία κατάφερε μέσα από εμπεριστατωμένη έρευνα, να φέρει στο φώς ένα μοναδικό και τόσο μεγαλοπρεπές μνημείο ξεπέρασε όλους όσους δεν συμμετείχαν στην ανασκαφή και δεν μπορούν να το αποδεχτούν.
Υπάρχει μια συγκεκριμένη ομάδα αρχαιολόγων και ακαδημαϊκών που έχουν επιδοθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα σε ένα πόλεμο εναντίον των ερευνών της Αμφίπολης προτάσσοντας ως επιχείρημα την αμφισβήτηση των μελετητών του μνημείου ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να εμφανιστεί ως αυθεντία στη νέα διοίκηση του ΥΠΠΟΑ.
Η ξαφνική επίθεση της ομάδας αυτής ξεκίνησε λίγες μέρες πριν τις εκλογές , όταν άρχισε να διαφαίνεται από τις δημοσκοπήσεις το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αρχαιολόγοι αυτοί μέχρι πρότινος ήταν φανατικοί υποστηρικτές και ευνοούμενοι των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενώ τώρα με τη νέα στάση τους, δείχνουν ξεκάθαρα ότι αναζητούν απεγνωσμένα μια θέση στον ήλιο του ΣΥΡΙΖΑ . Αναδεικνύουν τις ικανότητες τους με οιονδήποτε τρόπο ενώ δεν διστάζουν να τσαλακώσουν τους επιστήμονες της ανασκαφής της Αμφίπολης.
Η πρόταση για τη δημιουργία μιας επιστημονικής επιτροπείας σε κάθε σημαντική ανασκαφή, που θα διεξάγει η οποιαδήποτε αρχαιολογική υπηρεσία , αποτελεί το σχέδιο που θέλει να επιβάλλει, η συγκεκριμένη ομάδα ως καινοτομία στο Νίκο Ξυδάκη.
Η πρόταση αυτή όμως πηγάζει κυρίως από την ανησυχία για το δικό τους έργο , καθώς τα ευρήματα του ταφικού μνημείου στο Λόφο Καστά έχουν ήδη διαψεύσει πολλούς για όσα υποστήριζαν επί χρόνια με αποτέλεσμα να ακυρώνονται οι έρευνες τους.
Η ομάδα της αυτοαποκαλούμενης ελίτ της αρχαιολογίας υποστηρίζει ότι οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στις εφορίες αρχαιοτήτων δεν έχουν την ικανότητα να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες μιας ανασκαφής όταν αυτή χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, προκαλώντας έτσι μια εικόνα σύγχυσης που αποβλέπει καθαρά στις προσωπικές τους βλέψεις.
Και όλα αυτά σχολιάζονται ενυπόγραφα σε άρθρα , χωρίς να έχει ολοκληρωθεί καν η επιστημονική μελέτη του μνημείου της Αμφίπολης.
Ανεξήγητο γεγονός αποτελεί η σκληρή κριτική που ασκούσε εδώ και έξι μήνες η Πέπη Λαζαρίδη κόρη του πρωτεργάτη των ανασκαφών της Αμφίπολης Δημήτρη Λαζαρίδη, ενώ η λογική λέει ότι η ίδια θα έπρεπε να αγαπήσει αυτήν την ανασκαφή περισσότερο από τον καθένα.
Έκπληξη επίσης προκαλεί , η προ των εκλογών, σκληρή κριτική της Διευθύντριας του αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης Τζένης Βελένης στην ιστοσελίδα της Παράλαξης. Σημειωτέον ότι είναι ήδη γνωστό ότι μαζί με το σύζυγος της Γιώργος Βελένη ήταν οι μοναδικοί αρχαιολόγοι που επισκέφτηκαν την ανασκαφή και εκφράστηκαν αρχικά με θετικά σχόλια.
Εκείνο που δεν περίμενε όμως κανείς, ήταν η κριτική της Αγγελικής Κοταρίδη σε ομιλία της στον Ιανό στην Αθήνα. Σύμφωνα με τα όσα δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο τα όσα είπε εμπεριείχαν ευθείες βολές αμφισβήτησης κατά των ερευνητών στο Λόφο Καστά.
Το κύρος των δυο τελευταίων κυριών δεν αφήνει βέβαια περιθώρια για σκέψεις που έχουν να κάνουν με την αναζήτηση κάποιας Διευθυντικής θέσης στο ΥΠΠΟΑ καθώς θεωρούνται πλήρης επάρκειας στη διοίκηση των θέσεων που κατέχουν.
Μπροστά όμως στο ενδεχόμενο μετακινήσεων διευθυντικών στελεχών και προϊσταμένων εφοριών ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης θα πρέπει να αξιολογήσει πολύ σοβαρά πολλές παραμέτρους μακριά από την αυτοαποκαλούμενη ελίτ της αρχαιολογίας και τους ανεπαρκείς του χώρου.
θα πρέπει να υπολογίσει κατ αρχήν την ανασκαφική δράση κάθε προσώπου. Δεν νοείται να υπάρχει αρχαιολόγος, διευθυντικό στέλεχος του ΥΠΠΟΑ χωρίς καμία ανασκαφή στο ενεργητικό του, επίσης δεν νοείται διευθυντικό στέλεχος στο τομέα πολιτισμού ή προϊστάμενος υπηρεσίας ή εφορίας, να κατέχει επιτελική θέση ενώ δεν παρέδωσε τη μελέτη αρχαιολογικής ανασκαφής που έκανε, εδώ και 15 χρόνια.
‘Εως τώρα οι επιλογές του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με την προσθήκη στην κυβέρνηση κορυφαίων καθηγητών του ΑΠΘ αποδεικνύουν ότι κάτι αλλάζει στον τρόπο διοίκησης της Ελλάδας μακριά από συμφέροντα και συμβιβασμούς. Δεν μένει λοιπόν να διαπιστώσουμε ότι ισχύει το ίδιο και στο Υπουργείο Πολιτισμού.