Χρονόμετρο

    Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΤΤΑΡΙΔΗ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ: O “μεσόλευκος” χιτώνας του Μεγαλέξανδρου που ΔΕΝ βρέθηκε και οι ψευδοεπιστημονικές* εμμονές…

    Δημοσιεύτηκε στις

     

    Φτανει να πιάσει κανείς στο στομα του το όνομα του Μεγαλέξανδρου (όσο πιο ανυπόστατα τόσο το καλύτερο) και μεγάλη χλαπαταγή υψώνεται στα ΜΜΕ…. Συναρπαστικά επιδραστικός ακόμη εκείνος, εμείς ωστόσο πρέπει να παραμείνουμε νηφάλιοι και προσγειωμένοι στα πραγματικά δεδομένα της αρχαιολογικής σκαπάνης!…

    Μετά το φιάσκο με το οστό του καημένου του χωλού που θα σερνόταν όταν ζούσε και υποτίθεται ότι ήταν του Φιλίππου Β΄, αλλά δεν βρέθηκε ποτέ στους βασιλικύς τάφους των Αιγών αφού το είχε περιμαζέψει ο αρχικός μελετητής του κ. Ν. Ξηροτύρης  από κάποια βαλκανική χώρα (!!!) ο. κ. Μπαρτζιώκας μας εμφάνισε μια νεα βαρύγδουπη ανακάλυψη, τον “ιερό χιτώνα”, λέει, τον πορφυρό με την λευκή ρίγα της στολής των Αχαιμενιδών  που φορούσε ως Φαραώ και βασιλιάς της Ασίας ο Μέγας και ήταν  κρυμμένος (!!!)  στην χρυσή λάρνακα με τα οστά του νεκρού βασιλιά που κατά την άποψη του δεν είναι ο Φίλιππος Β΄, αλλά ο Αρριδαίος-Φίλιππος Γ΄ (μια παλιά θεωρία που επανειλημμένα έχει απορριφθεί από τους πλέον σχετικούς με το αντικείμενο επιστήμονες με ακλόνητα επιχειρήματα, αλλά αυτό δεν φαίνεται να πτοεί τον συντάκτη του πονήματος….)

    Ας δούμε όμως τα πραγματικά δεδομένα:

    1. Για να μελετήσει κάποιος αρχαία ευρήματα καταθέτει σχετικό αίτημα στο ΥΠΠΟ και ύστερα από την γνωμοδότηση των αρμοδιων οργάνων (Τοπικά Συμβούλια Μνημείων ή ΚΑΣ) του χορηγείται ή δεν του χορηγείται η άδεια. Ο κ. Μπαρζιώκας δεν κατεθεσε κανένα αίτημα και προφανώς δεν του χορηγήθηκε καμία άδεια για μελέτη των οστών ή των διάφορων καταλοίπων που βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους και φυλάγονται στο Πολυκεντρικό Μουσείο των Αιγών.
    2. Στο πλαίσιο της συντήρησης των οστών το 2014 έγινε μελέτη από τους κ.κ. Γ. Μανιάτη και Θ. Αντικατζίδη (υπάρχει σχετική προφορική εισήγησή τους σε ημερίδα της εποχής) των διάφορων ιχνών και διαπιστώθηκε ότι εκτός από τα κατάλοιπα πορφυρού υφάσματος, που ήταν ορατά και κατά συνέπεια γνωστά από το 1977 που άνοιξε η λάρνακα, υπήρχαν και ίχνη από χουντίτη και κάποια κολλώδη ουσία (ρετσίνι;)
    3. Ο κ. Μπαρτζώκας ισχυρίζεται ότι το πορφυρό ύφασμα είχε άσπρη ρίγα, νομίζοντας ότι ο χουντίτης είναι το λευκό κομματι (!!!;;;;) και ότι αυτό το ύφασμα ήρθε αναγκαστικά από την Περσία!!!! Όμως ο χουντίτης, είναι ορυκτό με λευκό χρώμα που χρησιμοποιούνταν και ως χρωστική για επιφάνειες αντίστοιχη με τον ασβέστη, αλλά προφανώς όχι για να βάψουν νήμα από βαμβάκι, μαλλί ή μετάξι που εκ φύσεως έχει λευκό χρώμα! Επίσης ο χουντίτης δεν χρειάζεται να έχει περσική προέλευση, εφόσον άφθονα κοιτάσματά του υπάρχουν στην ίδια την Μακεδονία!

    Το ίδιο ισχύει και για τα πορφυρά υφάσματα που χρησιμοποιούσαν μεταξύ άλλων και οι βασιλείς των Μακεδόνων ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια. Στον τάφο της «Δέσποινας των Αιγών»  που πέθανε στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. βρέθηκαν ίχνη τέτοιου υφάσματος. Ίχνη αντίστοιχου υπήρχαν και στον τάφο της βασίλισσας Ευρυδίκης (χρονολογείται με ακρίβεια στο 344/3 π.Χ.), ενώ στην χρυσή λάρνακα του προθαλάμου του τάφου του Φιλίππου Β΄ βρέθηκε το χρυσοπόρφυρο μάλλινο ύφασμα με το οποίο ήταν τυλιγμένα τα οστά της συζύγου του βασιλιά. Το ύφασμα αυτό,  η διακόσμηση του οποίου είναι χαρακτηρισττικά ελληνική και καμία σχέση δεν έχει με τα λεγόμενα “βαρβάρων υφάσματα” μελετήθηκε συστηματικά, συντηρήθηκε και εδώ και πολλά χρόνια εκτίθεται στο μουσείο των βασιλικών τάφων των Αιγών.

    Με άλλα λόγια ούτε τα ίχνη του πορφυρού υφάσματος για το οποίο δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι ήταν ένας χιτώνας, δηλαδή ένα φόρεμα με ραφές και μανίκια, ούτε ο χουντίτης αποτελούν στοιχεία, ούτε καν ενδείξεις ότι μέσα στην λάρνακα ήταν το περσικού τύπου «μεσόλευκον» ένδυμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Άλλωστε το  ύφασμα από την λάρνακα του προθαλάμου που σωζόταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση δεν είναι χιώνας, αλλά ένα είδος μεγάλου μαντηλιου, σαν σάλι.

    Για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του ο κ. Μπαρτζιώκας καταφεύγει και στην τοιχογραφία της ζωφόρου του τάφου, αλλά όπως φαίνεται δεν τα πάει καλά ούτε με την εικονογραφία ουτε με την ταύτιση των ενδυμάτων… Καθώς δεν είναι αρχαιολόγος εισπηδά έτσι σε επκίνδυνα για αυτόν γνωσιολογικά πεδία

    Ισχυριζεται λοιπόν ότι ο έκτος κυνηγός είναι ο  Αλέξανδρος και ότι αυτός  φορά τον μεσόλευκον (ριγέ) πορφυρό περσικό χιτώνα (!) όμως ο έκτος κυνηγός, ένας πεζός,  με πορφυρή καυσία, το τυπικό μακεδονικό καπέλο, δεν φορά κανέναν χιτώνα! Κάτω από την πορφυρή χλαμύδα του που είναι ένα είδος μπέρτας από βαρύ μάλλινο ύφασμα είναι όπως καθένας βλέπει ολογυμνος!

    Ο Αλέξανδρος, που ως γόνος της βασιλικής οικογένειας σύμφωνα με το γνωστό από τις πηγές μακεδονικό έθιμο κυνηγά έφιππος, είναι ο πέμπτος κυνηγός και φορά τον χαρακτηριστικό μακεδονικό χειριδωτό  χιτώνα (κοντό φόρεμα με μανίκια) που είναι επίσης πορφυρός, αλλά χωρίς καμία λευκή ρίγα. Πορφυρή χλαμύδα φορα και ο ίδιος ο Φίλιππος, ο έφιππος  γενειοφόρος κυνηγός που με το χρυσό κοντάρι καταφέρνει το θανάσιμο χτύπημα στο λιοντάρι.

    Ο Ισχυρισμός ότι το πορφυρό ύφασμα που βρέθηκε το 1977 στην χρυσή λάρνακα είναι ο περσικός μεσόλευκος βασιλικός χιτώνας του Αλέξανδρου ως Φαραώ (!!!) είναι τόσο λανθασμένος όσο και ο ισχυρισμός ότι το ζαρκάδι στην αριστερή άκρη της τοιχογραφίας είναι μια «περσική γαζέλα»! Κάποιος που κάνει περίπατο στα δάση των Αιγών, με λίγη τύχη, μπορεί και τώρα ακόμη να συναντήσει ζαρκάδια όπως και αγριογούρουνα σαν αυτά της τοιχογραφίας να περιφέρονται ολοζώντανα!

    Για μια ακόμη φορά, προσπαθώντας να κρατήσει στην δημοσιότητα μια ατυχή υπόθεση που θέλει τον τάφο να ανήκει στον Φίλιππο Γ ΄Αρριδαίο (ταφή μετά το 316 π.Χ.)  και όχι στον Φίλιππο Β΄ (ταφή το 336 π.Χ.) ο κ. Μπαρτζιώκας βάζει σε δοκιμασία την στοιχειώδη λογική, ενώ ως μη αρχαιολόγος ‘παρακάμπτει’  δεδομένα και στοιχεία, όπως π.χ. η κεραμική από την ταφική πυρά που δεν επιτρέπουν χρονολόγηση της ταφής μετά το 330 π.Χ.

    Η ανακάλυψη της ταφικής πυράς στην οποία κάηκε το σώμα του βασιλιά με το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς στο  κεφάλι είναι η απόλυτη απόδειξη ότι  ο νεκρός δεν είναι ο Αρριδαίος , τα οστά του οποίου ανακομίσθηκαν από αλλού στις Αιγές, αλλά ο Φίλιππος Β΄. Άλλωστε, υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι και ο τάφος του Αρριδαίου και της συζύγου του Ευρυδίκης έχει ήδη βρεθεί στις Αιγές, στην βασιλική συστάδα των Τημενιδών.

    Μένει να δούμε τι άλλο του Μεγαλέξανδρου θα επιστρατευτεί στο μέλλον για να διατηρηθούν ορισμένοι στην δημοσιότητα, λες και δεν υπάρχει ατελείωτο αρχαίο υλικό για σοβαρη έρευνα (που βέβαια δεν δημιουργεί κατά κανόνα χλαπαταγή στα ΜΜΕ!….

    * κατά το “Αλέξανδρος ή ψευδομάντις” έναν διάλογο του Λουκιανού, όπου ένας ψευτομάντης εμφανίζεται ως Αλέξανδρος και κάνει το σόου του, φορώντας έναν πορφυρό χιτώνα με άσπρη ρίγα (μεσόλευκον)…. αξίζει να τον διαβάσετε!

     

    1. Ο πέμπτος κυνηγός, ο νεαρός έφιππος Αλέξανδρος και ο έκτος κυνηγός ο πεζός με την πορφυρή χλαμύδα
    1. Ο γενειοφόρος Φίλιππος μισοκρυμμένος πίσω από το κεφάλι του αλόγου του με το χρυσό κοντάρι ετοιμάζεται να καταφέρει το θανάσιμο χτύπημα στο λιοντάρι. Η πορφυρή χλαμύδα του ανεμίζει
    1. τα ίχνη του πορφυρού υφάσματος στο οποίο ήταν τυλιγμένα τα οστά του Φιλίππου την ώρα που άνοιξε η λάρνακα το 1977
    1. το μάλλινο χρυσοπόρφυρο ύφασμα από την λάρνακα του προθαλάμου
    1. Η προσοψη του τάφου του Φιλίππου στην αριστερή επάνω γωνία το λαβωμένο ζαρκάδι
    Κατηγορία: Slider, Αφιερώματα, Ειδήσεις, Ιστορία, Κοινωνία

    Δράμα: Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στα επιτεύγματα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής στην ΑΜΘ.

    Δημοσιεύτηκε στις

    Το πλούσιο και πολυσήμαντο βιομηχανικό παρελθόν της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης αποτυπώνεται με τον πιο εξαιρετικό τρόπο μέσα από μια άκρως ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφίας που διοργανώνει, στη Δράμα, η υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης του υπουργείου Πολιτισμού.

     

     

     

    Η φωτογραφική έκθεση φιλοξενείται μέχρι τέλος Νοεμβρίου στον εντυπωσιακό εκθεσιακό χώρο του αρχοντικού Αναστασιάδη ή αλλιώς «Μαρμάρινο Σπίτι», στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας, και διοργανώνεται με την υποστήριξη της ΑμΚΕ ΚΥΚΛΩΨ και της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού – Συμβούλιο Βιομηχανικής Κληρονομιάς. Μέσα από εντυπωσιακές φωτογραφίες υψηλής αισθητικής και ανάλυσης από κάθε γωνιά της περιφέρειας ΑΜΘ, παρουσιάζονται τα προστατευόμενα από το υπουργείο Πολιτισμού νεότερα μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς του 19ου και 20ου αιώνα.

     

     

     

    Από τους νερόμυλους και τον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας μέχρι τα κουκουλόσπιτα και τα μεταξουργεία στο Σουφλί, και από τα συγκροτήματα των καπναποθηκών σε Καβάλα και Ξάνθη μέχρι τα μεταλλεία της Θάσου και τα λιθότοξα γεφύρια στους ορεινούς οικισμούς, αναδεικνύεται η ιστορική ταυτότητα των περιοχών. Ταυτόχρονα διατηρείται ζωντανή η αρχιτεκτονική ιστορία αυτών των βιομηχανικών κτισμάτων, που αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

     

    Η περιήγηση στη φωτογραφική έκθεση αναμφίβολα εντυπωσιάζει τον επισκέπτη καθώς αντικρίζει μπροστά του όλο αυτό τον αρχιτεκτονικό πλούτο. Την ίδια ώρα, όμως, τον γεμίζει με θλίψη για την εγκατάλειψη, στην οποία δυστυχώς βρίσκονται σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα αρχιτεκτονικά στολίδια. Πρόκειται για εγκαταλελειμμένα πλέον βιομηχανικά κτίσματα, τα οποία στο διάβα των ετών φιλοξένησαν σημαντικές επιχειρηματικές δραστηριότητες, συμβάλλοντας καθοριστικά στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη πολλών ακριτικών και παραθαλάσσιων περιοχών της ΑΜΘ.

     

    Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο της υπηρεσίας Νεοτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων ΑΜΘ και αποτελούν έργο του φωτογράφου και επιμελητή εκθέσεων, Στέργιου Καράβατου. Η έκθεση ταξινομείται σε πέντε θεματικές ενότητες, κάθε μια από τις οποίες αποτυπώνει και προβάλλει μέσα από τα στοιχεία του πρόσφατου τεχνικού πολιτισμού, την εικόνα που διαμόρφωσαν αυτά τα μνημεία και τον χαρακτήρα που καθόρισε τους τόπους, όπου λειτούργησαν.

     

     

     

    Τα βιομηχανικά μνημεία ως τεκμήρια του ελληνικού πολιτισμού

    Μιλώντας στα εγκαίνια της έκθεσης, ο Θεόδωρος Πριγγόπουλος, προϊστάμενος της υπηρεσίας Νεοτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων ΑΜΘ, υπογράμμισε πως η έκθεση αποτελεί ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στα επιτεύγματα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, της τεχνικής και της τέχνης της μηχανικής, όπως αυτά διαμορφώθηκαν και αναπτύχθηκαν κατά την εκβιομηχάνιση της περιοχής στα μέσα του 19ου αιώνα έως την αποβιομηχάνισή της μετά τα μέσα του 20ου αιώνα.

     

    «Συνολικά 120 κτίρια, κτιριακά συγκροτήματα και τεχνικές κατασκευές σε αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο της Περιφέρειας από τη δεκαετία του 1980 έως σήμερα καταγράφηκαν, ταξινομήθηκαν, αξιολογήθηκαν και χαρακτηρίστηκαν από το υπουργείο Πολιτισμού ως νεότερα μνημεία βιομηχανικής κληρονομιάς ώστε να προστατευθούν θεσμικά, καθώς αναγνωρίζονται ως τεκμήρια του ελληνικού πολιτισμού και ως σημαντικό πολιτιστικό κεφάλαιο το οποίο χρήζει προστασίας και ανάδειξης», συμπλήρωσε ο κ. Πριγγόπουλος.

     

    Ο φωτογράφος και επιμελητής της έκθεσης, Στέργιος Καραβάτος, μιλώντας στα εγκαίνια της έκθεσης δεν έκρυψε τη χαρά και την ικανοποίησή του για το τελικό αποτέλεσμα, κάνοντας λόγο για μια υπέροχη εμπειρία για τον ίδιο καθώς κατάφερε μέσα από αυτή τη δουλειά να συνδυάσει τη φωτογραφία με την αρχιτεκτονική.

     

    «Το ευτύχημα ήταν», συμπλήρωσε, «ότι μπορούσαμε σε πάρα πολλά από αυτά τα μνημεία να έχουμε πρόσβαση στο εσωτερικό τους. Θα ήθελα, προσωπικά, να ευχαριστήσω τους ιδιώτες, που μας άνοιξαν τους χώρους τους, πολλές φορές ήταν τα ίδια τους τα σπίτια, και μας έδωσαν πρόσβαση σε μνημεία, τα οποία ο κόσμος δεν έχει την ευκαιρία να τα δει. Σε αυτή την καταγραφή είναι όσα μνημεία έχουν χαρακτηριστεί μόνο από το υπουργείου Πολιτισμού, γιατί υπάρχουν και άλλα χαρακτηρισμένα από τις Περιφέρειες και από τους τοπικούς φορείς».

     

    Τέλος, όσον αφορά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για τη φωτογράφιση και την καταγραφή των μνημείων, ο κ. Καραβάτος αναφέρθηκε στην πρόσβαση, καθώς πολλά από τα κτίρια ήταν επικίνδυνα, ενώ σε άλλα δεν ήταν δυνατή η πρόσβαση. «Οι ιδιαίτερα στενοί δρόμοι, κυρίως εντός των αστικών κέντρων, όπου βρίσκονταν πολλά κτίρια δυσκόλεψαν πολύ το έργο της φωτογραφικής αποτύπωσης. Ωστόσο, το πρόβλημα αυτό αντιμετωπίστηκε με πολλές λήψεις οι οποίες στο τέλος συνδυάστηκαν, παρουσιάζοντας ένα ιδανικό αποτέλεσμα», κατέληξε ο Στέργιος Καραβάτος.

     

    B.Λωλίδης

     

     

    Κατηγορία: Slider, Ειδήσεις, Ιστορία

    Aνακαλύφθηκε ολόκληρο ρωμαϊκό χωριό με σπίτια πολυτελείας λόγω ανωμαλιών στο γεωμαγνητικό πεδίο της Γης.

    Δημοσιεύτηκε στις

    Τα ευρήματα του ρωμαϊκού δαπέδου. Φωτογραφία: Johannes Bergemann / Georg-August-Universität Göttingen.
    Ένα πολυτελούς κατασκευής οίκημα που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι σε περιοχή με υψόμετρο 500 μέτρα, τους οδήγησε στην ανακάλυψη ολόκληρου χωριού, με σπίτια πολυτελείας, που είχαν σιντριβάνια, μαρμάρινες πισίνες και πολυτελή κεραμικά.

     

    Άγνωστα μνημεία του 2ου αιώνα π.Χ. ανακαλύφθηκαν σε λιμνοθάλασσα της Μεσογείου – Μαζί τους βρέθηκαν δύο ναυάγια και ένας ρωμαϊκός βωμός.

    Οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Γκέντιγεκν, μελετούν για πάνω από μία εικοσαετία, τη ζωή και το εμπόριο των κατοίκων της αρχαίας Σικελίας. Πλέον, έχουν πραγματοποιήσει μια σημαντική ανακάλυψη: Στην επαρχία της Κατάνια, έχουν ολοκληρώσει τις ανασκαφές σε ένα ρωμαϊκό σπίτι, με μωσαϊκό δάπεδο που χρονολογείται από τον 2ο και τον 4ο αιώνα μ.Χ. Το σπίτι είναι κοντά στην πόλη Vizzini της νοτιοανατολικής Σικελίας και είναι τμήμα ενός ολόκληρου ρωμαϊκού χωριού.

     

    Ευρήματα που δείχνουν πλούτο

    Η ομάδα του Göttingen με επικεφαλής τον Δρ. Johannes Bergemann, από το αρχαιολογικό ινστιτούτο, ερευνά την περιοχή από το 2022. Αρχικά, ολόκληρη η περιοχήVizzini εξετάστηκε για τυχόν αρχαιολογικούς χώρους.

     

    Μυστηριώδεις πέτρινες δομές και ρωμαϊκό άρμα ανακάλυψαν αρχαιολόγοι σε νεκρόπολη του 2ου αιώνα μ.Χ. – Τα μυστικά που αποκαλύπτονται.

    Μετά τις επιφανειακές μελέτες των αναγνωρισμένων σημείων, το 2023 πραγματοποιήθηκε μια γεωφυσική μελέτη, η οποία εντόπισε ανωμαλίες στο γεωμαγνητικό πεδίο της Γης, και αναπαρήγαγε λεπτομερείς εικόνες του υπεδάφους χωρίς να χρειαστεί ανασκαφή.

     

     

     

    Οι γεωφυσικές μετρήσεις οδήγησαν την ερευνητική ομάδα στην έναρξη των ανασκαφών που έφεραν στο φως τα σημερινά ευρήματα.

     

    Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες εδώ

    https://www.enikos.gr/timeout/anakalyfthike-olokliro-romaiko-chorio-me-spitia-polyteleias-logo-anomalion-sto-geomagnitiko-pedio-tis-gis/2245258/

    Κατηγορία: Ειδήσεις, Ιστορία

    “Αλεξάνδρα από τα 8 έως τα 18”, ένα βιβλίο για την Παιδόπολη Καβάλας από την Αλέκα Μπαφατάκη 

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

    Αποχαιρέτησε τον θυμό που ένοιωθε ως κακοποιημένο παιδί, βρήκε τη δύναμη να θεραπεύσει το τραύμα και να βοηθήσει με τη σειρά της άλλους ανθρώπους ως ψυχοθεραπεύτρια και κοινωνική λειτουργός.

    ” Αλεξάνδρα από τα 8 έως τα 18″ είναι ο τίτλος του βιβλίου της Αλέκας Μπαφατάκη-Παπαιωακείμ (εκδόσεις Kappa Books) που παρουσιάστηκε σήμερα στο Βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί η συγγραφέας , μοιράστηκε με το κοινό στοιχεία του βιβλίου που αφορούν στην παραμονή της, από τα 8 έως τα 18 της χρόνια στην Παιδόπολη Καβάλας.

    «Στα 8 μου χρόνια πήγα στην Παιδόπολη Καβάλας «Αγιος Γεώργιος». Η ζωή μου εκεί περιγράφεται στο βιβλίο , έζησα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια, πέτρινα χρόνια, χωρίς συναισθήματα. ΄Η μάλλον όχι, τα συναισθήματά μου ήταν εκεί αλλά ήταν φόβος, ντροπή και ενοχή» αναφέρει η κ.Μπαφατάκη.

    Περιέγραψε ότι πέρασε πάρα πολύ δύσκολα χρόνια, νομίζοντας ότι δεν θα φύγει ποτέ από εκεί όπου «η τρυφερότητα και η αγάπη ήταν σαν μια σακούλα στα σκουπίδια».

    «Όταν με έλεγε κάποιος «Αλεξάνδρα», έλεγα είσαι, σαν να ΄ταν βρισιά. Πολλά χρόνια τρόμαζα να ακούω το όνομα μου γιατί όταν με φώναζε η διευθύντρια της Παιδόπολης, πάγωνα και έτρεμα. Εκεί όμως τα παιδιά δεν έκλαιγαν, δεν άκουγες κλάμα παιδιού ποτέ, μόνο βουβά κλαίγαμε» είπε χαρακτηριστικά μιλώντας για τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής της.

    «Θυμάμαι μια παρέλαση της 25ης Μαρτίου που περιμέναμε στη γραμμή να ξεκινήσουν οι ομάδες, με κάποιες κυρίες λίγο πιο εκεί, που περίμεναν να δούνε την παρέλαση. «Τα καημένα τα ορφανά», λέγανε, και μας κοίταγαν με λύπη.

    «Εμείς δεν είμαστε ορφανά, έχουμε μάνα τη βασίλισσα και μπαμπά το βασιλιά» τους απάντησε μία από τα κορίτσια. «Ναι, βέβαια», είπε η γυναίκα και οι κυρίες γύρω της συμφώνησαν κουνώντας όλες μαζί τα κεφάλια τους καταφατικά. Αυτό είναι ένα ανέκδοτο που το θυμόμαστε συχνά, όσοι περάσαμε από εκείνη την παρέλαση. Λίγοι, όμως, μπορούμε να γελάσουμε με την ανάμνηση».

    Στα 18 της πήγε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή Κοινωνικών λειτουργών της Χ.Ε.Ν. και στα επόμενα 50 χρόνια εργάστηκε ως κοινωνική λειτουργός και ψυχοθεραπεύτρια στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, στον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας , εθελοντικά στην Αντλεριανή εταιρία και ως συντονίστρια ομάδων υποστήριξης.

    «Σαν άτομο, μπήκα σε θέση θύματος πολλές φορές στην προσωπική μου ζωή, σαν επαγγελματίας ποτέ. Το πρόγραμμα της ζωής μου ήταν να κάνω παιδιά που δεν θα πάνε στο ίδρυμα και να μπορώ να δίνω στους ανθρώπους».

    Η κ.Μπαφατάκη άρχισε να γράφει όπως είπε, για την ίδια, ήθελε να πει την ιστορία της γιατί την ενοχλούσε πάντα όταν μιλούσαν για τα κακοποιημένα παιδιά σαν να είναι χαμένα καθώς θεωρεί ότι αυτοί που κακοποιήθηκαν μπορούν να αντιμετωπίσουν και να χαρούν τη ζωή. Η παρουσίαση του βιβλίου ” Αλεξάνδρα από τα 8 έως τα 18″ έγινε από την δημοσιογράφο Δήμητρα Κεχαγιά και την ψυχοθεραπεύτρια Λία Ζωγράφου.

    .

    *Επισυνάπτεται το εξώφυλλο του βιβλίου

    Κατηγορία: Slider, Βιβλιοκριτική, Ειδήσεις, Κοινωνία

    H θεά Τύχη σε βυζαντινή εκκλησία του 6ου αιώνα – H αναπάντεχη αρχαιολογική ανακάλυψη.

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

     

     

    Το αρχαίο μαρμάρινο μετάλλιο με την απεικόνιση της θεάς Τύχης που βρέθηκε στην περιοχή Khirbet Tinshemet. [Credit: Clara Amit, Ισραηλινή Αρχ. Το αρχαίο μαρμάρινο μετάλλιο με την απεικόνιση της θεάς Τύχης που βρέθηκε στην περιοχή Khirbet Tinshemet. [Credit: Clara Amit, Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων.

     

    Το αρχαίο μαρμάρινο μετάλλιο με την απεικόνιση της θεάς Τύχης που βρέθηκε στην περιοχή Khirbet Tinshemet.
    [Credit: Clara Amit, Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων].

     

    Η παρουσία της Τύχης σε μια χριστιανική εκκλησία είναι ένα ασυνήθιστο εύρημα, που προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τον πολιτισμικό συγκρητισμό της εποχής.

    Κρυμμένα και ξεχασμένα για αιώνες στο δάσος Σοχάμ, κοντά στην καρδιά του Ισραήλ, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα ερείπια μιας εκπληκτικής βυζαντινής εκκλησίας του 6ου αιώνα, αφιερωμένη στον χριστιανό μάρτυρα Άγιο Βάκχο.

    Η ανακάλυψη, που έγινε για πρώτη φορά το 1986, προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για μια ελάχιστα γνωστή ιστορική εποχή θρησκευτικού μετασχηματισμού. Μεταξύ των πιο συναρπαστικών ανακαλύψεων αυτών των ανασκαφών είναι ένα μοναδικό μαρμάρινο μετάλλιο που απεικονίζει τη θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, Τύχη, ένα αν μην τι άλλο σπάνιο εύρημα για τα χριστιανικά πλαίσια της εποχής.

     

    Διαβάστε περισσότερα εδώ:https://anaskafi.blogspot.com/

    Κατηγορία: Slider, Ειδήσεις, Ιστορία

    Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΡΑΧΟΓΡΑΦΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ: Όσο δεν υπάρχει συστηματική έρευνα, παραμένει το μυστήριο!

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

    Η πρόσφατη εξέλιξη στην επιστήμη των βράχων είναι η νέα ανακάλυψη στην Νάσκα της Λατινικής Αμερικής όπου 303 νέα γεωγλυφικά ανακαλύφθηκαν χάρη στην Τεχνητή Νοημοσύνη        

     

    Γράφει ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

     

    Στην Καβάλα και συγκεκριμένα στην περιοχή της Φωλιάς, στο όρος Σύμβολο υπάρχει μια από τις πιο σπάνιες και μυστηριώδεις απεικονίσεις επάνω σε βράχους. Πρόκειται για την παράσταση της λεγόμενης ΓΡΑΜΜΕΝΗΣ ΠΕΤΡΑΣ, που στην πραγματικότητα είναι ένα παλίμψηστο, με παραστάσεις όπου η μια επικαλύπτει την άλλη, ωστόσο και οι ίδιες οι παραστάσεις είναι μυστηριώδεις. Από αρχαία πλοία με πανιά, αρχαίοι ήλιοι, γεωμετρικά μοτίβα που επαναλαμβάνονται, ανθρώπινες μορφές με ζώα και φυσικά πάρα πολλά ανεξήγητα σύμβολα που δέχονται πολλαπλές ερμηνείες. Ωστόσο το βασικότερο πρόβλημα που δεν έχει λυθεί ακόμη είναι ο διαχωρισμός όλων αυτών των μορφών. Χρόνια τώρα ο βράχος έχει φωτογραφηθεί από πολλούς ερευνητές, αλλά δεν υπάρχει μια ουσιαστική διατύπωση που να συμπεριλαμβάνει το σύνολο της παράστασης ή των παραστάσεων.

     

    Εδώ είναι που η τεχνολογία έρχεται να δώσει τη λύση. Συγκεκριμένα η χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης δίνει απαντήσεις και σε άλλα ανάλογα προβλήματα. Συγκεκριμένα είναι σε εξέλιξη εδώ και χρόνια μια μελέτη που έχει ως σκοπό να ανακαλύψει νέες παραστάσεις, τα λεγόμενα γεωγλυφικά της Νάσκα, στη Λατινική Αμερική, κάτι ανάλογο με τις βραχογραφίες της Καβάλας και της ευρύτερης περιοχής, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα η κάθε παράσταση.

     

    Συγκεκριμένα  ιαπωνική επιστημονική μελέτη που έγινε δυνατή χάρη στην Τεχνητή Νοημοσύνη επέτρεψε την ανακάλυψη 300 νέων γεωγλυφικών στην έρημο της Νάσκα (Nazca) στο νότιο Περού, διπλασιάζοντας τον αριθμό των γνωστών μυστήριων γραμμικών αυτών σχημάτων που χρονολογούνται στα 2.000 χρόνια. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι οι βραχογραφίες της περιοχής μας χρονολογούνται σχεδόν διπλάσιας ηλικίας από αυτές του Περού, καθώς προσδιορίζονται χρονολογικά στο τέλος της λίθινης εποχής και στην αρχή της εποχής των μετάλλων. Εξάλλου οι περισσότερες βραχογραφίες στο Παγγαίο, το όρος Σύμβολο και στο τόξο από τους αρχαίους Φιλίππους μέχρι το Ζυγός είναι κοντά σε αρχαία ορυχεία χρυσού και αργύρου.

     

    Οι νέες ανακαλύψεις

     

    «Η χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην έρευνα μας επέτρεψε να χαρτογραφήσουμε την κατανομή αυτών των γεωγλυφικών με μεγαλύτερη ταχύτητα και ακρίβεια», δήλωσε ο αρχαιολόγος Μασάτο Σακάι, του Πανεπιστημίου Yamagata, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην ιαπωνική πρεσβεία στην Λίμα. Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι προϊόν συνεργασίας του Πανεπιστημίου, του Ινστιτούτου Nazca και της IBM Research.

     

    Η έρευνα επικυρώθηκε από την επιστημονική κοινότητα κι δημοσιεύθηκε την Δευτέρα στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) των Ηνωμένων Πολιτειών.

     

    «Η παραδοσιακή μέθοδος, δηλαδή η οπτική αναγνώριση των γεωγλυφικών από φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης αυτής της τεράστιας έκτασης, ήταν αργή και ενείχε τον κίνδυνο ορισμένα να παραληφθούν», διευκρινίζει ο επιστήμονας. Ενώ «η επιταχυμένη έρευνα μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης επέτρεψε τον εντοπισμό 303 νέων γεωγλυφικών μέσα σε έξι μήνες επιτόπου εργασίας», σύμφωνα με το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην PNAS.

     

    Για την ανακάλυψη των 303 σχημάτων χρειάσθηκε η ανάλυση μεγάλου αριθμού γεωδιαστημικών φωτογραφιών από αεροπλάνα και η συμμετοχή της Τεχνητής Νοημοσύνης πολλαπλασίασε επί 16 τον ρυθμό. Αυτό δείχνει σε ποιο βαθμό η τεχνολογία αυτή επιταχύνει τις ανακαλύψεις σε τομείς όπως η αρχαιολογία.

     

    Στο άρθρο υπενθυμίζεται ότι η ανακάλυψη των 430 ήδη γνωστών γεωγλυφικών της Νάσκα χρειάσθηκε περί τον ένα αιώνα.

     

    Τα 303 νέα γεωγλυφικά περιλαμβάνουν «γιγάντια γραμμικά σχέδια που αναπαριστούν άγρια ζώα, αλλά και μικρά σχήματα με μοτίβα που συνδέονται με την ανθρώπινη δραστηριότητα και περιλαμβάνουν ανθρώπους και οικόσιτα καμηλοειδή.

     

    Οι περίφημες γραμμές της Νάσκα χρονολογούνται στα 2.000 χρόνια και ανήκουν την Παγκόσμια Κληρονομιά της Unesco. Απεικονίζουν γεωμετρικά σχήματα και σιλουέτες ζώων που δεν είναι ορατά παρά από τον ουρανό.

     

    Το πραγματικό νόημα των γεωγλυφικών της Νάσκα παραμένει αίνιγμα: ορισμένοι ερευνητές βλέπουν σε αυτά ένα αστρονομικό παρατηρητήριο, άλλοι ημερολόγιο.

     

    Η περιοχή των γραμμών της Νάσκα βρίσκεται σε απόσταση 400 χιλιομέτρων νοτίως της Λίμα στη έρημο. Τα πρώτα γεωγλυφικά ανακαλύφθηκαν το 1927.

     

    Οι κάτοικοι του πολιτισμού Νάσκα κατείχαν την περιοχή από το 200 έως το 700 μετά Χριστόν.

     

     

    Κατηγορία: Slider, Αφιερώματα, Ειδήσεις, Ιστορία, Περιβάλλον

    Συνάντηση Περιφερειάρχη ΑΜΘ κ.Χριστόδουλο Τοψίδη με τον Διοικητή της 1ης Στρατιάς Αντιστράτηγο κ. Δημόκριτο Κωνσταντακάτο.

    Δημοσιεύτηκε στις

    Μεταξύ άλλων, χτες, ο Περιφερειάρχης ΑΜΘ, κ. Χριστόδουλος Τοψίδης, μαζί με τον Αντιπεριφερειάρχη της ΠΕ Έβρου, κ. Ευάγγελο Πουλιλιό, υποδέχτηκαν το Διοικητή της 1ης Στρατιάς, Αντιστράτηγο κ. Δημόκριτο Κωνσταντάκο, με τον οποίον συζήτησαν θέματα που αφορούν στο στρατό και στην εθνική άμυνα.

    “Η ασφάλεια της περιοχής μας αποτελεί ένα ζήτημα υψίστης σημασίας για τη Διοίκηση μας και βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα μας.” δήλωσε ο κ. Τοψίδης

    Κατηγορία: Slider, Ειδήσεις, Πρόσωπα

    Δράμα: Μια σύγχρονη έκθεση μαρμαρογλυπτικής στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Δράμας.

    Δημοσιεύτηκε στις

    Μια έκθεση μαρμαρογλυπτικής και σχεδίου στην καρδιά του ιστορικού εμπορικού κέντρου της πόλης της Δράμας, συνδέει αλλά ταυτόχρονα και διαχωρίζει ερεθίσματα κι εικόνες, απλά πράγματα και έργα τέχνης. Όλα αυτά μέσα από τη ματιά ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη, του μαρμαρογλύπτη Γιώργου Αγάλλου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίος και ο τίτλος της έκθεσης: «ΠΑΡΕΙΔΩΛΙΑ/ΣΜΙΛΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ», που φιλοξενείται στην GALLERY 13.

     

     

     

    Ο Γιώργος Αγάλλου, μέσα από την έκθεσή του «ταξιδεύει» τον επισκέπτη μέσα σε ένα ψυχολογικό φαινόμενο, κατά το οποίο ένα δυσδιάκριτο ή ασαφές εξωτερικό ερέθισμα εκλαμβάνεται «εσφαλμένα» ως ευκρινές και πλήρως αναγνωρίσιμο. Εξάλλου, αυτό σημαίνει και ο όρος «παρειδωλία». Από το πρόθημα «παρά» (αντί, εκτός αλλά και σε αντίθεση με) και το αρχαίο ελληνικό ουσιαστικό «είδωλον», που σημαίνει μη πραγματική εικόνα, αναπαράσταση, ομοίωμα.

     

    Στο έργο του καλλιτέχνη, που τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Δράμα, το «πράγμα» μετουσιώνεται σε μία αυθεντική προσωπική επιθυμία δημιουργίας ενός «προσώπου». Αναζητώντας την πρώτη ύλη του σε παραλίες και κοίτες ποταμών, βρίσκει την κατάλληλη φόρμα που θα πυροδοτήσει την επιθυμία του για να τη σμιλεύσει. Κάθε πέτρα είναι μοναδική και αφηγείται μία μικρή ιστορία. Κάθε έργο αποτελεί πολύτιμη ψηφίδα της εικαστικής πορείας του δημιουργού, και ως σύνολο, την ενιαία σύνθεση της εικαστικής του έκφρασης.

     

     

     

     

    «Μία πέτρα είναι ριγμένη κάπου, στην κοίτη ενός ποταμού, στην ακτή μιας παραλίας χωρίς καμιά επιθυμία να αλλάξει. Πότε όμως αυτή αποκτά “συνείδηση” και μετουσιώνεται σε έργο τέχνης;» αναρωτάται ο ιδρυτής της GALLERY 13 και επιμελητής της έκθεσης, Δημήτρης Γούδας. Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δίνει και την απάντηση: «Είναι η στιγμή που θα μπει στο οπτικό πεδίο της ευαίσθητης ματιάς ενός παρατηρητή και θα κινητοποιήσει τον εσωτερικό του κόσμο ή απαιτείται η σμίλευση και η επεξεργασία της, έτσι ώστε να διαμορφωθεί το καλλιτεχνικό δημιούργημα; Η έκθεση του Γιώργου Αγάλλου εγκαινιάζει τη νέα χειμερινή σεζόν στην GALLERY 13 και πραγματικά χαιρόμαστε γι’ αυτή τη συνεργασία που προσέλκυσε πολύ κόσμο και κυρίως νέους ανθρώπους. Ευχαριστώ όλους για την στήριξη, όπως ευχαριστώ και το Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη για την ευγενική χορηγία των κρασιών στα εγκαίνια της έκθεσης. Πιστεύω ότι ο οίνος αποτελεί πλέον βασικό συστατικό του πολιτισμού της Δράμας σε αυτή τη μακρά ιστορική παράδοση στην παραγωγή εκλεκτού και αναγνωρίσιμου κρασιού».

     

    Ποιος είναι ο Γιώργος Αγάλλος

    Γεννημένος στην Αθήνα του 1979 και μεγαλωμένος στο Παλαιό Φάληρο, ασχολήθηκε με τον χώρο των κόμικς από τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου, ενώ παράλληλα η αγάπη του για την αρχαιοελληνική γλυπτική τον οδήγησε στη σχολή Μαρμαρογλυπτικής της Τήνου, από όπου και αποφοίτησε το 2003 με δάσκαλο τον Ιωάννη Μανιατάκο.

    Στην Τήνο συνέχισε να ζει και να εργάζεται για 15 χρόνια. Εργάστηκε στην 2η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και στη Δήλο. Στη Δράμα έφτασε το 2016, αναλαμβάνοντας ως μαρμαρογλύπτης την οργάνωση καλλιτεχνικού εργαστηρίου σε βιομηχανία μαρμάρου. Έχει συμμετάσχει σε συμπόσια γλυπτικής, art residency και εικαστικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

     

    Β. Λωλίδη

    Κατηγορία: Slider, Ειδήσεις, Πρόσωπα

    Ανάδειξη των κτιρίων του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος στα Λιμενάρια Θάσου.

    Δημοσιεύτηκε στις

    «Συνεργασία του Δήμου Θάσου, του ΔΠΘ και του Υπουργείου Πολιτισμού για την ανάδειξη των κτιρίων του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος Λιμεναρίων Θάσου».

    Τις προηγούμενες ημέρες, σε συνεργασία με τον Δήμο της Θάσου, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη κλιμακίου μηχανικών της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης υπό τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας κ. Θεόδωρο Πριγγόπουλο και ομάδας Μηχανικών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με επικεφαλής τον Αντιπρύτανη κ. Κωνσταντίνο Χαλιορή στο Μεταλλευτικό Συγκρότημα Λιμεναρίων Θάσου.

    Σκοπός της επισκέψεως ήταν η πραγματοποίηση αυτοψίας του χώρου και των κτιρίων του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος για την εκπόνηση μελέτης για την αποκατάσταση, ανάδειξη και αξιοποίηση των κτιρίων του Μεταλλευτικού Συγκροτήματος.
    Κατά την αυτοψία από τον Δήμο της Θάσου παρευρέθηκαν ο Δήμαρχος Θάσου κ. Ελευθέριος Κυριακίδης, ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Σταύρος Τσολάκης, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Γεώργιος Κουτσουμανής και ο Αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΘ κ. Αργύρης Σαλταρής.

    Μετά το πέρας της επισκέψεως, ο Δήμαρχος Θάσου κ. Ελευθέριος Κυριακίδης δήλωσε τα εξής:
    «Μετά την επίσκεψη της Υπουργού Πολιτισμού κας. Λίνας Μενδώνη των περασμένο Ιούνιο έχει ξεκινήσει η διαδικασία ανάδειξης και αξιοποίησης του μεταλλευτικού συγκροτήματος.

    Είναι μια μακρά διαδικασία αλλά για εμάς είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι πλέον υπάρχει έντονο και ουσιαστικό το ενδιαφέρον από το Υπουργείο Πολιτισμού και τις Υπηρεσίες του».

    Κατηγορία: Slider, Ειδήσεις, Ιστορία

    ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:  “Ο Βυζαντινός Μέγας Αλέξανδρος“ παρουσιάζεται στην Καβάλα

    Δημοσιεύτηκε στις

     

    Οι Εναλλακτικές Εκδόσεις, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Καβάλας, ο Σύλλογος Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας «σὺν Ἀθηνᾷ», ο Ο.Δ.Ε.Γ Καβάλας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας παρουσιάζουν την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024 στις 19:30 το βιβλίο του Δημήτρη Κουγιουμτζόγλου:

    “Ο Βυζαντινός Μέγας Αλέξανδρος“

    Θα μιλήσουν:

    Κωνσταντίνος Γεωργιάδης, θεολόγος (Δρ) – Νομικός (ΜΑ) ΑΠΘ / Διευθυντής 1ου Λυκείου Καβάλας

    Μιχάλης Λυχούνας, αρχαιολόγος

    Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας

    & ο συγγραφέας του βιβλίου

    Συντονιστής: Θεόδωρος Σπανέλης, δημοσιογράφος

    στην αίθουσα εκδηλώσεων «Βασίλης Βασιλικός», Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, Κασσάνδρου 6

     

     

     

    Λίγα λόγια για το βιβλίο:

    Ποιες είναι οι ρίζες του βυζαντινού Μεγαλέξανδρου;

    Πώς πέρασε η μορφή του και πώς προβλήθηκε στη βυζαντινή λογοτεχνία, ιστοριογραφία, ρητορική, επιστολογραφία, στρατηγική, τέχνη, παράδοση και θεολογία;

    Γιατί απεικονίστηκε να ανέρχεται ψηλά στους αιθέρες και ποια είναι τελικά η πραγματική υπόστασή του;

    Τα επιτεύγματα του Αλέξανδρου σε συνδυασμό με τον ηρωισμό του, την αποφασιστικότητα και τόλμη του, τις περίλαμπρες στρατιωτικές νίκες του στα βάθη της Ασίας τον κατέστησαν διαχρονικό και παγκόσμιο πρότυπο ήρωα, ανίκητου στρατηλάτη, σοφού ηγεμόνα, και βεβαίως, για τους Έλληνες, κορυφαίο εκπρόσωπο του μεγαλείου του ελληνισμού. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που οι τελευταίοι διαχρονικά, από την αρχαιότητα στο Βυζάντιο και στις νεότερες φάσεις της ιστορίας τους, τον είχαν πάντα ως παράδειγμα και σημείο αναφοράς.

    Με τις προτεινόμενες προσεγγίσεις και ερμηνείες το έργο στοχεύει να πυροδοτήσει μια συζήτηση για ένα θέμα που αξίζει περισσότερη προσοχή από την έρευνα και περισσότερη γνώση από το ευρύ κοινό, γιατί συμπληρώνει και εμπλουτίζει την εικόνα που ο μέσος Έλληνας συνήθως έχει για το βυζαντινό του παρελθόν, στοιχείο αυτογνωσίας κρίσιμο για την εποχή που ζούμε, εποχή ιδεολογικής κρίσης και διάλυσης των παραδοσιακών ιστορικών ταυτοτήτων. Και εδώ πιστεύω ότι ο αρχαίος αυτός αλλά και βυζαντινός βασιλιάς μας έχει κάτι να μας πει.

    ***

    Με την αξιοποίηση τεκμηρίων από τις γραπτές πηγές και τα αρχαιολογικά ευρήματα, στο παρόν σύγγραμμα επιχειρείται για πρώτη φορά  μια συστηματική καταγραφή και αποτύπωση της συνολικής πρόσληψης του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Βυζάντιο, με μια μικρή εισαγωγική αναφορά στην  κληρονομιά της αρχαιότητας. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην περιγραφή και ερμηνεία της βυζαντινής παράστασης της ανόδου του Αλέξανδρου στον ουρανό συγκριτικά και με τις αντίστοιχες παραστάσεις από την υπόλοιπη μεσαιωνική Ευρώπη.

    *****

    Ο Δημήτρης Κουγιουμτζόγλου γεννήθηκε το 1974 στην Καβάλα. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., με ειδίκευση σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στην αρχαιολογία και με ενεργό συμμετοχή σε ανασκαφές στη Βόρεια Ελλάδα ως ασκούμενος φοιτητής και ως συμβασιούχος αρχαιολόγος. Διορίστηκε με τις εξετάσεις του Α.Σ.Ε.Π. στη Μέση Εκπαίδευση ως καθηγητής φιλόλογος. Κατά τη διάρκεια της πενταετούς απόσπασής του στη Μόσχα, δίδαξε ελληνική γλώσσα και πολιτισμό στα πανεπιστήμια Λομονόσοφ και Διεθνών Σχέσεων, στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού και στον Ελληνικό Σύλλογο Μόσχας, δίνοντας παράλληλα σειρά ανοιχτών στο κοινό διαλέξεων για την ιστορία και τον πολιτισμό της Ελλάδας, με έμφαση στη Μακεδονία. Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις του σε συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες αρχαιολογικού, ιστορικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα και έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες ιστορικού, αρχαιολογικού και εκπαιδευτικού περιεχομένου σε πρακτικά συνεδρίων, σε εκπαιδευτικούς ιστότοπους, σε εφημερίδες και περιοδικά (Νέος Ερμής ο Λόγιος, Άρδην, Νέο Υπόστεγο κ.α.). Είναι διπλωματούχος ξεναγός της Σχολής Ξεναγών Θεσσαλονίκης. Καρποί της υπερδεκαετούς μελέτης του πάνω στη μεταθανάτια μνήμη και πρόσληψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελούν μια σειρά από άρθρα και εισηγήσεις, το βιβλίο «Ο Μέγας Αλέξανδρος του Ελληνισμού: Αρχαιότητα, Βυζάντιο, Νεότερη και Σύγχρονη Ελλάδα» (εκδ. Σαΐτα, 2016) και το ανά χείρας βιβλίο.

    Κατηγορία: Slider, Αφιερώματα, Βιβλιοκριτική, Ειδήσεις, Η Ζωή στη Πόλη, Κοινωνία