Χρονόμετρο

    Χέρι – χέρι

    Δημοσιεύτηκε στις
    Γράφει ο Θεόδωρος Α. Σπανέλης

    Γράφει ο Θεόδωρος Α. Σπανέλης

     

     

     

     

     

     

     

    Όταν τέθηκε ως θέμα η ίδρυση της ιδιωτικής τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, το ζητούμενο τελικά, δεν ήταν ο πλουραλισμός και η πολυφωνία, αλλά το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου για να μπορούν οι εκδότες να διαχειριστούν τους πόρους που είχαν αρχίσει να ρέουν από την Ε.Ο.Κ. τότε και Ε.Ε. τώρα, προς τη χώρα μας. Ο εθνικός εργολάβος και ο εθνικός προμηθευτής – για οικονομία χώρου θα περιοριστούμε σε αυτές τις αναφορές – πως θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την μερίδα του λέοντος αν δεν μπορούσαν να ελέγξουν την ενημέρωση; Γι’ αυτό και έγινε ότι έγινε. Εικοσιπέντε χρόνια μετά ο απολογισμός είναι τραγικός, τόσο στο ραδιόφωνο, και πολύ περισσότερο στην τηλεόραση, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα να ακουστούν φωνές που ξεφεύγουν από την επίσημη γραμμή. Κι αυτό φαίνεται πολύ περισσότερο τώρα που ελέω μνημονίου ο έλεγχος είναι πιο ασφυκτικός και η αποβλάκωση του πληθυσμού περισσότερο από ποτέ, αναγκαία. Πιστεύει κανείς ότι η παθητικότητα και η αδράνεια δεν είναι αποτέλεσμα των καθημερινών «ψεκασμών» από την τηλεόραση; Κάποιοι ονειροφαντασμένοι ψάχνουν στα σύννεφα για ψεκασμούς, επειδή δεν μπορούν να φανταστούν ότι μπορεί να «γίνει» καλύτερα και αποτελεσματικότερα από την γυάλινη οθόνη.

     

    Οι μοναδικές αδέσμευτες και ανεξάρτητες φωνές είναι αυτές που «ακούγονται» στο διαδίκτυο, δεν είναι εύκολο να τις βρει κανείς, αλλά αν ψάξεις κάτι θα καταφέρεις. Τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου είναι διαπλεκόμενα , είναι τα τανκ που επιβάλουν την τάξη στην μνημονιακή Ελλάδα, η απουσία προσώπων σημαντικών με λόγο και άποψη από

    το «γυαλί» είναι η νέα Γυάρος, ο Αι – Στράτης, η Λέρος… Το πολιτικό σύστημα και τα συγκροτήματα του Τύπου είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, το ένα υπάρχει χάριν του άλλου, το ένα θέλει την ψήφο μας για να ζήσει, το άλλο την τηλεθέαση. Αν τους τα στερήσουμε, είναι σαν να τους κόβουμε το οξυγόνο τους.

     

    Για την διαπλοκή των ΜΜΕ και του πολιτικού συστήματος και πως αυτή αναπτύχθηκε σε προκλητικό βαθμό,  έγραψαν χθές και οι New York Times, φανταστείτε σε τι σημείο ξεφτίλας έχουμε φτάσει που μας πήραν στο ψιλό ακόμη και οι αμερικάνοι!!! Σε κάθε χώρα που πέρασε μια ανάλογη με τη δική μας κρίση αναδείχθηκαν νέες πολιτικές δυνάμεις, παράδειγμα η γειτονική Τουρκία όπου μετά το πέρασμα του ΔΝΤ αναδείχθηκαν οι ισλαμιστές του Ερντογάν. Σε εμάς προς το παρών ανατροπή δεν προβλέπετε, μάλλον θα πρέπει να δούμε και τα χειρότερα για να απαλλαχτούμε από την διαπλοκή πολιτικών – μηντιαρχών!!! Ανατροπή αναγκαία τελικά για να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου που μένουν στο περιθώριο και την εξορία, κι όποιος πιστεύει ότι μπορεί να γίνει διαφορετικά θρέφει αυταπάτες.

     

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.