Χρονόμετρο

    Βιβλιοπαρουσίαση: «Περιδιαβάζοντας την Πόλη μου» του Γιώργου Βουλουτίδη

    Δημοσιεύτηκε στις

     

    γράφει ο Γιώργος Μυτιληνός

     

    Το έλεγα πάντα, και μάλιστα με έμφαση!!! Κάθε φορά που ένα νέο βιβλίο βλέπει το φως της δημοσιότητας, έχουμε μια ακόμη νίκη της ανθρώπινης διανόησης. Βέβαια για τον Γιώργο Βουλουτίδη, του οποίου το έργο έως ένα σημείο το γνωρίζω, είχα πάντα την αδημονία του ξαφνιάσματος. Το γεγονός ότι άργησε να φανεί εκδοτικά, πάντα με προδιέθετε να πιστέψω πως κάτι ετοιμάζει τον τελευταίο καιρό. Και τόπραξε! Ένα καλαίσθητο βιβλίο – από κάθε άποψη –  πλούτισε τα εκδοτικά δρώμενα της πόλης μας με τη δική του υπογραφή.

    Στο βιβλίο αυτό, ο Γιώργος ουσιαστικά καταθέτει δύο πράγματα. Την αγάπη του φωτογράφου για τον άνθρωπο πρωτίστως και τη λατρεία του για την πόλη που τον γέννησε και τον ανέθρεψε δευτερευόντως. Εξ άλλου είναι αυτά τα δύο στοιχεία που σημάδεψαν όλη του την καλλιτεχνική διαδρομή από τα τέλη του «70» μέχρι σήμερα, διανθισμένα με τις καταβολές της οικογενείας του που ζυμώθηκαν με την εργατιά, τη φτώχεια, το μεροκάματο αλλά προπάντων την αξιοπρέπεια και την κοινωνική ευπρέπεια. Ο ίδιος γράφει στον πρόλογό του:

    «Γέννημα θρέμμα Καβαλιώτης από το 1946 με γονείς, παππούδες και προ-παππούδες καπνεργάτες. Μυρωδιά από καπνόφυλλα στο σπίτι μετά το σχόλασμα τους. Γείτονες αλιεργάτες στα γρι-γρι και τις τράτες και εργάτες οικοδομών. Από το σπίτι μου στην οδό Δράκοντος, λουσμένο με μεσογειακό φως, κρεμασμένο στο λόφο αμφιθεατρικά, απλωνόταν σε απέραντη ανοιχτωσιά η γελαστή και ήρεμη θάλασσα, τοπίο με ευγένεια, ήσυχη περισυλλογή, ανάμεσα σε χαμηλούς γαληνεμένους λόφους προφυλαγμένο από τον άγριο βοριά ανοιχτό μονάχα κατά τη θάλασσα απ’ όπου χύνεται ο μουσκεμένος πελαγίσιος αέρας του νοτιά. Ο ασβέστης εκτυφλωτικός μέσα στη λιακάδα στις μάντρες και μοσχοβολούσαν οι κήποι με τις πασχαλιές, ακουγόταν η χτένα του αργαλειού της κυρά – Αγγελικής, το χτύπημα των ωρών του ρολογιού της εκκλησίας. Τα βράδια συντροφιές παιδιών στα πεζούλια της αυλής του Προφήτη Ηλία. Ήσυχος ο κόσμος κατηφόριζε για την απογευματινή κυριακάτικη βόλτα του στην Ομόνοια τον χειμώνα και στο λιμάνι το καλοκαίρι. Ο χώρος του λιμανιού μας πολύβουος με αραγμένα καΐκια με μυρωδιά από μουσκεμένο ξύλο, από καραβόσκοινο και σίδερο φαγωμένα από το αλάτι από τον ήλιο από τους ανέμους. Αλιεργάτες φρόντιζαν τα στρωμένα στην προκυμαία δίχτυα τους. Η ψαραγορά στο ισόγειο του Λιμενικού Ταμείου, το καρνάγιο, ο εμβληματικός αλευρόμυλος, το Ιμαρέτ ……


    Εμμονή αρπαγής των εικόνων της πόλης μου, αιχμάλωτες στα φιλμ μου.

     

    Έτσι που γίνανε τα πράγματα στα χρόνια μας,

    τώρα αυτά σαν ψέματα μάς φαίνονται.»

    Ποιητικός ο λόγος του Γιώργου, όπως ποιητική και γλαφυρή είναι και η όλη του συμπεριφορά μέσα στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι. Γνώρισα τον Γιώργο στα μαθήματα φωτογραφίας της ΝΕΛΕ. Μου έκανε εντύπωση η ευγένειά του, η ευστροφία του, ο μαθησιακός του οίστρος καθώς και οι οργανωτικές του ικανότητες, πάνω στις οποίες βασίστηκε αργότερα και η συνεργασία μας στην ίδρυση του Φωτογραφικού Ομίλου Καβάλας.

     

    Το βιβλίο δομείται σε δύο ενότητες. Η πρώτη περιέχει εικόνες από τον αστικό οικιστικό ιστό της πόλης μας της Καβάλας καθώς και από κοινωνικά δρώμενα. Οι φωτογραφίες του Γιώργου καταφέρνουν να διεγείρουν το συγκινησιακό υπόβαθρο όλων εκείνων που ξεπέρασαν ηλικιακά τα 60 και γνώρισαν γεγονότα της δεκαετίας του 70, 80 και 90, αποτυπωμένα με την υπάρχουσα τότε δυνατότητα του φιλμ. Η δεύτερη, με το Ιμαρέτ προ αναπαλαίωσης, συγκλονιστική στην ολότητά της, αποτελεί ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο για τους ερευνητές του μέλλοντος. Στις φωτογραφίες του αποτυπώνονται όλα τα αρχιτεκτονικά δομικά στοιχεία του μνημείου, όπως τα άφησαν οι πρόσφυγες του 1922 που φιλοξενήθηκαν στους χώρους του κάποτε. Η εγκατάλειψη, η απαξίωση και η προσβολή του ως σημαντική πολιτισμική οντότητα της πόλης μας αποτυπώνονται με εξαιρετική μαεστρία στις φωτογραφίες του Γιώργου Βουλουτίδη.

    Εύχομαι ολόψυχα το «περιδιάβασμα της πόλης μου» να κατορθώσει να εισχωρήσει στην καρδιά του κάθε Καβαλιώτη!!!

     

     

     

     


    Δημοσιεύτηκε στις

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.