Πάνε δεκαπέντε χρόνια τώρα που έχει ιδρυθεί το Μουσείο Καβάλας και παρ’ όλα αυτά δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει οντότητα. Οι παθογένειες που το κατατρέχουν από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του έχουν εξελιχθεί σε χρόνια νοσήματα. Επί θητείας του Στάθη Εριφυλλίδη ξεκίνησε και επειδή λειτούργησε σε λάθος βάση, έτσι συνέχισε και επί της θητείας του Κωστή Σιμιτσή. Η σημερινή δημοτική αρχή της Δήμητρας Τσανάκα βρήκε μια παγιωμένη κατάσταση. Ποια είναι αυτή; Το να είναι το μουσείο Καπνού προσωπικό βιλαέτι, πρόθυμων αλλά με σοβαρές ανεπάρκειες ατόμων.
Το μουσείο Καπνού για να λειτουργήσει χρειάζεται δύο πράγματα, το ένα είναι εξειδικευμένο προσωπικό και το δεύτερο την παρουσία των καπνεργατών. Το πρώτο είδος, δηλαδή οι επιστήμονες είναι σε ανεπάρκεια, το δεύτερο, οι καπνεργάτες είναι σε εξορία. Περνάνε από εδώ οι τελευταίοι εναπομείναντες καπνεργάτες – στοιβαδόροι και δακρύζουν μιλώντας για την απραξία του Μουσείου Καπνού. Μάλιστα νοιώθουν ακόμη και προδομένοι καθώς παραχώρησαν στο μουσείο ότι είχαν από την εποχή της καπνεργασίας, αντικείμενα, εμπειρία και γνώσεις και αυτά μένουν παροπλισμένα.
Επιπλέον νοιώθουν και μια αγωνία για το μέλλον του καθώς πληροφορούνται ότι υπάρχουν διάφορες παρασκηνιακές πιέσεις προκειμένου να αλλάξει χέρια!!! Αυτό το τελευταίο είναι που τους τρομάζει πιο πολύ γιατί όπως δικαίως υποστηρίζουν το σύνολο των δωρεών έγινε προς το Δήμο Καβάλας και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραχωρήσει το παραμικρό σε οποιονδήποτε γιατί αυτό θα έχει συνέπειες.
Ελπίζουμε να μην έχουν δίκιο και όλα αυτά να είναι ένας εφιάλτης και σύντομα το Μουσείο Καπνού να λειτουργήσει έτσι όπως αξίζει στην πόλη μας.
Δημοσιεύτηκε στις 0
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
