Χρονόμετρο

    Ο πρωθυπουργός στη «σιωπή»

    Δημοσιεύτηκε στις

    Ομολογώ ότι την μακροσκελή και επί παντός του επιστητού συνέντευξη που παραχώρησε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στον Γιάννη Πρετεντέρη δεν μπόρεσα να την παρακολουθήσω στο σύνολό της… Στην αρχή πίστεψα ότι κάτι σημαντικό, κάτι καινούργιο είχε να πει, γρήγορα όμως διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε αυτό το «κάτι», κοινοτυπίες, επαναλήψεις, αοριστολογίες του είδους «εκτιμώ», «πιστεύω», «αισθάνομαι»… Την καφετζού την κυρά Μαρία να είχε βάλει απέναντι του ο Πρετεντέρης για να του πει το φλιτζάνι και τα καθέκαστα της προοπτικής της ελληνικής οικονομίας, θα ήταν πιο συγκεκριμένη!!! Αν το κυβερνητικό επιτελείο πιστεύει ότι το «επικοινωνιακό χάρισμα» του κ. Σαμαρά είναι εκείνο που θα μπορούσε να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στη χώρα, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής, λάθος εκτίμηση έκαναν.

    Όταν λοιπόν κατάλαβα ότι «είδηση» δεν θα βγει, αποφάσισα να κάνω ένα παιχνίδι, να το γυρίσω στον βουβό κινηματογράφο. Πάτησα στο τηλεχειριστήριο το κουμπί της «σιωπής» – είναι το «mute» επί το ελληνικότερο- και κάθισα να παρακολουθώ την συνέντευξη χωρίς κανέναν ήχο, σαν αν έβλεπα ταινία του βωβού κινηματογράφου. Το αποτέλεσμα εκπληκτικό!!! Αν μπορείτε, βρείτε το βίντεο στο διαδίκτυο και δείτε το χωρίς ήχο!!! Θυμάστε από τις ταινίες χωρίς ήχο, ότι επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα του λόγου, οι

    τον κ. Σαμαρά, επειδή είναι έξυπνος άνθρωπος και καταλαβαίνει ότι δεν μπορούσε να πείσει με τα λόγια του ή αν θέλετε τα λόγια του απευθύνονταν σε κουρασμένα αυτιά, απελπισμένων ανθρώπων,  έκανε – άθελά του – (κατά) χρήση της «γλώσσας» του σώματος…

    Αυτό που απέπνεαν οι σιωπηρές εικόνες ήταν ένας άνθρωπος απελπισμένος, κουρασμένος ο οποίος έκανε συνέχεια πολλές κινήσεις, σαν νευρόσπαστο… Κουνούσε χέρια, κουνούσε κεφάλι αλλά και ολόκληρο το σώμα του μια δεξιά και μια αριστερά. Ένοιωθε ανασφαλής, γι’ αυτό συχνά – πυκνά «έπεφτε» επάνω στο γραφείο του και ακουμπούσε στα χέρια του, για να νοιώσει σταθερότητα και σιγουριά. Δεν βολευόταν στην καρέκλα – δείγμα του τι αντιμετωπίζει καθημερινά – οπότε συνεχώς «χοροπηδούσε» γιατί ένοιωθε άβολα. Κι αν όλα τα παραπάνω μπορεί να τα ερμηνεύσει μια λέξη, εκνευρισμός, εκείνη η κίνηση που είχε να πει πολλά ήταν όταν τοποθετούσε τα χέρια επάνω στο τραπέζι, έγερνε το σώμα του μπροστά και έβαζε το κεφάλι κάτω… Δεν ξέρω αν εκείνη την ώρα ένοιωθε ότι έδινε εξετάσεις στον κ. Πρετεντέρη οπότε χρειαζόταν να κοιτάει το «πάτωμα» ή ήταν μια ένδειξη ντροπής για τις αοριστίες, – δεν θέλω να πω ψέματα -, που εκστομούσε εκείνη την ώρα. Κλείνοντας η συνέντευξη ήμουν πολύ περισσότερο ανήσυχος για το τι θα φέρει το αύριο, αφού αυτό ήταν το σιωπηρό μήνυμα που εισέπραξα από την συνέντευξη του κ. Σαμαρά. Ανησυχία και αβεβαιότητα!!!

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.