Χρονόμετρο

    Μνημόνιο ή εμφύλιος: Όπως κάποτε(1974)… Καραμανλής ή τανκς

    Δημοσιεύτηκε στις

    Γράφει ο Θωμάς Καρακάσης

     

    Στο τρομακτικό δίλλημα «μνημόνιο ή εμφύλιος» φαίνεται να προσπαθούν να οδηγήσουν κάποιοι τον ζαλισμένο από τα γεγονότα  Έλληνα πολίτη.

    Δυστυχώς, τα γεγονότα έτσι όπως έχουν διαδραματιστεί και όπως παρουσιάζονται από το «σύστημα» (δηλαδή τα πολιτικά κόμματα του  μνημονιακού  τόξου, καθώς και από τα χρεωκοπημένα, διαπλεκόμενα  και δανειοστηριζόμενα  μέσα μαζικής προπαγάνδας ), το μόνο που κάνουν είναι οι απέλπιδες προσπάθειες τους τρομοκράτησης των πολιτών ,έτσι ώστε να «μαζευτούν στο μαντρί» διότι διαφορετικά θα έρθει να τους «μαχαιρώσει» ο φασίστας.

    Η συγκεκριμένη πολιτική εκφοβισμού των Ελλήνων έρχεται σε μία περίοδο όπου:

    To επιτυχημένο «success story», δηλαδή « ιστορία της επιτυχίας» του Σαμαρά, τύπου ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ΦΑΓΕ, ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ, κ.λ.π. σύνολο 167 Ελληνικές επιχειρήσεις έχουνε φύγει από την Ελλάδα, και οι υπόλοιπες έχουνε μπει στο άρθρο 99  για προστασία από τους πιστωτές τους λόγω πτώχευσης, καταδεικνύει καθημερινά τη σκληρή πραγματικότητα μίας κατεστραμμένης οικονομίας και κοινωνίας.

    Ο πρωθυπουργός επέστρεψε από τις συναντήσεις του στο Εξωτερικό με άδεια χέρια αφού όλοι οι ιθύνοντες στην ΕΕ τον παρέπεμψαν στο μετεκλογικό Βερολίνο.

    Το Βερολίνο, έχει ειδοποιήσει του εδώ εγκάθετους υποτακτικούς του, ότι  δεν προτείνει παρά μόνο ένα νέο μνημόνιο (με άλλη ονομασία) αλλά με της ιδίας σκληρότητας μέτρα.                                                                                                        Τα γκάλοπ δείχνουν μία πρωτοπορία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μία ενίσχυση της Χρυσής Αυγής, κατάσταση η οποία δεν αναμένεται, παρά με πρόσκαιρες αυξομειώσεις, να μεταβληθεί στο προσεχές μέλλον, μάλλον να επιδεινωθεί για την κυβερνητική παράταξη.

    Οι απολύσεις δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων βρίσκονται προ των πυλών, ενώ το λουκέτο με «ξαφνικό θάνατο» εταιριών του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα μάλλον δεν πρόκειται να αποφευχθεί.

    Οι απεργίες στον δημόσιο τομέα δημιουργούνε ένα νέο κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο.

    Ο έλεγχος της κοινοβουλευτικής ομάδος τόσο της ΝΔ όσο όμως και του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ως δεδομένη.

    Όπως είναι φυσικό μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, κομματικής και προσωπικής επιβίωσης, η επιλογή για αλλαγή της προπαγανδιζόμενης πολιτικής ατζέντας, από μνημονιακή σε εμφυλιοπολεμική,   ακόμα όμως και με τον κίνδυνο κάτι τέτοιο να λειτουργήσει ως η θρυαλλίδα για ένα μη ελεγχόμενο , ή ακόμη και εξωτερικά ελεγχόμενο ξέσπασμα, αποτελεί μία κομματική επιλογή για το μνημονιακό – κυβερνητικό στρατόπεδο.

    Όσο παράλογο να θεωρείται για κάποιους το γεγονός, οι «στρατηγοί» της παγκοσμίως ανυπόληπτης κυβέρνησης να αποφάσισαν να παίξουν το «τελευταίο χαρτί » της σημαδεμένης  τράπουλας, το οποίο έχει να κάνει με την εισαγωγή του τρισάθλιου για ένα έθνος διλλήματος, στην πολιτική συζήτηση: Εάν δεν ψηφίσετε εμάς, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δηλαδή, θα οδηγηθούμε στα «άκρα», άρα θα έχουμε «εμφύλιο». Η πιθανότητα να έχει υιοθετηθεί από τους συγκυβερνώντες η ελεεινότατη αυτή επιλογή είναι τεράστια.

    Με βάση την παραπάνω κομματική λογική μπλέξανε μέσα στα κομματικά τους παιγνίδια και τις Ένοπλες δυνάμεις και Σώματα ασφαλείας, ψάχνοντας για «ΣΤΑΓΟΝΙΔΙΑ», σύμφωνα με την του 1975-1976 έκφραση του Αβέρωφ,, για να κρύψουνε το ποτάμι του δικού τους πολυετούς κυβερνητικού φασισμού.                  Εξ άλλου ο Σαμαράς όταν ο Αβέρωφ ήτανε αρχηγός της ΝΔ. αυτός ήτανε αρχηγός της ΟΝΝΕΔ, με τους τότε Ρέϊντζερς και Κενταύρους της, και συναγωνιστές του τους Μανωλάκο, Μιχαλολιάκο κλπ. Όχι τον γνωστό της χρυσής αυγής, αλλά συγγενή του. Ο γνωστός της Χρυσής Αυγής, ήτανε τότε στην φιλοχουντική ΕΠΕΝ μαζί με το κοινοβουλευτικό αστέρι της ΝΔ τον Βορίδη.

    Δυστυχώς όμως , ένα τραγικό –  ΑΛΛΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ λόγω της δημιουργημένης από τις μνημονιακές κυβερνήσεις κοινωνικής κατάστασης –ή και ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟ περιστατικό, ενεργοποίησαν και δημοσιοποίησαν τη συγκεκριμένη πολιτική στρατηγική με την οποία προσπαθούν να περάσουν σαν  αναγκαιότητα στον ελληνικό λαό το τετράπτυχο:

    Δεξιοί, μην ψηφίσετε Χρυσή Αυγή διότι αποτελεί το απόλυτο κακό (δεν είναι στο «συνταγματικό τόξο»). Βενιζέλος.

    Αριστεροί και Κεντροαριστεροί μην ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ διότι αποτελεί ένα… λιγότερο απόλυτο κακό (μπορεί και να μην είναι στο «συνταγματικό τόξο»). Λαζαρίδης, Βορίδης κ.λ.π.

    Ψηφίστε εμάς ΝΔ (δεξιοί) – ΠΑΣΟΚ (ΤΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ;), μπορεί να είμαστε μνημονιακοί αλλά είμαστε στο «συνταγματικό τόξο» .

    Εάν τελικά ψηφίσετε κόμματα άλλα εκτός από εμάς τότε κινδυνεύουμε με «εμφύλιο». Όπως και να το δει κανείς, ο πολιτικοκοινωνικός εκβιασμός προς τους πολίτες, της  πολιτικοανοιξιάτικης  πτέρυγας της ΝΔ δεν μπορεί παρά να εξηγηθεί με βάση το συγκεκριμένο σκεπτικό.

    Την έννοια του «συνταγματικού τόξου» την πρωτοεισήγαγε ο Βενιζέλος, άρα πρέπει να είμαστε απόλυτα ανήσυχοι λαμβάνοντας υπ’ όψιν το τόσο Ελληνοκεντρικό και φιλολαϊκό έργο αυτού του πολιτικού ( νόμος  υπέρ του Λάτση για το MALL στην Αθήνα, υπέρ των καναλαρχών για τον βασικό μέτοχο, υπέρ των πολιτικών για την παραγραφή των αδικημάτων τους, υπέρ των Τούρκων με την ανακήρυξη της Νήσου Στρογγύλης σε Αρχαιολογικό χώρο, κατά των πολιτών με τα χαράτσια στη ΔΕΗ, κατά των πολιτών με το κούρεμα των αποθεματικών στα ασφαλιστικά ταμεία και υπέρ των δανειστών κλπ).

    Με άλλα λόγια, το ιστορικό δίλλημα του 1974 «Καραμανλής ή τανκς» έρχεται στην επικαιρότητα, σαν «μνημόνιο ή εμφύλιος». Να ρωτήσουμε ποιον εξωτερικό παράγοντα ευνοεί το συγκεκριμένο δίλλημα, έτσι ώστε να συνεχιστούν οι καταστροφικές  «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις ή μήπως είναι αφελές;

    Ο φασισμός, ναζισμός όμως που ΜΑΛΛΟΝ ΑΡΓΑ ανακάλυψαν και εξορκίζουν,  χρειάζεται την εξουσία και το κατάλληλο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον για να δημοσιοποιηθεί και πολλαπλασιασθεί,  και συνήθως μέχρι τότε κρύβεται και εφαρμόζεται κρυφά και επιμελέστατα μέσα στην εξουσία και στους πρεζάκηδες της εξουσιομανίας που την αποτελούν. Αν δεν μπορούν οι “ταγοί” να υποστηρίξουν με έντιμες και διαφανείς πολιτικές πράξεις, ενέργειες και αποφάσεις την δημοκρατική τους “όψη”, ας παραιτηθούν δηλώνοντας ανίκανοι να υπερασπιστούν την Δημοκρατία και την χώρα.

    Δυστυχώς, πρέπει να ομολογήσουμε ακόμη μια φορά, ότι στη χώρα μας έχουμε μία ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ πολιτικών, οικονομικών παρασίτων και τραπεζιτών που επέβαλλαν ξένες δυνάμεις, οι οποίες διαχρονικά από το 1996 προώθησαν, και από το 2009  τοποθέτησαν τους δικούς τους ανθρώπους ως κατοχικούς κυβερνήτες για να διοικούν από μακριά και μέσα από εντολές που τους δίνουν, αδιαφορώντας για την χώρα και τον λαό.

    Αυτή η κυβέρνηση, αυτό το εκτρωματικό διαπλεκόμενο σύστημα, είναι επικίνδυνο για την ίδια τη χώρα. Και οι πολίτες το ξέρουν πλέον πολύ καλά αυτό. Η κατάσταση δυστυχώς καθημερινά θα χειροτερεύει, με απρόβλεπτες προεκτάσεις, πριν φθάσουμε στις πρόωρες εκλογές. Με άλλα λόγια, είναι αρκετά πιθανό να πηγαίνουμε προς εκλογές με μία πόλωση τεχνητή αλλά άκρως επικίνδυνη. Καλώς ορίσαμε στη δεκαετία του 1960.

    Περαιτέρω, εύλογα αναρωτιούνται πολλοί συμπολίτες μας στην περίπτωση εκλογών για το ποιός θα μπορούσε να είναι ο διάδοχος στην εξουσία – απορρίπτοντας αρκετοί «συλλήβδην» την αντιπολίτευση, παρά το ότι όλα σχεδόν τα κόμματα που την αποτελούν δεν τοποθετήθηκαν υπέρ του διεθνούς εξευτελισμού, της λεηλασίας και της καταστροφής της Ελλάδας και των πολιτών της (όπως τα συγκυβερνώντα).

    Ο προβληματισμός δεν έχει να κάνει τόσο με τις πολιτικές διαφορές, οι οποίες υπό τις σημερινές συνθήκες μάλλον δεν αποτελούν προτεραιότητα, όσο κυρίως με την έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας που χαρακτηρίζει όλα αυτά τα κόμματα – κάτι που είναι προφανώς εντός των πλαισίων της λογικής. Εξ’ άλλου κανένα κόμμα που κυβέρνησε για πρώτη φορά δεν είχε εμπειρία.

    Εν τούτοις, είναι πολύ δύσκολο να θεωρηθεί λογική εκείνη η επιλογή, με βάση την οποία προτιμάται ένας «έμπειρος και μέσα στα κόλπα», αλλά υποταγμένος στους κυρίαρχους του παιχνιδιού και ως εκ τούτου επικίνδυνος για το συλλογικό συμφέρον καπετάνιος – ο οποίος επί πλέον δεν κρατάει το λόγο του (προεκλογικές δεσμεύσεις) και οδηγεί συνεχώς το δύστυχο καράβι στις ξέρες (μνημόνια, χρέη, ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων κλπ), επιτρέποντας παράλληλα τη λεηλασία του από ντόπιους και ξένους πειρατές (ξεπούλημα για ένα κομμάτι ψωμί κοινωφελών και κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου κα.) , είτε από φόβο, είτε σκόπιμα, είτε από ανεπάρκεια ή και ανικανότητα.

    Εκτός αυτού, ένας άπειρος καπετάνιος είναι συνήθως πολύ πιο προσεκτικός, πιο ορεξάτος, πιο ανεξάρτητος κάτι που σε κάποιο βαθμό, αντικαθιστά την απειρία του.

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.