Χρονόμετρο

    ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Η Κοινωνικότητα του Χριστιανισμού

    Δημοσιεύτηκε στις

    «Μανθανέτωσαν δέ και οι ημέτεροι καλών έργων προΐστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι».  Σ αυτόν τον λόγο του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Τίτο, διακρίνουμε την κοινωνικότητα του Χριστιανισμού. Ακόμα κι αυτοί που αρνούνται τη θεία προέλευση του Χριστιανισμού και τους πνευματικούς στόχους και τον βλέπουν σαν κίνημα απελευθερωτικό, δεν αμφισβητούν την κοινωνική προσφορά του, στο ανθρώπινο σύνολο. Κανένα άλλο σύστημα και κανένας άλλος θεσμός δεν πρόσεξε τόσο τον άνθρωπο, όσο ο Χριστιανισμός, του οποίου η ανθρωπολογία έχει στερεές βάσεις.

    Είναι χαρακτηριστικό πως, για τον Απόστολο Παύλο, ο χριστιανισμός θεωρείται άκαρπος εάν δεν έχει να επιδείξει έργα ευποιίας που ανακουφίζουν την δυστυχία και την ανέχεια. Η έλλειψη τέτοιων έργων κάνει άχρηστη την ιδιότητα του χριστιανού και ανενεργό την παρουσία του μέσα στον κόσμο. Αντίθετα κάθε εκδήλωση αγάπης για τον άλλον άνθρωπο, προσλαμβάνει διαστάσεις μιας όμορφης καρποφορίας, γιατί γίνεται σε εκπλήρωση θετικών επιταγών της ηθικής που τονίζουν την ανθρώπινη αξία και ανταποκρίνονται στις ποικίλες ανάγκες της.
    Η παρουσία του χριστιανισμού μέσα στον κόσμο δίνει ξεχωριστό νόημα στην ανθρώπινη προσωπικότητα, που έστω κι αν ταλαντεύεται μέσα στην δίνη των διαφόρων ρευμάτων, δεν παύει να διατηρεί την μοναδικότητά της. Για τον χριστιανό τα έργα της ευποιίας έχουν σαν αποδέκτη τον ίδιο τον σαρκωμένο Λόγο του Θεού, που τίμησε τον άνθρωπο με την πρόσληψη της σάρκας του.

    Ωστόσο στις κοινωνικές του διαστάσεις ο Χριστιανισμός μπόρεσε να συνδυάσει το επίγειο με το ουράνιο, το πρόσκαιρο με το αιώνιο, καθώς είδε τον κοινωνισμό του μέσα από το πρίσμα της Θεανθρώπινης παρουσίας του Χριστού στον κόσμο. Γι’ αυτό και απέφυγε κάθε μορφής εκδήλωση που θα ερμήνευε τον άνθρωπο είτε σαν μάζα, είτε σαν εφήμερη ύπαρξη. Ο Χριστιανισμός έκλεισε μέσα του στοργικά τον άνθρωπο με τις ανάγκες του, αναλαμβάνοντας να τον καθοδηγήσει από την γη στον ουρανό, χωρίς να αγνοήσει τις προσωπικές, ατομικές και τις κοινωνικές του προοπτικές μέσα στο χώρο και στον χρόνο. Έτσι από τα πρώτα κιόλας βήματά του μπόρεσε να συλλάβει σε όλη της την έκταση την ανθρώπινη προβληματολογία, πράγμα που τον έφερε σε σημείο να πραγματώσει για πρώτη και ανεπανάληπτη φορά, στην ιστορία του κόσμου την αληθινή κοινωνική και κοινοβιακή συμβίωση, τότε που οι πρώτες κοινότητες των χριστιανών στην Ιερουσαλήμ ζούσαν με ενθουσιασμό την κοινωνικότητα της Εκκλησίας τους.

    Όσο και αν οι καιροί πέρασαν κι αμαυρώθηκε η πρώτη εκείνη εντύπωση, δεν παύουν και στις μέρες μας οι εκδηλώσεις αυτού του κοινωνικού στοιχείου να ποικίλουν τη ζωή μας και να διακοσμούν τον κόσμο μας. Χάρις στις κατακτήσεις μας αυτές μπορούμε να περιφέρουμε με υπερηφάνεια το πρόσωπό μας μέσα στη κοινωνία, σαν να έχουμε την εσωτερική μαρτυρία πως επιτελέσαμε στην εντέλεια το καθήκον μας απέναντι στον άνθρωπο, τον αδελφό μας.

    ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.