Χρονόμετρο

    Mια γεύση δρόμος: Τοπικά προϊόντα από την κοντινή μας Θράκη για το καλάθι του Σαββατοκύριακου

    Δημοσιεύτηκε στις

    Η Θράκη είναι ένας τόπος με διαφορετικές διατροφικές συνήθειες, αφού η κουζίνα της διαμορφώθηκε μέσα από μια πολυπολιτισμική συμβίωση ανθρώπων διαφορετικής καταγωγής που ο καθένας τους κουβαλά τη δική του γαστρονομική ιστορία. Η κουζίνα είναι περίτεχνη και γευστική με ντόπιες και προσφυγικές γαστρονομικές καταβολές. Είναι κράμα γαστρονομικών παραδόσεων της Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Καππαδοκίας, του Πόντου, της Τουρκίας, της Αρμενίας, της Καππαδοκίας, των Σαρακατσάνων και των Ρομά. Η περιοχή είναι πλούσια σε τοπικά προϊόντα πολλά από τα οποία είναι ίσως και μοναδικά λόγω μικροκλίματος.

    Τοπικά προϊόντα:

     

    Επιτραπέζιο σταφύλι: Η περιοχή έχει παράδοση και μεγάλη ιστορία στην καλλιέργεια της αμπέλου, παράγει ονομαστά επιτραπέζια σταφύλια, τα οποία τα εξάγει.

    Κρασί: Είναι μακραίωνη η ιστορία του κρασιού στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας από τον Όμηρο με τον «Ισμάριο οίνο», τη λατρεία του Διονύσου, τον Οδυσσέα, τον Κύκλωπα, τους Κίκονες, αλλά και τα σημερινά εξαιρετικής ποιότητας κρασιά, πολλά βιολογικής γεωργίας.

    Ελιές – ελαιόλαδο: Η περιοχή έχει την ονομαστή ποικιλία Μαρώνειας, με παραγωγή άριστης ποιότητας λαδιού και βρώσιμης ελιάς διαφόρων τύπων.

     Κεράσια Κομοτηνής: Γευστικά και αρωματικά λόγω του μικροκλίματος.

     Παραδοσιακό γιαούρτι: Εξαιρετικό τοπικό προϊόν.

    Οσπρια: ημιορεινής Ροδόπης.

     Τυριά – κασέρια: Με τοπικό γάλα.

    Στραγάλια Κομοτηνής: με τις ποικίλες γεύσεις (αλμυρά, πιπεράτα, γλυκά ή καραμελωμένα) Το στραγάλι της Κομοτηνής εξακολουθεί να ξεχωρίζει, δεν ψήνεται με αέριο, αλλά με λαμαρίνες

     Ταχίνι: Είναι μια λιπαρή πάστα από ψημένο, τριμμένο, ξεφλουδισμένο σουσάμι, προέρχεται από τη Μέση Ανατολή.

    Σουτζούκ Λουκούμ Κομοτηνής: Ιδιαίτερο και διαφορετικό προϊόν που συνδυάζει παράδοση και πολυπολιτισμικότητα. Το σουτζούκ λουκούμ είναι ένα μεγάλο, μακρόστενο λουκούμι που περιέχει ζάχαρη, γλυκόζη, νισεστέ, νερό και καρύδια (δεμένα σε σπάγκο). Τα καρύδια μπορούν να αντικαταστήσουν την έλλειψη ζάχαρης ως γλυκαντική ουσία. Στη χώρα μας η τέχνη του λουκουμιού έφτασε από την Πόλη στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα Το σουτζούκ λουκούμ αρχικά εμφανίστηκε στα χαρέμια των σουλτάνων, ενώ σερβίρεται στα καφενεία μαζί με καφέ και είναι παραδοσιακό κέρασμα στα ορθόδοξα μοναστήρια. Έχει άρωμα τριαντάφυλλου, γαρίφαλου και κανέλλας.

    Καφές Κομοτηνής: Ο ελληνικός καφές είναι είδος καφέ που παρασκευάζεται με ψήσιμο, σε μπρίκι, αλεσμένων σε λεπτή σκόνη καβουρντισμένων κόκκων καφέ και ο οποίος πίνεται περισσότερο από κάθε άλλο είδος καφέ σε πολλές περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Βόρειας Αφρικής. Στην Ελλάδα ήταν δεκτός και δεδομένος ως «τούρκικος» μέχρι την δίωξη των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη κατά τις αρχές του ’60, οπότε ο κόσμος, ως διαμαρτυρία, άρχισε να τον αποκαλεί «ελληνικό».

    Βασικό εργαλείο της παρασκευής του καφέ είναι το λεγόμενο μπρίκι, μέσα στο οποίο πρέπει να βράσει (σχεδόν) το μίγμα του νερού με τον καφέ και τη ζάχαρη που ανακατεύουμε στην αρχή με το αναδευτήρι ή το κουταλάκι.

    Επίσης χαρακτηριστικό είναι και το καϊμάκι, ένας πηχτός αφρός που δημιουργείται κατά το βρασμό του καφέ. Η παρασκευή του ελληνικού καφέ θεωρείται επιτυχημένη, όταν το καϊμάκι διατηρείται κατά το σερβίρισμά του.

    Σαλέπι: Το σαλέπι χρησιμοποιείται κυρίως στην Ανατολή αλλά και στην Ελλάδα ως χειμωνιάτικο θερμαντικό, μαλακτικό και θρεπτικό ρόφημα. Φτιάχνεται από τη σκόνη της αποξηραμένης ρίζας της ορχιδέας Orchis mascula, η οποία είναι γνωστή στο λαό μας ως “σερνικοβότανο”.  Οι κόνδυλοι απ’ τις ορχιδέες αρχικά βρέχονται με ζεματιστό νερό για να απομακρυνθεί το αιθέριο έλαιο που περιέχουν και το οποίο αν παραμείνει, προσδίδει στο σαλέπι γεύση πικρή και δυσάρεστη. Στη συνέχεια αποξηραίνονται και αλέθονται. Παρασκευάζεται αφέψημα της σκόνης, το οποίο γλυκαίνεται με ζάχαρη ή μέλι και αρωματίζεται με κανέλλα.

    Μαλεμπί: πολίτικο μαλεμπί με άρωμα τριαντάφυλλου. Υλικά: γάλα πλήρες, νερό, νισεστέ  (ριζάλευρο), Corn flour, ζάχαρη, μαστίχα κοπανισμένη (προαιρετικά) και ροδόνερο για το σερβίρισμα.

    Σάμαλι: Σιροπιαστό γλυκό. Φτιάχνεται με γιαούρτι, ζάχαρη, μπέϊκιν, ποτήρι νερό χλιαρό,  κοπανισμένη μαστίχα, χοντρό σιμιγδάλι, βούτυρο φρέσκο, αμύγδαλα κομμένα στην μέση, σιρόπι. Σερβίρεται με παγωτό καϊμάκι.

     Σαραγλί: βούτυρο γάλακτος, καρυδόψιχα, καρύδια, αμύγδαλα, κανέλα, γαρύφαλλο τριμμένο,φύλλο κρούστας,σιρόπι

    Αριάνι ή ξυνόγαλο: Πρόκειται για ένα ρευστό γιαουρτοποτό το οποίο παράγεται με φρέσκο γάλα (ή νερό) και καλλιέργεια γιαουρτιού, αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η προσθήκη μικρής ποσότητας αλατιού. Οι λαοί της ανατολής το πίνουν για δροσιά τις ζεστές μέρες, και φυσικά είναι πολύ υγιεινό. Το αριάνι είναι παραδοσιακό προϊόν, που παράγεται εδώ και πολλές δεκαετίες στην ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη καθώς και στην Ανατολή.

    Θρακιώτικο Ούζο: Εθνικό ποτό. Χρησιμοποιείται η παραδοσιακή συνταγή που έχει μεταφερθεί από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Το ούζο Θράκης είναι «γλυκόπιοτο» και διακρίνεται για την απαλή γεύση του και το έντονο άρωμα αστεροειδούς γλυκάνισου. Για την αρωμάτιση με απόσταξη της αιθυλικής αλκοόλης στους παραδοσιακούς χάλκινους άμβυκες εκτός από γλυκάνισο χρησιμοποιούνται μάραθος, κορίανδρος, απόσταγμα μαστίχας Χίου και άλλοι αρωματικοί σπόροι.

    Τσίπουρο: Είναι ένα ελληνικό οινοπνευματώδες ποτό, παραγωγή του οποίου λέγεται πως ξεκίνησε τον 14ο αιώνα στο Άγιο Όρος από μοναχούς που διαβιούσαν εκεί. Με τα χρόνια εξαπλώθηκε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κυρίως στη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και την Κρήτη. προϊόν απόσταξης ζυμωμένων σταφυλιών. Στην ηπειρωτική Ελλάδα ονομάζεται τσίπουρο γιατί τα στέμφυλα ονομάζονται τσίπουρα. Αφού ζυμωθούν τα σταφύλια αποθηκεύονται σε κλειστές δεξαμενές μέχρι την απόσταξή τους.

    Μπύρα Βεργίνα:  Η μπύρα Βεργίνα έχει εδραιώσει την παρουσία της σε ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιαπωνία και σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη. Θεωρείται από τις ταχύτατα αναπτυσσόμενες μπύρες και βραβεύτηκε στα International Brewing Awards. Η μπύρα «Βεργίνα» κυκλοφόρησε στην ελληνική αγορά το 1998

    Αλίπαστα:  Νωπά και μεταποιημένα, όπως ο θρακιώτικος λικουρίνος και λακέρδα. Ο παστός και καπνιστός κέφαλος, ο λυκουρίνος, μεζές θρακιώτικος. πηγή της παραγωγής του ο Αίνος της Ανατολικής Θράκης, στην ανατολική πλευρά των εκβολών του Εβρου.

    Παραδοσιακά φαγητά / Traditional dishes

    Παστουρμάς: Παραδοσιακό, ελληνικό, πικάντικο αλλαντικό χωρίς συντηρητικά. Προέρχεται από το βυζαντινό «ακρόπαστον». Οι Έλληνες κάτοικοι της Καππαδοκίας, οι Καραμανλήδες δημιούργησαν φήμη στη φυσική συντήρηση και ωρίμανση τροφίμων. Κύριο συστατικό του παστουρμά είναι το κρέας πλευρών, που μπορεί να είναι από μοσχάρι, αρνί, καμήλα, χοίρο. Το κρέας αφού αλατιστεί πιέζεται ανάμεσα σε δυο κομμάτια ξύλου δεμένα σφιχτά με σχοινί ώστε να αποβάλει τα υγρά του και να αφυδατωθεί, ενώ στο τελευταίο στάδιο το παστωμένο κρέας καλύπτεται εξωτερικά με ένα στρώμα από τσιμένι (τουρκ. çemen), μια κοκκινωπή αλοιφή που αποτελείται από κύμινο, τηντιλίδα, σκόρδο και πάπρικα, και στεγνώνει κρεμασμένο στον αέρα, στον ήλιο, για 12 περίπου ημέρες, ή καπνίζεται για συντόμευση του χρόνου, λαμβάνοντας ένα σκούρο κόκκινο χρώμα.

     Καβουρμάς: Θρακιώτικο αλλαντικό με προέλευση από τον Πόντο, και ονομασία από το τούρκικο kavurma που σημαίνει καβουρδίζω, η συνταγή αυτή για συντήρηση του κρέατος συνηθίζεται περισσότερο στη Θράκη και κατάγεται από πολύ παλιά. Γίνεται με πολλά είδη κρεάτων, μοσχάρι, βουβάλι, πρόβατο ή κατσίκι. Το κρέας αλατίζεται αρχικά για να στεγνώσει και κατόπιν μαγειρεύεται σε σιγανή φωτιά με μπαχαρικά (μοσχοκάρυδο, μπαχάρι, κανέλα, γαρύφαλο) και σιγοκαβουρδίζεται με λίπος. Κατόπιν διατηρείται σε δοχεία σκεπασμένο με το λίπος του (στα σπίτια) ή συσκευάζεται σε κυλινδρικό σχήμα. Ο καβουρμάς έχει συμπαγή υφή και κόβεται σε φέτες.

    Γιουφκάδες ή Ιφκάδια: Είναι θρακιώτικη παραδοσιακή εκδοχή της ιταλικής παπαρδέλας. Την έφεραν οι θρακιώτες πρόσφυγες. Είναι λεπτές λουρίδες ζύμης ξεροψημένες. Γίνονται με γάλα, αυγά, σιμιγδάλι, αλεύρι. Με τα υλικά αυτά φτιάχνουμε μια ζύμη για πίτα, την κόβουνε σε λουρίδες και τα τοποθετούμε σε σεντόνι να στεγνώσουν και τις αποθηκεύουμε σε γυάλινο βάζο.

    Κους κους: Μας έχει έρθει από τους Άραβες και τη Βόρεια Αφρική. Είναι χοντρόκοκκο σιμιγδάλι το οποίο βρέχεται με νερό, κυλιέται σε αλεύρι και αφήνεται να στεγνώσει στον ήλιο. Στη συνέχεια κοσκινίζεται και φυλάσσεται.

    Τραχανάς λαχανικών: Είναι ζυμαρικό. Βράζουμε τα λαχανικά, αφού τα πολτοποιήσουμε, τα αναμειγνύουμε με αλεύρι και μπαχαρικά ώσπου να γίνει μια σφιχτή ζύμη. Όταν στεγνώσει τρίβουμε στον τρίφτη τον τραχανά και αφήνουμε να στεγνώσει.

     Μαντί: Ραβιόλια γεμιστά με κιμά, πατάτα, σπανάκι. Σερβίρεται με σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι και πάπρικα. Ρίζες ποντιακές και αρμένικες.

    Σαρμάς: αρνίσια συκωτάκια, ρύζι, μαϊντανός, άνηθος, δυόσμος, κρεμμυδάκια

    Μπάμπω: Χριστουγεννιάτικο φαγητό. Αποτελείται από χοιρινό έντερο γεμισμένο με κιμά, συκωτάκια, ρύζι, πράσο και μπαχαρικά. Μαγειρεύεται σε πήλινη κατσαρόλα.

    Θρακιώτικες τσιγαρίδες με πράσα: Απ’ το ρήμα τσιγαρίζω. Τηγανητό λαρδί.

    Γεμιστός κόκορας με λάχανο τουρσί: κοτόπουλο, ρύζι, λάχανο τουρσί, πάπρικα.

     Λαχανοντολμάδες: λάχανο, κρασί, κιμάς μοσχαρίσιος, ελαιόλαδο, ντοματοχυμός, ρύζι.

    Σουτζουκάκια σμυρνέϊκα: Μοσχαρίσιος κιμάς ζυμωμένος με κρεμμύδι, σκόρδο, κύμινο πιπέρι, κρασί, ελαιόλαδο. Σερβίρεται με κόκκινη σάλτσα.

    Παστουρμαδόπιτα

    Ντολμαδάκια: ρύζι, κρεμμύδια, δυόσμος, μάραθος, μαϊντανός, αμπελόφυλλα

    https://www.medflavors.eu/index.php/el/topika-proionta/thraki-ellada

    foto:aftodioikisi.gr


    Δημοσιεύτηκε στις

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.