Χρονόμετρο

    Μανώλης Μπαλής: Στο Μουσείο Καπνού πρέπει να υπάρχουν καπνεργάτες

    Δημοσιεύτηκε στις

    Παρατηρήσεις από τον θετό γιό του Σαμπετάϊ Τσιμίνο για το κατάντημα του μουσείου

     

     

    Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά έχουν ειπωθεί για τον προβληματικό τρόπο λειτουργίας του Μουσείο Καπνού, το οποίο αν και έχει συμπληρώσει μια δεκαετία λειτουργίας δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τις «παιδικές αρρώστιες» και πολύ περισσότερο να αναπτυχθεί περαιτέρω. Επισημαίνουμε το ζήτημα μιας και οι πληροφορίες που μας έρχονται από την γειτονική Ξάνθη επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι ήδη είναι πολύ κοντά να λειτουργήσουν μουσείου Καπνού, άρτιο στην λειτουργία του και πλήρως στελεχωμένο.

     

    Φωτογραφία από την εποχή που ο κ. Μπαλής δούλευε ως στοιβαδόρος στα καπνά

    Φωτογραφία από την εποχή που ο κ. Μπαλής δούλευε ως στοιβαδόρος στα καπνά

    Ωστόσο, αφορμή για την σημερινή αναφορά η αγανάκτηση που εκφράζει ο παλιός στοιβαδόρος – επί σαράντα χρόνια παρά μία ημέρα – Μανώλης Μπαλής που μεγάλωσε δίπλα στον μεγάλο εβραίο καπνέμπορο της Καβάλας και που τον αναγνώριζε σαν το τρίτο, – το υιοθετημένο παιδί του – και τον έχρισε κληρονόμο των λόγων της σοφίας που είχε αποκτήσει… «Αν δεν κουβαλήσεις το δεμάτι στην πλάτη σου δεν μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει καπνός, αυτοί που γνωρίζουν είναι απόντες από το μουσείο καπνού, στο οποίο κυριαρχούν αυτοί που «μιμούνται» τους καπνεργάτες» σημειώνει ο κ. Μπαλής για να προσθέσει «υπάρχουν αναφορές και παρουσία όλων, εκτός από τους καπνεργάτες στο μουσείο Καπνού, δεν είναι κρίμα; Υπάρχουν άνθρωποι μεγάλοι σε ηλικία που γνωρίζουν την δουλειά γιατί έφαγαν την ζωή τους στα καπνομάγαζα και κανείς δεν τους φώναξε να πουν για την εμπειρία τους, να ξεναγήσουν τους επισκέπτες και να πουν πως είναι να δουλεύεις με τον καπνό, Αντίθετα υπάρχουν άλλοι που το μόνο που ζητάνε είναι δημοσιότητα, γιατί δεν πάνε σε μια σχολή ηθοποιών να ανεβαίνουν στην σκηνή και να κερδίζουν το χειροκρότημα, γιατί χαντακώνουν αυτή την προσπάθεια;»!!!

     

    Ωστόσο, ο κ. Μπαλής δεν είναι καθόλου αχάριστος και υπογραμμίζει «εγώ είχα τη τύχη να δουλέψω με τον Σαμπετάϊ Τσιμίνο, που με έμαθε πολλά και με αγαπούσε πολύ, έχει δύο παιδιά, το ένα είναι στον παράδεισο, η Φλώρα και το άλλο ο Ααρόν είναι σαν περιστέρι, ζει και εργάζεται ως μηχανικός στην Θεσσαλονίκη, εμένα με είχε σαν το τρίτο παιδί του, – το υιοθετημένο – με αγαπούσε και με συμβούλευε. Μου έλεγε «όσο ζεις θα μιλάς γι’ αυτά που σου έμαθα για τον καπνό, ο λόγος σου θα είναι για τον καπνό και την ιστορία του και θα εξηγείς ποιος είναι αυτός με το όνομα «Καπνός Τσιμίνο» έτσι ήθελε να τον λένε» και προσθέτει «αυτός ο άνθρωπος που έζησε μέσα στον καπνό δεν τιμήθηκε, το μουσείο Καπνού δεν τίμησε τον θετό μου πατέρα, όπως δεν τίμησε και πάρα πολλούς καπνεργάτες που με την ζωή τους πλήρωσαν τον αγώνα της επιβίωσης στον καπνό. Γ’ αυτό το λέω με παράπονο, λείπουν οι καπνεργάτες από του μουσείο Καπνού, να μιλήσουν για αυτά που έζησαν, που ξέρουν πως ράβοντας τα δεμάτια (π.χ. Μπακλαβά, μακάς, τσατμάς, νταράκ), τι ήταν να τα κουβαλάς στην πλάτη…».

     

    Και συνεχίζει ο κ. Μπαλής με «διάγνωση», επισημαίνοντας ότι «από τότε που δημιουργήθηκε το μουσείο έχει κολλήσει «γρίπη» και δεν πήρε αρκετή αντιβίωση για να ξεπεράσει στο πρόβλημα και να αναπτυχτεί. Τόσο επί του Στάθη Εριφυλλίδη, όσο και επί Κωστή Σιμιτσή ήταν σαν να τους είχαν κάνει «μάγια» και δεν έβλεπαν τα στραβά, ελπίζω η νέα δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα που είναι και γιατρός να το αντιμετωπίσει το πρόβλημα με ισχυρή αντιβίωση, να διώξει τα μικρόβια που μιμούνται τους έμπειρους καπνεργάτες για να ανοίξει ο δρόμος για αυτούς που ξέρουν και έχουν κάτι να πουν. Εγώ αγαπάω και τιμάω και τους τρίτους αλλά πολύ στεναχωριέμαι με το κατάντημα του μουσείου Καπνού»!!!

     

    «Οι αρχαίο έλεγαν, ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο» αυτό το κατάλαβα στην περίπτωση του μουσείο Καπνού, άνθρωποι που δεν είχαν μπει σε καπνομάγαζο και όταν μπήκαν τους ενοχλούσε η σκόνη και η μυρωδιά, έρχονταν και μας ρωτούσαν για τα πάντα… και αυτοί είναι τώρα μέσα και το παίζουν ειδικοί και εμείς που δουλέψαμε μια ζωή, απ’ έξω. Πρώτα έχω την οικογένειά μου, τα παιδιά μου και μετά τον καπνό, γι’ αυτό με πόνο ψυχής βλέπω το κατάντημα του μουσείου και δηλώνω πρόθυμος και διαθέσιμος στην νέα δήμαρχο να βοηθήσω αν μου το ζητήσει».

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.