Χρονόμετρο

    «Ξεμπαζώνω» άρα ελπίζω…

    Δημοσιεύτηκε στις

    Τις τελευταίες δεκαετίες καταναλώσαμε τα πάντα… ακόμη και οι πιο τρελές ιδέες, ακόμη και τα πιο ανόητα προϊόντα ή υπηρεσίες, τα καταναλώσαμε, χωρίς σκέψη, γιατί αυτό επέβαλε η εποχή. Αν δεν είχε έρθει η οικονομική κρίση να βάλει ένα φρένο, θα είχαμε «σκάσει» από την υπερκατανάλωση. Από τα τεράστια ψυγεία μέχρι τις ντουλάπες που πιάνουνε χώρο όσο ένα δωμάτιο, από τα απέραντα σπίτια των 300 τετραγωνικών μέχρι τα πέντε αυτοκίνητα ανά οικογένεια. Να μην αναφερθούμε στα αυτοκίνητα των 3.000 και 5.000 κυβικών για να πηγαίνουν για καφέ και ψώνια ή στους υπερυπολογιστές, για να παίζουν τα πιτσιρίκια video games!!! Ο απόλυτος παραλογισμός στην κατανάλωση. Ίσως η κατανάλωση να ήταν η σπουδαιότερη δύναμη που κινούσε το σύμπαν στο οποίο βρισκόμασταν για δεκαετίες!!! Δεν κάναμε κάτι για την χαρά της δημιουργίας και για την αναζήτηση του νοήματος της ζωής, αλλά για το πώς θα αυξήσουμε την καταναλωτική μας δύναμη.

    Καταναλώσαμε τα πάντα, ακόμη και ιδέες και απόψεις, άγονες που τις αναμασούσαμε σαν μαστίχα, για να έχουμε να λέμε κάτι μαζί με το ακριβό κρασί ή το εισαγόμενο ουίσκι. Ιδέες πολιτικές, που όταν μπήκαν στο πεδίο της δοκιμασίας απέτυχαν παταγωδώς. Πουλήσαμε στον περιφερόμενο αθίγγανο με το φορτηγό ότι βρήκαμε από τους παππούδες μας, ως υλικά και πνευματικά αγαθά για να δώσουμε τόπο να σταθεί το «καινούργιο», που τι ήταν τελικά το καινούργιο, μια φούσκα!!! Γεμίσαμε από φούσκες… Φούσκες στην οικονομία, φούσκες στην παιδεία, φούσκες στην πολιτική, φούσκες στον δημόσιο βίο… υπερτιμημένες μετοχές, υπερτιμημένα πτυχία και τίτλοι, υπερτιμημένα ακίνητα, υπερτιμημένες ζωές,

    υπερτιμημένοι άνθρωποι, και που οδήγησαν όλα αυτά… Στο να υποθηκεύσουμε το δικό μας μέλλον και τον παιδιών μας στους δανειστές οι οποίοι ως δυνάστες έρχονται και με τα πιο φοβερά εργαλεία που υπάρχουν για την χειραγώγηση των μαζών, επιχειρούν από καταναλωτές να μας εξελίξουν σε τροφίμους στρατοπέδου συγκέντρωσης…

     

    Πως θα σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο στο οποίο έχουμε περιέλθει και που δεν φαίνεται καμία διέξοδος; Νομίζουμε ότι η απάντηση είναι αυτό που γράφαμε πριν λίγες ημέρες, επίκληση της λογικής και της ψυχραιμίας, με περισσότερο σκέψη και λιγότερο συναίσθημα να σκεφτούμε πως θα λυθούμε από τα δεσμά… Εκτιμούμε ότι η λύση είναι μια και μοναδική, να «ξεμπαζώσουμε», να πετάξουμε από τη ζωή μας όλα αυτά που φορτωθήκαμε χωρίς να τα έχουμε ανάγκη, αλλά γιατί έπρεπε να τα έχουμε γιατί αυτό επέβαλε στο «στάτους» της εποχής. Πρέπει να ξεφορτωθούμε όλη αυτή τη σαβούρα, για να δώσουμε και πάλι χώρο στο να ανθήσουν και πάλι οι παλιοί σπόροι… Όλα αυτά είναι σαν τα ζιζάνια που μας απορροφούν ζωτική ενέργεια και δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε. Δεν είναι δύσκολο να γίνει το βήμα, θέλει σκέψη και μια απόφαση, να ανοίξουμε τα παράθυρα και να πετάξουμε έξω τα μπάζα. Αν το κάνουμε έχουμε ελπίδα, αν όχι θα βουλιάξουμε μαζί τους.

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης

     

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.