Χρονόμετρο

    Για όσους ξεχνάνε!!!

    Δημοσιεύτηκε στις

    Η εκτίμηση που είχε διατυπωθεί πριν από δεκαπέντε χρόνια σύμφωνα με την οποία έρχεται το τέλος της Τουρκίας, είναι πολύ κοντά στο να επιβεβαιωθεί. Σήμερα όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουμε ότι η Τουρκία έτσι όπως την ξέραμε σε λίγο δεν θα υπάρχει πια!

     

    Γυρίζοντας το χρόνο πίσω θα θυμηθούμε ότι η τελευταία «έξοδο» της Τουρκίας από τα εσωτερικά της προβλήματα ήταν το δόγμα Νταβούτογλου, η αλλιώς το όραμα του νέο-οθωμανισμού. Το πλαίσιο αυτού του δόγματος, με λίγες λέξεις ήταν η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με όλους τους γείτονες της Τουρκίας, η επίκληση του οθωμανικού δόγματος της συνύπαρξης διαφορετικών λαών κάτω από την κυριαρχία των (νέο) – Οθωμανών και φυσικά η ειρηνική τους επιστροφή εκεί απ’ όπου έφυγαν, αλλά έχουν αφήσει ισχυρά μνημεία της παρουσίας τους. Με βάση αυτό το δόγμα έγιναν συγκεκριμένες κινήσεις και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαία η παρουσία του Αχμέτ Νταβούτογλου στην Καβάλα το 2010, όπου έκανε δύο πράγματα, το πρώτο ήταν να τονίσει τον οθωμανικό χαρακτήρα τοπικών μνημείων και το δεύτερο να προσκυνήσει στο τζαμί της Παλιάς Μουσικής στην συνοικία της Παναγίας!!!

     

    Ο Νταβούτογλου ως διορατικός πολιτικός έφυγε από το προσκήνιο της τουρκικής πολιτικής σκηνής, προφανώς για να έχει ρόλο στο μετά, αλλά ήδη η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων που είχε εμπνευστεί είχε καταρρεύσει. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το πολιτικό του δόγμα μπορεί να έχει θέση στο μέλλον, καθώς οι εξελίξεις που έρχονται είναι κατακλυσμιαίες και ήδη η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, ανασταίνει το νέο – βυζαντινό όραμα για δικό της λογαριασμό. Ενδεχομένως και η προσπάθεια του Ρώσου ηγέτη να έχει την ίδια τύχη με τον νεοθωμανισμό. Ωστόσο επειδή το Βυζάντιο πάντα εμπνέει τους Έλληνες δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι μέσα από μια τέτοια διαδικασία θα λυθούν τα προβλήματα της Ελλάδας και θα αναδειχθούμε σε παράγοντα στην περιοχή, λόγω παρελθόντος.

     

    Η Ιστορία όμως έρχεται να μας θυμίσει ότι, είτε με όχημα την Ορθοδοξία, είτε τον Πανσλαβισμό οι επιδιώξεις της Ρωσίας ήταν οι ίδιες και όσες φορές πιστέψαμε στην πολιτική της μετράγαμε απώλειες. Από την εποχή των Ορλωφικών μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν 250 χρόνια και να έχουμε ξεχάσει το τι πάθαμε, έρχεται όμως το Σκοπιανό ζήτημα αλλά και ο αλυτρωτισμός της Βουλγαρίας – ο οποίος δεν έχει αποκηρυχθεί από καμία βουλγαρική κυβέρνηση – για να μας θυμίσει ότι τα συμφέροντα είναι ίδια και εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να χάσουμε για να κερδίσουν οι «ομόδοξοί μας».

     

    Ευτυχώς που στο Άγιο Όρος υπάρχει σοβαρή διπλωματική ανάλυση των πραγμάτων και δεν δέχονται να παίξουν το ρωσικό παιχνίδι. Ο Θουκυδίδης σχολιάζοντας την στάση των Αμφιπολιτών απέναντι στην πολιτική του Βρασίδα, καταλαβαίνει ότι δεν ηττήθηκαν οι Αθηναίοι στο πεδίο της μάχης, αλλά στο διπλωματικό επίπεδο και γι’ αυτό σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «Ο επεκτατισμός είναι πιο ασφαλής όταν στηρίζεται στην ψευδαίσθηση της απελευθέρωσης». Αυτό ισχύει και για όσους βλέπουν την σωτηρία σε αλλότριες δυνάμεις, είτε αυτός ήταν ο Νταβούτογλου, είτε τώρα ο Πούτιν!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.