Χρονόμετρο

    Το ραντεβού με την ελπίδα, είναι σαν τα ασφαλιστικά συμβόλαια!

    Δημοσιεύτηκε στις

    Να θυμίσω ότι στις αρχές του 2015, οι Έλληνες είχαν ραντεβού με την ελπίδα, το κόμμα που ήταν φορέας της, ήταν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συγκεντρώσει ψήφους σχεδόν από το σύνολο του πολιτικού φάσματος, γιατί ακόμη και πολίτες που διαφωνούσαν με την πολιτική οριοθέτηση του συγκεκριμένου κόμματος, ένιωθαν την ανάγκη να πιστέψουν στην ελπίδα. Είχαν την ανάγκη να δώσουν μια ευκαιρία στην ελπίδα. Έτσι ψήφισαν ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

     

    Σήμερα πολλοί από αυτούς νοιώθουν προδομένοι και έχουν περάσει απέναντι, κατηγορώντας τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ότι τους πρόδωσε. Πρόσφατο παράδειγμα οι αγρότες στα μπλόκα, όπου η μόνιμη επωδός ήταν, «εμείς σας ψηφίσαμε, οφείλετε να υπερασπιστείτε, τα συμφέροντά μας»!!! Λογικό δεν ακούγεται; Ένα κόμμα αριστερό, που ως σημείο ιδεολογικό αναφοράς έχει την ταξική πάλη, οφείλει να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ταξικών του συμμάχων.

     

    Εδώ όμως, τα πράγματα δεν είχαν την αναμενόμενη εξέλιξη, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι αγρότες εγκατέλειψαν τα μπλόκα, πήραν και μερικές έωλες υποσχέσεις και πήγαν να οργώσουν τα χωράφια τους. Το ίδιο θα γίνει αύριο και με τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, για να αναφερθώ σε τάξεις που σχεδόν σύσσωμες στήριξαν την κυβερνητική πρόταση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

     

    Γιατί όμως υπάρχει τόσο γκρίνια για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και για την ελπίδα που δεν ήρθε; Τι ακριβώς περίμεναν όλοι αυτοί από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. και σήμερα στρέφονται ξανά στη Νέα Δημοκρατία που μόλις πριν ένα χρόνο είχαν καταδικάσει;

     

    Είναι προφανές ότι δεν ήρθε η ελπίδα στο ραντεβού που είχαν, όπως τους είχε υποσχεθεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Γιατί το λένε αυτό; Αν θυμάμαι καλά, το κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ήταν να τιμωρηθεί το παλιό πολιτικό σύστημα, όπως και έγινε!!! Γιατί λοιπόν σήμερα ξαναγυρνάνε στη Ν.Δ. και τι περιμένουνε;

     

    Μήπως τελικά δεν ήταν αυτό το κυρίαρχο κριτήριο των εκλογών, η τιμωρία του παλαιού πολιτικού συστήματος για τις αμαρτίες του (διαφθορά, πελατειακό κράτος κ.λ.π.) αλλά η αναζήτηση ενός δρόμου που θα μας ξαναγυρίσει στον «χαμένο παράδεισο»; Μήπως τελικά και εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος της κακοδαιμονίας του πολιτικού συστήματος και όλα αυτά που λέμε είναι απλά ηθικολογίες για να κρύψουμε την πικρή αλήθεια;

     

    Αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σήμερα μπορούσε να εφαρμόσει όλες τις ανεδαφικές υποσχέσεις του, όλοι – άντε οι περισσότεροι – θα ήμασταν ευχαριστημένοι, ακόμη και να ξέραμε ότι σε λίγο δεν θα υπήρχαμε ως χώρα γιατί τα πάντα θα είχαν εκποιηθεί από τους δανειστές.

     

    Τα σημειώνω αυτά γιατί, μετά από τα τόσα λάθη που έχουμε κάνει με το να δίνουμε την ψήφο μας στον έναν και τον άλλο που μας τάζει «ελπίδα» θα πρέπει να εξετάσουμε το τι περιεχόμενο δίνουμε στην ΕΛΠΙΔΑ ώστε την επόμενη φορά που θα μας την υποσχεθούν να ξέρουμε αν είναι πραγματική ή είναι όπως τα ασφαλιστικά συμβόλαια, όπου ως συνήθως οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά είναι γραμμένες με μικρά γράμματα στο τέλος!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.