Χρονόμετρο

    Ένα πολιτικό μνημόσυνο…

    Δημοσιεύτηκε στις

    Την προσεχή Κυριακή, ο Δήμος Καβάλας και κατ΄ επέκταση η πόλη της Καβάλας, θα τιμήσει τον Λευτέρη Αθανασιάδη για την προσφορά του και για το έργο του. Ορισμένοι αμφισβητούν το δικαίωμα της δημοτικής αρχής να τιμήσει τον επί 16χρόνια δήμαρχο Καβάλας επειδή μέχρι και το τέλος υπήρχαν διενέξεις ανάμεσα στις δύο πλευρές… Είναι αλήθεια ότι οι μεταξύ τους σχέσεις δεν ήταν οι καλύτερες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει χρέος η δημοτική αρχή να τιμήσει τον δήμαρχο που άλλαξε άρδην την λειτουργία του Δήμου Καβάλας και την εικόνα της πόλης, θα ήταν δείγμα εμπάθειας αν όχι μνησικακίας το να αρνείται να ανοίξει το κεφάλαιο «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ».

    Επί της ουσίας, ο Λευτέρης Αθανασιάδης ήταν μια πληθωριστική προσωπικότητα με συνέπεια να έχει και τις καλές και τις κακές στιγμές στην πολιτική του πορεία, ο μικρός χρόνος δε που μας χωρίζει από τον πρόωρο θάνατό του, επιτρέπει να έχει ο καθένας μας ζωντανά στην μνήμη του, τα έργα του και τις πράξεις του. Αυτό βοηθάει στο να υπάρχει ένας φραγμός σε όποιον επιχειρήσει να τον «αγιοποιήσει» ή να τον «αφορίσει» για το πολιτικό του έργο.

    Εκείνο που μπορεί να γίνει είναι μια ουσιαστική συζήτηση για έναν άνθρωπο που ξεκίνησε με όραμα, με αγάπη για τον τόπο του, να αλλάξει τα πάντα και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε, άλλοτε με επιτυχία ανυπέρβλητη και άλλοτε με τρόπο που οι αποτυχίες του είναι ένα χρήσιμο μάθημα  για τους πολιτικούς επιγόνους. Ο Λευτέρης, έτσι όπως τον προσφωνούσε όλη η Καβάλα ήταν ένα πρόσωπο τραγικό, έζησε με πάθος, πρόσφερε χωρίς να τσιγκουνευτεί χρόνο, κόπο και σκέψη για να δημιουργήσει σε αυτή την πόλη και το κατάφερε, εισέπραξε από τους πολίτες λατρεία, δεν ξέρω αν υπήρχε άλλο πολιτικό πρόσωπο που να έτυχε ανάλογης αποδοχής και παρ’ όλα αυτά το τέλος του δεν ήταν αυτό που προσδοκούσε. Έφυγε από το δημαρχείο ηττημένος αλλά ποτέ δεν έπαψε να τριγυρνάει εκεί να ακούει, να βλέπει, να συμβουλεύει και να νουθετεί, ήταν και είναι το σπίτι του και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.

    Μιλούσε για το Δήμο Καβάλας και νόμιζες ότι μιλάει για την οικογένειά του, και το πίστευε βαθειά ότι ήταν το «σπίτι» του, ίσως γι’ αυτό πίστευε ότι στο τέλος θα του συγχωρούσαν και τα λάθη, όπως συμβαίνει μέσα σε μια οικογένεια, έκανε όμως  λάθος εκτίμηση, οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν τον συγχώρεσαν ποτέ και του έδωσαν να το καταλάβει καλά!!! Γι’ αυτό και έφυγε πικραμένος, πριν προλάβει να σταθεί και ο ίδιος ψύχραιμα και νηφάλια απέναντι στα τεκταινόμενα και αποστασιοποιημένος πλέον να αρχίσει να εισπράττει αυτό που του αναλογούσε. Ίσως όμως και να μην του ταίριαζε, γιατί μέχρι και την τελευταία ημέρα έβαζε ζητήματα που έφερναν πολλούς ενώπιον των ευθυνών τους.

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης

     

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.