Χρονόμετρο

    Ας γυρίσουμε σελίδα… Όλοι μας!!!

    Δημοσιεύτηκε στις

    Σαν χθες ολοκληρώθηκε ο Εμφύλιος Πόλεμος, που παρέτεινε τον Μεγάλο Πόλεμο στην Ελλάδα ως το 1949. Η Ιστορία έγραψε πως νίκησαν οι κυβερνητικές δυνάμεις και μαζί η Αστική Δημοκρατία,  τον ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) που ελεγχόταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα και πως όλη αυτή η δεινή κατάσταση που πέρασε η χώρα από το 1946 ως το τέλος που γράφτηκε κάπου στον Γράμμο, υπήρξε ουσιαστικά το πρώτο επεισόδιο του πολυετούς παγκόσμιου σήριαλ με τίτλο «Ψυχρός Πόλεμος»…

     

    Κατά την ταπεινή μας άποψη πρόκειται για την χειρότερη στιγμή του σύγχρονου ή νεότερου αν θέλετε, Ελληνισμού, μαζί με την Μικρασιατική Καταστροφή… Ότι ήταν ο Πελοποννησιακός Πόλεμος για την Ελλάδα της Αρχαιότητας… Στέκει εκεί ψηλά στην πικρή ελίτ των συμφορών για τους Έλληνες μαζί με τα προαναφερόμενα ή τις δυο αλώσεις της Κωνσταντινούπολης…

     

    Προσωπικά δεν μπορούμε να δεχθούμε οποιαδήποτε συζήτηση περί νικητών και ηττημένων. Μια αδελφοκτόνα διαμάχη εξ ορισμού είναι μια αναπόφευκτη ήττα για όλους. Η χειρότερη ήττα, είναι πως αυτός ο λαός, αρνείται να βάλει μια τελεία. Να πει «ότι έγινε, έγινε» και να μονιάσει ξανά. Να προχωρήσει αδελφωμένος, μια και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μεγαλουργήσει και πάλι. Τόσα χρόνια πέρασαν κι ακόμη ακούγονται φωνές για «αυτούς που έκαναν αυτά» και «τους άλλους που έκαναν εκείνα». Και σε αυτή την αέναη διαμάχη, δεν φαίνεται να υπάρχει περιθώριο για ουδέτερο έδαφος.

     

    Διαχρονικά, είχαμε πάντα φίλους από όλα τα ιδεολογικά στρατόπεδα. Δεν σας κρύβουμε πως αισθανθήκαμε πολλάκις, την καχυποψία αρκετών, οι οποίοι είναι μπολιασμένοι με την εξής φθοροποιό ιδέα: «Αφού δεν είσαι μαζί μας, ε, δεν μπορεί, πρέπει να είσαι εναντίον μας»…

     

    Προτιμούμε να θυμόμαστε και να προσπαθούμε με τη στάση μας να τιμήσουμε τη μνήμη του παππού μας, που έλαχε δίχως να το θέλει και δίχως να έχει διαλέξει κάποια πλευρά, να πολεμήσει σε εκείνον τον ανόητο πόλεμο… Τι να διαλέξει ένα αγροτόπαιδο από την Αγία Ελένη Σερρών; Μόνον τον μόχθο στα χωράφια γνώριζε ο καημένος! Δεν πέθανε από τύχη, επειδή ένας συμπολεμιστής του τον κουβάλησε βαριά τραυματισμένο στην πλάτη του! Δέχθηκε έγκαιρα την απαραίτητη περίθαλψη, έζησε κι έτσι υπάρχουμε κι εμείς σήμερα, να μοιραζόμαστε μαζί σας τις σκέψεις μας από εδώ!

    Όταν ήμασταν παιδιά νομίζαμε πως εκείνο το περιστατικό του τραυματισμού έγινε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τη λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά, τη μάθαμε πολύ αργότερα. Ποτέ ο παππούς δεν μιλούσε γι’ αυτό. Πολύ περισσότερο, ποτέ δεν είπε μια κακή κουβέντα για εκείνους της «άλλης πλευράς». Άνθρωπος ήταν, δεν θα μπορούσε άραγε να βρεθεί σε μια στιγμή αδυναμίας και να μιλήσει σκληρά για τους κομμουνιστές (υπάρχουν κι άλλες, πιο αιχμηρές εκφράσεις) που κόντεψαν να τελειώσουν τη ζωή του τόσο πρόωρα; Όχι όμως… Γιατί ήξερε πως όλο αυτό ήταν ένα λάθος εξ αρχής, που έφερε αδέρφια στο πεδίο των μαχών… Έτσι θέλησε να μην μας ποτίσει κι εμάς το «φαρμάκι» που συναντά κανείς ακόμα και σήμερα σε αρκετούς συμπολίτες μας…

     

    Ναι, τα αδέρφια μαλώνουν… Ναι, τα αδέρφια ματώνουν… Αλλά και τα αδέρφια συγχωρούν!!! Τα αδέρφια φιλιώνουν!!! Τα αδέρφια αδερφώνονται!!!

    Επιτέλους ας γυρίσουμε σελίδα… Όλοι μας!!!

     

    Άγγελος Καλόγρηας (angelos.kalogrias@gmail.com)         


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.