Χρονόμετρο

    Ναυαγισμένα όνειρα

    Δημοσιεύτηκε στις

    Τώρα που αρχίζουν να μαζεύονται τα «μαύρα σύννεφα» επάνω από την οικονομία της Τουρκίας, θυμάμαι, ότι όταν η Ελλάδα έμπαινε στο σκοτεινό τούνελ του μνημονίου κάποιοι – και δεν ήταν και λίγοι – μας έφερναν ως παράδειγμα την οικονομία της γείτονας χώρας και μας συνιστούσαν να υιοθετήσουμε τον «φερετζέ» σαν εθνικό μας ένδυμα γιατί αυτό θα δημιουργούσε ανάπτυξη.

     

     

    Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν «Μόνο δυο στους δέκα Τούρκους μπόρεσαν να κάνουν διακοπές μιας εβδομάδας, ο ένας στους δυο Τούρκους δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει έκτακτα έξοδα και τα τρία τέταρτα του πληθυσμού αδυνατούν να αντικαταστήσουν φθαρμένα έπιπλα και χαλασμένα είδη οικιακής χρήσης. Αυτά είναι μερικά από τα στοιχειά της οικονομικής κατάστασης του πληθυσμού και των συνθηκών διαβίωσης του που κατέδειξε έρευνα για την οικονομική κατάσταση των Τούρκων και των συνθηκών διαβίωσης τους την οποία ενήργησε το 2013 το Τουρκικό Στατιστικό Ινστιτούτο».

     

    Αναρωτιέμαι λοιπόν σε τι διαφέρει αυτή η κατάσταση από αυτή που βιώνουμε εδώ, στην μνημονιακή Ελλάδα; Καμία, είναι η απάντηση, απλά όλη αυτή η φιλο-οθωμανική φιλολογία κατάφερε να μας κάνει να νοιώθουμε μειονεκτικά έναντι μια καθυστερημένης πολιτιστικά και αντιδημοκρατικής κοινωνίας, που επί της ουσίας δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία των μελών της… και όχι μόνο αυτό, αλλά ήθελαν να μας την παρουσιάσουν και ως ένα πρότυπο που θα έπρεπε να το μιμηθούμε!!!

     

    Την ίδια εποχή, είχαμε και το περίφημο δόγμα Νταβούτογλου, το οποίο συνοψίζονταν στην φράση «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες και ξαναγυρνάμε εκεί απ’ όπου φύγαμε με όχημα την οικονομία και τον πολιτισμό μας». Το αποτέλεσμα, κοντά δέκα χρόνια μετά, είναι η Τουρκία να έχει σήμερα μεγαλύτερα προβλήματα με όλους τους γείτονές της και στο μαλακό της υπογάστριο – το πιο φτωχό και υπανάπτυκτο κομμάτι της χώρας – στα σύνορα με τη Μέση Ανατολή να έχει μια σύρραξη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμια, αλλά ο μόνος κερδισμένος να είναι εν τέλει ο εμπνευστής του που έγινε πρωθυπουργός.

     

    Τι μας έμεινε απ’ όλα αυτά; Οι θιασώτες του οθωμανικού δόγματος, οι οποίοι προσπάθησαν σώνει και καλά να μας πείσουν, ό,τι επειδή του αρέσει ο φερετζές θα πρέπει και η Καβάλα να τον φορέσει και να αναζητήσει εκεί τις ρίζες της, και όλα αυτά σε μια απόπειρα να μας κάνουν να ξεχάσουμε αιώνες ιστορίας που προηγήθηκαν στην περιοχή γεμάτες από μάχες υπέρ της ελευθερίας του πνεύματος και του πολιτισμού… αιώνες παρουσίας ως Νεάπολις, Φίλιπποι, Χριστούπολις και φυσικά ως Παγγαίο με την επιβλητική του παρουσία.

     

    Αυτά ως ένας μικρός απολογισμός για τα όσα προηγήθηκαν και ως ένα πρόλογος για τα όσα έπονται!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.