Χρονόμετρο

    Θα γίνει της Κεφαλονιάς

    Δημοσιεύτηκε στις

    Παρακολουθώ με τρόμο τα όσα καταγράφονται στην Κεφαλονιά μετά τον σεισμό, διαβάζω τα ρεπορτάζ, ακούω τις ειδήσεις και απ’ όλα κρατάω ένα πράγμα: «ξύπνησαν μνήμες του 1953»!!! Είναι ο καλύτερος τίτλος για το συνολικό ρεπορτάζ καθώς όπως φαίνεται ο σεισμός του ‘53 ξεχάστηκε… και μπορεί σήμερα η Κεφαλονιά να μην ισοπεδώθηκε όπως τότε, αλλά δεν είναι και μικρές οι ζημιές που υπέστη, ενώ θα περίμενε κανείς ότι το τότε πάθημα θα είχε γίνει μάθημα έτσι ώστε σήμερα ούτε κοτέτσι να μην γκρεμιστεί. Ο σεισμός των 5,9 ρίχτερ δεν είναι ίδιος με το 1953 είναι 50 φορές μικρότερος… Υποστηρίζουν ότι οι καινούργιες κατασκευές δεν έχουν πρόβλημα, αλλά ξεχνούν ότι και εκείνες που έχουν δεν είναι προ του 1953 αλλά κατοπινές…

    Επιπλέον, τα γεγονότα  δίνουν την εντύπωση ότι αρχές και πληθυσμός του νησιού δεν ήταν σε θέση να διαχειριστούν την επόμενη ημέρα του σεισμού, έτσι ώστε να υπάρχει πρόβλεψη και μέριμνα για όσους είναι άστεγοι, υλικό χρήσιμο για τα ρεπορτάζ που «πουλάνε» ανθρώπινο πόνο, αλλά μέχρι εκεί… Αν λοιπόν η Κεφαλονιά, μια κατ’ εξοχήν σεισμογενής περιοχή δεν μπορεί να είναι «αδιάφορη» από ένα σεισμό των 5,9 ρίχτερ, έτσι ώστε την επομένη όλα τα λειτουργούν σχεδόν στην εντέλεια, πόσο ήσυχη μπορεί να κοιμάται η υπόλοιπη χώρα;

    Γιατί σε αυτόν τον τόπο, να απουσιάζει η πρόβλεψη, η προετοιμασία, η μεθοδικότητα και άλλες παρεμφερείς έννοιες που δηλώνουν τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει κανείς τη θωράκιση της κοινωνίας, την προάσπιση της δημόσιας υγείας και την ευημερία ενός τόπου, απέναντι στα φυσικά φαινόμενα;

    Αυτή η διαδρομής της σκέψης οδηγεί, είτε το θέλουμε, είτε όχι στον γνωστό προορισμό, το πώς λειτουργεί ο δημόσιος μηχανισμός απέναντι στην ευθύνη της υπογραφής, γιατί μπορεί ο καθείς να θέλει να χτίσει αυθαίρετο, να μπαζώσει ένα ρέμα, να κλέψει από τα υλικά που προβλέπει η μελέτη, αλλά αυτός που είναι υπεύθυνος είναι ουσιαστικά ο κάτοχος της γνώσης που έχει πάρει την εντολή να ελέγχει… Γιατί άραγε να έχουμε εξορίσει την γνώση για χάρη του ωχαδερφισμού και του εύκολου κέρδους;

    Η απάντηση είναι, για την ευκολία μας… γιατί η απουσία της γνώσης ή καλύτερα η εξορίας της γνώσης και του ορθολογισμού από την δημόσια σφαίρα της ζωής, επιτρέπει σε όλα τα «λουλούδια» να ανθίσουν. Η απουσία ενός συστήματος αναφοράς ή αν προτιμάται η απουσία αυτοθέσπισης ενός συστήματος αρχών, επιτρέπει να φυτρώνουν αγριόχορτα μαζί με τα ρόδα και το αποτέλεσμα για το ποιος υπερισχύει είναι γνωστό.

    Όταν ο κηπουρός θα μπει να συμμαζέψει τον κήπο, δεν έχει δισταγμό να ξεριζώσει τα αγριόχορτα δεν υπολογίζει «πολιτικό κόστος» γιατί ξέρει το τι αποτέλεσμα επιζητεί, αν δεν ξέρει, απλώς παρίσταται.

    Αυτά ως ένα μικρό σημείωμα ενόψει τον επερχόμενων δημοτικών εκλογών και των επιλογών που θα κληθούμε να κάνουμε…

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.