Χρονόμετρο

    Σκουριασμένα μυαλά, σε μια εποχή εγρήγορσης

    Δημοσιεύτηκε στις

    Μετά την πικρή εμπειρία του Β’ Παγκοσμίου οι κύριες δυνάμεις της Ευρώπης αποφάσισαν, για να μην επαναληφθεί το παρελθόν, να προχωρήσουν σε συνενώσεις. Η μαγική λέξη που άκουγες παντού ήταν «συνεργασία»! Το σχήμα αυτό λειτούργησε εξαιρετικά καλά, μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, μετά όμως από την πτώση του τείχους και την ενοποίηση της Γερμανίας, τα δεδομένα άλλαξαν και οι μέχρι τότε ισορροπίες διαταράχθηκαν. Το συμπέρασμα είναι ότι αν τα προηγούμενα χρόνια το ζητούμενο ήταν η συνεργασία στην Ευρώπη, στα χρόνια που έρχονται θα είναι οι αποσχίσεις.

     

    Ζούμε μια από εκείνες τις περιπτώσεις της ιστορίας που όταν έχει αλλάξει η φορά των πραγμάτων, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα περισσότερο παρά να ετοιμαστείς για την καλύτερη διαχείριση των νέων δεδομένων. Μετά το Brexit πραγματικά – και αυτό δεν είναι κινδυνολογία – είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, καθώς θα μπαίνει όλο και πιο συχνά ως επιχείρημα το δημοκρατικό έλλειμμα στη λειτουργία του ευρωπαϊκού μηχανισμού. Η νέα πόλωση που διαμορφώνεται είναι από τη μια η ανάγκη για περισσότερη δημοκρατία και ισότιμες σχέσεις και από την άλλη η κυριαρχία των λίγων από τους πολλούς, ότι πρέπει δηλαδή για να γίνει το μεγάλο «μπαμ»! Το Brexit δεν έχει πολλά κοινά με την δική μας περίπτωση του Grexit. H Βρετανία αποχωρεί γιατί οι πολίτες της θεώρησαν ότι δεν την συμφέρει να είναι με την Ε.Ε., εμείς θα αποχωρούσαμε επειδή ήμασταν παρείσακτοι και βάρος.

     

    Η Βρετανία είναι μια χώρα με πολύ έντονη την πολιτισμική της ταυτότητα και σχεδόν παντού βλέπεις το στοιχείο της παράδοσης να είναι παρών, με πρώτο και κύριο, εν προκειμένου, την κοινοβουλευτική διαδρομή και τον τρόπο που έχει διαχειριστεί φαινόμενα πολιτικής διαφθοράς. Στην άλλη άκρη, γεωγραφικά, πολιτισμικά και ως κοινοβουλευτική παράδοση βρισκόμαστε εμείς. Η έννοια της εθνικής ταυτότητας, η έννοια της παράδοσης και του ελληνικού πολιτισμού και φυσικά ο σεβασμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, παραμένουν πλέον όλα ζητούμενα, μετά την φθορά που έχουν υποστεί. Εδώ το κοινοβούλιο έγινε πορνείο και η εθνική ταυτότητα σημαία του εθνικισμού.

     

    Είναι χρήσιμο πρέπει να σκεφτούμε, κατά πόσο το ζήτημα του χρέους, της οικονομικής κρίσης και την ισοπέδωσης της ελληνικής κοινωνίας, είναι πρώτα και κύρια θέμα των δανειστών ή ζήτημα απουσίας ενός εθνικού σχεδίου;

     

    Θα το περιγράφω όσο πιο απλά γίνεται. Τι θα ήταν η Σαουδική Αραβία χωρίς το πετρέλαιο; Μια αμμώδης χώρας που θα μπορούσε όμως να επιβιώσει, γιατί έχει το σημαντικότερο θρησκευτικό κέντρο των Μουσουλμάνων, την Μέκκα, στην οποία συρρέουν εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο. Τι θα ήταν η Ελλάδα αν δεν είχε τα μάρμαρα και την ιστορική της κληρονομιά, αυτό που είναι σήμερα, μια χρεοκοπημένη, ανυπόληπτη και πολιτισμικά φτωχή χώρα. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει και εμείς επιχειρούμε με «σκουριασμένα μυαλά» να διαχειριστούμε το μέλλον μας σε μια Ευρώπη που επαναχαράσσει και πάλι τα σύνορα. Έχουμε τα «μάρμαρα» και είναι σαν να μην τα έχουμε, έχουμε ιστορία και είναι σαν να μην την έχουμε, έχουμε αναπτυξιακούς πόρους και τους απαξιώνουμε… μήπως τελικά έχουμε σοβαρό πρόβλημα και δεν το βλέπουμε;

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.