Χρονόμετρο

    Ο Βαρουφάκης μας φταίει;

    Δημοσιεύτηκε στις

    Ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης, δεν προέρχεται από την αγορά, από την πιάτσα που λέμε, αλλά από τον ακαδημαϊκό χώρο, γεγονός που αν μη τι άλλο του επιτρέπει να κινείται, χωρίς ιδιαίτερα δεσμά από οικονομικά κέντρα, αλλά αυτό του στερεί εμπειρία που είναι χρήσιμη σε μια κυβερνητική θέση. Επιπλέον, όντας καθηγητής και άνθρωπος των ΜΜΕ είχε δώσει αρκετά δείγματα τόσο του δύσκολου του χαρακτήρα του, όσο και της ακαμψίας που διακρίνει τους πανεπιστημιακούς, καθώς συχνά έχουν μια εμμονή με αυτό πιστεύουν ως σωστό και δύσκολα αλλάζουν απόψεις, εν αντιθέσει με τους ανθρώπους της αγοράς που καταλαβαίνουν γρήγορα τις αλλαγές και γρήγορα λαμβάνουν αποφάσεις.

     

    Με λίγα λόγια το ποιος ήταν ο Βαρουφάκης ήταν γνωστό. Ωστόσο, τον επέλεξε η νέα κυβέρνηση ως την αιχμή του δόρατος στην διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Προφανώς αυτοί που του ανέθεσαν αυτή την αποστολή – πέρα όλων των άλλων που συνεκτίμησαν – δεν έλαβαν υπόψη τους ότι ο παράγοντας χρόνος είναι πολλές φορές έννοια ξένη προς τους ακαδημαϊκούς, καθώς τους επηρεάζει ελάχιστα στις έρευνες και τις μελέτες τους. Απεναντίας ένας άνθρωπος της αγοράς γνωρίζει πολύ καλά, την ανάγκη διαχείρισης του χρόνου και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι Εβραίοι ως καλοί έμποροι και επιχειρηματίες ήταν οι πρώτοι που κατάλαβαν την αξία του!

     

    Η Ελλάδα ως η αδύνατη πλευρά αυτής της διαπραγμάτευσης έπρεπε να έχει κλείσει την νέα συμφωνία στον πρώτο μήνα της θητείας της. Στις 20 Φεβρουαρίου θα έπρεπε να είχε κλείσει το θέμα ή τουλάχιστον να είχαν μείνει ανοιχτές μόνο οι λεπτομέρειες. Και αυτό γιατί ως νέα κυβέρνηση και με την συγκεκριμένη ατζέντα που εκλέχθηκε (σκίζουμε το μνημόνιο, διαγράφουμε το χρέος, διεκδικούμε τις γερμανικές επανορθώσεις) είχε μια δυναμική που όσο περνάει ο καιρός εξασθενεί. Κι όχι μόνο αυτό. Τα όπλα με τα οποία ξεκίνησε η διαπραγμάτευση έχουν αρχίσει να αχρηστεύονται, όπως είναι για παράδειγμα η προσδοκία για μια πολύπλευρη οικονομική σχέσης, με Ρωσία, Κίνα και ΗΠΑ, εξανεμίστηκε ή καλύτερα προσγειώθηκε σε πιο ρεαλιστικά πλαίσια καθώς δεν υπήρξαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, ενώ με την Ουάσιγκτον άρχισαν να μαζεύονται και τα πρώτα «σύννεφα» λόγω Ξηρού.

     

    Το αίτημα Βαρουφάκη «δεν θέλουμε την δόση, αλλά θέλουμε χρόνο» αποδείχθηκε απλώς μια μεγάλη μπαρούφα, γιατί με τις κινήσεις πανικού που εξελίσσονται τις τελευταίες ημέρες για να βρεθούν χρήματα για τους μισθούς και τις συντάξεις αποδεικνύεται ότι είχαμε ανάγκη την δόση και όχι το χρόνο. Ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας και όσο στεγνώνει η αγορά, κατρακυλάνε τα δημόσια έσοδα και η δυσαρέσκεια αυξάνεται, τόσο αδυνατίζει η διαπραγματευτική θέση της χώρας. Το βασικό οπότε είναι ότι όσο περνάει ο χρόνος, δημιουργούνται προϋποθέσεις για μια δυσμενέστερη συμφωνία. Αν μέχρι σήμερα η έννοια της κυβέρνησης ήταν να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία, τώρα έχει μπροστά της άλλο που είναι το πώς θα την περάσει από το κοινοβούλιο. Το έχουν καταλάβει, γι’ αυτό ψελλίζουν κάτι για εκλογές, εναποθέτοντας όλες τους τις ελπίδες, στην ανάμνηση ότι «οι άλλοι ήταν χειρότεροι»!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.