Χρονόμετρο

    Στην χρεωκοπία, με «δόξα και τιμή».

    Δημοσιεύτηκε στις

    Ώρες – ώρες πιστεύω ότι μπήκαμε στην εποχή των μνημονίων για να δικαιωθεί η φράση «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις»!!! Ξεκινώντας από το Γιώργο Παπανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν» και φτάνοντας μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα και το «θα σκίσω τα μνημόνια, ουσιαστικά παρελαύνουν πολιτικοί από το σύνολο του πολιτικού φάσματος οι οποίοι προεκλογικά είπανε πάρα πολλά, για να «αναγκαστούν» μετεκλογικά να δικαιώσουν την ορθότητα των όσων κατήγγειλαν.

     

    Όλοι τους γνωρίζουν ότι τα μνημόνια δεν είναι η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, ουσιαστικά είναι αυτό που στην ιατρική αποκαλούν «συμπωματική θεραπεία»!!! Πράγμα που σημαίνει ότι στόχο έχει να θεραπεύσει τα συμπτώματα αλλά όχι την αιτία του προβλήματος. Για αυτό και ο χρόνος θεραπείας είναι ορισμένος και δεν τραβάει στο διηνεκές. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει με εμάς, που εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας, αντί να ετοιμαστούμε για την λύτρωση και την ανάσταση της ελληνικής οικονομίας, υποδεχόμαστε το 4ο μνημόνιο, προληπτικής αντιμετώπισης πιθανών μελλοντικών προβλημάτων!!!

     

    Τι άλλο θέλουμε για να καταλάβουμε το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε οδηγηθεί;  Οι αγελαδοτρόφοι γνωρίζουν ότι όταν αρμέγουν μια αγελάδα, ποτέ δεν την φτάνουν στα όρια της, πάντα τις αφήνουν ένα απόθεμα σε γάλα, γιατί διαφορετικά θα ματώσει, κυριολεκτικά.

     

    Από την αρχή το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι το γεγονός ότι έχει ένα αργό, δυσκίνητο και ως εκ τούτου αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, ο οποίος δεν έχει ως λόγο ύπαρξης να υπηρετεί την κοινωνία αλλά την εκάστοτε κυβέρνηση. Αυτός λοιπόν ο δημόσιος τομέας για να συντηρηθεί θέλει έσοδα που προέρχονται από τον δανεισμό και την φορολογία. Ο δανεισμός από τις αγορές έχει τελειώσει και αυτό που υπάρχει γίνεται πολύ δύσκολα και με αντάλλαγμα τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας. Η φορολογία των δημοσίων υπαλλήλων δεν μετράει γιατί ουσιαστικά παρακρατάει το δημόσιο χρήματα που δεν υπάρχουν, πέρα από λογιστικές εγγραφές, τι μένει λοιπόν; Ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος ήδη βιώνει τις τελευταίες ημέρες του. Τελειώνοντας ο ιδιωτικός τομέας θα τελειώσει και ο δημόσιος. Αυτή είναι η προδιαγεγραμμένη πορεία. Μπροστά στο αδιέξοδο, ως λύση φαντάζει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Πρακτικά μιλάμε για το δικαίωμα της ελληνικής κυβέρνησης να τυπώνει όσο χρήμα θέλει, δηλαδή για πληθωρισμό που θα αλλάζει ώρα με την ώρα. Αυτό θα προκύψει γιατί δεν υπάρχει παραγωγική βάση και δεν υπάρχει γιατί ο ιδιωτικός τομέας τελειώνει.

     

    Εδώ λοιπόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βλέποντας το αδιέξοδο που έρχεται, ετοιμάζεται για το άλμα στο κενό!!! Καταλαβαίνει ότι ή θα πρέπει να ακολουθήσει φιλελεύθερη πολιτική ή να μας πάει στη δραχμή από εκεί στην χρεωκοπία, με «δόξα και τιμή». Γι’ αυτό ετοιμαστείτε μετά για πατριωτικά εμβατήρια, πολεμικούς παιάνες και άλλα εθνικοπατριωτικά, καθώς η χρεωκοπία, με την βοήθεια της επικοινωνίας, δεν πρέπει να φανεί σαν εθνική καταστροφή, αλλά σαν την ηρωϊκή έξοδο του Μεσολογγίου!!! Εξάλλου και ο προηγούμενος ιστορικός κύκλος προ της μεταπολίτευσης, έκλεισε με την προδοσία της Κύπρου!!! Γι’ αυτό η ανακήρυξη της ΑΟΖ δεν θα γίνει ως μέρος ενός σχεδίου ανάπτυξης, αλλά ως κίνηση απελπισίας!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.