Χρονόμετρο

    Μήπως είναι καιρός να ενηλικιωθούμε;

    Δημοσιεύτηκε στις

    Από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, έχουμε τις προστάτιδες δυνάμεις, οι οποίες τι έκαναν; Επένδυσαν σε εμάς, με την κυριολεκτική σημασία του όρου και έκτοτε έχουν αποκτήσει δικαιώματα επί της υπεραξίας που παράγει αυτός ο τόπος και οι άνθρωποί του. Επειδή δεν μπορούσαν να μας «εποπτεύουν» και να ελέγχουν τις εξελίξεις μόνο με όπλα και την διχόνοια, δημιούργησαν και άλλους μηχανισμούς  χειραγώγησης. Ένας από αυτούς είναι και τα δάνεια.

     

    Αν εξαιρέσουμε την σχέση που έχουν διαμορφώσει οι ελληνικές τράπεζες με τους έλληνες καταναλωτές και κάνουμε μια έρευνα τι ισχύει σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, θα διαπιστώσουμε, ότι οι τράπεζες του εξωτερικού, όταν τους ζητάει κάποιος ένα δάνειο, για παράδειγμα για να αναπτύξει μια επιχείρηση, δεν του ζητάνε ως εγγύηση, το σπίτι του, την μελλοντική του σύνταξη, την γυναίκα του και την πεθερά του…. Απλώς, αξιολογούν την πρόταση, πόσο σοβαρή είναι και τι κέρδη μπορεί να δημιουργήσει και αναλόγως την χρηματοδοτούν. Με αυτό τον τρόπο, η τράπεζα μετέχει στο ρίσκο της επένδυσης….

     

    Άρα, όταν οι ξένοι μας δάνειζαν χρήματα, με βάση τα όσα ισχύουν στην διεθνή αγορά, γνώριζαν πολύ καλά που δανείζουν και το τι ρίσκο παίρνουν. Από την στιγμή λοιπόν που μας δάνειζαν τόσα πολλά χρήματα, έπρεπε να αξιολογήσουν το που θα πάνε αυτά τα χρήματα, αν δηλαδή θα γίνουν κότερα, αυτοκίνητα και σπίτια ή θα χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Και αν δεν ήξεραν στην αρχή, σίγουρα ήξεραν στην συνέχεια…

    Άρα ανέλαβαν το ρίσκο της «επένδυσης», έχοντας γνώση του κινδύνου. Αυτό σημαίνει ότι τώρα που η χώρα έχει φτάσει στην χρεωκοπία θα πρέπει την ζημιά να την μοιραστούμε και να την πληρώσουμε όλοι… και όχι μόνο οι δανειολήπτες!!!

     

    Επειδή, όμως οι «κουτόφραγκοι» δεν είναι καθόλου έτσι όπως τους νομίζουμε, μας πουλάνε και μας αγοράζουν και σήμερα «χτυπάνε τα νταούλια» και «χορεύουμε στον δικό τους ρυθμό». Το πρόβλημα βρίσκεται πρώτα σε εμάς που θέλουμε να έχουμε «προστάτες», «φίλους» και πάντα μετράει η άποψη των ξένων για εμάς, λες και πάμε για γάμο!!! Τα πράγματα είναι απλά, οι δανειστές μας πρέπει να παραδεχθούν ότι γνώριζαν ότι επενδύουν σε ένα διαλυμένο μαγαζί που γινόταν πλιάτσικο και εντούτοις συνέχισαν με αμείωτο τον δανεισμό και εμείς θα πρέπει να πάρουμε το μάθημα και αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και ενήλικες, να προσέχουμε από ποιους και με ποιους όρους παίρνουμε τα δανεικά και φυσικά που πηγαίνουν!!!

     

    Από αυτή την διαπραγμάτευση όπως όλα δείχνουν θα προκύψει μια νέα συμφωνία, ευχή θα ήταν να βγούμε και πιο ώριμοι!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.