Χρονόμετρο

    Από την σωστή πλευρά της ιστορίας!

    Δημοσιεύτηκε στις

    Με αφορμή την κρίση, ξεκίνησε και μια συζήτηση για το εθνικό μας νόμισμα. Κοντολογίς το δίλλημα ήταν Ευρώ ή Δραχμή; Θα μπορούσαμε άραγε με ένα δημοψήφισμα να επιλέξουμε το εθνικό μας νόμισμα; Η αλήθεια είναι ότι όταν μπήκαμε στο Ευρώ, δεν μας ρώτησε κανείς, οι περισσότεροι από εμάς είχαμε ψηφίσει τον Κώστα Σημίτη για να εκσυγχρονίσει τη χώρα. Έχοντας την «ταμπέλα» του ευρωπαϊστή – εκσυγχρονιστή ο τότε πρωθυπουργός, δεν χρειαζόταν να πει πολλά, αφού όλοι βλέπαμε την Ε.Ε. ως τον επί γης παράδεισο.

     

    Από τότε ως γνωστόν άλλαξαν πολλά, και ο «παράδεισος» έγινε «κόλαση», οι «εταίροι» μας έγιναν «δανειστές» και η φυγή από τα δεσμά του «γάμου» ήταν η καλύτερη σκέψη για πολλούς. Μια φυγή μακριά από μνημόνια, περιοριστικές πολιτικές και γενικά από την δυστυχία των τελευταίων χρόνων. Αν αύριο λοιπόν είχαμε την δυνατότητα να επιλέξουμε το εθνικό μας νόμισμα, θα μπορούσαμε να αποφασίσουμε το μέλλον μας; Σίγουρα θα ξέραμε από πού θα φεύγαμε αλλά δεν θα γνωρίζαμε που πηγαίνουμε. Γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, αλλάζω νόμισμα και τελείωσε το θέμα, θα έπρεπε κάπου να ενταχθούμε.

     

    Δεν ξέρω αν αυτό το «κάπου» είναι μια γενική και αόριστη έννοια, όπως ήταν κάποτε το «κίνημα των αδεσμεύτων» ή θα αποτελούσε μια νέα οικονομική και πολιτική συνεργασία με άλλες χώρες. Όχι κατ’ ανάγκη της νότιας Ευρώπης, καθώς οι υπόλοιπες χώρες Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, μάλλον έχουν φύγει μακριά από μια πιθανή χρεωκοπία και ένα ΕΧΙΤ. Τι μένει λοιπόν;

     

    Τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί μια ενδιαφέρουσα και πολλά υποσχόμενη σύμπραξη χωρών στην βάση των κοινών συμφερόντων των ΑΟΖ και την παραγωγής ενέργειας. Η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, έχουν κοινά συμφέροντα στο θέμα της ΑΟΖ και μια συνεργασία στρατιωτικού χαρακτήρα. Το πρώτο καθορίζει την συμμετοχή στην ομάδα χωρών που αξιοποιούν την ΑΟΖ για παραγωγή υδρογονανθράκων, το δεύτερο δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας και δεν γνωρίζω αν αυτά μπορούν να οδηγήσουν στην δημιουργία μια οικονομικής κοινότητας ευρύτερου χαρακτήρα. Είναι σε κάθε περίπτωση ένα θέμα που θα μας απασχολήσει σύντομα.

     

    Το 1919, βρέθηκαν οι Έλληνες μπροστά σε ένα μεγάλο ζήτημα, Βασιλιάς ή Βενιζέλος; Είχαν την εντύπωση ότι όσα είχε πετύχει ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τους δύο Βαλκανικούς πολέμους και την Συνθήκη των Σεβρών, ήταν αποτέλεσμα της πολεμικής αρετής τους και ελάχιστα της διεθνούς συγκυρίας και των συμμαχιών της χώρας. Γι’ αυτό δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ψηφίζοντας τον βασιλικό Γούναρη, δεν επέλεγαν μόνο τον κυβερνήτη της Ελλάδας, αλλά και σε ποιο στρατόπεδο θα ανήκε η χώρα. Εγκαταλείψαμε έτσι τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ και μας εγκατέλειψαν και εκείνες. Την συνέχεια την γνωρίζετε. Την πιο ακατάλληλη στιγμή αλλάξαμε στρατόπεδο και βρεθήκαμε στην λάθος πλευρά της ιστορίας, στην πλευρά των ηττημένων. Η απόφαση σε ποια πλευρά θα βρεθεί η χώρα κάθε στιγμή καθορίζει πολλά περισσότερα απ’ όσα φαίνονται μπροστά από την κάλπη!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.