Χρονόμετρο

    Δεν μας καταδέχεται ούτε ο θάνατος…

    Δημοσιεύτηκε στις

    Μέσα στα 46 κόμματα που κατέρχονται στις ευρωεκλογές και τα οποία θα αναμετρηθούν την προσεχή Κυριακή με την κρίση του ελληνικού λαού, διακρίνω από τη μια την προσπάθεια του παλιού πολιτικού συστήματος να επιβιώσει μέσω του πολιτικού μεταμορφισμού (παράδειγμα ΕΛΙΑΣ) και από την άλλη διάφορες μικρές πολιτικές ομάδες, είτε στο χώρο της Δεξιάς, είτε στο χώρο της Αριστεράς να αποκτήσουν εκλογική οντότητα για να διεκδικήσουν την έκφραση του νέου.

     

    Μέσα σε αυτό το πλήθος, πλημμυρίδα κομμάτων καλύτερα, ποιο από όλα αυτά τα κόμματα εκφράζει αυτό το καινούργιο που θα αποτελέσει την τομή του σήμερα με το χθες; Πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει, γιατί αν υπήρχε θα ήταν τόσο ορμητικό που δεν θα χρειαζόταν «δημοσκοπική τόνωση» ή «επικοινωνιακή στήριξη» όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το ΠΟΤΑΜΙ, θα ήταν από μόνο του τόσο ορμητικό, ένα πραγματικό ποτάμι, ένας χείμαρρος αλλαγής και όχι μόνο κατ΄ όνομα… που η παρουσία του θα ήταν ευδιάκριτη από τον καθένα.  Το έχω γράψει, σχετικά πρόσφατα, ότι την έλευση του καινούργιου στην πολιτική ζωή της χώρας δεν θα την μάθουμε από το δελτίο των 8, η Όλγα Τρέμη δεν θα βρίσκεται εκεί να το ανακοινώσει γιατί θα την έχουν σαρώσει τα γεγονότα. Θα είναι σαν την Άνοιξη που την βλέπεις να ανοίγει, να ανθίζει παντού και δεν έχει ανάγκη ούτε επικοινωνιολόγους, ούτε μέσα ενημέρωσης, ούτε μεσάζοντας και κομματανθρώπους.

    Που είναι όμως; Δυστυχώς υπάρχει η ποσότητα των 46 μικρών και μεγάλων κομμάτων, αλλά δεν υπάρχει εκείνη η ποιότητα που θα κάνει την διαφορά. Το νέο δεν εκδηλώνεται γιατί δεν υπάρχει και το κενό της απουσίας είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε, εμφανές. Ο Στήβ Τζόμπς, αυτός ο οραματιστής και σκαπανέας των υπολογιστών που δημιούργησε την Apple και όλες τις πρωτοπόρες δημιουργίες της, λίγο πριν πεθάνει και ενώ έδινε την μάχη με τον καρκίνο, μιλώντας σε ένα φοιτητικό κοινό τους είπε: «Τον θάνατο μην τον φοβάστε. Ο θάνατος είναι ο ντίλερ του καινούργιου, αν δεν πεθάνει το παλιό, το νέο δεν βρίσκει τόπο να πατήσει»!!! Αυτό το ρόλο της εκκαθάρισης τον έχει ο θάνατος!!! Δεν ξέρω, μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή να αναθεωρούμε την εγωιστική συμπεριφορά που έχουμε απέναντί του;

     

    Στην χώρα μας, αυτός ο θάνατος του παλιού δεν έχει επέλθει, γι’ αυτό βλέπουμε την πολιτική σκηνή να κυριαρχείται από νεκροζώντανους, μια μετέωρη κατάσταση ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία!!! Είμαστε ως χώρα σε μια περιδίνηση επειδή δεν μας καταδέχεται ούτε ο θάνατος, για να τελειώνουμε με αυτή την μετέωρη κατάσταση πραγμάτων.

     

    Όσο υπάρχει αυτή δεν θα έχουμε την ευκαιρία να συναντήσουμε το καινούργιο και να το υποδεχθούμε μετά βαΐων και κλάδων. Γι’ αυτό, όσο παρατείνεται η αναμονή, η ψήφος μας δεν μπορεί να έχει χαρακτήρα επιβράβευσης, οπότε θα περιορίζεται στην εκδίκηση και την τιμωρία!!!

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.