Χρονόμετρο

    Το απόγευμα της ιστορίας

    Δημοσιεύτηκε στις

    Κάθετι επάνω στη γη διαγράφει έναν κύκλο. Πρώτα απ΄ όλα ο χρόνος για πάρα πολλές χιλιετηρίδες, στην ζωή των ανθρώπων ήταν κυκλικός. Σαν σήμερα 21 Δεκεμβρίου, όταν ο ήλιος φτάνει στο χειμερινό ηλιοστάσιο και αναπαύεται στην πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου για να ξεκινήσει και πάλι το αέναο ταξίδι του στο ουράνιο στερέωμα, για τους παλιούς ανθρώπους έκλεινε ένας κύκλος. Πέρασε αρκετός καιρός και έγιναν πάρα πολλοί κύκλοι για να έρθει η χριστιανική εσχατολογία και να μας πει ότι ο χρόνος κυλάει μπροστά, από την γέννηση του Χριστού προς την ημέρα της Κρίσης. Έτσι ο χρόνος απέκτησε γραμμικά χαρακτηριστικά, με συγκεκριμένη αρχή και οριοθετημένο τέλος.

     

    Ωστόσο, στο μικρόκοσμο της ανθρώπινης κοινωνίας, για να μπορούμε να προσδιορίζουμε που βρισκόμαστε χρονικά, κρατήσαμε ως μέτρο του χρόνου, τον ετήσιο ηλιακό κύκλο. Αυτό έγινε γιατί σε πολλά θέματα της ανθρώπινης ζωής υπήρχε αυτή η κυκλικότητα, λέγαμε και λέμε ότι «κάθε τι κάνει τον κύκλο του και έρχεται και κλείνει»!

     

    Αυτό ισχύει και για μεγάλες ιστορικές περιόδους, συμβαίνει ένα πλήθος γεγονότων, αθροίζονται και έτσι αλλάζουν οι εποχές και κάνοντας μια κυκλική κίνηση επάνω σε ένα σπιράλ η ιστορία τελειώνοντας το ένα κεφάλαιο φτάνει στην αρχή του άλλου, έχοντας όμως μια διαφορά στάθμης. Πιο ψηλά ή και για πολλούς και πιο χαμηλά, στην κλίμακα της ποιότητας της ζωής και των πραγμάτων.

     

    Υπάρχουν άνθρωποι κουραστικοί που λέμε ότι τους έχει ξεχάσει ο θάνατος και μένουν εδώ για να μας τυραννούν, το ίδιο συμβαίνει και με τις εποχές, μια τέτοια είναι και η Μεταπολίτευση, η οποία εκεί που νομίζαμε ότι πάει να κλείσει, μας άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο, αυτό της κρίσης που πλήττει την Ελλάδα εδώ και 6 χρόνια, ίσως για να γίνει το βάρος της εποχής αυτής ακόμη πιο αβάσταχτο και το τέλος πιο εντυπωσιακό.

     

    Μέσα στα χρόνια της κρίσης, χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους που δεν άντεξαν, χάσαμε όμορφα ή άσχημα μαγαζιά που δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν, άλλαξαν οι συνήθειές μας, πληρώνουμε περισσότερους φόρους, ζούμε με λιγότερα και αναζητούμε την αλήθεια των πραγμάτων, με την ίδια ευκολία που πέφτουμε και στις παγίδες που στήνουν οι επιτήδειοι. Καθημερινά ζούμε μικρούς θανάτους, που στα χρόνια της κρίσης έχουν πολλαπλασιαστεί με απίθανο ρυθμό, η ζωογόνος και αναγεννητική πλευρά της κρίσης δεν μας έχει δείξει ακόμη το πρόσωπό της.

     

    Βρισκόμαστε στο απόγευμα μιας σημαντικής ιστορικής εποχής, όπου η γενική αίσθηση είναι ότι δεν ρέει η ενέργεια, αλλά και ο χρόνος, είναι σαν να έχουμε κωλύσει στο ίδιο σημείο, δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα μπροστά, ζούμε ξανά και ξανά την ίδια κατάσταση… ένταση στις σχέσεις με την τρόϊκα, νέα μέτρα, αξιολόγηση, νέο μνημόνιο και… ξανά από την αρχή.

     

    Αποτέλεσμα αυτής της φαινομενικά στάσιμης κατάστασης, είναι τα φυσιολογικά σύμβολα των επιθυμιών μας για πρόοδο και ανάπτυξη, από την μια πλευρά και των φόβων από την άλλη, να έχουν μετατραπεί στα αντίθετά τους, γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο η πρόκληση να μην είναι η ζωή, αλλά ο θάνατος. Τώρα είναι η πιο δύσκολη στιγμή… τώρα θα πρέπει να αποδείξουμε ότι μας αξίζει το μέλλον.

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.