Ιδιότυπος ρατσισμός

Κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο ένα βίντεο που δείχνει ένα άστεγο του Παρισιού να κυκλοφορεί σε κεντρικό σημείο, όπου κάποια στιγμή αρχίζει να βήχει και στο τέλος πέφτει κάτω. Για ώρα ζητάει βοήθεια αλλά κανείς δεν το πλησιάζει. Μετά από ώρα, επαναλαμβάνεται η ίδια σκηνή, με έναν νεαρό, όμορφο και κουστουμαρισμένο που επίσης πέφτει κάτω βήχοντας και ο οποίος δεν προλαβαίνει να πει «βοήθεια» και τρέχουν δέκα άτομα και τον ρωτάνε αν είναι καλά και τι χρειάζεται…

Πόσο μας επηρεάζει η ομορφιά και η εμφάνιση για το πώς θα αντιμετωπίσουμε έναν άνθρωπο; Όπως αποδεικνύεται πάρα πολύ. Μπορεί η ναζιστική Γερμανία να ηττήθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά η λογική της «Αρίας φυλής» επιβίωσε και δεν διατρέχει μόνο τα ναζιστικά μορφώματα αλλά και σύγχρονους πολιτικούς, οπαδούς του Πολιτικά Ορθού (political correct). Δεν είναι σπάνιο να ακούσεις, πολιτικά πρόσωπα να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των μεταναστών, των ομοφυλοφίλων, των αδυνάτων, να κάνουν δηλώσεις κατά της φτώχειας και να αναπτύσσουν πολλές άλλες «φιλάνθρωπες» δράσεις, αλλά όταν έρθουν αντιμέτωποι με έναν που ξεφεύγει από τα αισθητικά τους πρότυπα, το βάζουν στα πόδια ή το περιγελούν!!! Οι ίδιοι άνθρωποι εμφανίζονται ως λάτρεις της ομορφιάς και της τελειότητας, τόσο για τους άλλους όσο και για τους εαυτούς τους, με τον εαυτό τους δε είναι βασανιστικοί, φοβούνται να μην πάρουν βάρος, να μην σχηματίσουν μια ρυτίδα στο πρόσωπό τους, ενίοτε καταφεύγουν σε πλαστικό χειρούργο για να σταματήσουν τον χρόνο και την φθορά… Το ίδιο ζητάνε και από τους άλλους, θέλουν να περιβάλλονται  από όμορφους και με λαμπερά πρόσωπα ανθρώπους και αν τύχει να βρεθεί στο δρόμο τους ένας που δεν πληροί τις προδιαγραφές τους, τον απορρίπτουν εξ αρχής. Δεν μπαίνουν στον κόπο να εξετάσουν τις απόψεις του, την σκέψη του, τον χαρακτήρα του, την προσωπική και κοινωνική του δράση, μένουν στο πρόσωπο και το πόσο καλοσχηματισμένο είναι.

Οι ψηφοφόροι τι κάνουν όμως; Επιλέγουν έναν ατσαλάκωτο, νευρωτικό και με σωστές αναλογίες πολιτικό, αλλά με σημαντικές ανεπάρκειες τόσο πολιτικές αλλά και κοινωνικού – ανθρωπιστικού χαρακτήρα ή τα παραβλέπουν και στέκονται στο κατά πόσο λειτουργεί ανθρώπινα, με φρόνηση και σύνεση, και προπαντός, χωρίς κανενός είδους ρατσιστικές λογικές; Σε αυτό το σημείο η απόφαση επηρεάζεται από τα πρότυπα που έχει διαμορφώσει η καταναλωτική κοινωνία. Ωστόσο, εκτιμώ ότι η ποιότητα του ψηφοφόρου – πολίτη καθορίζει το βαθμό αντίστασης και κατά συνέπεια την επιλογή του. Θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι, τώρα που ζούμε την κρίση και οι απαιτήσεις έχουν αλλάξει θα σταθούν στην ουσία και όχι στο φαίνεσθε. Αν, όχι δεν θα ήταν καθόλου αυθαίρετο το συμπέρασμα ότι τα όσα ζήσαμε δεν ήταν αρκετά για να σοβαρευτούμε και πρέπει να πάμε και στα χειρότερα!!!

Πάσα ομοιότητα με καταστάσεις και πρόσωπα δεν είναι καθόλου τυχαία.

Θεόδωρος Α. Σπανέλης

FOTO:ΤΑΝΕΑ.GR