Χρονόμετρο

    Στου κύκλου τα γυρίσματα

    Δημοσιεύτηκε στις

    Εδώ και αιώνες ο άνθρωπος προσπαθεί να δημιουργήσει εικόνες και μάλιστα εντυπωσιακές. Από τις απαρχές της ιστορίας η αγωνία του είναι να οπτικοποιήσει τα πάντα, όπως και πράγματα άυλα, όπως είναι οι ιδέες του ή ακόμη και η αναζήτηση του θείου. Τα πρώτα οικοδομήματα στην ανθρώπινη ύπαρξη ήταν οι ναοί που έχτισε για τους θεούς του και η επιστήμη που εξελίχθηκε επάνω σε αυτή την αναζήτηση.

    Πάντα είχε ανάγκη η ανθρώπινη αναζήτηση από εικόνες, ποτέ όμως αυτό που δημιούργησε δεν έφτασε αυτό που του πρόσφερε απλόχερα η ίδια η φύση. Το μέγεθος των βουνών δεν το έφτασε κανένα οικοδόμημα, την απεραντοσύνη της θάλασσας κανένα δημιούργημα και τον αξεπέραστο χρυσό δίσκο που υψώνεται κάθε πρωί και ζεσταίνει την πλάση κανένα δικό του τεχνούργημα, δεν μπόρεσε να τον αντιγράψει.

     

    Αν αναζητήσουμε και στην δική μας εποχή, που το κυρίαρχο στοιχείο είναι η εικόνα, κάτι πίο εντυπωσιακό δεν θα το βρούμε. Η φωτεινότητα του ήλιου και η αρμονική κίνησή του στο ουράνιο στερέωμα, δεν είναι τον καθιστούν μόνο ζωοδότη αλλά και ένα αξεπέραστο θέαμα. Όπως είναι γνωστό η πορεία του ήλιου μπορεί να είναι επαναλαμβανόμενη αλλά δεν είναι σταθερή, κάθε μέρα, κάθε εποχή του χρόνου μετατίθεται κατά τι και το σύνολο αυτής της πορείας συνθέτει μια μορφή σπείρας. Γι’ αυτό και η σπείρα είναι ένα σύμβολο πανανθρώπινο και οικουμενικό που το συναντάμε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γής.

    Σήμερα η τροχιά του ήλιου βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του ορίζοντα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ζούμε την μικρότερη μέρα και τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Βρισκόμαστε στο νεκρό σημείο του χειμερινού ηλιοστασίου και εδώ ξεκινάει και τελειώνει η ετήσια πορεία, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Γι’ αυτό από αρχαιοτάτων χρόνων κοντά σε αυτή την ημερομηνία ορόσημο φρόντιζαν να υπάρχουν μεγάλες γιορτές. Αυτό έφτασε μέχρι τις ημέρες μας, καθώς με την γέννηση του Χριστού ανατέλλει μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα και με το νέο χρόνο που ξεκινάει μια νέα χρονιά με πολλές ελπίδες και προσδοκίες.

     

    Το 2017 αποδείχθηκε για πολλούς ένα «δίσεκτο» καθώς δεν μπόρεσε να φέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση, απεναντίας εδραιώθηκε η πεποίθηση ότι βρισκόμαστε μέσα σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο, οπότε το «νεκρό σημείο» που αναζητούσαμε τόσα χρόνια, δεν το βρήκαμε. Πιστεύαμε και δικαίως ότι το «χειμερινό ηλιοστάσιο» της οικονομίας είναι η αρχή για ένα νέο κύκλο ευημερίας, αλλά αυτή η προσδοκία δεν ευοδώθηκε.

     

    Από τη στιγμή που το βαρέλι αποδεικνύεται ότι δεν έχει πάτο, η γενικότερη αίσθηση είναι ότι βρισκόμαστε σε μια διαρκή πτώση. Δεν είναι όμως έτσι, εκείνο που πρέπει να αναζητήσουμε δεν το τέλος της κρίσης, αλλά το τέλος της εποχής της αυταπάτης. Η κίνηση του ήλιου γύρω από τη γη είναι μια τέτοια αυταπάτη, που κράτησε αιχμάλωτη την ανθρωπότητα για αιώνες, όταν έγινε αντιληπτό ότι η Γη είναι αυτή που κινείται άλλαξαν όλα γύρω και άρχισε η εξελικτική πορεία να κάνει άλματα. Εύχομαι το ίδιο να συμβεί και για την ελληνική κοινωνία, να τελειώσει μια για πάντα με τις αυταπάτες και να καταλάβει ότι και το «χειμερινό ηλιοστάσιο» της ελληνικής οικονομίας δεν υπάρχει.

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.