Χρονόμετρο

    Οι «κουτόφραγκοι» ξύπνησαν…

    Δημοσιεύτηκε στις

    Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε το «ρούχο» του κομμουνιστικού Διεθνισμού, τόσο εύκολα όσο αλλάζει κανείς ένα πουκάμισο, είναι μια «ανθυπο-λεπτομέρεια» που δεν αντιλήφθηκε κανείς, πότε έγινε και για ποιο λόγο. Πολύ περισσότερο δε, δεν σχολιάστηκε όσο θα έπρεπε η ένδυση του κόμματος με το νέο «λαϊκό – πατριωτικό κοστούμι»!!! Ίσως γιατί η αλλαγή της στολής συνέπεσε με το διακριτικό «φλέρτ» με τους ΑΝΕΛ, το οποίο όχι απλώς εξελίχθηκε σε «έρωτα», αλλά και σε «γάμο»!!!

    Την κατάλληλη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε στην άκρη την γνωστή, ξύλινη, αριστερή φρασεολογία και το είδε ένα «νέο ΕΑΜ». Μόνο που το νέο κοστούμι δεν στρώνει, γιατί η ιστορία του δεν το βοηθάει. Είναι το γνωστό πρόβλημα συνολικά της Αριστεράς, που χάρισε στη Δεξιά την έννοια της «πατρίδας» γιατί πίστευε στον έναν και μοναδικό δρόμο του διεθνισμού. Τώρα όμως κατάλαβαν ότι για να μπορέσουν να γίνουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία,  δύο ήταν τα κύρια στοιχεία που θα έπρεπε να προσεταιριστούν, την  θρησκεία και τον πατριωτισμό… Για το πρώτο δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά γιατί  δεν θα έπειθαν και θα έχαναν και δικούς τους, οπότε έριξαν το βάρος στο δεύτερο. Έριξαν τόσο βάρος που έφτασαν να πείσουν ακόμη και τους δεξιούς – εθισμένους για χρόνια στο «Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια» -, στριμώχνοντας έτσι την ΝΔ, αμήχανη στην γωνία!!!

    Έτσι, η πολιτική ορολογία άλλαξε και αυτή, μπήκε η λέξη, εθνική αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια, πατρίδα… η φόρα που πήραν ήταν τόσο μεγάλη που άρχισαν να υιοθετούν και τα θέσφατα του λαϊκισμού: «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί ήταν επάνω στα δέντρα και έτρωγαν βαλανίδια». Αποτέλεσμα αυτού ήταν να συνεχίσουν την ελληνική παράδοση που έχει διαμορφωθεί στις σχέσεις μας με την υπόλοιπη Ευρώπη, που στηρίζεται στην αρχή: «Πως θα την φέρουμε στους κουτόφραγκους».

    Ποια είναι η σκέψη μας; Τόσα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης πέρασαν, σπαταλήθηκαν, στα σπίτια, στα αυτοκίνητα και στις  γυναίκες του ανατολικού μπλόκ, ποτέ δεν μας ζήτησαν λογαριασμό… πάντα έπιανε το κόλπο, άλλα λέγαμε στις Βρυξέλλες,  άλλα κάναμε στην Αθήνα. Η σχέση μας στηριζόταν πάντα σε μια «πολιτική διαπραγμάτευση». Εξάλλου, με βάση αυτήν, μπήκαμε το ’81, στην ΕΟΚ, το ’92 στην Ε.Ε. και το ’00 στο Ευρώ… δοκιμασμένη μέθοδος! Γιατί όμως στα χρόνια της κρίσης δεν έπιασε, ρωτάει ο αφελής; Γιατί ήταν «άχρηστη» η πολιτική ηγεσία μας από το 2010 και μετά. Τώρα όμως θα τους αλλάξουμε τα φώτα!!! Θα πάμε με τσαμπουκά!!!

    Το σχέδιο δεν είναι άσχημο… αρκεί να μας βγει!!!! Αν όμως, έστω μια στο εκατομμύριο, ξύπνησαν οι κουτόφραγκοι και δεν περάσει ο τσαμπουκάς, τι κάνουμε; Όποιος πει ότι η λύση είναι η έξοδος από το ευρώ, δεν ξέρει τι λέει!!!

    Την απάντηση μας την δίνουν οι Γάλλοι: Για να μην πλένονται ανακάλυψαν τα αρώματα!!! Για να βγούμε από ένα τέτοιο αδιέξοδο, η λύση είναι να «ανάψει» μια πιο μεγάλη φωτιά στην περιοχή μας, που θα συγκλονίσει το παγκόσμιο στερέωμα. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σε πολιτική διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος!!! Δεν το εύχομαι, αλλά θα έρθει η ώρα που θα το επιζητούμε!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.