Χρονόμετρο

    Το πρότυπο της επιτυχίας…

    Δημοσιεύτηκε στις

    Τελικά, οι παλιές ελληνικές ταινίες δεν είναι μόνο διασκεδαστικές για όλη την οικογένεια και για κάθε ηλικία, , αλλά και ιδιαίτερα διδακτικές. Καθόμουν τις προάλλες στην τηλεόραση και έβλεπα μια ταινία με την ανεπανάληπτη Ρένα Βλαχοπούλου, η οποία έπαιζε το ρόλο μιας επιτυχημένης γυναίκας που ψάχνει γαμπρό για να παντρευτεί… Το επάγγελμά της ήταν εργοστασιάρχης και είχε μια μονάδα που κατασκεύαζε στρώματα!!! Αυτά την δεκαετία του ’60, γιατί αυτές οι εικόνες δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα του σήμερα!

     

    Αν αυτή η ταινία είχε γυριστεί στην δεκαετία του ’80, αυτή η γυναίκα θα ήταν μια δημόσιος υπάλληλος στον δημόσιο ή καλύτερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, για παράδειγμα σε ΕΛΤΑ, ΟΤΕ ή ΔΕΗ, κομματικό στέλεχος (…του ΠΑΣΟΚ εννοείται)  και συνδικαλίστρια που θα μετείχε στην διοίκηση στο πλαίσιο της «σοσιαλιστικής λειτουργίας» και επίσης θα έκλεινε συμφωνίες με τους προμηθευτές του οργανισμού που πρόσφερε τις «υπηρεσίες της», για να «αυγατίζει» ο λογαριασμός της στην Ελβετία…

     

    Στα τελευταία χρόνια και μάλιστα λίγο πριν την κρίση, αυτή η γυναίκα θα έπρεπε να είναι… λίγο μοντέλο, λίγο τραγουδίστρια, λίγο ηθοποιός και λίγο δημοσιογράφος, να πρωταγωνιστεί στα κουτσομπολίστικα περιοδικά  και στις αντίστοιχες τηλεοπτικές εκπομπές… και να περιμένει τον πλούσιο γαμπρό που ασχολείται γενικά με μπίζνες – λαθραία, ναρκωτικά και κρατικές προμήθειες και κάθε είδους εργολαβίες – για να καλύψει τα κενά της…

     

    Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μια υπερβολή στις περιγραφές αλλά σε γενικές γραμμές αυτή είναι η εικόνα τριών διαφορετικών εποχών που οι περισσότεροι από εμάς τις έχουμε ζήσει…

     

    Στην πρώτη περίπτωση, ο τύπος του «εργοστασιάρχη» του ’60 είναι σήμερα ένα φουκαράς που χρωστάει σε εφορία, σε ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες, τον συλλαμβάνουν κάθε τρείς και λίγο και τον σέρνουν στα δικαστήρια, σιδηροδέσμιο ως υπόδικο του κοινού ποινικού δικαίου, ζει με ελάχιστα και ανασφάλιστος και συνεχώς ακούει την κυβέρνηση να λέει ότι η επιχειρηματικότητα θα μας βγάλει από την κρίση …

     

    Ο τύπος του δημόσιου υπάλληλου βλέπει το «χρυσό βραχιόλι» να γίνεται χειροπέδες και εκεί που ζούσε σαν άρχοντας σήμερα να είναι ζήτουλας και με ένα κομπιουτεράκι στο χέρι να υπολογίζει ολημερίς τις νέες περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις…

    Όσο για τον τύπο του τηλεοπτικού αστέρα, παρά την κρίση, βλέπει ότι τα καραγκιοζιλίκια ακόμη πουλάνε… ίσως μόνο να χρειάζεται να γίνει λίγο πιο καλλιτεχνικώς!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.