Χρονόμετρο

    Αυτή είναι η Ισλαμική Δημοκρατία;

    Δημοσιεύτηκε στις

    Το βράδυ που εκδηλώθηκε το τουρκικό πραξικόπημα είχε προηγηθεί ένα ιδιαίτερο γεγονός και αυτό ήταν η παγκόσμια σύνοδος της UNESCO στην οποία ελήφθησαν και οι αποφάσεις για εντάξεις μνημείων στον κατάλογο αυτών που αποτελούν παγκόσμια κληρονομιά. Δηλαδή, την ημέρα που είχαμε ένα γεγονός ιδιαίτερο για τον παγκόσμιο πολιτισμό, άρχισε να ξεδιπλώνεται ένα κουβάρι γεγονότων που μόνο πολιτισμένα δεν μπορείς να τα χαρακτηρίσεις. Αναφέρομαι φυσικά στα όσα επακολούθησαν, την επ’ αύριο του πραξικοπήματος – οπερέτα και που μας έφεραν στο μυαλό γεγονότα που διαδραματίζονται στις υπό κατάληψη από τον Ισλαμικό Στρατό χώρες. Τα λυντσαρίσματα, οι προπηλακισμοί, τα βασανιστήρια και εν γένει ο εξευτελισμός των δραστών, αν μη τι άλλο χαρακτηρίζει την ποιότητα της τουρκικής δημοκρατίας, εν έτει 2016. Δεν ξέρω αν πέρασε από το μυαλό σας, αλλά οι εικόνες που βλέπω αυτές τις ημέρες από την Τουρκία, μου θύμισαν εικόνες από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, όπου και τότε οι αιχμάλωτοι πολέμου, και πολλοί από αυτούς αγνοούμενοι στην πορεία, υπέφεραν τα πάνδεινα κατά παράβαση όχι μόνο του Διεθνούς Δικαίου αλλά κάθε έννοιας ανθρωπισμού.

     

    Εκείνο που μας μπερδεύει, είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν είναι ένας «δημοκρατικά» εκλεγμένος ηγέτης, ενώ οι πραξικοπηματίες, «επίορκοι» αξιωματικοί που επιχείρησαν να καταλύσουν την Τουρκική Δημοκρατία. Είναι όμως έτσι;

     

     

     

    Το κύριο χαρακτηριστικό των δημοκρατικών πολιτευμάτων – ουσιαστικά της αστικής δημοκρατίας – είναι ο σεβασμός της μειοψηφίας!!! Είναι το πολίτευμα όπου η μειοψηφία έχει δικαιώματα και αυτά γίνονται σεβαστά. Αυτό ως αρχή διαχέεται σε όλη την κοινωνία και στην εφαρμογή της δικαιοσύνης ως αξίωμα είναι ο σεβασμός των δικαιωμάτων του κατηγορουμένου, ο σεβασμός του φυλακισμένου, όπου τελικά το σύστημα δεν έχει στόχο την εξόντωση του αντιπάλου, αλλά να του δώσει ευκαιρία να επανορθώσει για το κακό που έχει προκαλέσει.

     

    Στην Τουρκία μετά από πολλά χρόνια επανέρχεται το ισλαμικό δίκαιο, αυτό που στηρίζεται ουσιαστικά στον βιβλικό νόμο, «οφθαλμός αντί οφθαλμού», δεν υπάρχει ο παραδειγματισμός, δεν υπάρχει ο συνετισμός, δεν υπάρχει η συγχώρεση, γι’ αυτό το πρώτο θέμα που άνοιξε μετά την ολοκλήρωση της σύρραξης ήταν η επαναφορά της θανατικής ποινής!!!

    Ουσιαστικά στην Τουρκία καταλύεται ακόμη και αυτή η στρεβλή, αυταρχική δημοκρατία που υπήρχε και η χώρα γυρίζει πίσω στο ισλαμικό – οθωμανικό της παρελθόν. Μην ξεχνάτε ότι σημαντικός παράγοντας στο να βγουν οι πολίτες στους δρόμους, ήταν οι προτροπές των μουεζίνηδων που τους καλούσαν από τις μιναρέδες να υπερασπιστούν την «δημοκρατία» τους!!!

     

    Ως εκ τούτου, φαίνεται ότι η χώρα μας περισσότερο από ποτέ άλλοτε, αναδεικνύεται και πάλι ως το σύνορο ανάμεσα στην Δύση και στην Ανατολή, για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά την προσφυγική κρίση. Για να το θέσω διαφορετικά, παρά τις όποιες αδυναμίες και τα φοβερά προβλήματα αντιμετωπίζουμε, είμαστε ένα όριο δημοκρατίας και ένας παράγοντας που θα σχετίζεται όλο και πιο πολύ με τις εξελίξεις μετασχηματισμού της Τουρκίας, σε μια ισλαμικού – οθωμανικού τύπου «δημοκρατία»!!! Ξεκινάει και για μας ένα «παιχνίδι» πολύ ενδιαφέρον, αλλά και άκρως επικίνδυνο!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.