Χρονόμετρο

    Ο Θησέας και ο λαβύρινθος της Ευρώπης

    Δημοσιεύτηκε στις

    Σύμφωνα με τον μύθο, η Αθήνα είχε την υποχρέωση να στέλνει ένα καράβι, με νέους και νέες, στην Κρήτη για τροφή στο τέρας του Μινώταυρου. Ο βασιλιάς Μίνωας για να φυλακίσει αυτό το νόθο παιδί του, ζήτησε από τον Δαίδαλο να χτίσει τον. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Θησέας όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να συνεχίζεται αυτή η θυσία σε αίμα, αποφάσισε να μετέχει στην επόμενη αποστολή της Αθήνας, προς το Μινωικό βασίλειο. Ο Θησέας έφτασε στην Κρήτη και εκεί γνώρισε την βασιλοκόρη Αριάδνη και αγαπήθηκαν, έτσι όταν ήρθε η ώρα να μπει στον λαβύρινθο, για να σκοτώσει το θηρίο, δεν χρειαζόταν μόνο η ανδρεία του, αλλά και κάτι ακόμη για να βρει την έξοδο από το περίπλοκο οικοδόμημα.

     

    Η Αριάδνη του έδωσε τον μίτο, για να του δείχνει τον δρόμο της εξόδου. Η κατάληξη είναι γνωστή, ο Θησέας σκότωσε τον Μινώταυρο και με την βοήθεια του μίτου βγήκε και πάλι στο φως, ζωντανός και νικητής.

     

    Η ιστορία αυτή μπορεί να διαβαστεί, είτε σαν παραμύθι, είτε σαν μύθος. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε μια ωραία ιστορία, περιπέτεια και έρωτα και τίποτα περισσότερο. Στην δεύτερη, πρέπει να αναζητήσουμε τις κρυμμένες αλήθειες που υπάρχουν πίσω από την ιστορία, αν θέλουμε να υπάρχει και η διδακτική εμπειρία. Αυτό που κρύβει ο μύθος είναι ότι όταν κυρίαρχη δύναμη και θαλασσοκράτειρα ήταν η Μινωική Κρήτη, η Αθήνα πλήρωνε το φόρο υποτελείας, όπως εμείς πληρώνουμε σήμερα την Ε.Ε. με τα χρήματα και με ανθρώπινο δυναμικό που εξάγουμε. Όταν όμως ήρθε η ώρα η Αθήνα να αποκτήσει δύναμη ήρθε η ώρα να σπάσει την εξάρτηση, αυτό σε συμβολικό επίπεδο ισοδυναμεί με το να  νικήσει τον Μινώταυρο, γιατί αυτό ήταν το σύμβολο της υποτέλειας, όπως δηλαδή σήμερα η τρόικα και το ΔΝΤ. Όμως, δεν έφτανε μόνο η δύναμη της Αθήνας, έτσι όπως εκφράστηκε στην πάλη με τον τέρας, έπρεπε να έχει κάτι ακόμη για να βγει από τον πολυδαίδαλο λαβύρινθο, αυτό ήταν το ταπεινό νήμα που του πρόσφερε η Αριάδνη.

     

    Ο Θησέας αντιλαμβανόμενος την αξία της προσφοράς της Αριάδνης, δεν την υποτίμησε, την δέχθηκε.  Μεθερμηνευόμενο αυτό στο σήμερα, μας διδάσκει ότι ακόμη και την δύναμη να είχαμε να σπάσουμε την εξάρτηση θα έπρεπε να λυθούν και μια σειρά ζητήματα που θα περιέπλεκαν την υπόθεση, αφού μια κατά μέτωπο, αν και νικηφόρα επίθεση, δεν αρκεί.

     

    Το να πηγαίνει και να ξαναπηγαίνει ο Αλέξης Τσίπρας ή οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας ηγέτης, για «να τα λέει» με τους Ευρωπαίους εταίρους, δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, αν δεν λυθεί πρώτα το εσωτερικό πρόβλημα της Ελλάδας. Πως όμως μπορεί η Ελλάδα να γίνει μια ισχυρή χώρα, αν δεν υπάρξει αναπτυξιακή ανασυγκρότηση; Αυτό ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχτεί με περικοπές, φόρους και με γιγάντωση του δημόσιου τομέα. Γι’ αυτό όλα αυτά τα ταξίδια, οι κορώνες και οι μαγκιές, συνθέτουν απλά ένα θέατρο του παραλόγου, που δεν οδηγεί σε αποτέλεσμα. Εκτός και αν ο στόχος είναι ο κομματικός έλεγχος αυτού του υποτελούς «βασιλείου» που κυβερνάτε από ανόητους «πρίγκιπες»!!!

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης  


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.