Χρονόμετρο

    Ο Μινώταυρος

    Δημοσιεύτηκε στις
    Γράφει ο Θεόδωρος Α. Σπανέλης

    Γράφει ο Θεόδωρος Α. Σπανέλης

     

    Έχετε επιχειρήσει να ανέβετε με ανεμόσκαλα ή να κατέβετε; Είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία όπου ενώ αιωρείσθε στο κενό πρέπει να πατάτε στα σωστά σημεία για να μην πέσετε. Κάπως έτσι είναι και η μνημονιακή Ελλάδα, μια πορεία επάνω σε μια ανεμόσκαλα όπου σε κάθε βήμα κινδυνεύεις να βρεθεί στο κενό…

    Πέρα από τις δυσκολίες που έχει φέρει στη ζωή μας η ίδια η κρίση, καθημερινά τα πράγματα γίνονται χειρότερα εξαιτίας της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αντιληφθεί ότι η ίδια του η δομή, η λειτουργία και η ύπαρξη ναρκοθετεί το μέλλον της χώρας. Είναι ανυπόληπτο, είναι αφερέγγυο και εδώ και δεκαετίες έχει φροντίσει η τύχη της χώρας να βρίσκεται στα χέρια ανθρώπων που δεν το αξίζουν. Στην αγωνία του να συντηρηθεί δεν αλλάζει, δεν απαλλάσσεται από πρόσωπα και πρακτικές που μας τραβάνε προς τα κάτω. Και ενώ η προσπάθεια ανόδου στην ανεμόσκαλα είναι προσπάθεια εξόδου από την κινούμενη άμμο, τελικά κάθε κίνηση που κάνουμε μιας βουλιάζει όλο και περισσότερο στον βούρκο. Το γενικότερο αίσθημα είναι ότι ματαιοπονούμε.

    Να εμπλουτίσουμε τον προβληματισμό, με την άποψη που λέει ότι εμείς τους ψηφίσαμε, εμείς τους δείξαμε ανοχή, εμείς τους στηρίξαμε ακόμη και με την αδράνεια μας, υπάρχει και η πιο πονηρή – ενοχική άποψη, που λέει ότι μαζί τα φάγαμε… Ακόμη και έτσι να είναι – που δεν είναι αλλά… – αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε ενώπιον της αγωνίας επιβίωσης, του καθενός προσωπικά και όλων μαζί συνολικά. Αν και τώρα δεν κάνουμε κάτι, θα μας πάρουν στο λαιμό τους. Τόσο απλά.

    Εδώ είναι που έρχεται το επόμενο ερώτημα, ποιος θα αναλάβει ν’  απαλλάξει τη χώρα απ’ όλο αυτό το σκουπιδαριό; Η Δικαιοσύνη; Δεν νομίζουμε, υπάρχουν δικαστές πρόθυμοι να εργαστούν και να αποκαλύψουν όλη αυτή την ληστεία που συντελέστηκε σε βάρος του δημόσιου πλούτου, τα χέρια τους όμως είναι δεμένα. Ένα πλέγμα νόμων και διατάξεων, δημιούργημα ενός κοινοβουλίου απόλυτα χειραγωγημένου, εμποδίζει σήμερα να απονεμηθεί η δικαιοσύνη. Κι όσοι από τους πολιτικούς βρίσκονται αντιμέτωποι με την Δικαιοσύνη είναι αυτοί που δεν τους χρειάζεται πια το πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτό και τους αντιμετωπίζει όπως τα μεταχειρισμένα χαρτομάντιλα.

    Ακόμη και μια κοινωνική εξέγερση δεν ξέρουμε αν μπορεί να έχει αποτέλεσμα, θα παταχθεί εν τω γεννάσθαι, ενώ οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στην φυλακή με την κατηγορία της «κατάλυσης του πολιτεύματος». Ο άνεργος, άστεγος και πεινασμένος, θα βρεθεί στο ίδιο κελί με τον χρυσαυγίτη.

    Τι μένει λοιπόν; Η απάντηση είναι δύσκολη, υπάρχει όμως και πρέπει να ξεφύγει από τα καθιερωμένα. Εδώ θα φανεί το πόσο ευρηματικοί είμαστε ως Έλληνες… Δεν αρκεί να το επικαλούμαστε, πρέπει και να το αποδεικνύουμε… Σε διαφορετική περίπτωση, η κινούμενη άμμος του μνηνονιακού πεδίου, θα μας καταβροχθίσει σαν ένας σύγχρονος Μινώταυρος.


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.