Χρονόμετρο

    Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες!

    Δημοσιεύτηκε στις

    Η ανάπτυξη του κομματικού κράτους στην Ελλάδα – όπως και σε όλο τον κόσμο – σχετίζεται άμεσα με την ενδυνάμωση του δημόσιου τομέα. Όσο αυξάνονται οι θέσεις εργασίας και ευθύνης στον δημόσιο τομέα της οικονομίας, τόσο θεριεύει και το κομματικό κράτος. Είναι δύο έννοιες απόλυτα συνυφασμένες. Ο κάθε κομματάρχης μπορεί να διορίζει, να χαρίζει συμβάσεις, να διαγράφει πρόστιμα, να νομιμοποιεί αυθαίρετα και να τακτοποιεί υποθέσεις πολιτών εφόσον την ζημιά την πληρώνει το κράτος, δηλαδή όλοι εμείς, αν όλα αυτά είχαν επίπτωση στο δικό του εισόδημα, είναι σίγουρο ότι το σύστημα θα κατέρρεε μέσα σε μια νύχτα.

    Ο κρατικός μηχανισμός κάποτε μπήκε στον τομέα του τουρισμού, με την ξενοδοχειακή αλυσίδα των ΞΕΝΙΑ, αλλά όπως μπήκε έτσι βγήκε. Όταν ο ιδιωτικός τουριστικός τομέας άρχισε να αναπτύσσεται πήρε κεφάλι και ουσιαστικά σήμερα έχει στα χέρια του το 100% του τουρισμού. Εκείνο που έχει μείνει στα χέρια δημόσιων φορέων είναι η τουριστική προβολή, όπου και εδώ δεν είναι όλα ρόδινα. Πάρα πολλοί δήμοι ασκούν τουριστική πολιτική, αφού είναι οι πλέον αρμόδιοι φορείς που έχουν την δυνατότητα να αφουγκράζονται τις αναπτυξιακές ανάγκες του χώρου τους και οφείλουν να πάρουν πρωτοβουλίες. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει πάντα με τις Περιφέρειες και ειδικά με Περιφέρειες όπως η δική μας. Χρόνια τώρα η Περιφέρεια Α.Μ. – Θ. ασκεί τουριστική πολιτική χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, αυτός είναι ο κανόνας. Από εκεί και πέρα υπάρχουν μόνο εξαιρέσεις. Ελάχιστες αλλά υπάρχουν. Πρόσφατο παράδειγμα η θητεία του Γιώργου Παυλίδη και του αντιπεριφερειάρχη Τουρισμού Μιχάλη Αμοιρίδη, όπου ήταν οι μόνοι που είδαν την Περιφέρεια ως ενιαία και αδιαίρετη και έβαλαν σωστές προτεραιότητες. Ουσιαστικά λειτούργησαν ως μάνατζερ που ξέρουν να αξιοποιούν εκεί που πρέπει και με τον τρόπο που χρειάζεται, τους διαθέσιμους πόρους.

    Από εκεί και μετά ξεκίνησε ένας κατήφορος όπου μας έφτασε σε αυτό το αίσχος του σποτ της δήθεν τουριστικής προβολής. Είναι προφανές ότι λειτουργούν ως κομματάρχες και δεν μπορούν να δουν ότι η Κομοτηνή είναι το διοικητικό κέντρο της Περιφέρειας και τίποτα περισσότερο και η Θάσος είναι η ναυαρχίδα του τουρισμού και ποτέ δεν θα γίνει διοικητικό κέντρο. Και μια και στην υπόθεση ανακατεύτηκαν και οι καφέδες, εδώ ταιριάζει το γνωστό σλόγκαν, «έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες του»!!! Πώς να το κάνουμε;

    Για σκεφτείτε αν αύριο ζητούσε η Θάσος να γίνει το διοικητικό κέντρο της Περιφέρειας δεν θα προκαλούσε γέλιο; Ε, το ίδιο ισχύει και για περιοχές που είναι έξω από τον τουριστικό χάρτη να θέλουν να εκτοπίσουν τα τουριστικά σημεία υψηλού ενδιαφέροντος. Όταν όμως λειτουργεί κανείς με την λογική του κομματάρχη και αδιαφορεί για το αποτέλεσμα, κάτι που συμβαίνει κατά κύριο λόγο στον δημόσιο τομέα, δημιουργεί ένα μείγμα πολιτικής που χωράει τα πάντα εκτός από αυτά που έχουν αξία και μπορούν να εξελιχθούν σε ακόμη πιο δυνατούς πόλους!!! Γιατί η αλήθεια αυτή είναι, η Θάσος, η Κεραμωτή, οι Αμμόλοφοι, το Φαλακρό πλημμυρίσουν από κόσμο κερδισμένες να βγουν και οι άλλες περιοχές, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.