Χρονόμετρο

    Όταν τελειώνουν τα ωραία λόγια…

    Δημοσιεύτηκε στις

    Μετράει ήδη αντίστροφα ο χρόνος για να ανοίξουν οι κάλπες και την Κυριακή το βράδυ θα γνωρίζουμε τις επιλογές των δημοτών για το μέλλον του Δήμου Καβάλας. Από τώρα και μέχρι εκείνη τη στιγμή, που θα φτάσουμε μπροστά στην κάλπη, είναι ο χρόνος που πάρα πολλοί συμπολίτες μας θα αφιερώσουν λίγα λεπτά για να σκεφτούν και να συζητήσουν το τι θα ψηφίσουν. Αυτή τη φορά το ερώτημα είναι πιο βασανιστικό από ποτέ άλλοτε κι αυτό όχι γιατί υπάρχουν 8 υποψήφιοι δήμαρχοι, ούτε γιατί υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές προτάσεις για το δήμο Καβάλα, αλλά γιατί τώρα, μετά τα όσα περάσαμε τα τελευταία 4 χρόνια, δεν επιτρέπονται επιπόλαιες αποφάσεις.

     

    Είναι μια δύσκολη απόφαση. Η Καβάλα ευτύχησε τα τελευταία σαράντα χρόνια να γνωρίσει δύο πολύ σημαντικούς δημάρχους, δύο γίγαντες της αυτοδιοίκησης με υπερβολική αγάπη για τον τόπο τους, όπου μπροστά τους οι επόμενοι έμοιαζαν με καρικατούρες δημάρχων!!! Είναι οι αείμνηστοι, Ευάγγελος Ευαγγελίου και Λευτέρης Αθανασιάδης… Μεταξύ τους υπήρχαν πολλές διαφορές, υπήρχε όμως και ένα κοινό, το πάθος τους για την Καβάλα, που τους έκανε να μην τσιγκουνεύονται χρόνο, δυνάμεις και διάθεση… Κάτι που δεν χαρακτηρίζει όλους τους υπόλοιπους… Να μιλήσουμε για τον απερχόμενο δήμαρχο που μόλις πατήσει το πόδι του στην Καβάλα, κοιτάει πότε είναι το επόμενο ταξίδι του για Βρυξέλες;

    Σήμερα οι καβαλιώτες περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γνωρίζουν ότι η πόλη έχει ανάγκη από έναν άλλον Ευαγγελίου και έναν άλλο Αθανασιάδη και αυτόν αναζητούν μεταξύ των υποψηφίων. Διαπιστώσουν καθημερινά ότι η πόλη ζει μια έντονη παρακμή, παρά τις περί του αντιθέτου ανακοινώσεις και μεγαλοστομίες… Γνωρίζουν τι έχει ανάγκη η πόλη και αναζητούν το νοικοκύρη που θα βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, που θα δουλέψει χωρίς να φοβάται μη κάνει ρυτίδες. Ξέρουν καλά, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ο επόμενος δήμαρχος δεν χρειάζεται να έχει πτυχία και περγαμηνές – μην ξεχνάμε ότι και ο Αθανασιάδης δεν πήγε πανεπιστήμιο-, αλλά όρεξη και αγάπη για την δουλειά, να ξυπνάει χαράματα και να κοιμάται μετά τα μεσάνυχτα, να τον χάσουν οικογένεια και φίλοι, να σηκώσει τα μανίκια, να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και όσα ήξερε να τα ξεχάσει…

     

    Η πόλη έχει ανάγκη κάποιον που δεν θα αναζητεί ζεστές πολυθρόνες και αρωματικό τσάϊ με  σοκολατάκια Βρυξελών, δεν θα είναι τζιτζιφιόγκος αλλά της δουλειάς, αυτός που θα είναι στο πόδι όταν ξεκινάει η καθαριότητα και όταν θα πηγαίνουν οι υπάλληλοι στις δημοτικές υπηρεσίες θα τον βρίσκουν εκεί… και δεν θα τους βρίσκει… Αυτός που θα είναι δίπλα στους πολίτες όποτε τον χρειάζονται!

     

    Ζητάνε πολλά; Ναι, είναι η απάντηση! Η εποχή με τα ωραία λόγια τελείωσε, ήρθε η ώρα για έργα, η πόλη έχει ανάγκη κάποιον που θα την υπηρετεί με πάθος και αφοσίωση και αυτόν πρέπει να βρει!

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.