Χρονόμετρο

    Το τέλος της ιδιοκτησίας; Και όχι μόνο!

    Δημοσιεύτηκε στις

    Δεν ξέρω αν το έχετε διαπιστώσει αλλά οδεύουμε με πολύ γρήγορους ρυθμούς προς το τέλος του πραγματικού κόσμου. Εντάξει δεν έρχεται η συντέλεια του κόσμου, ακόμη, αλλά σίγουρα το τέλος αυτού του κόσμου που γνωρίζαμε έρχεται, καθώς τα πάντα τείνουν να γίνουν ψηφιακά.

     

    Δεν θα σχολιάσω το τέλος του πραγματικού χρήματος και την αντικατάστασή του από το πλαστικό, στην ουσία ψηφιακό, αυτό το αφήνω για άλλη φορά, αλλά θα μείνω στο πως η ψηφιακή εποχή τείνει να εξαφανίσει την έννοια της ιδιοκτησίας με την έννοια της προσόδου και μαζί με αυτήν το παραδοσιακό εμπόριο. Κάθε χρόνο αυξάνει όλο και πιο πολύ ο τζίρος που γίνεται από τα ψηφιακά καταστήματα, εκεί όπου οι αγορές γίνονται μέσω διαδικτύου εις βάρος των πραγματικών καταστημάτων. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά τα προϊόντα στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να τα βρει πολύ πιο οικονομικά. Σταδιακά η εμπορική αξία των ακινήτων θα μειώνεται, ενώ η αξία των ψηφιακών καταστημάτων θα αυξάνει.

     

    Τι χάνεται με αυτή την εξέλιξη; Μειώνεται δραματικά η εμπορική κίνηση στα καταστήματα, τα οποία ήδη βάλλονται από την υψηλή φορολογία, αλλά σιγά – σιγά και η κοινωνικότητα που αναπτύσσεται γύρω από την αγορά.

     

    Σαφώς και τα ψηφιακά καταστήματα έχουν πολύ μικρότερο λειτουργικό κόστος και γι’ αυτό μπορούν και πουλάνε φθηνότερα. Τι είναι όμως αυτό που δεν μπορούν να προσφέρουν τα ψηφιακά καταστήματα και γενικότερα οι πωλήσεις μέσα από τα διαδίκτυο; Μα φυσικά, ανθρώπινη σχέση και ζεστασιά.

     

    Ένα χαρακτηριστικό του ανατολικού καπιταλισμού, αυτού που εν πολλοίς χάθηκε μετά την τουρκοποίηση της Μ. Ασίας μετά τον διωγμό Ελλήνων και Αρμενίων, είναι το παραδοσιακό παζάρι, το οποίο δεν είχε σκοπό μόνο να μειώσει την τιμή αλλά βοηθούσε να έρθουν πιο κοντά ο πωλητής και ο αγοραστής με την συζήτηση που γινόταν για το προς πώληση προϊόν.

     

    Με τον καιρό αναπτυσσόταν μια καλή σχέση ανάμεσα στον πωλητή και τον καταναλωτή που έφτασε μέχρι του σημείου η συζήτηση να γίνεται πιο προσωπική και γιατί όχι και πιο φιλοσοφική, για τη ζωή γενικότερα και τις δυσκολίες της. Μπορεί και σήμερα το ψηφιακό κατάστημα να ξέρει τις προτιμήσεις μας με βάση τα όσα έχουμε αγοράσει στο παρελθόν, κάτι που κατείχε και ο παραδοσιακός έμπορος, δεν μπορεί όμως να προσφέρει την συζήτηση που γίνεται στην ώρα της αγοραπωλησίας, την οποία το ταλέντο των παλιών εμπόρων ήταν να την κάνουν ουσιαστική.

     

    Είναι φανερό ότι ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς σε 10 – 20 χρόνια θα έχει εξαφανιστεί, το μόνο που μπορεί να ορθώσει εμπόδια είναι το εμπόριο να ξαναγυρίσει στις παραδοσιακές του αξίες, διαφορετικά μαζί του θα χαθούν πολλά και το σημαντικότερο από αυτά δεν είναι βέβαια η αξία των ακινήτων, αλλά η ανθρώπινη επαφή.

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.