Για πολλές δεκαετίες οι παραμεθόριες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, αποτελούσαν όχι απλά τις εσχατίες της ελληνικής επικράτειας, αλλά και την μεθόριο για το σύνολο του δυτικού κόσμου. Όσοι έζησαν εκείνην την εποχή του ψυχρού πολέμου περιγράφουν καταστάσεις που σήμερα μας φαίνονται αδιανόητες, απαγορεύσεις, κατάσκοποι, παρακολουθήσεις και πολλά άλλα. Κι όμως για πενήντα χρόνια ήταν μια πραγματικότητα και όσον αφορά τον εσωτερικό καταμερισμό πλούτου και ισχύος, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το αθηναϊκό κέντρο.
Τα τελευταία 20 χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην και ήδη διαμορφώνεται μια κατάσταση και στους δύο άξονες, ανατολή – δύση και βοράς – νότος που σε βάθος χρόνου θα διαμορφώσει εντελώς νέα δεδομένα για την οικονομία. Για παράδειγμα ο «Βαλκανικός δακτύλιος» για τον οποίο γράφαμε πριν από λίγες ημέρες, ουσιαστικά είναι ένα πλέγμα αξόνων μεταφοράς που σε πλήρη ανάπτυξη θα έρθει να ανοίξει νέους δρόμους, οι οποίοι θα συνδέουν το Αιγαίο με την Αδριατική, την Μαύρη Θάλασσα – παρακάμπτοντας – και φυσικά με την κεντρική Ευρώπη. Το κανάλι δε που θα ενώσει την Θεσσαλονίκη με τον Δούναβη, θα συνδέσει το Αιγαίο με τις εκβολές του Ρήνου στο Άμστερνταμ και φυσικά με τις ακτές της Ρουμανίας στην Κωνστάντσα. Ήδη από την Εγνατία Οδό διακινείται το μεγαλύτερο μέρος των οδικών φορτίων Ανατολής Δύσης και παράλληλα με τους αγωγούς φυσικού αερίου που κατασκευάζονται και προγραμματίζονται σε σύντομο χρονικό διάστημα να ξεκινήσουν, θα προκύψει ένα πλέγμα σχέσεων μεταφορών και ενέργειας, στην καρδιά του οποίου θα βρίσκεται η Μακεδονία.
Υποστηρίζουν μερικοί ότι όλα όσα έγιναν μέχρι σήμερα στη χώρα μας, είχαν ως στόχο να παραδώσουμε την εκμετάλλευση των εθνικών πόρων στους δανειστές μας, λάθος, αυτό δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή για την διαμόρφωση ενός νέου ρόλου για το σύνολο της Βαλκανικής. Το νέο τείχος που σηκώνεται ανάμεσα στην Δύση και τη Ρωσία, έχει ως στόχο να την κρατήσει έξω από αυτόν τον σχεδιασμό.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ είναι απόλυτα παραδομένη στις επιταγές αυτού του σχεδιασμού και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το ίδιο θα πράξει και η κυβέρνηση της ΝΔ. Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη στιγμή είναι το γεγονός ότι απέναντι σε όλα αυτά, εμείς αντιτάσσουμε ένα πολιτικό λόγο αναχρονιστικό, μιλάμε με όρους ιστορίας, από τον Μέγα Αλέξανδρο μέχρι τους Μακεδονομάχους και αυτό δεν προσφέρει τίποτα στο να διαχειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο τις νέες προκλήσεις.
Σίγουρα ανυψώνουν το φρόνιμα, αναμφίβολα ακούν μια πίεση στην κυβέρνηση, αλλά επί της ουσίας τίποτα περισσότερο. Δεν υπάρχει καμία επεξεργασμένη πολιτική και απλά υπογράφουμε συμφωνίες που μας φέρνουν.
Η απουσίας μιας επεξεργασμένης πολιτικής, μεταθέτει επίσης ένα μεγάλο βάρος ευθύνης στις τοπικές εξουσίες, περιφέρειες, δήμους και κοινωνικούς φορείς στους οποίου ασκούνται σοβαρές πιέσεις, τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης που θέλει να δείχνει καλό πρόσωπο αλλά και από τις πολυεθνικές που έχουν ρίξει και θα ρίξουν τεράστια κεφάλαια, καθώς επενδύουν σε αυτό τον τεραστίων διαστάσεων γεωπολιτικό σχεδιασμό!!!
Η δημαρχιακή θητεία της Δήμητρας Τσανάκα ξεκίνησε με την διαχείριση μιας μεγάλης κρίσης, αυτής που ανέκυψε με το θέμα του εβραϊκού μνημείου και απ’ όσο γνωρίζω πέρασε πολύ δύσκολα εκείνη την εποχή. Νομίζω ότι η κρίση που θα διαχειριστεί τους επόμενους μήνες και σχετίζεται με όλα τα παραπάνω θα έχει και μεγαλύτερη ένταση και φυσικά μεγαλύτερες πιέσεις και σε αυτό το σκηνικό θα κλείσει την πενταετία 2014 – 2019. Ελπίζω να κάνω λάθος.
Θεόδωρος Αν. Σπανέλης
Δημοσιεύτηκε στις
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.