Χρονόμετρο

    Οι τρεις εκλογές και οι ελπίδες

    Δημοσιεύτηκε στις

    Όταν είσαι στην εφηβεία τα πράγματα είναι εύκολα, για όλα φταίνε οι άλλοι και αν αποφασίσεις να κάνει την επανάστασή σου έχεις την εντύπωση ότι είσαι πάρα πολύ κοντά να αλλάξεις τον κόσμο. Βέβαια, όταν αρχίσεις να τρως την μια «σφαλιάρα» μετά την άλλη, καταλαβαίνεις ότι οι γονείς σου δεν είναι οι «κακοί» που νόμιζες και ότι η κόλαση είναι εκεί έξω, με όλους αυτούς που θέλουν να σε κοροϊδέψουν και να σε κατασπαράξουν. Τότε έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι είσαι μόνος στον κόσμο – πια – αρχίζεις να ενηλικιώνεσαι και σε κάθε έναν που σε πλησιάζει δεν μπορείς να βλέπεις τον «πατέρα» σου ή την «μητέρα» σου. Γιατί απλά θέλουν να σε εκμεταλλευτούν.

     

    Αυτό που συμβαίνει στον καθένα ξεχωριστά μπορεί να συμβεί και με μια κοινωνία, στο σύνολό της, οπότε η άρνηση της ενηλικίωσης, την καθιστά εύκολο θύμα σε κάθε είδους «ελκυστικά προϊόντα» και «σαγηνευτικά λόγια»!!! Δεν ξέρω πως θα δουν και πως θα αξιολογήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος την εποχή που ζούμε, από το 2009 και μέχρι σήμερα και πως θα κρίνουν την στάση των πολιτών απέναντι στα γεγονότα. Το 2009 ήταν φανερό ότι η κρίση θα περνούσε τον Ατλαντικό και οι διαβεβαιώσεις του Γιώργου Αλογοσκούφη περί θωρακισμένης οικονομίας ήταν παραμύθια για τους αφελείς. Αντί λοιπόν να σκεφτούμε και να πράξουμε ανάλογα, μας συνέφερε να πιστέψουμε το «λεφτά υπάρχουν», γιατί αυτό θα μας απάλλασσε από την ανάγκη να αλλάξουμε και να γίνουμε πιο καχύποπτοι, πιο δύσπιστο και πιο αποτελεσματικοί… Το 2012, ήδη είχαμε το πρώτο μνημόνιο, αλλά η υπόσχεση του «Ζάππειου», ότι θα τελειώσουμε με αυτό, έδωσε μια νέα ευκαιρία στην «ελπίδα»… Έτσι ήρθε και το δεύτερο μνημόνιο. Το 2015 δεν θα σκίζαμε μόνο το μνημόνιο αλλά θα διαγράφαμε και το χρέος… Τώρα δεν έχουμε απολέσει μόνο την ελπίδα, αλλά με το παρατεταμένο μαρτύριο της διαπραγμάτευσης, θα νοιώσουμε λύτρωση όταν θα έρθει το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο!!!

     

    Πόσο έχουμε καταλάβει ότι, αν δεν πατήσουμε στα πόδια μας, αν δεν διαχειριστούμε με περισσότερη υπευθυνότητα τη ζωή μας και ως μέρος αυτής και την ψήφο μας θα συνεχίσουμε να υποκύπτουμε στην γοητεία του λαϊκισμού, με την απογοήτευση να διαδέχεται τον πρώτο ενθουσιασμό, μέχρι να βρεθεί ο επόμενος που θα μας παραμυθιάσει. Αυτό είναι μια αλληλουχία χωρίς τέλος και το μόνο που μπορεί να την σταματήσει είναι να αρχίσουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας και το πρώτο βήμα είναι να γνωρίζουμε τι πραγματικά συμβαίνει, όσο σκληρή και αν είναι η πραγματικότητα και να κλείσουμε τα αυτιά στα «όμορφα τα λόγια τα μεγάλα» που είπε και ο ποιητής…

     

    Θεόδωρος Αν. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.