Ποιος παίζει με τα νεύρα μας; Αυτή η σκέψη περνάει από το μυαλό μου βλέποντας τις τελευταίες ημέρες τα κυβερνητικά φερέφωνα να μας βομβαρδίζουν με «καλές» ειδήσεις. Η αρχή έγινε με το πρωτογενές πλεόνασμα και επειδή τους φάνηκε πολύ καλή είδηση, την επαναφέρανε με ακόμη μεγαλύτερο ποσό… απόδειξη ότι η σκληρή πολιτική αποδίδει άρα δεν χρειάζεται να τους τιμωρήσουμε στις εκλογές του Μαίου…
Επειδή όμως καταλάβαιναν ότι οι «καλές ειδήσεις» είναι καλές μόνο αν αφορούν την τσέπη του κάθε Έλληνα, άρχισαν οι ειδήσεις να αποκτούν και κοινό στόχο, «target group» όπως μας λένε οι νεοφώτιστοι της επικοινωνίας, έτσι ήρθε η καλή είδηση για τους ένστολους και τις άκυρες περικοπές στους μισθούς τους, ακολούθησε η δικαστική απόφαση για το χαράτσι… και σίγουρα έπονται και άλλες!!!
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εν εξελίξει επικοινωνιακό παιχνίδι προκειμένου να μας πείσουν ότι οι θυσίες μας έχουν πιάσει τόπο, οπότε δεν πρέπει να βαρυγκωμούμε και να αναζητούμε εκδίκηση μέσα από την κάλπη, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα χάσουμε και αυτά που μπορούμε να κερδίσουμε…
Λυπάμαι, αλλά δεν τους πιστεύω, γιατί αυτή η πρόωρη Άνοιξη των προσδοκιών ενόψει των εκλογών του Μαΐου, δεν είναι Άνοιξη, αλλά Αλκυονίδες ημέρες, γιατί μετά τις εκλογές, αν όλα πάνε καλά για τους κυβερνώντες, θα βρουν τον τρόπο να τα πάρουν πίσω. Θα επισείουν πάλι τον φόβο μιας χρεωκοπίας, μιας στάσης πληρωμών, μιας εξόδου από το ευρώ, για να μας αναγκάσουν και πάλι να καταπιούμε το πικρό ποτήρι…
Δεν τους πιστεύω, όχι επειδή δεν θέλω να πιστέψω ότι πάμε προς το καλύτερο, αλλά γιατί δεν βλέπω στα βασικά σημεία που κρίνεται η ανάπτυξη και η πρόοδος μιας χώρας να έχει γίνει ουσιαστική αλλαγή. Για παράδειγμα μπορεί η εργατική νομοθεσία να έχει γίνει πιο «ρεαλιστική», όμως σοβαρές επενδύσεις δεν έγιναν… Η γραφειοκρατία που είναι ένας μεγάλος βραχνάς, δεν έχει μειωθεί, απεναντίας με τους αλλοπρόσαλλους νόμους που ψηφίζουν έχει γίνει πιο περίπλοκη. Για την διαφθορά δεν μπορώ να πω τίποτα, γιατί δεν την έχουν αγγίξει καν και αν βρέθηκαν μερικοί κατηγορούμενοι είναι για επικοινωνιακούς λόγους, για να ικανοποιηθεί το πεινασμένο και φιλοθεάμον κοινό. Για το κρίσιμο μέγεθος της απασχόλησης τι να πει κανείς, έχουμε μείνει με τις εξαγγελίες στο χέρι, και την ελπίδα της απασχόλησης να έχει μετατεθεί για ένα απώτατο μέλλον…
Αν θέλετε σε τελική ανάλυση όλη αυτή η φασαρία που γίνεται για τους φόρους είναι ένα ψευδοδίλλημα, γιατί κάθε συγκροτημένο κράτος που θέλει να έχει έναν σοβαρό δημόσιο τομέα οφείλει να βάζει φόρους… Όχι ως χαράτσια ή κεφαλικούς φόρους, αλλά ως ανταποδοτικές εισφορές για υπηρεσίες που παράσχει. Η απουσία φορολογικής πολιτικής παραπέμπει σε μπανανία… και επιπλέον σε μια χώρα που έχει ανάπτυξη και πρόοδος το τελευταίο που πρέπει να απασχολεί τους πολίτες είναι οι φόροι!!!
Θεόδωρος Α. Σπανέλης
Δημοσιεύτηκε στις 0
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
