Χρονόμετρο

    Απλοποίηση

    Δημοσιεύτηκε στις

    Τα τελευταία χρόνια, ένεκα οικονομικής κρίσης, έχουν αυξηθεί οι επαίτες στους δρόμους και μάλιστα μια ιδιαίτερη κατηγορία που είναι οι επαίτες που δήθεν πουλάνε και κάτι, κάτι χαζοκινέζικα μπρελόκ με φωτάκια και αστεράκια, όπου για να τους ξεφορτωθείς τους δίνεις ότι ψιλά έχει στην τσέπη και φεύγουν. Πολλές φορές όταν καθίσεις σε ένα καφέ και έχεις μια σοβαρή συζήτηση, είσαι αναγκασμένος κάθε τρείς και λίγο να σταματάς για να τους απαντήσεις ότι δεν θέλεις στυλό ή χαρτομάντηλα ή για να δώσεις ότι έχει στην τσέπη σου. Το «όχι» το λες δύσκολα, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές γιατί σκέπτεσαι ότι πίσω από αυτά τα χαρτομάντιλα κρύβεται μια δραματική ιστορία. Πολλοί είναι αυτοί που αφού τελειώσει το επίδομα ανεργίας, αφού πουλήσουν τα ασημικά και τα κεντήματα, βγαίνουν στους δρόμους για να ζητιανέψουν, για να μην τους αναγνωρίσουν γνωστοί τους, αναγκάζονται και πάνε σε γειτονικές πόλεις!

    Κατηγορούμε τους Γερμανούς για πολλά και όχι άδικα, αλλά υπάρχουν μερικές φορές που η πρακτικότητα του πνεύματός τους, ξαφνιάζει. Στο Δήμο Βερολίνου, έχει καθιερωθεί ότι όποιος είναι μακροχρόνια άνεργος και θέλει να στήσει μια υπαίθρια επιχείρηση, να πουλάει κάστανα, καλαμπόκια ή οτιδήποτε άλλο της εποχής το μόνο που χρειάζεται είναι μια αίτηση στην αρμόδια δημοτική επιχείρηση και παίρνει αμέσως την άδεια. Από εκεί και πέρα δεν χρειάζεται να κάνει έναρξη στην εφορία, δεν χρειάζεται να συντηρεί λογιστικά βιβλία, να μαζεύει παραστατικά, να υποβάλει δήλωση ΦΠΑ και όλα τα συμπαρομαρτούντα.  Ωθούν έτσι ένα άνεργο χωρίς πολλές διατυπώσεις να στήσει μια επιχείρηση και να βγάλει ένα μικρό μεροκάματο.

    Πόσα μπορεί να κερδίσει κάποιος πουλώντας κάστανα ή καλαμπόκια; 50 ευρώ την ημέρα; Αν βγάλεις το κόστος της πρώτης ύλης και τα σχετικά, θα του μείνουν 25 – 30 ευρώ στο χέρι και αυτά όχι κάθε μέρα. Μετά βίας θα συγκεντρώσει ένα ποσό 500 ευρώ το μήνα, αρκετά όμως για να μπορέσει να ζήσει. Η μοναδική υποχρέωση που έχει είναι να υποβάλει μια φορολογική δήλωση στο τέλος του χρόνου, τίποτα άλλο!!! Σε αυτές τις περιπτώσεις κανείς δεν τολμάει να μιλήσει για φοροδιαφυγή γιατί προέχουν άλλα πράγματα!

     

    Αυτό που είναι αναγκαίο να υπογραμμιστεί είναι ότι από μόνη της η οικονομική κρίση έχει κάνει την ζωή μας πιο δύσκολη, για τους πιο αδύνατους έχει γίνει τραγική. Ο δημόσιος χώρος έχει γίνει πλατεία «κλαύθμωνος». Δύσκολη όχι μόνο από την οικονομική κρίση, αλλά και με τον τρόπο που λειτουργεί το ελληνικό κράτος, το οποίο νοιώθει να υπάρχει, μέσα από την δημιουργία βασάνων στους πολίτες του. Η καθημερινή επαφή με τους «λειτουργούς» του δημοσίου είναι πολλές φορές ένα βασανιστήριο.

     

    Περιμένω την ημέρα που δεν θα ρίχνουν χειροβομβίδες στις δημόσιες υπηρεσίες αλλά θα αναρτούν ταμπέλες που θα γράφουν ότι για πολλά χρόνια ήταν τόποι μαρτυρίου των χτυπημένων από την κρίση και την σαδιστική διάθεση του πολιτικού συστήματος, ελλήνων πολιτών!!!

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.