Χρονόμετρο

    Στο αλβανικό μέτωπο: Ανακωχή λόγω ελληνικής γλώσσας!!!

    Δημοσιεύτηκε στις

     Δύο επεισόδια με διαφορά περίπου 70 χρόνια

    Η παρακάτω ιστορία είναι μια σπάνια περίπτωση κατά την οποία η ελληνική γλώσσα στάθηκε η αφορμή για ανακωχή σε περίοδο πολέμου!!! Πολλά έχουν γραφτεί για την δύναμη της ελληνικής γλώσσας, ποτέ όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι θα γινόταν η αφορμή για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Στο περιστατικό που θα περιγράψουμε και το οποίο μας το μετέφερε ο γνωστός δικηγόρος και φιλίστωρ της τοπικής ιστορίας, Θόδωρος Λυμπεράκης, από το Πράβι, έλαβε χώρα σε δύο διαφορετικούς χρόνους, η πρώτη πράξη συνέβη στον πόλεμο της Αλβανίας, η δεύτερη πριν από μερικά χρόνια, από σήμερα.

    Πρώτη πράξη

    Το 1941 έγινε ένα περιστατικό που οδήγησε σε ανακωχή και σταμάτημα των εχθροπραξιών ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα… «Από μαρτυρία του ηλικιωμένου Παναγιώτη  Στεργιόπουλο από την Ελευθερούπολη μάθαμε πως ένας γείτονας του που ήταν στο Αλβανικό μέτωπο, του είχε διηγηθεί πως ενώ πολεμούσαν τους Ιταλούς, άκουσαν από απέναντι να μιλούν Ελληνικά, οπότε σταμάτησαν οι πυροβολισμοί και ρώτησαν τους απέναντι τι ζητάνε με τους εχθρούς… Εκείνοι τους  απάντησαν: «Εμάς ρωτάτε; Εσείς τι ζητάτε με τους εχθρούς;»!!! Επειδή κανείς δεν μπορούσε να δώσει απάντηση, συμφώνησαν ανακωχή  και συναντήθηκαν για να καταλάβουν τι συμβαίνει…  Τελικά, δεν πολέμησαν μεταξύ τους, γιατί οι «απέναντι» ήταν Έλληνες της Καλαβρίας, οι οποίοι μιλούσαν μια γλώσσα διάφορη από την ιταλική, αλλά δεν γνώριζαν τι γλώσσα, είχαν την εντύπωση ότι ήταν μια δική τους τοπική διάλεκτος!!! Όταν κατάλαβαν έδωσαν τα χέρια και χώρισαν χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα από εκείνη τη στιγμή και μετά…

     

    Δεύτερη πράξη

     

    Πριν μερικά χρόνια ο πολιτιστικός σύλλογος Ελευθερούπολης, έκανε μια εκδρομή στην νότιο Ιταλία, με σκοπό να επισκεφτεί τα ελληνόφωνα χωριά. «Όταν φτάσαμε στην Καλαβρία με την εκδρομή που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ελευθερούπολης στην Ιταλία πριν 5-6 χρόνια επικοινωνήσαμε εκεί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μπόβα Μαρίνα» μας λέει ο κ. Λυμπεράκης και προσθέτει ότι « είναι περιοχή Ελληνόφωνη με 5.000 περίπου κατοίκους, έχουν ένα πολύ ωραίο εντευκτήριο και πνευματικό κέντρο με ελληνικές σημαίες, όταν καθίσαμε να μιλήσουμε και να γνωριστούμε  ο δήμαρχος της πόλης μας είπε την ίδια ιστορία από το αλβανικό μέτωπο, αλλά από την ανάποδη πλευρά.  Όπως μας είπε το  ήξεραν πια  και αυτοί  ότι μιλούσαν αρχαία ελληνικά γιατί  είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων,  δεν είναι μεσαιωνικοί Έλληνες που αποίκισαν το Σαλέντο – από την μεριά του Ιονίου-, μετά την Άλωση, αυτοί είναι από την αρχαιότητα εκεί στην Καλαβρία. Μιλούσαν οι παλαιότεροι ελληνικά αλλά δεν ξέρανε ότι αυτή ήταν η Ελληνική γλώσσα. Όπως οι Πόντιοι μιλούσαν μια γλώσσα, όμως δεν ξέρανε ότι η γλώσσα που μιλούσαν ήταν η Ελληνική όπως λέει στο βιβλίο του ο Ομέρ Ασάν. Μιλούσαν μια γλώσσα που δεν την καταλάβαινε ο υπόλοιπος πληθυσμός. Πήγαν λοιπόν στο αλβανικό μέτωπο  και ακούν απέναντι ελληνικά και γίνεται αυτή η στιχομυθία που περιέγραψα,  συναντιούνται και χωρίζουν χωρίς να πολεμήσουν. Ο Μουσολίνι, όπως μάθαμε αμέσως μετά, εκτέλεσε 100 άτομα από αυτούς για εσχάτη προδοσία διότι δεν πολέμησαν  τους Έλληνες. Αυτοί όταν άκουσαν τη γλώσσα τους θεώρησαν ότι είναι συγγενείς. Αυτή την ιστορία την ακούσαμε στο ίδιο ταξίδι από δυο πλευρές, όταν πηγαίναμε μας την είπε ο συμπολίτης μας και όταν φτάσαμε μας την είπε ο δήμαρχος της Μπόβα Μαρίνα.

     

    Για την μεταφορά

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.