Από το κλειστό κολυμβητήριο στο «Απόστολος Μαρδύρης» και στα καμπ του Εσκή Καπου και του στρατοπέδου «Ασημακοπούλου»
Πριν από έναν χρόνο, η Καβάλα έμπαινε για τα καλά στο κάδρο του προσφυγικού ζητήματος. Από τις 23 Φεβρουαρίου 2016, ήταν γνωστό ότι το πλοίο «NISSOS MYKONOS» θα αποβίβαζε περίπου 1.000 πρόσφυγες στο λιμάνι «Απόστολος Παύλος» και με τα σύνορα στην Ειδομένη να κλείνουν, η «καυτή πατάτα» έπεφτε στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Σε ευρεία σύσκεψη στο δημαρχείο Καβάλας, με τη συμμετοχή όλων των δημάρχων, του αντιπεριφερειάρχη Καβάλας, Θ. Μαρκόπουλου και της Αστυνομίας τονίζεται ότι οι ροές προσφύγων θα είναι συνεχείς.
Αρχικά, η Αστυνομία προτείνει την περίφραξη χώρου στο λιμάνι και να προχωρήσει σε ανάσχεση των προσφύγων για ένα 24ωρο, όμως ο εγκλωβισμός δεν αρέσει σε κανέναν και συζητούνται άλλες λύσεις, αφού απορρίπτονται χώροι που βρίσκονται εντός των αστικών ιστών των τριών δήμων (Καβάλα, Ελευθερούπολη, Χρυσούπολη), όπως και το παλιό νοσοκομείο, που είναι σε άθλια κατάσταση.
«Κύριοι, έχουμε πόλεμο», αναφέρει ο Δήμαρχος Νέστου, Βαγγέλης Τσομπανόπουλος, ο οποίος αποκλείει ότι τα ΚΑΑΥ Κεραμωτής μπορούν να σηκώσουν τόσο μεγάλες ροές προσφύγων.
Οι πρόσφυγες αποβιβάζονται και ακολουθούν σκηνές αλλοφροσύνης στο λιμάνι «Απόστολος Παύλος», μέχρι η δήμαρχος Καβάλας, Δήμητρα Τσανάκα, πάρει την απόφαση να μεταφερθούν στο κλειστό κολυμβητήριο.
Εκεί, παραμένουν για τρεις ημέρες κι ενώ αρχικά γίνεται λόγος για μεταφορά τους στην Ειδομένη με λεωφορεία, οι πρόσφυγες αρνούνται και μια ομάδα 300 ατόμων με ότι υπάρχοντα κουβαλούν στο οδοιπορικό τους κινείται προς το κέντρο της πόλης (μεταξύ των οποίων γυναικόπαιδα, άτομα με αναπηρίες κ.α.), ενώ άλλοι παραμένουν στον προαύλιο χώρο του «Ανθή Καραγιάννη», περιμένοντας μερικά ευχάριστα νέα και αλληλεγγύη.
Έπειτα από πολλές διαβουλεύσεις, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Καβάλας, Άγγελος Τσατσούλης, πείθεται ότι οι πρόσφυγες πρέπει να «μετακομίσουν» στο «Απόστολος Μαρδύρης».
Για έναν μήνα, οι πρόσφυγες παραμένουν στο εκθεσιακό κέντρο, με τον δήμο και τους απλούς πολίτες της Καβάλας να δείχνουν την ανθρωπιά τους, μια και οι υπάλληλοι προσφέρουν καθημερινά συσσίτιο, ενώ απλοί πολίτες κάτι από το υστέρημά τους (ρούχα, τρόφιμα). Επιπλέον, δεν λείπουν οικογένειες, που φροντίζουν να πάρουν στα σπίτια τους κάποιους από τους πρόσφυγες, που αποβιβάζονται στην Καβάλα μέσα σε αυτό το διάστημα, με την προσφορά των τοπικών αρχών να γίνεται γνωστή στο πανελλήνιο. Άλλοτε με τις ενέργειες της δημοτικής αρχής και άλλοτε με τη Διασυλλογική Κίνηση για την υποστήριξη προσφύγων, που «στρατοπεδεύει» επί μήνες στο λιμάνι, όπως κι άλλες ομάδες πολιτών.
Την ίδια περίοδο, 200 πρόσφυγες φιλοξενεί στο κλειστό Γυμναστήριο της Ελευθερούπολης ο δήμος Παγγαίου, με τους κατοίκους της περιοχής να τους «αγκαλιάζουν» από την πρώτη στιγμή.
Από το «Απόστολος Μαρδύρης» στο Εσκή Καπού
Η πολιτεία δεν έχει επαρκείς απαντήσεις για το προσφυγικό, με πολλούς απ’ αυτούς να αναζητούν διέξοδο φυγής, ο καιρός καλυτερεύει και το «Απόστολος Μαρδύρης» γίνεται ακατάλληλο. Στις 23 Μαρτίου πέφτει στο τραπέζι η ιδέα για το Εσκή Καπού και έναν ανοιχτό χώρο φιλοξενίας, όταν στις 7 Απριλίου η Ελευθερούπολη αποχαιρετά τους δικούς της φιλοξενούμενους.
Στις 11/4, οι πρόσφυγες εκκενώνουν το «Απόστολος Μαρδύρης», με 382 να φεύγουν για Λάρισα και τους 298 να παραμένουν στο Εσκή Καπού, όπου πλέον αναλαμβάνει την ευθύνη ο Ελληνικός Στρατός. Εκεί, θα ακολουθήσουν σκηνές ντροπής, με τους πρόσφυγες να αναγκάζονται να βάζουν φωτιές για να προστατευτούν από φίδια ή να προσβάλλονται από ιώσεις, μια και ο κατοπτρικός χώρος του καμπ μπάζει τα νερά της βροχής στις σκηνές τους.
Έπειτα, από μια σχεδόν τετράμηνη παραμονή, όπου η τοπική κοινωνία πάλι έκανε το καθήκον της, στις 5 Αυγούστου οι 200 πρόσφυγες μεταφέρονται στο στρατόπεδο «Ασημακοπούλου», όπου έμειναν μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου, όταν και αναχώρησαν για ξενοδοχεία των Σερρών.
Στο στρατόπεδο εκτελούνται οι απαραίτητες εργασίες για τη δημιουργία 72 διαμερισμάτων για τη φιλοξενία περί των 300 προσφύγων, αν και στη χώρα μας παραμένουν οι 81 από τους 87 που είχαν αναχωρήσει τον περασμένο Δεκέμβρη.
Εκτός του δήμου Καβάλας και των απλών πολιτών, μεγάλη ήταν η συνεισφορά και του γραφείου των «Γιατρών του Κόσμου», που κάλυψαν σε μεγάλο βαθμό τις αντίθετες -ρατσιστικές- φωνές μίσους για ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους άφηναν πίσω μια εμπόλεμη ζώνη.
Δημήτρης Μπουντάς
Δημοσιεύτηκε στις 0
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.