Χρονόμετρο

    Εμπορικό κέντρο, η Ελλάς

    Δημοσιεύτηκε στις

    Δεν απέχουμε και πολύ από εκείνη τη στιγμή που τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην χώρα μας θα αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής μελέτης σε διάφορα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Δεν αναφέρομαι μόνο στις επιπτώσεις της κρίσης στην κοινωνία και στην ψυχολογία των ανθρώπων, αλλά κύρια στο πως διαρθρώθηκε το ελληνικό κράτος, με επιστέγασμα την γνωστή φράση του Θόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε»! Το κύριο ζήτημα προς διερεύνηση είναι αυτό το «μαζί» πόσο ευρύτητα έχει, σε ποιους απευθύνεται; Να αναφερόταν ο κ. Πάγκαλος στο «μαζί» με την έννοια ότι απευθύνοντας στην παρέα του, στους ομοϊδεάτες του με συναντίληψη λεηλασίας του δημόσιου ταμείου ή γενικότερα σε όλους αυτούς που πήγαν στα κόμματα για να εξαργυρώσουν τις «δωρεάν» υπηρεσίες τους με παραχώρηση «φιλέτων» – μικρών η μεγάλων δεν έχει σημασία – στους εκλεκτούς του συστήματος; Αν για παράδειγμα σ’ ένα ίδρυμα, η διοίκηση κάνει πλιάτσικο με δάνεια που συνάπτει και χρεώνει το φορέα, πόσο ευθύνη έχουν οι τρόφιμοι που λάμβαναν υπηρεσίες πληρωμένες με τα δανεικά;

    Κάπως έτσι δομήθηκε το ελληνικό κράτος, ένα κράτος βαθιά –οθωμανικό- στην κοσμοθεωρία του, οι εκλεκτοί και όσοι έχουν προσφέρει στην πολιτική εξουσία, λαμβάνουν ένα τιμάριο, ως αντάλλαγμα για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι με την δολοφονία του Καποδίστρια, ουσιαστικά δολοφονήθηκαν οι θέσεις για ένα κράτος που αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ως ίσους. Κάπως έτσι «χτίστηκε» ένα εμπορικό κέντρο, με πολλά – πολλά «μαγαζάκια» μέσα, όπου ο καθένας είχε ένα κομμάτι, απόλυτα κατοχυρωμένο με νόμους και υπουργικές αποφάσεις που του επέτρεπαν κάτω από καθεστώς νομιμότητας να «τρώει». Προφανώς ο κ. Πάγκαλος σε όλους αυτούς του «συνιδιοκτήτες» αναφερόταν, γιατί όλα αυτά τα μαγαζάκια δεν θα μπορούσαν να εισπράττουν, αν δεν υπήρχαν κάποιοι να πληρώσουν…

    Και αυτοί οι κάποιοι είναι όλα αυτά τα εκατομμύρια των Ελλήνων που την έβγαζαν μ’ ένα μισθό και μια σύνταξη έτσι όπως καθοριζόταν από το εθνικό μισθολόγιο και επειδή αυτοί οι πόροι δεν αρκούσαν για να θρέψουν με αίμα το αδηφάγο τέρας, τον μινώταυρο, το κενό ήρθαν να καλύψουν τα δανεικά. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Ίσως να σκέπτονται τώρα μερικοί, για το πώς θυμήθηκα την περίφημη φράση του κ. Πάγκαλου με την οποία ενοχοποιήθηκαν συλλήβδην όλοι οι πολίτες.

    Αυτή η αναδρομή κρίθηκε αναγκαία γιατί διαπιστώνουμε καθημερινά, ότι παρά την κρίση, παρά τις περικοπές (που πάλι την πληρώνουν οι αδύνατοι), το σύστημα με τα «μαγαζάκια» αντέχει γιατί κανείς δεν θέλει να τους κάνει έξωση. Αν εξαιρέσουμε την ΕΡΤ, ένα πολύ μεγάλο μαγαζάκι με συμβολική αξία, τα περισσότερα από αυτά συνεχίζουν ανενόχλητα λειτουργούν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Παραμένουν στον απυρόβλητο, γιατί κανείς δεν θέλει να τα βάλει μαζί τους, εξάλλου μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι πυλώνες του πολιτικού συστήματος, αν αύριο μπει λουκέτο, θα καταρρεύσει το πολικό σύμπαν εν Ελλάδι.

     

    Θεόδωρος Α. Σπανέλης

    Κείμενο 1ης στήλης

    Κείμενο 2ης στήλης


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.