Χρονόμετρο

    Έχουμε και ευρωεκλογές;

    Δημοσιεύτηκε στις

    Γράφει ο Θεόδωρος Αν. Σπανέλης

    Τελικά η ιεράρχηση είναι, πρώτα οι δημοτικές εκλογές – δηλαδή το σπίτι μας -, μετά η Περιφέρεια ΑΜΘ, δηλαδή η γειτονιά μας και… έπονται μετά, σε κάτι απροσδιόριστο οι ευρωεκλογές. Αυτή είναι η ιεράρχηση των εκλογών της προσεχούς Κυριακής. Φυσικά το πιο εντυπωσιακό είναι η αδιαφορία για τις ευρωεκλογές, αν και γνωρίζουμε ότι ανήκουμε στην Ε.Ε. η οποία με τους κανονισμούς και τα προγράμματα που εκπονεί, επηρεάζει πιο πολύ απ’ οτιδήποτε άλλο την καθημερινότητα μας. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;

    Λογικό και αναμενόμενο είναι να υπάρχει η παραπάνω σειρά καθώς, από τη φύση του ανθρώπου είναι να ασχολείται με αυτά που βλέπει και αντιλαμβάνεται και κατά δεύτερο να δίνει την προσοχή του σε πιο «αφηρημένες» έννοιες. Για παράδειγμα όταν την εποχή της πρώτης ελληνικής αυτοκρατορίας, «έσπασε» η πόλης – κράτος και οι Έλληνες έγινε πολίτες μια μεγάλης πολυεθνικής αυτοκρατορίας, τέθηκαν ζητήματα σημαντικά για την ύπαρξη τους. Εκεί που ένοιωθαν ως το κέντρο του κόσμου της ελληνικής πόλης – κράτους, ξαφνικά βρέθηκαν να ανήκουν σε μια μεγάλη πολυεθνική αυτοκρατορία, στην οποία η πόλης τους έγινε απλά μια γειτονιά, στην οποία ένοιωθαν να συνθλίβεται από το μέγεθος, μαζί με την πόλη και η δική τους υπόσταση. Τα νέα μεγέθη ήταν πολύ μεγαλύτερα απ’ αυτά που γνώριζαν και χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, για να αποκτήσουν και να εμπεδώσουν οι άνθρωποι, την έννοια της οικουμενικότητας. Δεν είναι τυχαίο που κατά παρέκκλιση των ελληνικών ηθών, ο Μέγας Αλέξανδρος χαρακτηρίστηκε γιός θεού, αφού μόνο μια τέτοια φύση θα μπορούσε να διοικήσει μια τόσο μεγάλη επικράτεια.

    Ωστόσο, το παιχνίδι κρίθηκε κύρια σε ένα φιλοσοφικό βάθος που είχε ως επίκεντρο το ζήτημα της παιδείας και της ελληνικής ταυτότητας, στη νέα εποχή που είχε ανατείλει. Από αυτή την εποχή είναι και η περίφημη φράση του Ισοκράτη, για τους μετέχοντες της ελληνικής παιδείας, η οποία ήταν το διαβατήριο για να είναι πολίτες της αυτοκρατορίας.

    Με λίγες λέξεις προσπαθώ να περιγράψω όλα αυτά που δεν έχει καταφέρει να γίνει η Ευρώπη, για να πάψει να είναι ένας νομοκανονιστικός μηχανισμός, όπου τα πάντα καθορίζονται από ντιρεκτίβες και αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου. Η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια φιλοσοφική θεώρηση που θα καταστήσεις όλους τους πολίτες ίσους, όχι με την έννοια την συνταγματική, αλλά της φιλοσοφικής ύπαρξης.

    Για να το θέσω διαφορετικά, ο Παρθενώνας δεν είναι ένα τέλειο οικοδόμημα γιατί ο αρχιτέκτονας τήρησε τις μαθηματικές αναλογίες, αυτό θα τον έκανε ένα άρτιο αλλά άψυχο οικοδόμημα. Η ψυχή του καλλιτέχνη, οι «δύσκολες» έννοιες, όπως φιλοσοφία, θεολογία, δημοκρατία, του δίνουν ζωή και αυτό το νοιώθεις να υπάρχει ακόμη και στις μισογκρεμισμένες κολώνες και να πάλλεται κάτω από το ελληνικό φως. Χωρίς αυτά, χτίζεις ενώσεις κρατών, αλλά χωρίς βάθος και χωρίς ουσία.


    Δημοσιεύτηκε στις

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.