Χρονόμετρο

    Ο Καβαλιώτης Δημήτρης Χατζής: Ένα παιδί που προκαλεί αμηχανία!

    Δημοσιεύτηκε στις

    Ο 14χρονος έφηβος «επιστήμονας» που κατασκεύασε το δικό του οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων

     

     

    Η ανακοίνωση του ονόματος του Δημήτρη Χατζή στη λήξη των εκδηλώσεων του 5ου Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής (που συνδιοργάνωσαν στην Καβάλα το Κέντρο Τεχνολογικής Έρευνας Α.Μ.Θ. και το ΤΕΙ Α.Μ.Θ.) για να

    να παραλάβει το 2ο βραβείο του φετινού φεστιβάλ, μάλλον έφερε σε αμηχανία τους παριστάμενους στη συνεδριακή αίθουσα του εκθεσιακού Κέντρου «Απόστολος Μαρδύρης» στη Νέα Καρβάλη, μια αμηχανία που έδωσε τη θέση της στο θαυμασμό και το παρατεταμένο χειροκρότημα.

     

    Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά αφού ο Δημήτρη Χατζής είναι μόλις 14 ετών, μαθητής στην τρίτη τάξη του 6ου Γυμνασίου Καβάλας, ασχολήθηκε με τη ρομποτική για πρώτη φορά όταν ήταν έντεκα χρονών και αυτή τη φορά κατάφερε να σχεδιάσει και να κατασκευάσει μόνος του έναν οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων, κερδίζοντας επάξια έναν έπαινο και το 2ο βραβείο του 5ου Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής.

     

    Η αμηχανία του κόσμου ήταν αμηχανία και του ίδιου όταν στο τέλος της εκδήλωσης όλοι έσπευσαν να τον συγχαρούν και για τη διάκριση που πήρε αλλά κυρίως για το γεγονός ότι ο καβαλιώτης έφηβος επιστήμονας αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα υπομονής, επιμονής, θέλησης, ευφυΐας και μέτρου. Πολύτιμος βοηθός και συμπαραστάτης ο πατέρας του, Γιώργος Χατζής, που δεν έκρυβε τη χαρά και την ικανοποίησή του για τα επιτεύγματα του γιου του.

    DIMITRIS XATZHS

    Η συζήτηση με το Δημήτρη έγινε την επόμενη μέρα της λήξης των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ και η ώρα που ορίστηκε  για την επικοινωνία θα του επέτρεπε να έχει ολοκληρώσει τα μαθήματα του σχολείου της επόμενης μέρας αλλά και να μη χάσει την προπόνηση στο αγαπημένο του άθλημα, το ποδόσφαιρο, που δεν παραλείπει να το αναφέρει από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας.

     

    Ο Δημήτρης χρειάστηκε έναν χρόνο για να μελετήσει, να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τον οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων ώστε να συμμετάσχει στο φετινό Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής. Ο ίδιος παραδέχεται πάντως ότι η αρχική του ιδέα ήταν να δημιουργήσει ένα βιονικό χέρι που θ’ αποτελούσε προέκταση του δικού του χεριού. Όταν όμως  περιηγήθηκε στο internet και αντιλήφθηκε ότι η αγορά των υλικών άγγιζε τα 1000 € κατέληξε στον εκτυπωτή το κόστος των υλικών του οποίου ήταν 500 €. Όλο το ποσό προήλθε από τις οικονομίες που έκανε στο χαρτζιλίκι που του έδιναν οι γονείς του αλλά και τα χρήματα που συγκέντρωσε τις γιορτές από τα φιλικά πρόσωπα.

     

    Η προσπάθεια της περιγραφής του έργου του Δημήτρη είναι μικρή μπροστά στην εικόνα ένα μηχανήματος που εκτυπώνει – κατασκευάζει χρηστικά αντικείμενα που υπάρχουν σε κάθε σπίτι.

     

    Ο ίδιος μας εξηγεί ότι «η τρισδιάστατη εκτύπωση (3D printing) είναι μια μέθοδος προσθετικής κατασκευής στην οποία κατασκευάζονται αντικείμενα μέσω της διαδοχικής πρόσθεσης επάλληλων στρώσεων υλικού. Στην τρισδιάστατη εκτύπωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τύποι υλικού κυρίως όμως πολυμερή (είδος πλαστικής ύλης)  που έχουν τη δυνατότητα να εκτυπώνουν μοντέλα ή εξαρτήματα με διαφορετικές μηχανικές και φυσικές ιδιότητες. Μεγάλο ενδιαφέρον σήμερα παρουσιάζει η εξέλιξη των οικιακών εκτυπωτών 3D και κυρίως ο RepRap που είναι ο πρώτος εκτυπωτής που μπορεί να εκτυπώσει τα κομμάτια που τον αποτελούν και έτσι να αναπαραχθεί».

     

    Το σημαντικό σε αυτή την προσπάθεια είναι ότι ο Δημήτρης κατασκεύασε ο ίδιος όλα τα μέρη που αποτελούν τον εκτυπωτή του και προσάρμοσε το απαραίτητο λογισμικό μετά από πολλές ώρες δουλειάς, πολλές αποτυχημένες προσπάθειες αλλά και απογοήτευση όταν διαπίστωσε ότι με το πάτημα του κουμπιού ο εκτυπωτής του έδινε απλώς «τρίχες» πλαστικού και όχι το αποτέλεσμα που επεδίωκε. Τότε, κατάλαβε ότι το λογισμικό χρειάζονταν μεγαλύτερη βελτίωση και επέμενε πολύ ώστε το αποτέλεσμα τελικά να τον δικαιώσει και να κατασκευάσει – εκτυπώσει έτσι το πρώτο του αντικείμενο που ήταν ένα κουτάλι.

     

    Αφορμή για να ξεκινήσει το ενδιαφέρον του για τη ρομποτική στάθηκε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που είδε μαζί με τον πατέρα του όταν φοιτούσε στην έκτη τάξη του δημοτικού. Στην ταινία εκείνα τα ρομπότ είχαν επιδοθεί σε αγώνα πάλης. Όταν ο Δημήτρης γύρισε προς το μέρος του πατέρα του και τον ρώτησε αν μπορούν να δημιουργήσουν στην πραγματικότητα ρομπότ που παλεύουν εκείνος του απάντησε «μπορούμε να δοκιμάσουμε ν’ ασχοληθούμε». Έτσι, ξεκίνησε η μεγάλη προσπάθειας της αναζήτησης και της δημιουργίας. Πάντως, τα πρώτα του πειράματα δεν ήταν σίγουρα με ρομπότ αλλά εστιάστηκαν στην προσπάθειά του ν’  αυτοματοποιήσει το άναμμα μιας λυχνίας led.

     

    Η επαγγελματική ιδιότητα του πατερά του που εργάζεται ως ηλεκτρολόγος μηχανικός στην ΔΕΥΑ Καβάλας, τον βοήθησε να κατανοήσει πολλά σημεία της επιστημονικής αναζήτησης. Η συνεχής παρότρυνση της μητέρας του, που εργάζεται ως καθηγήτρια γερμανικής φιλολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευσης, τον οδήγησε να παρακολουθεί σεμινάρια ρομποτικής και να συμμετάσχει σε εκθέσεις όπως το Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής

    Και οι δυο γονείς του, έδωσαν στον 14χρονο Δημήτρη τα εφόδια εκείνα ώστε να μην εγκαταλείψει την προσπάθειά του και να ζήσει το μικρό όνειρό του.

     

    Ο Δημήτρης υποστηρίζει ότι η ρομποτική είναι μάλλον ένα ασυνήθιστο χόμπι για τα παιδιά της ηλικίας του αλλά ο ίδιος επιμένει σε αυτό. Οι γνώσεις που απέκτησε από με την μέχρι σήμερα ενασχόλησή του τον βοήθησαν να αναζητάει μέσω του facebook άτομα μεγαλύτερα απ’ αυτόν, όπως φοιτητές και επαγγελματίες, που έχουν τις ίδιες ανησυχίες και  ν’ ανταλλάσουν σκέψεις και ιδέες. Παραδέχεται πάντως ότι την πρώτη φορά που ξεκίνησε να συνομιλεί με φοιτητές ρομποτικής αυτοί νόμιζαν πως τους έκανε πλάκα διαπιστώνοντας πως πρόκειται τότε για ένα εντεκάχρονο παιδί.

     

    Στο σχολείο, στο μάθημα της πληροφορικής η καθηγήτρια γελάει μάλλον αμήχανα όταν ο Δημήτρης γνωρίζει κάτι πολύ περισσότερο από τις ανάγκες ενός μαθήματος για παιδιά γυμνασίου. Ωστόσο, όπως ο ίδιος αποκαλύπτει στην επίσκεψη του σχολείου του στο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής τόσο η καθηγήτριά του όσο και οι συμμαθητές του βγήκαν μαζί του άπειρες φωτογραφίες και τις ανέβασαν το facebook γράφοντας κολακευτικά λόγια για τα επιτεύγματά του.

     

    Αντιλαμβάνεται ότι σε αυτό το στάδιο της ζωής του η ρομποτική είναι ένα πολύ όμορφο και δημιουργικό χόμπι που όμως δεν του αρκεί να μείνει εκεί.

    DIMITRIS

    Σκοπεύει μόλις τελειώσει το λύκειο θα να φύγει για σπουδές στη Γερμανία, σε κάποιο μεγάλο πανεπιστήμιο με εξειδικευμένα  τμήματα νανοτεχνολογίας και ρομποτικής. Οι στενοί συγγενικοί δεσμοί που έχει από τη μεριά της μητέρας του στη Γερμανία και η εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας που ξεκίνησε από καιρό είναι τα πρώτα μεγάλα εφόδιά του.

     

    Στην εποχή της κρίσης και της έλλειψης ευκαιριών ο Δημήτρης νιώθει πως είναι μάλλον προνομιούχος που μπορεί να θέτει στόχους για επαγγελματική σταδιοδρομία κάπου στο εξωτερικό και δυστυχώς όχι στην Ελλάδα. Δεν χαίρεται που θ’ αναγκαστεί να την εγκαταλείψει αλλά το παράπονό του είναι δικαιολογημένο, «στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο και αυτό που υπάρχει σε επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χρίζει ακόμα μεγάλης βελτίωσης».

     

    Βλέπει το μέλλον του κάπου εκτός Ελλάδας να εργάζεται πάνω στο αντικείμενο που αγαπάει και οι δημιουργίες του να στοχεύουν στην καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των σύγχρονων ανθρώπων. Μάλιστα δεν κρύβει ότι επιθυμία του είναι να προοδεύσει και να πετύχει στη ζωή του ώστε να μπορέσει στο μέλλον να βοηθήσει όπως μπορεί και την οικογένειά του.

     

    Ο επόμενος, στόχος του είναι η συμμετοχή του στο 6ο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής και ήδη έχει στο μυαλό ένα σχέδιο που ξεκίνησε να δουλεύει αλλά δεν θέλει ν’ αποκαλύψει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί μεγαλύτερο δωμάτιο έτσι  εύχεται από καρδιάς η μεγαλύτερη αδελφή του η  να επιτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο και το δικό της δωμάτιο να γίνει το πρώτο δικό του εργαστήριο. Μέχρι τότε στηρίζει την προσπάθεια της αδελφής του και αναλογίζεται το δικό του προσωπικό αγώνα στο λύκειο από την επόμενη χρονιά.

     

    Η ταυτότητα του Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής

     

     

    Περισσότεροι από 3.000 μαθητές γυμνασίων και λυκείων της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης επισκέφθηκαν φέτος το Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής στο οποίο συμμετείχαν συνολικά σαράντα επτά σχολεία με συνολικά σαράντα δυο εκθέματα. Το Φεστιβάλ διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Κέντρο Τεχνολογικής Έρευνας Α.Μ.Θ., το ΤΕΙ Α.Μ.Θ. με την υποστήριξη του Επιμελητηρίου Καβάλας, της Περιφέρειας Α.Μ.Θ. και του Δήμου Καβάλας.

     

    Πρόκειται για ένα φεστιβάλ νέων τεχνολογιών που στοχεύει να αναδείξει τη δυναμική της βιομηχανικής πληροφορίας και των σημαντικών επιδράσεών της στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ζωή.

     

    Η προσέγγιση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, πρέπει να διαθέτει πολύμορφα χαρακτηριστικά για να γειτνιάσει σ’ ένα φεστιβαλικό χώρο ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, μορφωτικών επιπέδων και τεχνολογικών αντιλήψεων. Η ανάπτυξη μιας τέτοιας δράσης δίνει τη δυνατότητα σε όλους να αντιληφθούν το ψηφιακό χάσμα, να γνωρίσουν νέες πρακτικές και λειτουργικές εφαρμογές των προϊόντων υψηλής τεχνολογίας ώστε να αμβλύνει την τεχνοφοβία.

     

    Κάθε χρόνο το φεστιβάλ διαθέτει ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα δράσεων με στόχο να προσφέρει ερεθίσματα στους μαθητές γυμνασίων και λυκείων να αναδείξει καινοτόμες πρακτικές από τον ελλαδικό χώρο, να προσφέρει τη δυνατότητα στους φοιτητές να παρουσιάσουν τις εργασίες τους και στους ανθρώπους της παραγωγής να δουν καινοτόμες προτάσεις και όλα αυτά σε συνδυασμό με ποικίλες πολιτιστικές δράσεις κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ.

     

    Το φετινό βραβείο του Κέντρου Τεχνολογικής Έρευνας για την αρτιότερη εργασία δόθηκε στους φοιτητές του ΤΕΙ ΑΜΘ Παναγιώτη Ρίζο και Νικολέτα Μιχαηλίδου για την εργασία τους που  φέρει τον τίτλο «Έξυπνη Τορπίλη ST14 (Smart Torpedo 2014)».

     

    Πρόκειται για ένα μοντέλο αυτόματου και ενσύρματα χειριζόμενου ανθυποβρυχιακού όπλου τύπου τορπίλης το οποίο φέρει μικρότερου μεγέθους τορπίλη ικανή να αποπροσανατολίσει και να πλήξει εχθρικό αμυντικό σύστημα.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.