Άλλες απόψεις

Οι απειλές της Τουρκίας συνεχίζονται σε ασυνήθιστα υπερβολική ρητορική τόσο από τον Ερντογάν, όσο και από κορυφαία στελέχη της κυβέρνησής του αλλά και της αντιπολίτευσης. Χαρακτηριστικές είναι οι ωμές απειλές του τούρκου ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου που δήλωσε στις 31-5-2022 ότι, «..θα θέσουμε προς συζήτηση την εδαφική κυριαρχία 16 Ελληνικών νησιών αν δεν αποστρατικοποιηθούν..», που σημαίνει ότι η Τουρκία θέτει επίσημα πλέον ζήτημα «αλλαγής συνόρων».

Στο πλαίσιο αυτό διέκοψε ο Ερντογάν κάθε διπλωματική συνομιλία με την Ελλάδα. Εξαπολύει λεκτικές επιθέσεις προσωπικά  προς τον Έλληνα πρωθυπουργό. Τα τουρκικά ΜΜΕ καλλιεργούν πρωτοφανές ανθελληνικό κλίμα φανατισμού εναντίον της Ελλάδας και της ιστορίας της, συστήνουν στους τούρκους πολίτες να μην επισκέπτονται τα ελληνικά νησιά.

Προφανώς η Τουρκία νοιώθει απειλούμενη από την Ελλάδα, ειδικά όταν μετά την απόκτηση των νέων οπλικών συστημάτων η χώρα μας θα διαθέτει αεροπορική και ναυτική υπεροχή. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα το να πιστεύει η Τουρκία ότι απειλείται, καθόσον δεν γνωρίζουμε μέχρι ποιού σημείου μπορεί να αντιδράσει στρατιωτικά και πότε, στάση που εύκολα μας παραπέμπει στην αντίδραση του Πούτιν, εισβάλοντας στην Ουκρανία όταν ένοιωσε απειλή από την «υπερεπέκταση» του ΝΑΤΟ.

Η Ελλάδα, μια κατ εξοχήν ειρηνική και δημοκρατική χώρα ουδέποτε πρόκειται να απειλήσει ή να επιτεθεί στην Τουρκία αλλά, έστω για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία, δεν είναι αρνητικό αν η Τουρκία νοιώσει ότι δίπλα της υπάρχει μια αξιόλογη δύναμη που δεν είναι «του χεριού της» και αυτό ίσως φέρει ισορροπία και ειρήνη στην περιοχή. Γνωρίζει επίσης πολύ καλά η Τουρκία ότι και σήμερα η Ελλάδα διαθέτει ισχυρή στρατιωτική δύναμη και προσωπικό με υψηλό ηθικό-εκπαίδευση και δεν είναι Ουκρανία,Λιβύη ή Συρία.

Το ότι η Ελλάδα διεθνοποιεί ανοιχτά πλέον, με ψυχραιμία και εμφανή επίδειξη αποφασιστικής στρατιωτικής αποτροπής αν απαιτηθεί, την επιθετικότητα της Τουρκίας, δείχνει για πρώτη φορά ότι «κάτι γίνεται σωστά», με την έννοια ότι η Τουρκία «καταλαβαίνει καλύτερα» μια στιβαρή Ελληνική στάση αντί της μέχρι σήμερα κατευναστικής πολιτικής που από ένα σημείο και μετά εκλαμβανόταν ως «ηττοπάθεια». 

τι μέλλει γενέσθαι;

Δεν είναι ασφαλές να προβλέψουμε τι θα γίνει στο προσεχές μέλλον και μέχρι να ολοκληρωθούν τα εξοπλιστικά προγράμματα που θα μας κάνουν να αισθανθούμε «άτρωτοι» και ασφαλείς απέναντι στην Τουρκία. Αυτό είναι ένα μεταβατικό στάδιο και θα επιδιώξει να το εκμεταλλευθεί η Τουρκία ποικιλοτρόπως συνεχίζοντας να μας προκαλεί έντονα, όσο ακόμα αισθάνεται το πλεονέκτημα στρατιωτικής υπεροχής.

Το κλίμα ανθελληνισμού, που αντανακλά στον ισχυρό ελληνικό πολιτισμό και τον χριστιανισμό, ήταν πάντοτε για την εκάστοτε Τουρκική ηγεσία ένα μέσο συσπείρωσης και χρησιμοποίησής για εσωτερική πολιτική μόχλευση του εκλογικού σώματος. Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο και τώρα εν όψει του κινδύνου ο Ερντογάν να απολέσει την εξουσία. Το πιο επικίνδυνο είναι αν διαβλέψει κάτι τέτοιο και με δεδομένο τον αυταρχισμό του, μπορεί να φτάσει ακόμα και σε πολεμική εμπλοκή με Ελλάδα-Συρία, να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», αναβολή των εκλογών και παραμονή στην εξουσία «επ΄αόριστον».

Αποδίδονται στον Ερντογάν χαρακτηρισμοί που δεν αποδίδουν την πραγματικότητα. Σίγουρα δεν είναι σε «παραλήρημα» και «ψυχικό κλονισμό», όπως συνήθως λέγεται. Ό,τι κάνει το κάνει μεθοδικά και με σχέδιο μιλώντας πάντα σε πρώτο πρόσωπο. Ανατολίτικος τρόπος, άσχετα αν εμείς δεν τον καταλαβαίνουμε, ζητάει πολλά για να πάρει ένα, κοκ. Χρειάζεται προσοχή στην αντιμετώπισή του.

Παρά ταύτα ο Τούρκος πρόεδρος είναι έμπειρος και φαίνεται ότι δεν επιθυμεί την ένοπλη σύρραξη με την Ελλάδα. Ο τρόπος σκέψης και οι αντιδράσεις του είναι λίγο-πολύ γνωστές στα δικά μας πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία, προαναγγέλλει τις ενέργειές του, είναι προβλέψιμος. Δεν θέλει να τα βάλει στρατιωτικά με μια χώρα δυτική όπως η Ελλάδα που δεν είναι εξ αρχής βέβαιος για το αποτέλεσμα γιατί ξέρει ότι μπορεί να ηττηθεί. Η Ελλάδα έχει τη δύναμη να το καταφέρει και ας μην έχουν καμιά αμφιβολία οι Έλληνες πολίτες επ΄αυτού.

Συμπέρασμα

Είναι καιρός να θέσουμε και εμείς πλέον τις διεκδικήσεις μας απέναντι στην Τουρκία, ρητά και με σαφήνεια, δεν είμαστε χώρα με αμυντικό μόνο προσανατολισμό «που δεν διεκδικούμε τίποτα».

Μπορούμε να γίνουμε υπό συνθήκες, μαζί με Ισραήλ-Κύπρο-Αίγυπτο, ένας βασικός πόλος με ρυθμιστική και ηγετική θέση στην ΝΑ Μεσόγειο στην αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών καθώς και πυλώνας ασφάλειας-σταθερότητας στην περιοχή.

Έτσι λοιπόν για το καλοκαίρι και όσο πλησιάζουμε στις Τουρκικές εκλογές αναμένουμε εντάσεις, εκβιασμούς, συνεχή αλλά ελεγχόμενη κλιμάκωση με προκλήσεις πάσης φύσεως (μεταναστευτικές ροές-υπερπτήσεις-υδρογραφικές έρευνες) καθώς και νέες απειλές.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι υπάρχει εκ μέρους της Ελλάδας «Σχέδιο Δράσης και Αντίδρασης», στρατιωτικά-πολιτικά-διπλωματικά και κάθε πληροφορία σχετικά με την τουρκική νοοτροπία και στάση, δυναμικά αξιολογείται. Ο στρατιωτικός μηχανισμός της χώρας είναι σε ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο. Ο εχθρός υπάρχει, τον ξέρουμε, τον αναλύσαμε και μπορούμε να τον τιμωρήσουμε αν επιχειρήσει εναντίον της εδαφικής μας κυριαρχίας.

Αθανάσιος Πάσχου

Υποπτέραρχος ε.α. (ΟΙΚ)

Msc Διεθνές & Οικονομικό Δίκαιο

Εξαιρετικά θετικές οι διπλωματικές και αμυντικές εξελίξεις από την υπογραφείσα στις 28 Σεπτεμβρίου στο Παρίσι «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντική Συνδρομής» έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ. Προηγήθηκε σίγουρα μεθοδική-συστηματική προετοιμασία από τα υπουργεία Εξωτερικών, Άμυνας αιφνιδιάζοντας τους πάντες.

Με τη Συμφωνία αυτή σχεδόν ολοκληρώνεται ένας μεγάλος κύκλος αμυντικών εξοπλισμών. Αποκαθίσταται σταδιακά και σταθερά η αερο-ναυτική ισορροπία δυνάμεων με την Τουρκία και πολύ σύντομα θα μιλάμε για Ναυτική και Αεροπορική υπεροχή της Ελλάδας με την ολοκλήρωση αντίστοιχων εξοπλιστικών προγραμμάτων :

Αεροπορία

Πρόκειται για την προμήθεια 24 υπερσύγχρονων Γαλλικών αεροσκαφών RAFALE, που διαθέτουν σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες, είναι διπλού ρόλου, φέρουν πλήθος οπλικών συστημάτων που  δεν διαθέτει η Τουρκία, γι΄αυτό και ανησυχεί, όπως πάντα ανησυχούσε για τα δικά μας Γαλλικά MIRAGE-2000, πόσο μάλλον όταν αποκτηθούν μελλοντικά 2^η Μοίρα αεροσκαφών RAFALE και F-35.

Είναι σε εξέλιξη το πρόγραμμα αναβάθμισης των 84 αεροσκαφών F-16 της ΠΑ σε VIPER με τεράστιες επιχειρησιακές δυνατότητες, που επίσης δεν διαθέτει η Τουρκία και τα οποία θα εκσυγχρονιστούν στην ΕΑΒ, με προοπτική αναβάθμισης και των υπολοίπων F-16 της Αεροπορίας.

RAFALE, F-16/VIPER, M-2000/5, σε συνδυασμό με την ποιοτική υπεροχή και την ανέκαθεν επιχειρησιακή ανωτερότητα των Ελλήνων πιλότων της Πολεμικής μας Αεροπορίας, που διακρίνονται μονίμως στις διασυμμαχικές ασκήσεις σε Ευρώπη-ΗΠΑ και το γεγονός ότι η Αμερική απέκλεισε την Τουρκία από το πρόγραμμα των F-35, διαγράφουν στο εγγύς και απώτερο μέλλον την Αεροπορική Υπεροχή της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, με ότι αυτό συνεπάγεται στην αποτρεπτική μας ισχύ.

Ναυτικό

Η Ελληνογαλλική Αμυντική Συμφωνία προβλέπει ως ενδιάμεση λύση την απόκτηση Κορβετών Gowind και την απόκτηση 3+1 Φρεγατών BELHARRA μέχρι το 2025, πλοία ιδιαίτερα μεγάλης επιχειρησιακής δυνατότητας που διαθέτουν στρατηγικά όπλα μεγάλης ισχύος και βεληνεκούς, φόβος και τρόμος εχθρικών αεροσκαφών και υποβρυχίων από απόσταση.

Η απαράμιλλη ναυτοσύνη και η διαχρονική από την εποχή του θωρηκτού «ΑΒΕΡΩΦ», εμφανής ποιοτική υπεροχή των στελεχών του Πολεμικού μας Ναυτικού που αποδεικνύεται καθημερινά στο Αιγαίο, μαζί με τις BELHARRA και τα Γερμανικά υποβρύχια 214, εγγυώνται βάσιμα και την Ελληνική Ναυτική υπεροπλία και υπεροχή στη θάλασσα έναντι της Τουρκίας.  

Συμπεράσματα  

Ανεξάρτητα από τη Γαλλική αμυντική συνδρομή στο πλαίσιο της Συμφωνίας (πχ αν η Τουρκία προβεί σε ένοπλη επίθεση εναντίον της Ελληνικής Επικράτειας), οι ΒELHARRA, τα υποβρύχιά και οι Κορβέτες του ΠΝ, σε επιχειρησιακή συνεργασία με Rafale και F-16/VIPER της ΠΑ, εξασφαλίζουν ισχυρό γεωστρατηγικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα και δίνουν τη δυνατότητα στις ΕΔ να επιχειρούν  όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Νότιο-Ανατολικής Μεσογείου και να εξουδετερώνουν πολύπλευρες απειλές, όπως βαλλιστικούς ή υπερηχητικούς πυραύλους, UAVs, Cyber,απειλές stealth στη θάλασσα και στον αέρα.

Εξασφαλίζεται για αρκετά χρόνια η Ελληνική αεροπορική και ναυτική υπεροχή απέναντι στην Τουρκία και διασφαλίζονται, η εδαφική ακεραιότητα, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, εναέριος χώρος, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Επιπρόσθετη εγγύηση παρέχεται από την πολυσήμαντη Ελληνογαλλική Συμφωνία σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης τρίτης χώρας στην Ελληνική επικράτεια, από την εφαρμογή της οποίας το όφελος θα είναι σημαντικό σε τομείς όπως, η επιχειρησιακή εκπαίδευση σε κοινές αποστολές, η τεχνολογία, η αμυντική βιομηχανία.

Πρέπει η Τουρκία και ο Ερντογάν να πάρουν το μήνυμα των ημερών και να δείξουν σεβασμό στη χώρα μας. Από την πλευρά μας, μια που «Δεν Είμαστε (πλέον) Μόνοι μας», με αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε μελλοντική Τουρκική πρόκληση ή απειλή, όχι με κατευναστική στάση αλλά με πνεύμα ισχυρής αποτροπής με κάθε πρόσφορο μέσο στο πλαίσιο των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των Συμφωνιών.

Με τέτοιο Εξοπλισμό αρκεί μόνον ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ και εξουδετερώνεται στην πράξη η Τουρκική θεωρία της «γαλάζιας πατρίδας», το παράνομο Τουρκο-Λυβικό Μνημόνιο,το «Casus Belli», τις δε τουρκικές παραβάσεις-παραβιάσεις του εθνικού εναέριου περιττές, όταν πχ έχεις τη δυνατότητα ελέγχου, επιτήρησης και προσβολής εχθρικών αεροσκαφών από την ..Αθήνα.

Αθανάσιος Πάσχου

Υποπτέραρχος ε.α.-Οικονομολόγος

Msc Νομικής στο Διεθνές Δίκαιο

ΥΓ. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών της συμφωνίας με τη Γαλλία και το τουρκικό ΥΠΕΞ εξέδωσε την 1^η Οκτωβρίου προκλητική και απειλητική ανακοίνωση εναντίον της Ελλάδας και για 1^η φορά ..νοιάζεται για την Ευρωπαϊκή Σταθερότητα (!!). Καθίσταται λοιπόν αναγκαία, περισσότερο από κάθε φορά, η εκ μέρους μας επίδειξη ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ για «να μην πάνε στράφι» οι συμμαχικές εγγυήσεις και οι θυσίες του Ελληνικού λαού για την απόκτηση των πανάκριβων οπλικών συστημάτων.

Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για μην χαθεί άλλη μία ευκαιρία

Ο αναπτυξιακός νόμος 4399/2016, που ισχύει σήμερα, είναι δεδομένο ότι για την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, δεν προσέφερε αυτό το κάτι διαφορετικό που θα την έκανε ιδιαίτερα επιλέξιμη για επενδύσεις σε σχέση με άλλες περιοχές. Παράλληλα στο νόμο αυτό τέθηκαν γεωγραφικά όρια που απέκλεισαν, άδικα, περιοχές μας από επιπλέον ωφελήματα που αφορούσαν την παραμεθόριο και την νησιωτικότητα. Τρανταχτά παραδείγματα: το δημοτικό διαμέρισμα Αβδήρων, ολόκληρος σχεδόν ο Δήμος Τοπείρου, η ΠΕ Καβάλάς εκτός από το ΔΔ Ορεινού αλλά και ολόκληρη η νήσος Θάσου, οι οποίες δεν ήταν επιλέξιμες περιοχές για την εφαρμογή των πρόσθετων ωφελημάτων. Ήταν αστείο να βλέπεις περιοχές της Μυκόνου να μπορούν να ενταχθούν στα κίνητρα νησιωτικότητας ενώ ολόκληρη η Θάσος να εξαιρείται από αυτά. Μία Θάσος που η τουριστική της ανάπτυξη μπορεί να ξεχωρίζει στην ΑΜΘ αλλά σίγουρα απέχει πάρα πολύ από τα επίπεδα ανάπτυξης και εισπράξεων Μυκόνου, Ρόδου ή Κέρκυρας. Αυτά τα εξόφθαλμα σφάλματα δεν μπορούσαν να διορθωθούν διότι ο νόμος όριζε ότι δεν μπορούσαν να υπάρξουν αλλαγές για τρία χρόνια από την ψήφιση του.

Επειδή πέρασαν τα τρία χρόνια που όριζε ο νόμος ως απαγορευτικό όριο για την αλλαγή του και επειδή από ότι φαίνεται, από ανακοινώσεις και άρθρα στα μέσα ενημέρωσης, η κυβέρνηση, προχωρά στη σύνταξη ενός νέου νόμου, θεωρώ ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος να ενεργοποιηθούμε προς την κατεύθυνση της προετοιμασίας συγκροτημένων, τεκμηριωμένων και εφικτών προτάσεων, μέσα από μία ευρύτερη συνεργασία, υπό την σκέπη της περιφέρειας και τη συμμετοχή όλων των θεσμικών και πολιτικών φορέων της ΑΜΘ.

Φαίνεται ότι σε λίγο καιρό το κείμενο του νέου αναπτυξιακού νόμου θα βγει στη δημόσια διαβούλευση και θα ακολουθήσει τις διαδικασίες για ψήφιση του από τη Βουλή. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα ποσοστά ενίσχυσης, την αύξηση των ορίων χρηματοδότησης, τα κίνητρα φοροαπαλλαγής και επιδότησης, τη διαδικασία προκαταβολής, τα γεωγραφικά όρια, δράσεις που ενισχύονται, ειδικότερη ενίσχυση στο τομέα της μεταποίησης αγροκτηνοτροφικών προϊόντων και πολλά άλλα, πρέπει να τα συζητήσουμε ευρύτερα, να καταγραφούν οι προτάσεις μας με επιχειρήματα και να γνωστοποιηθούν ώστε να συμπεριληφθούν στο κείμενο του νέου νόμου. Είναι δεδομένο ότι όσο πιο νωρίς κατατεθούν προτάσεις, τόσο πιο πιθανό είναι να συμπεριληφθούν στο αρχικό κείμενο του νέου νόμου.

Όλοι το λένε, η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία για χρόνια, στερήθηκε πολλά και πρέπει να καλύψει το χαμένο έδαφος. Είναι πολύ διαφορετική η περίπτωση μας από οποιαδήποτε άλλη περιοχή. Πρέπει να τεθούν σαφή και βελτιωμένα κίνητρα σε σχέση με τους υπόλοιπους, α) για τη στήριξη των υφιστάμενων επιχειρήσεων και β) για την προσέλκυση νέων επενδύσεων.

Θεωρώ ότι όλοι μας θα πρέπει να επιδείξουμε την δέουσα σοβαρότητα, με ομόνοια και συνεργασία. Αυτό μπορεί να συμβεί υπό την ενεργοποίηση και ηγεσία της περιφέρειας που θα συγκεντρώσει και θα οργανώσει όλους τους υπόλοιπους (περιφερειακές παρατάξεις, δήμους, επιμελητήρια, επαγγελματικούς, επιχειρηματικούς και επιστημονικούς φορείς κλπ), ώστε να προκύψουν οι απαραίτητες, τεκμηριωμένες προτάσεις, που θα κατατεθούν και θα υποστηριχθούν από όλους μας. Η πολυφωνία και οι πολλαπλές συσκέψεις, με τα πολλαπλά κείμενα προτάσεων, διαφόρων φορέων, συνήθως δεν έχουν πρακτικό αποτέλεσμα. Για να μην χάσουμε και αυτή τη φορά την ευκαιρία για ουσιαστική παρέμβαση και συμμετοχή, ας βάλουμε το εγώ μας σε δεύτερη μοίρα και ας συνεργαστούμε, ας δουλέψουμε όλοι μαζί για μία καλύτερη τύχη της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης.

Προτείνω λοιπόν, έγκαιρα και πριν ξεκινήσει η πίεση των χρονικών ορίων ψήφισης ενός νέου νόμου, τη συγκροτημένη ενεργοποίηση μας, άμεσα, υπό την πρωτοκαθεδρία της περιφέρειας, για την ενημέρωση μας ως προς την πορεία σύνταξης του νέου νόμου, την καταγραφή και υποβολή τυχόν πρόσθετων προτάσεων ή διορθώσεων και εν συνεχεία ενεργειών προς αποδοχή αυτών.

Επαναλαμβάνω δεν είναι δική μας μόνο αίσθηση ότι η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη χρειάζονται, ουσιαστική στήριξη και φροντίδα, το λένε όλοι. Είναι όμως στο χέρι μας εκτός από το να διαπιστώνουμε και να λέμε τα παράπονα μας, που είναι το εύκολο, να εκφράζουμε και τεκμηριωμένες προτάσεις, όπως εμείς τις κρίνουμε ότι πρέπει να υιοθετηθούν. Ας δείξουμε ότι εμείς οι Θρακομακεδόνες, μπορούμε να συνεργαστούμε, ξέρουμε τι θέλουμε και δουλεύουμε όλοι μαζί για αυτό, σοβαρά και συγκροτημένα και το κυριότερο στο σωστό χρόνο. Δεν φταίει κανείς άλλος εάν αφήσουμε και αυτή την ευκαιρία να περάσει χωρίς να ασχοληθούμε.

Ξάνθη 12-Ιουλίου-2021

Μιχάλης Αμοιρίδης

Περιφερειακός Σύμβουλος Ξάνθης

Η προστασία των πατεντών φαρμάκων-εμβολίων προβλέπεται στην TRIPS (Συμφωνία Προστασίας Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας) στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (κυρώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση με την Απόφαση 94/800/ΕΚ-στο Ελληνικό δίκαιο:Νόμος 2290/1995).

Η Συμφωνία TRIPS προστατεύει το δικαίωμα του δημιουργού ευρεσιτεχνίας σε νέα φάρμακα-εμβόλια για: α)την «Καινοτομία» εφεύρεσης, β)την «Διαδικασία  Παραγωγής». Εμποδίζει την αντιγραφή κατασκευής του φαρμάκου-εμβολίου παρέχοντας δεκαετή περίοδο μονοπωλιακής παραγωγής-εμπορίας του στον δημιουργό.

Η δυτική φαρμακοβιομηχανία ανησυχεί ότι η άρση της πατέντας θα οδηγούσε στην αντιγραφή της καινοτομίας MessengerRNA εμβολίων από χώρες όπως Κίνα, Ρωσία, Ινδία. Η Ελληνική φαρμακοβιομηχανία είναι ισχυρή, χωρίς όμως δυνατότητα κατασκευής-παραγωγής εμβολίων σύμφωνα με δηλώσεις εκπροσώπων της βιομηχανίας.

Με οικονομοτεχνική προσέγγιση διαπιστώνεται:

Πρώτον, δεν παράγουν όλες οι φαρμακοβιομηχανίες εμβόλια. Πολλές εταιρείες προσπάθησαν, επένδυσαν αλλά δεν το κατάφεραν, πχ η γαλλική Sanofi/GSK που αναμένεται να αναπτύξει εμβόλιο βασισμένο σε πρωτεΐνη. Η Bionteck με την Pfizer παράγουν mRNA εμβόλιο, η Moderna επίσης, οι Astra Zeneca, Johnson & Johnson, εμβόλια ιϊκού φορέα. Η επιστημονική έρευνα (Research & Development) είχε τεράστιο κόστος και δεν ήταν μονομερής, αλλά αφορούσε πολλές  εναλλακτικές στοχεύσεις εκ των οποίων πέτυχε η μία. Αν οι εταιρείες αποζημιωθούν με το R&D κόστος πιθανολογείται ότι θα δεχτούν να διαθέσουν τις πατέντες.

Δεύτερον, τα εμβόλια λόγω του σκοπού για τον οποίο προορίζονται, τιμολογούνται χαμηλά. Τα υψηλά κέρδη οφείλονται στον μεγάλο αριθμό διάθεσης εμβολίων προς κάλυψη του παγκόσμιου πληθυσμού, κάτι που δεν συνέβη για πολλές δεκαετίες. Οι εταιρείες που καινοτομούν με νέα εμβόλια πετυχαίνουν: κατακόρυφη αύξηση της φήμης τους διεθνώς, μεγέθυνσή του τζίρου, εταιρική ισχυροποίηση, αύξηση χρηματιστηριακής αξίας.

Τρίτον, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που ένα νέο εμβόλιο παράγεται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, μικρότερου του έτους, ενώ στο παρελθόν περνούσαν 3,5,7 χρόνια για την ανακάλυψη εμβολίων. Πως έγινε αυτό; Σίγουρα ήταν οι μεγάλες και άμεσες χρηματοδοτήσεις επενδύσεων στην έρευνα, τόσο από τις ίδιες τις εταιρείες, όσο και από κράτη και διεθνείς οργανισμούς. Επίσης, δεν έγιναν εκπτώσεις στην ασφάλεια των εμβολίων και οι αρμόδιοι ρυθμιστικοί οργανισμοί δεν ενέκριναν την κυκλοφορία τους χαριστικά, αλλά μετά από σχολαστική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των κλινικών δοκιμών.

Τέταρτον, Για την παραγωγή ενός εμβολίου μετά την υποτιθέμενη άρση της πατέντας, θα απαιτηθούν 2-3 χρόνια, στην καλύτερη των περιπτώσεων, από τη στιγμή που θα εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση και απαιτούνται για μια νέα βιομηχανική μονάδα :

α)Κατάλληλοι χώροι, αρχιτεκτονική μελέτη-κατασκευή εργοστασίου.

β)Ειδικός βιοϊατρικός εξοπλισμός. Εκπαίδευση προσωπικού από δυσεύρετους ειδικούς επιστήμονες του εξωτερικού.

γ)Δοκιμές αξιοπιστίας και ασφάλειας εμβολίου στα αρχικά ποιοτικά χαρακτηριστικά-προδιαγραφές.

δ)Πρώτες Ύλες και διάθεση της παραγωγής.

Αναπάντητα Ερωτήματα που εύλογα προκύπτουν είναι για :

-Το ύψος μιας τέτοιας τεράστιας επένδυσης, ποιος θα το αναλάβει, ιδιωτικός, δημόσιος τομέας, ή συνδυασμός των δύο.

-Ποια η μελλοντική τύχη της επένδυσης, όταν σχετικά σύντομα δεν θα είναι αναγκαία, με τη λήξη της πανδημίας.

-Πως θα διατεθούν τα εμβόλια, σε ποια τιμή, με δεδομένο ότι οι εταιρείες κατασκευής δήλωσαν ότι σύντομα θα ικανοποιήσουν την παγκόσμια ζήτηση.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι είναι μάλλον αμφίβολο αν μια τέτοια επένδυση καταστεί κερδοφόρα, βιώσιμη και ικανή να αποσβέσει το κόστος της σε ορατό χρονικό ορίζοντα. Επίσης δεν είναι βέβαιο ότι η άρση της πατέντας θα οδηγήσει στην αύξηση της παραγωγής εμβολίων, αλλά στο αντίθετο αποτέλεσμα όπως δήλωσαν πρόσφατα γερμανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι. 

Συνεπώς η συζήτηση περί άρσης των πατεντών με πρόσχημα την αύξηση της παραγωγής εμβολίων υπέρ των φτωχών χωρών, είναι μάλλον μια ουτοπική συζήτηση. Σίγουρα λειτούργησε θετικά αφού πίεσε τις εταιρείες να γίνουν ανταγωνιστικές μεταξύ τους αυξάνοντας την παραγωγή εμβολίων υπό την απειλή απώλειας της πατέντας που θα αποτελούσε προηγούμενο και για τα φάρμακα.

Αθανάσιος Πάσχου

Υποπτέραρχος ε.α.

ΜSc-Διεθνές Οικονομικό Δίκαιο

Βασίλης Τσιάντος

Καθηγητής Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος

Πρόεδρος Δ.Ε. Παραρτήματος Καβάλας Ε.Μ.Ε.

Πριν λίγο καιρό φίλος ανάρτησε σε κοινωνικό δίκτυο (facebook) ένα κείμενο στα αγγλικά σχετικά με όσους έχουν μία μανία αγοράς βιβλίων, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προλαβαίνουν να διαβάσουν, αλλά κοσμούν τις βιβλιοθήκες τους («Η αξία της κτήσης περισσότερων βιβλίων από αυτά που μπορείς να διαβάσεις», “The value of owning more books than you can read”). Στο ίδιο άρθρο γράφεται ότι ο Στατιστικός Νασίμ Νικόλας Τάλεμπ πιστεύει ότι με το να περιβαλλόμαστε από βιβλία, που δεν έχουμε διαβάσει, εμπλουτίζεται η ζωή μας, διότι μας υπενθυμίζουν όλα όσα δεν γνωρίζουμε! Μάλιστα, τονίζεται στο άρθρο ότι ο Ουμπέρτο Έκο είχε περίπου 30000 (τριάντα χιλιάδες) βιβλία στην προσωπική του βιβλιοθήκη, τα περισσότερα των οποίων δεν τα είχε διαβάσει!

Βλέποντας και τα βιβλία στην προσωπική μου βιβλιοθήκη, συμπέρανα ότι πάσχω από την ίδια νόσο. Πόσες φορές δεν κουβαλούσα σε σακούλες από τα παλαιοβιβλιοπωλεία της Αθήνας βιβλία εκπληκτικά (Άπαντα Πλάτωνα από τις εκδόσεις Πάπυρου, βιβλία του Βράιλα, Αριστοτέλη από διάφορες εκδόσεις, Θεόφιλο Βέικο, Μακράκη, Τσέλερ-Νεστλέ, Θεοδωρίδη, Γεωργούλη, Κορδάτο, Χέγκελ, Τζών Στιούαρτ Μιλ, Παπανούτσο, κ.λπ., κ.λπ.) στο αεροδρόμιο, στο αεροπλάνο και μετά στο σπίτι. Τα περισσότερα από τα οποία, φυσικά, δεν βρήκα χρόνο να τα διαβάσω και το χειρότερο όλων είναι ότι μου δημιουργούν και ένα συναίσθημα ότι γνωρίζω απειροελάχιστα πράγματα και ότι ο αμείλικτος χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα, που ανησυχώ ότι δεν θα προλάβω να τα διαβάσω. Την άγνοιά μου, την είχα συνειδητοποιήσει από πολλές δεκαετίες, και μάλιστα την μετέφερα στους φοιτητές μου από την πρώτη στιγμή που επέστρεψα στην Ελλάδα, προ αρκετών ετών, ακόμη και για την επιστήμη μου, τα μαθηματικά. Τους έλεγα ότι γνωρίζω το ένα δισεκατομμυριοστό του ενός δισεκατομμυριοστού από την ύλη των μαθηματικών που υπάρχουν, και με κοίταζαν ενεοί και κεχηνότες! Για ένα νέο 18-20 ετών φαντάζει περίεργο ένας καθηγητής του να παραδέχεται ότι γνωρίζει απειροελάχιστα πράγματα από την επιστήμη του. Τι έκανε στις σπουδές του; Είναι δυνατόν να μην εκφράζει «αυτοπεποίθηση» λέγοντας «εγώ, ξέρω», όπως κάνουν πιθανά άλλοι συνάδελφοί του;

Το παραπάνω άρθρο, αλλά και οι σκέψεις και ανησυχίες μου, με έκαναν να αρχίσω να αναρωτιέμαι πόσα βιβλία μπορεί να διαβάσει κάποιος σε ένα χρόνο; Ποιος είναι ο πιθανός ελάχιστος και ποιος ο μέγιστος αριθμός βιβλίων που μπορεί να διαβάσει κάποιος σε ολόκληρη την ζωή του; Όσο και αν φαίνεται παράξενο, το ερώτημα αυτό απασχόλησε αρκετούς συνανθρώπους μας και υπάρχει αντίστοιχο υλικό στο διαδίκτυο. Ας υποθέσουμε ότι διαβάζει κάποιος ένα βιβλίο την ημέρα. Οπότε επί 365 ημέρες, αφήνουμε τα δίσεκτα, θα διαβάσει 365 βιβλία. Αν θεωρήσουμε ότι ξεκινάει κάποιος στα 20 να διαβάζει μέχρι τα 80 του, προκύπτουν 60 χρόνια. Άρα, 60×365 = 21900 βιβλία είναι ένας μέγιστος αριθμός βιβλίων που μπορεί να διαβάσει ένας φανατικός αναγνώστης. Δεν υπολογίζουμε την δυσκολία του κάθε βιβλίου και θεωρούμε ότι έχει κατανοήσει όσα διάβασε σε όλα αυτά τα βιβλία. Ένα πιο ήπιο σενάριο θα ήταν να θεωρήσουμε ότι διαβάζει 50 βιβλία κάθε χρόνο, άρα ο αριθμός των βιβλίων που θα διαβάσει σε 60 χρόνια θα είναι 3000 (τρεις χιλιάδες) βιβλία.

Επομένως, ο ελάχιστος αριθμός θα μπορούσε να θεωρηθεί το 3000 και ο μέγιστος το 21900. Δεν λαμβάνουμε υπόψη όσους δεν διαβάζουν καθόλου, ούτε όσους διαβάζουν πολύ λίγο. Έτσι, η επόμενη ερώτηση είναι πόση είναι αυτή η γνώση σε σχέση με την υπάρχουσα; Η λέξη γνώση έχει θεωρηθεί, επίσης, ότι έχει την Σωκρατική /Πλατωνική σημασία, δηλαδή βρίσκεται στο τέταρτο επίπεδο της «δίχα τετμημένης γραμμής», διότι δεν έχει μόνο σημασία τι διαβάσαμε, αλλά και τι κατανοήσαμε. Όταν έφθασα στο σημείο αυτό είπα να αναζητήσω τα βιβλία που υπάρχουν σε ένα από τα μεγάλα και πιο γνωστά Πανεπιστήμια της Αμερικής και έτσι έψαξα την βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Περιλαμβάνει 28 κτίρια και έχει 700 άτομα προσωπικό! Ο αριθμός των τόμων είναι περίπου 20 εκατομμύρια! Επιπλέον, υπάρχουν περίπου 400 εκατομμύρια χειρόγραφα (https://library.harvard.edu/about/about-harvard-library).

Νομίζω ότι είναι περιττό να βρει κανείς το ποσοστό των 21900 βιβλίων που μπορεί να διαβάσει ένας πολύ επιμελής αναγνώστης/μελετητής σε σχέση με τα 20 εκατομμύρια τόμους, αλλά ας το κάνουμε για δεοντολογικούς λόγους, αλλά και ευκολίας σύγκρισης. Πρόκειται για το 0,11%! Επομένως, όσο και να διαβάζει κάποιος θα έχει καταφέρει σε όλη του την ζωή να διαβάσει το πολύ 0,11% των τόμων της Βιβλιοθήκης του Χάρβαρντ. Άρα, πώς μπορεί να πει κάποιος ότι γνωρίζει; Μήπως, λοιπόν, πρέπει να καταργήσουμε το γενικό «ξέρω» από το λεξιλόγιό μας και να αντικαταστήσουμε με το ότι «η άποψή μου είναι το Α» και ότι στο απειροελάχιστο ποσοστό που είναι το αντικείμενό μου έχω πλήρη γνώση; Μήπως, ο Σωκράτης, επειδή ακόμη και στην εποχή του η γνώση ήταν αρκετά μεγάλη περιοριζόταν στο να λέει ότι «ένα γνωρίζω ότι δεν γνωρίζω»; Άρα, προσδιορίζοντας τι είναι αυτό που δεν γνωρίζω (την άγνοιά μου δηλαδή), αρχίζω να μελετώ, να διερευνώ το θέμα και ανεβαίνοντας σε επίπεδα, όπως η έλικα, προσπαθώ να το γνωρίσω;

Άρα, η απεραντοσύνη της γνώσης ας μας βοηθήσει να αντιληφθούμε την άγνοιά μας και με ταπεινοφροσύνη ας σκύψουμε πάνω στα θέματα που μας απασχολούν και κυρίως σε αυτά που μπορούν να μας βελτιώσουν σαν ανθρώπους. Θα ήθελα να κλείσω με ένα απόσπασμα του Κικέρωνα. Λέει κάπου ότι «μήπως οι καλύτεροι και σοβαρότεροι από όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους δεν ομολογούν ότι υπάρχουν πολλά που δεν ξέρουν και πολλά τα οποία πρέπει να μελετήσουν ξανά και ξανά για να τα μάθουν;» (Κικέρων, «Το φάρμακο της λύπης»).

Δεδομένα και Επιφυλάξεις

Ξεκινούν στις 25 Ιανουαρίου 2021 στην Κωνσταντινούπολή οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας που «πάγωσαν» για πέντε χρόνια.

Κατ΄ αρχήν είναι σημαντικό και χρήσιμο να συζητά κάθε χώρα με τους γείτονες της που η γεωγραφία και η ιστορία καθόρισαν να έχουν κοινά σύνορα. Ποια είναι όμως σήμερα η Τουρκία και πόσο αξιόπιστη είναι για να την εμπιστευτεί η Ελληνική πλευρά; Πόσο ειλικρινής μπορεί να είναι η πρόσκληση που μας απεύθυνε στις 11 Ιανουαρίου; Ας δούμε κάποια δεδομένα καθώς και επιφυλάξεις που ισχύουν.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι στο τιμόνι της Τουρκίας για 18 συναπτά έτη και έχει αποδείξει ότι διαθέτει μεγάλη ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις εξελίξεις, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας του την οποία κυβερνά με αυταρχικό τρόπο, κυρίως μετά το πραξικόπημα εναντίον του το 2016.

Δεν διστάζει να έλθει σε σκληρή δημόσια προσωπική αντιπαράθεση με ηγέτες άλλων χωρών και σε μικρό διάστημα να κάνει διπλωματικό ελιγμό και «επίθεση φιλίας» προς τους ίδιους, όπως έπραξε παλαιότερα με τον Πούτιν, πρόσφατα με τον πρόεδρο Μακρόν της Γαλλίας και τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump ο Ερντογάν ανέπτυξε μια παράξενη και φιλική σχέση. Εκμεταλλεύτηκε την ανοχή του ή και την υποστήριξή του για να προβεί σε μονομερείς επιθετικές ενέργειες και προκλήσεις στην ανατολική μεσόγειο (εισβολή στη Συρία, εμπλοκή στον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, Τουρκο-Λυβικό μνημόνιο, κλπ).

Εν τούτοις ο πρόεδρος Trump δεν κατάφερε να αποτρέψει τις σοβαρές κυρώσεις που επέβαλε πρόσφατα το αμερικανικό κογκρέσο στην Αμυντική Βιομηχανία της Τουρκίας λόγω της απόκτησης του συστήματος αεράμυνας S-400 από τη Ρωσία που την απομακρύνει από το ΝΑΤΟ.

Σε ότι αφορά στις μεταξύ μας σχέσεις, η Τουρκία διενεργεί θαλάσσιες έρευνες και γεωτρήσεις στην Κυπριακή και Ελληνική ΑΟΖ. Καλλιεργεί την ένταση στο Αιγαίο με συνεχείς απειλές, παραβάσεις, παραβιάσεις και υπερπτήσεις στον Ελληνικό εναέριο χώρο. Από το καλοκαίρι του 2020 η προκλητικότητα και η επιθετικότητα σε βάρος της χώρας μας, με λόγια και έργα, ξεπέρασαν κάθε  προηγούμενο, από το 1974.

Ξαφνικά η Τουρκία σταμάτησε τις προκλήσεις  αποσύροντας τα δυο πλοία (ORUC REIS & BARBAROS) από τις έρευνες υδρογονανθράκων και ταυτόχρονα μας προσκάλεσε την 11^η Ιανουαρίου για επανέναρξη συνομιλιών, στον 61^ο κύκλο.

Σε τι οφείλεται αυτή η ενέργεια του Προέδρου Ερντογάν; Μετάνιωσε για την συμπεριφορά του απέναντί μας; Eπιθυμεί “να τα βρούμε” στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου;

Σίγουρα  όχι. Δύο κατά βάση είναι οι λόγοι της αλλαγής στάσης της Τουρκίας προκειμένου να κερδίσει χρόνο. Πρώτον, οι επικείμενες κυρώσεις της ΕΕ που επρόκειτο να επιβληθούν στο Συμβούλιο κορυφής του Μαρτίου 2021. Δεύτερον, η αδυναμία επανεκλογής του Donald Trump στην Προεδρία των ΗΠΑ.

Δηλ. η Τουρκία προκειμένου να προκαταλάβει τόσο την Ευρώπη όσο και τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ, προσποιούμενη καλή προαίρεση και φιλειρηνικό πνεύμα, μας προσκάλεσε να συμμετάσχουμε στις διερευνητικές συνομιλίες και μάλιστα πριν από την ορκωμοσία του νέου Προέδρου των ΗΠΑ Joseph R. Biden.

Ταυτόχρονα όμως η Τουρκία δυναμιτίζει το κλίμα των συνομιλιών, πριν αυτές ξεκινήσουν :

-Εκδίδει NAVTEX Ασκήσεών της στο Αιγαίο.

-Παρενοχλεί Ελληνικά αλιευτικά σκάφη στην περιοχή των Ιμίων.

-Προκαλεί με εμπρηστικές δηλώσεις και απειλές υψηλών αξιωματούχων της κατηγορώντας την Ελλάδα ότι δήθεν καταπιέζει την μειονότητα στη Θράκη κατονομάζοντάς την ως «Τουρκική» παρά τη συνθήκη της Λωζάνης που την ονομάζει «Μουσουλμανική».

Από την άλλη μεριά η Ελλάδα αποδέχθηκε την έναρξη των συνομιλιών χωρίς να φέρει αντίρρηση και πιστεύουμε ότι προηγουμένως θα έπρεπε :

-Nα κερδίσει στρατηγικό χρόνο για πιθανή έναρξη των συνομιλιών σε μελλοντικό χρόνο και μετά την Ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής του Μαρτίου.

-Να ενημερώσει διεξοδικά τη νέα Αμερικανική Ηγεσία και το State Department και αφού διερευνήσει τις προθέσεις των να πράξει ανάλογα.

-Να σιγουρευτεί ότι η Τουρκία δεν προσποιείται, αφού αποδείξει στην πράξη για ένα εύλογο χρονικό διάστημα ότι δεν προκαλεί, ότι τηρεί τους όρους καλής γειτονίας και έχει ειλικρινείς προθέσεις για την θετική έκβαση των συνομιλιών στο πλαίσιο των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.

-Να εξασφαλίσει πολύτιμο χρόνο για την υποδοχή της Μοίρας των 18 υπερσύγχρονων αεροσκαφών Rafale από τη Γαλλία.

Γράφηκε στον τύπο και σε άλλα μέσα ότι πιέστηκε η Ελλάδα να δεχθεί την άμεση έναρξη των συνομιλιών. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση και το ΥΠΕΞ στάθμισαν τα οφέλη και όλα τα δεδομένα και έπραξαν με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα και μόνον.  Επίσης ότι στις συνομιλίες αυτές ως μοναδικό θέμα συζητήσεως θα είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, δηλ. η Αιγιαλίτιδα Ζώνη (Χωρικά Ύδατα), η Υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ.

Πρέπει να έχουμε υπόψη το ενδεχόμενο να αποχωρήσει η Τουρκία από τις συνομιλίες για ασήμαντη αφορμή, δημιουργώντας η ίδια αδιέξοδα και επιρρίπτοντας στην Ελλάδα την ευθύνη της αποτυχίας των συνομιλιών καθόσον είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η Τουρκία θα θέσει στο τραπέζι όλα τα ζητήματα που την απασχολούν (Κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα Ελληνικών νησιών και βραχονησίδων, αποστρατικοποίηση Ελληνικών νησιών, κ.α).

Να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.  Ταυτόχρονα να είναι σε ετοιμότητα οι ένοπλες δυνάμεις μας για μια νέα Τουρκική πρόκληση στο Αιγαίο και στον Έβρο. Ας μην ξεχνάμε ότι Ιανουάριο μήνα έγινε η κρίση στα Ίμια το 1996, με συνέπεια την απώλεια τριών Αξιωματικών του ΠΝ και έκτοτε, το «γκριζάρισμα» της περιοχής αυτής.

Σε ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν αρχίζουν οι συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη. Θα πιστέψουμε τις υποκριτικές διπλωματικές διαθέσεις της Τουρκίας ; Πρέπει σίγουρα να είμαστε επιφυλακτικοί και να αξιολογήσουμε τις διαθέσεις της Τουρκίας με βάση τη στάση της και την πρακτική της σε σοβαρά ιστορικά γεγονότα και την διπροσωπία και κακόβουλη στάση που επιδεικνύει συνήθως απέναντι στον ελληνισμό.

Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι διαχρονικά η συμπεριφορά της Τουρκίας από την εποχή του Κεμάλ έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Φέρεται ύπουλα, μεθοδευμένα, με θρασύτητα και προβαίνει σε ενέργειες εκ του ασφαλούς μέσα σε ένα ήδη διαμορφωμένο πλαίσιο το οποίο θεωρεί ότι παρέχει την «κατάλληλη ευκαιρία». Αν αποτύχει, δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνει «στροφή 180 μοιρών».

Για να γνωρίζουμε λοιπόν με ποιόν συνομιλούμε και να καταλάβουμε πως η Τουρκία εφαρμόζει τις «διπλωματικές αρχές», συμφωνίες και υποχρεώσεις δεν έχει παρά να μελετήσουμε την διπλωματική της ιστορία και την εν γένει στάση της, όπως πχ αυτήν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που ενώ όλος ο πλανήτης πολεμούσε, η Τουρκία ήταν «ο Επιτήδειος Ουδέτερος». Υπέγραψε το 1941 σύμφωνο φιλίας με τη ναζιστική Γερμανία, το 1942 εμπορική συμφωνία για την τροφοδοσία των δυνάμεών της και την διάθεση μετάλλων, χρωμίου κλπ για την κατασκευή όπλων, εν όψει δε της διαφαινόμενης βέβαιης ήττας της ναζιστικής Γερμανίας δεν δίστασε να της κηρύξει τον πόλεμο λίγο πριν τη λήξη του, τον Φεβρ. 1945.

Δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι η Τουρκία σήμερα με υπερφίαλες νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις, και επεκτατικές βλέψεις στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί έναν μεγάλο κίνδυνο για την σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή μας.

Κλείνοντας, κυρίαρχο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει με το μέρος της το Διεθνές δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας (Συνθήκη ΟΗΕ του Montego Bay-1982) ενώ η Τουρκία δεν έχει προσυπογράψει μέχρι σήμερα τη συνθήκη αυτή. Επίσης η Ελλάδα διαθέτει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και δεν είναι εύκολος αντίπαλος για την Τουρκία και αυτό το γνωρίζει. Να καταλάβουμε τέλος ότι ο «κατευνασμός» κάνει τον αντίπαλο επιθετικότερο και επεκτατικότερο.

Καλή επιτυχία λοιπόν στην Ελληνική διπλωματική αποστολή.

Αθήνα 22 Ιανουαρίου 2021

Αθανάσιος Πάσχου

Υποπτέραρχος ε.α. -Οικονομολόγος

MSc, Διεθνές-Ευρωπαϊκό  Δίκαιο

Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση στο ερώτημα εάν κάποιος/α θα κάνει κάποιο εμβόλιο ή όχι, αφορά αποκλειστικά τα ευαίσθητα προσωπικά του δεδομένα. Όχι όμως και στην περίπτωση της πανδημίας του νέου κορωνοϊού. Εδώ, σύμφωνα και με τη γνώμη των περισσότερων (όχι όλων) των συνταγματολόγων που δημόσια έχουν τοποθετηθεί για το θέμα, η αναγκαιότητα εμβολιασμού του γενικού πληθυσμού, ακόμη και με τη μορφή της υποχρεωτικότητας, όχι όμως του καταναγκασμού, αποτελεί συνταγματικά επιτρεπτή πρακτική.

Το θέμα αυτού του κειμένου όμως δεν είναι αυτό.

Είναι η μετατροπή ενός ζητήματος που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί απόδειξη του αισθήματος «κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης», όπως επιτάσσει η παρ.4 του αρ.25 του Συντάγματος, σε ιδεολογικοπολιτική διαφορά. Μία διαφορά που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα ΜΜΕ, με την αγαστή συνεργασία των επικοινωνιολόγων των κομμάτων με τους μισθοδοτούμενος (άμεσα ή έμμεσα) κονδυλοφόρους τους.

Έτσι, στα πλαίσια των παραπάνω, η αντιπολίτευση με δηλώσεις της σχεδόν χρεώνει στην κυβέρνηση την ευθύνη για τους νεκρούς της πανδημίας, ενώ από την κυβερνητική πλευρά έχουν υποστηριχθεί δημόσια δηλώσεις πως με την έναρξη του εμβολιασμού θα επέλθει το τέλος των κομματικών της αντιπάλων!

Συνέπεια της μετατροπής ενός θεμελιώδους ατομικού δικαιώματος των πολιτών, αυτού της προστασίας της προσωπικής του υγείας, και ενός κοινωνικού τους δικαιώματος, και άρα υποχρέωσης του κράτους, στη διασφάλιση -στο μέτρο του δυνατού- των μέσων για την προστασία του, σε κομματική (και εν μέρει ιδεολογική) αντιπαράθεση, είναι και η εντατική, σε υπερθετικό βαθμό, ενασχόληση του συνόλου των ΜΜΕ με αυτό.

Η σχεδόν μονοθεματικόηττα των δελτίων ειδήσεων, ιδιαίτερα των τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας, έφτασε στο απόγειό της την ημέρα της έναρξης του εμβολιασμού των πολιτών.

Έτσι, η απύθμενη υποκρισία τους, έφτασε στο σημείο να «αναδείξει» την 27^η Δεκεμβρίου του 2020 σε«ιστορική ημέρα», ίσως όχι χωρίς «βοήθεια»!

Η αλήθεια είναι πως η «ιστορικότητα» της ημέρας, απλά προστίθεται και συμπληρώνει τον καμβά ανάλογων «ιστορικών στιγμών» του κακού παρελθόντος της 4^ης εξουσίας, σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο. Έγκειται δε, στο γεγονός της επιβεβαίωσης του εξευτελισμού της, αλλά κι εκείνων που σκέφθηκαν, οργάνωσαν και πρότειναν τον, σε δημόσια θέα, εμβολιασμό θεσμικών οργάνων του κράτους, στον ανώτατο μάλιστα βαθμό, με το σκεπτικό του «επηρεασμού δια του παραδείγματος».

Έτσι, Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί κρατών, αποδέχονται τον ρόλο του «influencer» (επηρεαστή γνώμης) που τους αποδίδουν τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απεκδυόμενοι και τα τελευταία ίσως ψήγματα κύρους και σεβασμού που φέρει το δημόσιο κρατικό αξίωμα που υπηρετούν.

Κι εμείς, ως λαός, μετατρεπόμαστε σε έναν «ιδιότυπο ηδονοβλεψία» από μια «κλειδαρότρυπα» που πλέον έχει πάρει τη μορφή της οθόνης μιας smartTV, ενός tabletή του (x) γενιάς κινητού μας τηλεφώνου.

Κι έτσι, διολισθαίνουμε όλο και περισσότερο από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία των αξιών, των δικαιωμάτων και της «κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης», στη δημοκρατία της εικόνας, των influencersκαι του παρασιτικού κατεστημένου τους.

Τσακίρης Α. Γιώργος

Καβάλα

6948-811011

Πανδημία και Οικονομική Κρίση

Από την 11^η Μαρτίου 2020 που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κήρυξε τη νόσο COVID-19 ως Πανδημία, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν σε ισχυρή ένταση τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν μια μεγάλη Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, ενώ δημιουργούνται συνθήκες ακραίας φτώχειας (πρόβλεψη ΔΝΤ για 90 εκατ. ανθρώπων σε συνθήκες ακραίας φτώχειας το 2020).

Η πανδημία επηρέασε και επηρεάζει την οικονομία μέσω τριών διαύλων, α) τον δίαυλο της Προσφοράς (μειώθηκε η ποσότητα και ποιότητα της προσφερόμενης εργασίας), β) τον δίαυλο της Ζήτησης (περιορίστηκε σημαντικά η κατανάλωση λόγω μείωσης των εισοδημάτων και της συλλογικής ανασφάλειας) και γ) τον δίαυλο της Χρηματοπιστωτικής Διάδρασης (ασκείται μεγάλη πίεση στο τραπεζικό σύστημα, αυξάνονται οι επισφάλειες και τα «κόκκινα δάνεια» )

Για πρώτη φορά στην ιστορία βλέπουμε ότι μια πανδημία μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε σοβαρή και ποσοτικά μετρήσιμη παγκόσμια οικονομική κρίση ή ακόμα και σε ανθρωπιστική κρίση. Και τούτο  παρά το υψηλό παγκοσμίως παραγόμενο ΑΕΠ, την ύπαρξη ισχυρών διεθνών οικονομικών θεσμών και οργανισμών καθώς και των μηχανισμών παρέμβασης που διαθέτει το παγκόσμιο σύστημα (ΟΗΕ υπό την αιγίδα του οποίου λειτουργούν ΠΟΥ-ΠΟΕ-ΔΝΤ-Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΕΚΤ κ.α.).

Οι Οργανισμοί όμως αυτοί και μεγάλα κράτη δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα τη σοβαρότητα της πανδημίας, πλην εξαιρέσεων, και δεν ενεργοποιήσουν άμεσα τις οικονομικές και λοιπές διαδικασίες που τα ίδια  έχουν θεσπίσει για να χρηματοδοτήσουν τη μάχη κατά του κορονοϊού.

Από τις αδυναμίες που αναδείχτηκαν στην αντιμετώπισή της πανδημίας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της ΕΕ έχει ήδη προς έγκριση νέα Πρόταση-Κανονισμό για την Υγεία με ισχύ από 1ης Ιαν. 2021 μέχρι το  2027, καταργώντας αντίστοιχα τον Βασικό Κανονισμό για την Υγεία Νο.282/2014.

Η χώρα μας στο πρώτο κύμα του κορονοϊού την άνοιξη 2020 αντέδρασε έγκαιρα, πήρε τα αναγκαία μέτρα που σύστησε η αρμόδια επιστημονική επιτροπή και επ΄αυτού έλαβε τα εύσημα και τα θετικά διεθνή σχόλια για την επιτυχία της. Τώρα όμως που το δεύτερο κύμα της πανδημίας εμφανίστηκε επιθετικότερο με πολλά κρούσματα και σημαντικές απώλειες συμπολιτών μας, άρχισαν να φαίνονται αρκετές δυσλειτουργίες στο ΕΣΥ και στο σύστημα προστασίας της Δημόσιας Υγείας.

Οικονομικές Επιπτώσεις στην Ελλάδα

Οι οικονομικές επιπτώσεις της Πανδημίας, οι σχετικοί οικονομικοί δείκτες και άλλα αριθμητικά μεγέθη προβλέπεται να διαμορφωθούν ως εξής, σύμφωνα με τις συνδυασμένες προβλέψεις Υπ.Οικ., ΤτΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ :

         ΕΤΗ                            2019                  2020               2021       

ΑΕΠ (Ύφεση)                     1,9%                 –10,5%            4,8%

Δημοσιονομικό Έλλειμμα   1,5%                  7,2%              3,9%

Χρέος/ΑΕΠ                         180,5%              210%             200,7%

Ανεργία                               17,3                   18,9%             17,9%

Πληθωρισμός                      0,5%                 -1,3%              0,9%

ΑΕΠ 2020,  162,7 δισ ΕΥΡΩ, (από 183,4 δισ ΕΥΡΩ το 2019)

ΑΕΠ 2021,  171,9 δισ  ΕΥΡΩ

Δημόσιο Χρέος 2020 340  δισ Ευρώ.-Για το 2021 343,2 δισ Ευρώ

Lockdown,  Κόστος ανά ημέρα €160-180 εκατ.(30 μέρες, €5 δισ ή 3% του ΑΕΠ)

Σύμφωνα με την κομισιόν η ελληνική οικονομία επηρεάστηκε σημαντικά καθώς ο μεγάλος τομέας των υπηρεσιών και η υψηλή εξάρτησή της από τον εξωτερικό τουρισμό την κατέστησαν ιδιαίτερα ευάλωτη.

Κυρίαρχο στοιχείο, απέναντι στην πανδημία σε επίπεδο ΕΕ είναι η δημιουργία του Αναπτυξιακού Ταμείου (Next Generation EU Fund), το οποίο θα χρηματοδοτήσει αναπτυξιακές πρωτοβουλίες την περίοδο 2021-2027 αξίας 750 δισεκ. Ευρώ. Η Ελλάδα θα εισπράξει 30,2 δισεκ. ευρώ εκ των οποίων 17,7 δισεκ. ευρώ θα είναι επιχορηγήσεις και τα υπόλοιπα 12,5 δισεκ. ευρώ  θα είναι πολύ χαμηλότοκα δάνεια. Οι πρώτες εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος για τις επιπτώσεις του Αναπτυξιακού Ταμείου στον ετήσιο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης για τα έτη 2021-2027αυτά θα είναι >2% .

Βασικές Οικονομικές Επεμβάσεις

Προς αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης, δύο κατά βάση είναι οι οικονομικές δράσεις και αφορούν:

α. Υγειονομικό Κόστος-Επενδύσεις στην Υγεία για την θωράκιση των συστημάτων υγείας τόσο προς αποσόβηση της κρίσης όσο και για την προετοιμασία των συστημάτων υγείας για πιθανή νέα κρίση στο μέλλον.

β.   Κοινωνικό Κόστος-Δαπάνες  για την ενίσχυση των εργαζομένων, των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών και των αδυνάτων εν γένει προς αποφυγή μιας επαπειλούμενης ανθρωπιστικής κρίσης και εκτεταμένης φτώχειας που θα οδηγούσε σε περισσότερους ακόμα θανάτους στην κοινωνία εκτός από τον ίδιο τον κορονοϊό.

Οι δαπάνες αυτές σκοπό έχουν να ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή απέναντι στις δυσμενείς επιπτώσεις που επιφέρει το lockdown στη μαζική ψυχολογία της κοινωνάς και από τον γενικότερο διάχυτο φόβο και πανικό απέναντι στη φτώχεια και την ανεργία.

Επίλογος-Συμπεράσματα

Η Πανδημία της Covid-19  από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσής της επηρέασε αρνητικά σε σημαντικό βαθμό την παγκόσμια οικονομία και σχεδόν κανένα κράτος του πλανήτη δεν έμεινε ανεπηρέαστο. Οι άμεσες και έμμεσες οικονομικές επιπτώσεις που δραματικά συνεχίζονται, συνοπτικά είναι:

-Σημαντική Ύφεση με μεγάλη Μείωση του ΑΕΠ, Αύξηση του δημόσιου χρέους, Αύξηση του Δανεισμού για τη χρηματοδότηση των δομών υγείας και των αδυνάτων, Αύξηση της Ανεργίας, Αύξηση των Δημοσιονομικών Ελλειμμάτων, Μείωση της Παραγωγής, Μείωση της Κατανάλωσης, Αύξηση της Παγκόσμιας Φτώχειας.

-Η πανδημία σταμάτησε την πρόοδο και τον αγώνα για την ευημερία, δημιουργεί ανασφάλεια και διάχυτο συλλογικό φόβο στον πληθυσμό, αφήνει πολλά θύματα συνανθρώπων μας, δημιουργεί τεράστια πίεση στο υγειονομικό σύστημα και ταυτόχρονα αναδεικνύει τις αδυναμίες και ελλείψεις του, επαναπροσδιορίζει τις συνεργασίες μεταξύ κρατών για πιο αποτελεσματική κοινή δράση σε κρίσιμα ζητήματα υγείας, αναδεικνύει τέλος τις αδυναμίες πολλών διεθνών Οργανισμών.

-Στα θετικά της πανδημίας είναι, η Μείωση του Πληθωρισμού, η μείωση των διεθνών τιμών του πετρελαίου, η αύξηση της αποταμίευσης  και των τραπεζικών καταθέσεων λόγω υποχρεωτικής αποχής από την κατανάλωση, η αύξηση του ηλεκτρονικού εμπορίου (η οποία όμως τελικά θα οδηγήσει αργότερα στο κλείσιμο πολλών ανταγωνιστικών επιχειρήσεων με αντίστοιχη αύξηση των ανέργων), ο ταχύτερος ψηφιακός μετασχηματισμός πολλών δραστηριοτήτων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

-Στα θετικά μπορούμε να πούμε ότι συγκαταλέγεται η ισχυροποίηση των συστημάτων υγείας. Η λήξη της πανδημίας είναι σίγουρο ότι θα βρει το δημόσιο σύστημα υγείας σε καλύτερο επίπεδο αφού τεράστιοι οικονομικοί πόροι διοχετεύονται στα νοσοκομεία και στο ΕΣΥ για την αντιμετώπιση της νόσου.

-Το Σύστημα Υγείας την επόμενη μέρα θα βρεθεί με περισσότερο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και επενδύσεις σε σύγχρονο ιατροβιολογικό εξοπλισμό που δεν θα γινόταν χωρίς την πίεση της πανδημίας. Βεβαιότατα η πανδημία θα αναδείξει και τις αδυναμίες των λοιπών δομών του ΕΣΥ (πχ ΠΦΥ) που θα παραμείνουν υποβαθμισμένες εκτός αν υπάρξει σωστή ιεράρχηση αναβάθμισής τους, ενώ φαίνεται επιτακτικότατη η ανάγκη της ριζικής-συνολικής αναδιοργάνωσής του ΕΣΥ.

(Μέρος πρώτο)

Βασίλης Τσιάντος

Καθηγητής Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος

Πρόεδρος Δ.Ε. Παραρτήματος Καβάλας Ε.Μ.Ε.

π. Αντιπρόεδρος της ΑΔΙΠ

Στις 6 Νοεμβρίου 2020 διεξάγεται ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας (ΕΜΕ) με την ονομασία «ΘΑΛΗΣ» για τις τάξεις του Γυμνασίου (Β΄ και Γ΄) και το Λύκειο. Λόγω των ειδικών συνθηκών που ζούμε φέτος ο διαγωνισμός θα πραγματοποιηθεί με διαφορετικό τρόπο από τις προηγούμενες χρονιές. Έτσι, κάθε ενδιαφερόμενος μαθητής θα πρέπει να συμβουλευτεί τον εκπαιδευτικό του (μαθηματικό) για τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να δηλώσει την συμμετοχή του. Μπορεί επίσης να απευθυνθεί στην σελίδα της ΕΜΕ (www.hms.gr) για περισσότερες πληροφορίες.

Η μαγεία των μαθηματικών είναι αποδεκτή από όλους όσους έχουν ασχοληθεί με αυτά. Πολλοί είναι αυτοί που ξεκίνησαν να σπουδάσουν κάτι άλλο και στην συνέχεια, όταν ανακάλυψαν τα μαθηματικά, στράφηκαν προς αυτά. Στη σειρά των άρθρων αυτών θα αναφερθούμε στην αξία των μαθηματικών, την φύση τους, την χρήση τους και την ομορφιά τους. Τον τίτλο των άρθρων τον δανειζόμαστε από το ομώνυμο βιβλίο του Γάλλου μαρξιστή φιλοσόφου Αλαίν Μπαντιού «Εγκώμιο για τα Μαθηματικά». Στο βιβλίο αυτό θα αναφερθούμε διεξοδικότερα σε επόμενο άρθρο.

Τα μαθηματικά υπήρχαν πιθανά από την εποχή των Σουμέριων, των Βαβυλώνιων, των Αιγυπτίων, κ.λπ., ίσως και από πιο πριν. Οι λαοί αυτοί χρησιμοποιούσαν σίγουρα μαθηματικές πράξεις για τις πρακτικές τους ανάγκες. Υπάρχει, όμως, διάκριση μεταξύ πρακτικής εφαρμογής και θεωρητικής ενασχόλησης. Ως επιστήμη, οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα μαθηματικά ξεκίνησαν με τους Πυθαγόρειους και τον Θαλή. Αξιωματικά θεμελιώθηκαν με τον Ευκλείδη. Τα «Στοιχεία» του Ευκλείδη περιλαμβάνουν 13 Βιβλία. Κάθε Βιβλίο περιέχει όρους (ορισμούς), αιτήματα (αξιώματα), κοινές έννοιες, και προτάσεις (θεωρήματα). Για παράδειγμα, το πρώτο Βιβλίο περιέχει 23 όρους, 5 αιτήματα, 9 κοινές έννοιες και 48 προτάσεις. Στην Εικόνα 1 βλέπουμε την εισαγωγή από το πρώτο Βιβλίου των «Στοιχείων»  του Ευκλείδη από αγγλική έκδοση.

Εικόνα 1. Τα «Στοιχεία» του Ευκλείδη σε αγγλική έκδοση.

To γνωστό ηλεκτρονικό κατάστημα amazon.com στην παρουσίαση της έκδοσης των «Στοιχείων» γράφει ότι: «ο Ευκλείδης είναι ο πιο διάσημος μαθηματικός όλων των εποχών. Έζησε κατά τον τρίτο ή τέταρτο αιώνα π.Χ., μετά τον Πλάτωνα και πριν τον Απολλώνιο τον Περγαίο. Η φήμη του προέρχεται πρώτιστα από τα «Στοιχεία», τα οποία έγραψε σε δεκατρία βιβλία, και τα οποία έχουν ασκήσει στο ανθρώπινο μυαλό μεγαλύτερη επίδραση από οποιοδήποτε άλλο έργο εκτός της Βίβλου»! Τα ίδια γράφει και το Wikipedia («τα Στοιχεία του Ευκλείδη αναφέρονται σαν το πιο επιτυχές και με την μεγαλύτερη επιρροή βιβλίο που έχει γραφεί ποτέ), αλλά και πολλοί άλλοι συγγραφείς, όπως ο  Αμίρουτσε Μοκτέφ (Amirouche Moktef ), ο οποίος έγραψε το 2011 ότι «μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1860 στην Βικτωριακή Αγγλία τα Στοιχεία του Ευκλείδη χρησιμοποιούντο χωρίς ανταγωνιστή σαν διδακτικό σύγγραμμα για την διδασκαλία της γεωμετρίας στα σχολεία και τα κολλέγια». Οπότε δεν θα πρέπει να θεωρείται εξωπραγματικό αυτό που έκανε ο φιλόσοφος Σπινόζα και στο οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω.

Είναι γνωστό ότι οι τρεις μεγάλοι Ορθολογιστές φιλόσοφοι, Καρτέσιος, Σπινόζα και Λάιμπνιτς είχαν επηρεαστεί από τον Πλάτωνα και την σημασία που έδινε εκείνος στα μαθηματικά, αλλά και στην Λογική. Έτσι οι αναφορές τους στα μαθηματικά μέσα στα έργα τους είναι πολλές. Σε αυτές θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε στο σημαντικότερο έργο του Σπινόζα, την «Ηθική» του. Όπως θα περίμενε κανείς η «Ηθική» σαν φιλοσοφικό κείμενο θα έπρεπε να ήταν σε μορφή πραγματείας ή διαλόγου (κατά μίμηση του Πλάτωνα). Παρ’ όλα αυτά ο Σπινόζα για να δείξει την πίστη του στην αξία της γεωμετρίας έγραψε την «Ηθική» του όπως παρουσιάζει και ο Ευκλείδης τα «Στοιχεία» του.

Εικόνα 2. Η «Ηθική» του Σπινόζα.

Όπως φαίνεται και στην Εικόνα 2 ο Σπινόζα στο έργο του «Ηθική», στο πρώτο μέρος «Περί Θεού», ξεκινά με οκτώ (8) ορισμούς, προχωρά με επτά (7) αξιώματα και συνεχίζει με 36 προτάσεις, τις οποίες «αποδεικνύει». Μάλιστα σε πολλές από αυτές τελειώνει με το Ο.Ε.Δ. («όπερ έδει δείξαι») του Ευκλείδη, όπως φαίνεται στο τέλος των προτάσεων 3 και 4!

Εικόνα 3. Η «Ηθική» του Σπινόζα (προτάσεις, αποδείξεις και Ο.Ε.Δ.).

Οι ορθολογιστές φιλόσοφοι προσπαθούσαν να επιστρέψουν στις «πρώτες αρχές» και ήθελαν να «χτίσουν» ένα φιλοσοφικό σύστημα στηριζόμενο σε στέρεες βάσεις. Έτσι, κατέληξαν στην Ευκλείδειο γεωμετρία και την αξιωματική της θεμελίωση, θεωρώντας ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι αντίστοιχο για το φιλοσοφικό τους σύστημα. Εξ’ ου και η προσπάθεια του Σπινόζα να γράψει ένα καθαρά φιλοσοφικό κείμενο σε αξιωματική μορφή.

Σημερινή ανάρτηση μου σχετικά με τη δημοπρασία δικτύων φυσικού αερίου στην ΠΑΜΘ:

”Εκφράζω την ικανοποίηση μου για τη δημοπράτηση των έργων που αφορούν στην κατασκευή δικτύου διανομής φυσικού αερίου στις πόλεις της Ξάνθης, της Δράμας, της Αλεξανδρούπολης και της Κομοτηνής και λίγο αργότερα σε Καβάλα και Ορεστιάδα.

Θερμά συγχαρητήρια σε όσους εργάσθηκαν για αυτό το σκοπό και παρά την καθυστέρηση σε σχέση με αυτό που υπολογίζαμε, είναι ικανοποιητικό ότι μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης. Είναι έργο το οποίο το στηρίζουμε όλοι, το στηρίξαμε από την αρχή ως περιφερειακοί σύμβουλοι, έργο για το οποίο προσωπικά δεν είχα καμία ουσιαστική συμμετοχή στην υλοποίηση του, ήταν εκτός των καθηκόντων μου. Συγχαρητήρια στην ηγεσία του ΥΠΕΝ, τον Πρόεδρο της ΔΕΔΑ και στον Περιφερειάρχη ΑΜΘ και μέσω αυτών σε όλους όσους συνεργάστηκαν και συνέδραμαν μαζί τους, σε αυτό το βήμα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό. Είναι μία ιδέα που ξεκίνησε το 2014. Δεν το πίστεψαν πολλοί.

‘’Αυτό το ξεκινήσαμε εμείς από την Περιφέρεια μας. Στην ΑΜΘ πρωτοπορήσαμε σε αρκετά σημεία και έχουμε διαθέσιμους πόρους και για το υπόλοιπο. Η ΔΕΠΑ αναζητά πόρους για να καλύψει τη δική της συμμετοχή, δεδομένου ότι πρόκειται για ιδιωτικές εκμεταλλεύσιμες υποδομές, και υπό αυτή την έννοια εργαζόμαστε. Για πρώτη φορά η Περιφέρεια για κάτι που λέγονταν ότι δεν γίνονταν τίποτα, σε συνεργασία με στελέχη της ΔΕΠΑ ξεπεράσαμε τα εμπόδια, τους ευχαριστώ δημόσια και,  είμαστε σε ένα δρόμο που θα αποτελέσει παράδειγμα για όλη τη χώρα, τόνισε.’’

Αυτά είναι τα λόγια του αείμνηστου Γιώργου Παυλίδη, τον Ιανουάριο του 2016, ήταν ο άνθρωπος που είχε την ιδέα και ως Περιφερειάρχης οργάνωσε το σχέδιο υλοποίησης. Πίστευε ότι αποτελεί, μαζί με την Εγνατία Οδό, το πιο σημαντικό αναπτυξιακό έργο για την ΠΑΜΘ. Είκοσι και πλέον χρόνια το φυσικό αέριο περνούσε έξω από τις πόλεις μας αλλά κανείς δεν ήθελε να εμπλακεί με τη διανομή του στον αστικό ιστό. Αυτό διότι η οικιακή διανομή, γίνεται όχι από το δημόσιο αλλά από ιδιώτη πάροχο. Τα μεγέθη και τα δεδομένα που έχουν οι πόλεις μας δεν καθιστούσαν οικονομικά βιώσιμη την έλευση ιδιώτη. Κανείς εκτός από το Γιώργο Παυλίδη δεν πίστευε ότι θα υπήρχε άλλος τρόπος. Από τη πρώτη στιγμή το 2014 που ανέλαβε, εργάσθηκε, συμβουλεύτηκε, συνεργάσθηκε και βρήκε τελικά τον τρόπο. Με πλήρη στοιχεία και επιχειρήματα, με λύσεις όπως πάντα για τα ζητήματα που προέκυπταν έκανε τεκμηριωμένη πρόταση, έδωσε το βηματισμό για την υλοποίηση ενός μεγάλου αναπτυξιακού έργου στην ΠΑΜΘ και όχι μόνο. Η πρόταση του, υιοθετήθηκε και αποτέλεσε οδηγό και για τις άλλες περιφέρειες και αυτό πρέπει να το θυμηθούμε σήμερα.

Τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν έρχεται χωρίς σκληρή δουλειά και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και οι ιδέες περί ανάπτυξης. Πρέπει να έχουν ισχυρά υπόβαθρα σχεδιασμού, εύρεσης λύσεων και αποτελέσματα σε εύλογο διάστημα, καθαρά και μετρήσιμα από την κοινωνία.

Αναπτυξιακό έργο σημαντικό, με ισχυρό οικονομικό αποτύπωμα. Θα φανεί άμεσα. Σε ευχαριστούμε Γιώργο που έβαλες το νερό στο αυλάκι και σε αυτό το έργο”.

Μιχάλης Αμοιρίδης

Περιφερειακός Σύμβουλος