Τι να πρωτο πω κ γω .Πρωτα απο ολα Δοξα Τω Θεω που μας αξιωσε κ πηραμε σε πολυ μικρη ηλικια αυτο το μαγαζι!!!
1996-2020 Τίτλοι τέλους. Πραγματικά όταν το ακούς σε πιάνει μια στεναχώρια, αναρωτιέσαι τί, πώς, γιατί; Αλλά στη δίκη μας την περίπτωση είναι όπως βλέπεις μια ταινία ή διαβάζεις ένα βιβλίο κι έχει ένα ευχάριστο happy end…Έτσι είναι οι δικοί μας τίτλοι τέλους από το ιστορικό, μετά από τόσα χρόνια, μαγαζάκι μας που όλα τα -άκι μαζί να κολλήσεις δε του φτάνουν! Κι αυτό γιατί όλοι οι «παλιοί» πρέπει να γινόμαστε φάροι αισιοδοξίας για τους «νέους», ειδικά εν μέσω τέτοιων δύσκολων καιρών.
Κι εάν δε πέρασε κόσμος, κι εάν δε μεγάλωσε γενιές ανθρώπων…Μαθητές, φοιτητές που ήρθαν στην πόλη μας, αλλά και φοιτητές ξενιτεμένους που ερχόταν στις γιορτές να δουν ανθρώπους που αγαπούν και να χορέψουν μαζί τους. Κι όλοι αυτοί έγιναν επιστήμονες, τεχνίτες, μάστορες, βουλευτές, εισαγγελείς, υπουργοί…κι ερχόταν πάλι εκεί. Σαν τάμα συναναστροφής και συνάντησης. Άνθρωποι που μοιράστηκες την αγωνία τους, τα όνειρα τους, την ερωτική απογοήτευση τους, τη χαρά και τη δύσκολη λύπη τους ….όπως λέμε κι εμείς ως «μότο» μας: «μεγάλες στιγμές στο centraki μας» .
Έτσι, όπως όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, αλλά και μια καινούργια αρχή, ως συνέχεια του προηγούμενου. Έτσι κι εμείς, κλείνουμε αυτό το κομμάτι της ζωή μας και συνεχίζουμε παρά πέρα. Με τις ίδιες αξίες, με το ίδιο ήθος, αλλά κυρίως με την αγάπη του κόσμου που τόσα απλόχερα πήραμε και παίρνουμε.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που τόσα χρόνια και στα δύσκολα και στα εύκολα μας στηρίξατε, κι ένα μεγάλο συγνώμη σε όλους αυτούς που άθελα μας είτε τους στεναχωρήσαμε είτε τους προσβάλαμε χωρίς να το καταλάβουμε.
Θα είστε όλοι μες την καρδιά μας. Εις το επανιδείν, σύντομα…
Δημοσιεύτηκε στις
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
