Χρονόμετρο

    ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ: Τι κρύβεται κάτω από την εκκλησία του Αγ. Νικολάου

    Δημοσιεύτηκε στις

     

     

     

    Υπάρχουν αρκετές ενδείξεις για κάτι σημαντικό, αλλά μένει να το επιβεβαιώσει η αρχαιολογική σκαπάνη.

     

    ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΝ. ΣΠΑΝΕΛΗΣ

     

    Το σημείο που βρίσκεται ο ναός του Αγ. Νικολάου είναι από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της σύγχρονης πόλης, αφού καθημερινά διέρχονται πάρα πολλοί ντόπιοι και επισκέπτες, οι πρώτοι για αγορές και διασκέδαση και οι δεύτεροι για να θαυμάσουν και να φωτογραφηθούν στο Βήμα του Αποστόλου Παύλου. Το εν λόγω μνημείο είναι το νεώτερο τοπόσημο που απέκτησε η Καβάλα, με πρωτοβουλία και φροντίδα του μακαριστού μητροπολίτη Φ.Ν.Θ. Προκοπίου, ο οποίος εκείνο που κατάφερε ήταν να «οπτικοποίηση» την μνήμη της απόβασης του Θείου Λόγου σε αυτό το σημείο της μακεδονικής γης. Το ψηφιδωτό που κοσμεί το μνημείο – μια τέχνη που άνθισε στην Μακεδονία τα χρόνια του Αλεξάνδρου Γ’ και η οποία γνώρισε απήχηση σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, αποτυπώνει το συμβάν που έχει καταγραφεί στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου στην Τρωάδα ο Απόστολος Παύλος βλέπει σε όραμα έναν μακεδόνα άνδρα – ο οποίος στο ψηφιδωτό έχει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Μεγάλου Αλεξάνδρου – να τον καλεί προς βοήθεια.

     

    Είναι ένα όραμα που εκφράσει απόλυτα την εποχή που διαδραματίζεται, καθώς πρόκειται για μια περίοδο όπου στην Μακεδονία συντελούνται πάρα πολλές και γόνιμες διεργασίες μέσα σε ένα θεολογικό πλαίσιο, – αποτέλεσμα μια προϊούσας μετεξέλιξη της αρχαίας θρησκείας – οπότε υπήρχε ένα γόνιμο έδαφος για να έρθει να κηρύξει το Λόγο του Θεού, ο Απόστολος των Εθνών. Η συνέχεια δικαιώνει αυτό το ταξίδι από την Μ. Ασία προς την Μακεδονία και γι’ αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός ότι στους Φιλίππους έχουμε ένα γεγονός που θα αλλάξει την παγκόσμια ιστορία, την πρώτη βάπτιση ευρωπαίας στον Χριστιανισμό και την ίδρυση της πρώτης χριστιανικής κοινότητας, η εκκλησία της οποίας θα αποτελέσει την πλέον αγαπητή και προσφιλής για τον Παύλο και θα δεθούν με πάρα πολύ ισχυρούς δεσμούς.

     

    Τα παραπάνω δεν είναι μια επανάληψη γνωστών γεγονότων, αλλά η αναγκαία εισαγωγή για να προσανατολιστούμε στην αναζήτηση των κρυμμένων μυστικών που υπάρχουν κάτω από τον σημερινό ναό του Αγ. Νικολάου, που βρίσκεται σε ένα σημείο που για αιώνες ήταν πολυσύχναστο και πολυάνθρωπο, έχοντας ως επίκεντρο τον παλιό ρωμαϊκό δρόμο, την Εγνατία Οδό που «πάτησε» επάνω στα χνάρια της πολύ παλαιότερης βασιλικής οδού των Μακεδόνων.

     

    Στο σημείο που βρίσκεται το Βήμα του Αποστόλου Παύλου, κατέληγε ο δυτικός βραχίονας της Εγνατίας Οδού, όπως έρχονταν από τους Φιλίππους στο λιμάνι της Αρχαίας Νεαπόλεως και στην συνέχει αναπτύσσονταν ο ανατολικός βραχίονας, ο οποίος αφού ανέβαινε και πάλι την πλαγιά του Συμβόλου κατηφόριζε προς το σημερινό Περιγιάλι για να συνεχίσει το ταξίδι προς την Ανατολή. Εκεί λοιπόν επάνω στον μεγάλο δρόμο, συναντιόταν οι ταξιδιώτες με τους ντόπιους για να ανταλλάξουν αγαθά και ιδέες.

     

    Γι’ αυτό και μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, η στενή τότε οδός που σήμερα ονομάζουμε Κουντουριώτου – ήταν η οδός που πέρασε το άγημα των ναυτών που απελευθέρωσε το 1913 την Καβάλα – ήταν ο πλέον και αρχαιότερος εμπορικός δρόμος της Καβάλας, γεμάτος καταστήματα που διέθεταν τα πάντα, μαζί με ένα μεγάλο δημόσιο συγκρότημα που είχε ως κεντρικό σημείο αναφοράς το Τζαμί του Ιμπραήμ Πασά, που διέθετε επίσης ιμαρέτ, λουτρά, ιεροδιδασκαλία κ.α.

     

    Παλιά Καβαλιώτισσα μας έλεγε ό,τι πολλά από τα καταστήματα της οδού Κουντουριώτου, πριν γκρεμιστούν για να διαπλατυνθεί ο δρόμος, είχαν δυο λειτουργίες, μια εμπορική την ημέρα και μια εξορυκτική τη νύχτα! Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μαρτυρία, όταν έκλειναν τα καταστήματα οι μαγαζάτορες κατέβασαν τα κιουμπέγκια και στην συνέχεια πήγαιναν στο υπόγειο και άρχιζαν να σκάβουν!!! Σε αυτές τις λαθροανασκαφές βρέθηκαν διάφορα αντικείμενα, τα οποία φυσικά φυγαδεύτηκαν στις παράνομες αγορές αρχαιοτήτων σε μια περίοδο που η αρχαιολογική υπηρεσία δεν υπήρχε ή ήταν ακόμη στα σπάργανα, οπότε δεν μπορούσε να προστατεύσει την πολιτιστική μας κληρονομιά.

     

    Γι’ αυτό, όταν στα τέλη τη δεκαετία του ’80, γίνονταν οι εργασίες εκσκαφής για να περάσει ο κεντρικός αγωγός των λυμάτων της ΔΕΥΑΚ, από την οδό Κουντουριώτου, τα σκαπτικά μηχανήματα έπεσαν επάνω σε αρχαία υπολείμματα κτηρίων, ήταν μεγάλα τείχη τα οποία χρονολογήθηκαν τον 3ο και 4ο αιώνα μ.Χ. καθώς και ερείπια κτηρίων που «συνέχισαν» προ της κατεύθυνση της σημερινής εκκλησίας του Αγ. Νικολάου.

     

    Στις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ. οι Φίλιπποι καταστρέφονται από μεγάλο σεισμό και πλέον χάνουν την αίγλη τους και μετά από λίγο χρόνο – αρχές του 8ο αιώνα – βλέπουμε να «αναδύεται» στις σελίδες της ιστορίας η Χριστούπολις, ως συνέχεια της αρχαίας Νεάπολις, με νέο όνομα. Είναι λοιπόν πάρα πολύ πιθανό η πόλη να άλλαξε το όνομα της, γιατί το θρησκευτικό κέντρο των Φιλίππων μεταφέρθηκε στην παράλια πόλης της Νεαπόλεως, η οποία πρόσφερε μεγαλύτερη ασφάλεια απέναντι στις επιδρομές που είχαν ξεκινήσει μετά τους φονικούς σεισμούς.

     

    Όπως στους αρχαίους Φιλίππους οι μεγαλοπρεπείς βασιλικές είχαν χτιστεί γύρω από την ρωμαϊκή αγορά και την Εγνατία οδό, έτσι και στην Χριστούπολη, υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι πιθανό, να οικοδομήθηκε ένας μεγάλος ναός, σε ρυθμό βασιλικής, επάνω στην αγορά της πόλης… η οποία βρίσκονταν εκεί που είναι σήμερα η συνοικία του Αγ. Νικολάου. Σε αυτό το ναό, αν όχι και σε μοναστηριακό συγκρότημα που ίσως να υπήρχε, μπορεί να μεταφέρθηκαν προς φύλαξη όλα τα ιερά κειμήλια των Φιλίππων και να περιμένουν στις μέρες μας, την αρχαιολογική σκαπάνη, για να έρθουν και πάλι στο φως.

     

    Αν από την επιστημονική έρευνα επιβεβαιωθούν οι παραπάνω εκτιμήσεις, τότε η οικοδόμηση του μεγάλου τζαμιού του Ιμπραήμ Πασά με όλα τα υπόλοιπα κτήρια που το πλαισίωναν, μετά την οθωμανική κατάκτηση της Χριστουπόλεως και την ανοικοδόμηση της νέας πόλης, αυτό έχει ως θεμέλιο την παλιά βυζαντινή βασιλική ή και το μοναστήρι, όπου για ορισμένους μελετητές ήταν αφιερωμένο στην αναστάσιμη μορφή του Αγ. Λαζάρου.

     

    Το 2014 στην Αμφίπολη, αποκαλύφθηκε και αναγεννήθηκε στο μακεδονικό φως, ένα λαμπρό μνημείο που δεν έχει προηγούμενο του και για την ύπαρξη του οποίου δεν υπάρχει στις πηγές, ούτε μια αράδα που να μας είχε υποψιάσει για την ύπαρξή του. Άγνωστοι και κρυμμένοι οι θησαυροί της Μακεδονίας περιμένουν τον κατάλληλο χρόνο για να έρθουν και πάλι στο φως. Στο δικό μας χέρι είναι να πιέσουμε, για να γίνουν όλες εκείνες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να αναδυθούν στην επιφάνεια οι κρυμμένοι θησαυροί της πόλης μας και ίσως να υπάρξει και εκείνη η ευνοϊκή συγκυρία γεγονότων και ανθρώπων που θα επιτρέψουν αυτό να συμβεί στις μέρες μας. Έτσι μπορεί να αποδειχθεί ότι το τζαμί του Ιμπραήμ Πασά ήταν απλά μια κατασκευή των κατακτητών που «έθαψε» για να ξεχαστεί η χριστιανική περίοδος στην ιστορία της πόλης, μιας πόλης που βαπτίστηκε με το όνομά του Χριστού. Σε πόσες περιπτώσεις ονομάτων πόλεων ανά τον κόσμο έχει συμβεί αυτό;


    Δημοσιεύτηκε στις

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.