Χρονόμετρο

    ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ : Ένας βετεράνος του έπους του ‘40 θυμάται

    Δημοσιεύτηκε στις

     Ο πρωταγωνιστής της προχθεσινής παρέλασης μιλάει στο “ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ”

    Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου ανήκει, πλέον, στο παρελθόν. Πολλά μπορούμε να θυμόμαστε από την προχθεσινή ημέρα. Τον καλό καιρό, την μεγάλη προσέλευση του κοινού, τα –επίκαιρα, όπως και το 1940- μηνύματα κατά του φασισμού και πολλά άλλα. Σίγουρα, όμως, μια στιγμή που κέντρισε το ενδιαφέρον μας ήταν η έναρξη της παρέλασης, όταν από μπροστά μας πέρασε, περήφανος και με την ελληνική σημαία στο χέρι του, ο Παντελής Αντωνιάδης.

    Ποιος είναι, όμως, ο Παντελής Αντωνιάδης; Η απάντηση απλή: Είναι ένας βετεράνος του πολέμου του 1940, ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που πολέμησαν στα βουνά της Ηπείρου για να αποκρούσουν τον ιταλικό εισβολέα, και ο οποίος στα 95 του χρόνια πλέον αποτελεί τον μοναδικό επιζώντα κάτοικο Καβάλας που έζησε από πρώτο χέρι το Έπος του 40.

    Το «Χ» επικοινώνησε με τον (γεννημένο το 1918 σε ένα μικρό χωριό έξω από την Κωνσταντινούπολη) κ. Αντωνιάδη για να ακούσει, από πρώτο χέρι, για τα όσα έζησε εκείνη την εποχή ένας άνθρωπος ο οποίος πολέμησε για να μπορούμε, σήμερα, εμείς να ζούμε ελεύθεροι σε αυτή την χώρα. Αν και τα χρόνια έχουν περάσει και η μνήμη έχει, φυσιολογικά, εξασθενήσει οι εικόνες που φέρνει στο νου ο κ. Αντωνιάδης είναι χαρακτηριστικές των συνθηκών κάτω από τις οποίες οι Έλληνες υπερασπίστηκαν τα πάτρια εδάφη κατά των Ιταλών.

    «Εγώ κατατάχθηκα στον ελληνικό στρατό το 1939, στο Κάτω Νευροκόπι, και από εκεί πήγαμε στα Γιάννινα όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Δρόμοι δεν υπήρχαν, ούτε πολλά μεταφορικά μέσα. Να φανταστείτε ότι πήγαμε με τα πόδια μέχρι τα Γιάννινα, και από εκεί μέχρι τα βάθη της Βορείου Ηπείρου.

    Το κρύο ήταν απίστευτο. Τα πόδια μας ήταν παγωμένα από το χιόνι, δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε. Τις νύχτες ήμασταν αναγκασμένοι να βάζουμε τα γάντια μας για μαξιλάρι, για να μην παγώσει το κεφάλι μας. Αλλά δεν πτοηθήκαμε. Στην αρχή ήμασταν εμείς που αμυνόμασταν, αλλά η ορμή μας ήταν τέτοια που κάναμε τους Ιταλούς αμυνόμενους.

    Ο εχθρός ήταν πιο δυνατός, είχε πιο πολλά και πιο καλά όπλα από εμάς. Δεν είχαμε καλό οπλισμό αλλά είχαμε καρδιά και ψυχή, και για αυτό φτάσαμε μέχρι βαθιά στην Βόρεια Ήπειρο, ως το Πόγραδετς, την Κορυτσά και το Τεπελένι.

    Στην υποχώρηση, όμως, γυρίσαμε με το κεφάλι σκυμμένο, αν και νιώθαμε πως ήμασταν νικητές. Έκανα πάνω από 20 μέρες για να γυρίσω στην Καβάλα, γιατί και τότε γυρίσαμε με τα πόδια».

    Η μικρή αυτή συζήτηση δεν θα μπορούσε, φυσικά, να μην σταθεί στη συμμετοχή του κ. Αντωνιάδη στην φετινή παρέλαση. Ο ίδιος (αλλά και η σύζυγός του, η Άννα, με την οποία είναι παντρεμένοι εδώ και 63 χρόνια) δηλώνει ικανοποιημένος από τα χειροκροτήματα του κόσμου και την ανταπόκρισή του, ωστόσο η γυναίκα του εκφράζει ένα παράπονο:

    «Ο σύζυγός μου διέσχισε σχεδόν ολόκληρη την παραλιακή λεωφόρο ολομόναχος. Ένας άνθρωπος που έζησε τον πόλεμο από πρώτο χέρι δεν έπρεπε να παρελάσει μόνος του. Έπρεπε οι πολιτικοί να σταθούν στο πλευρό του, να του σφίξουν το χέρι και να του πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ, ένα μπράβο. Δεν το έκαναν, όμως. Το έκανε, πάντως, ο απλός κόσμος, που τον χειροκρότησε και τον θαύμασε. Και αυτό μετράει για μένα».


    Δημοσιεύτηκε στις 0

    Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.