Εδώ και έξι χρόνια περάσαμε πολλά, η ελληνική κοινωνία έχει εξαντληθεί και οικονομικά και ψυχικά, δεν υπάρχουν πια αποθέματα ενέργειας, οπότε υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες για να δράσουν οι δυνάμεις της καταστροφής. Χωρίς να επιχειρώ ιστορικούς παραλληλισμούς, καθώς τα πράγματα είναι πάρα πολύ διαφορετικά, θα τολμήσω να αναζητήσω κοινά στοιχεία της σημερινής εποχής με το 1922, όσον αφορά την κόπωση!
Σήμερα ο πόλεμος δεν είναι με τα όπλα, αλλά έχει οικονομικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, θέλω να σταθώ στο γεγονός ότι έχουν διαμορφωθεί ίδιες συνθήκες που οδηγούν σε διάλυση του κοινωνικού ιστού και κάθετη πτώση του ηθικού. Σε αυτές οι στιγμές είναι περισσότερο από ποτέ, αναγκαίο, να γίνουν κάποια βήματα, τα οποία πέρα από τυχόν οικονομικά οφέλη, έχουν να προσφέρουν πάρα πολλά σε επίπεδο ψυχικής ανάτασης.
Το 2010 με τον επανασχεδιασμό των δήμων, η Καβάλα έχασε την ευκαιρία να ονομαστεί ο νέος Καλλικρατικός δήμος, «Δήμος Φιλίππων», τιμώντας έτσι το ιστορικό και παγκοσμίως γνωστό όνομα της αρχαίας πόλης των Φιλίππων, η οποία σε όλες τις χρονικές στιγμές της ιστορίας της, έχει να επιδείξει σημαντικές στιγμές που καθόρισαν το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Επίσης, έχασε την ευκαιρία να ανακαλύψει εκ νέου το όνομα της Χριστουπόλεως, όπως ήταν το δεύτερο νεότερο όνομα τη πόλης και να αρνηθεί έτσι το σημερινό της όνομα, το Καβάλα, το οποίο φέρει την υπογραφή του Οθωμανού σουλτάνου στην ληξιαρχικής πράξη γέννησής της. Η πρώτη αλλαγή, δηλαδή η υιοθέτηση του ονόματος των «Φιλίππων» αλλά πολύ περισσότερο η δεύτερη, δηλαδή το «Χριστούπολις», ως όνομα της πόλης, συνάντησε πάρα πολλές αντιδράσεις, πρώτα και κύρια από την τότε δημοτική αρχή, η οποία μεταξύ όλων των άλλων είχε αναλάβει να διευκολύνει την διείσδυση του νέο οθωμανικού οράματος στην περιοχή μας, οπότε ενέργειες σαν και αυτή θα τους χαλούσε τα σχέδια.
Σήμερα όμως, την ώρα που βρισκόμαστε στην πιο δύσκολη στιγμή της νεώτερης ιστορίας μας, οφείλουμε να προετοιμαστούμε για το μετά. Και αυτό το «μετά», έχει να κάνει με την εκ νέου επαναπροσέγγισή μας με το ιστορικό υπόβαθρο της περιοχής μας. Προσέξτε, δεν μιλάμε για μια ενέργεια απλά τουριστικού ή οικονομίστικου χαρακτήρα, αλλά για να προσδώσουμε νόημα ύπαρξης σε μια πόλη, που θέλει να έχει ρόλο στο νέο σκηνικό που θα διαμορφωθεί.
Την Καλαμπάκα, αν την γνωρίζει κανείς, αυτό θα έχει συμβεί από το πανέμορφο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη «Στην Καλαμπάκα μια βραδιά», επειδή ο γνωστός συνθέτης, κατανοούσε ότι δεν ήταν και τόσο γνωστή, έβαλε στο τραγούδι και το στίχο «Στους βράχους τα Μετέωρα, τα δροσερά βραδάκια», οπότε και ο πλέον ανίδεος από γεωγραφία, είχε σημείο προσδιορισμού.
Το 2010 ο Καλλικρατικός δήμος που σχηματίστηκε ονομάστηκε «Δήμος Καλαμπάκας», επειδή γρήγορα κατάλαβαν ότι αυτό το όνομα, τουρκικής προέλευσης που σημαίνει «ισχυρό φρούριο», δεν προσφέρει καμία προοπτική, πήραν την μεγάλη απόφαση της αλλαγή του. Μετά από επτά αιώνες η τοπική κοινωνία αποφάσισε να απαλλαχτεί από το τουρκικό όνομα και να επιλέξει αυτό με το οποίο ήταν γνωστή, δηλαδή «ΜΕΤΕΩΡΑ», ο οικείος δήμος πήρε την απόφαση και πριν από ένα μήνα, στις 23 Νοεμβρίου, η μετονομασία εγκρίθηκε από την αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Εσωτερικών.
Τίποτα δεν είναι δύσκολο ή αδύνατο, αρκεί να υπάρχουν δημοτικές αρχές με όραμα και θέληση.
Θεόδωρος Αν. Σπανέλης
